Vermoeden van add

Je kan

ook zelf je kind laten testen als je het echt wilt weten, via school is meestal niet mogelijk....Je kan of via de GGZ of via een vrijgevestigde psychiater testen laten uitvoeren...

Misschien is het handiger deze vraag in Zorgenkinderen te laten zetten door de beheerder.

Zorgenkinderen

Ik zou even in de rubriek zorgenkinderen kijken, daar loopt nu een ADD draadje. Verder zou ik zoiets niet via de school spelen, de gezondheid van je kind lijkt me sowieso een privezaak. Je kunt terecht bij BJZ of via de huisarts verwezen worden naar een specialist in een ziekenhuis.

Eh....

met stroop vang je meer vliegen dan met azijn is mijn ervaring

Het testen voor dit soort dingen gaat nu eenmaal via de GGZ of andere psychiaters, de kinderen die via school getest worden is toch meestal voor dyslectie of andere leerproblemen, ADD is een gedragsstoornis, een ontwikkelingsstoornis, en dat hoort nu eenmaal via een psych te gaan, maar dat mag je ook gewoon zelf laten doen, is misschien sneller ook

Niet via school

Ga eens naar de huisarts en bespreek wat de mogelijkheden zijn.
Het voordeel van een traject zonder school is dat jullie zelf de regie hebben: wat wil je wel of niet onderzoeken, wanneer ben je het eens met de resultaten, wie mag de resultaten allemaal inzien.
School krijgt een te grote rol als het via school gaat. ADD is heel wat anders dan dyslexie. ADD gaat over iemand persoonlijkheid, daar moet school niet de regie over krijgen. Dat hoort jullie toe!

Anna van noniemen

je hebt helemaal gelijk. Maar ik kan zo boos worden, al bijna 5 jaar zitten we nu te klooien. Al van alles geprobeerd maar het helpt allemaal weinig tot niets, we zijn alleen veel geld armer. Alles wat ik vorig jaar met de juffen heb doorgenomen schijnen de juffen die ze nu heeft weer niks van te weten en behandelen haar gewoon als elk ander kind. Volgens mij lezen ze het dossier niet eens door. Terwijl ze zo gevoelig is, je hoeft niet met stemverheffing tegen haar te praten want ze zal niks verkeerd doen, ze durft het niet eens. Maar als de juf dat wel tegen haar doet dan wil mijn dochter wel dood neervallen zegt ze tegen me. Ik heb zo met haar te doen. Ze zit op school niet lekker in haar vel, nog een paar jaar dan gaat ze naar het voortgezet onderwijs, ik zie haar daar zo niet heengaan. Dat gaat helemaal mis.

Niet via school

Ik sluit mij aan bij de anderen: neem zelf de regie! School is school en geen hulpverleningsorganisatie. Scholen hebben geen antwoord op alle vragen en geen oplossingen voor alle problemen. Als je kind ziek is, ga je ook zelf naar de huisarts of het ziekenhuis.

Ik lees in jouw berichtje niet wat precies het probleem is met je dochter. Waar loopt ze tegenaan? Is dat alleen op school of ook thuis? Waar zou je dochter mee geholpen zijn? En wat wil je precies weten over je dochter? Wat verwacht je van een diagnose?
Begrijp ik goed dat je niet zo tevreden bent over de school? Wat zou de school volgens jou moeten doen voor jouw dochter? Waarom doen ze dat niet? Zou een diagnose verschil maken?

Inderdaad

hou er rekening mee dat je ondanks een diagnose, nog niet dat op school kan bereiken wat je wil....helaas heb ik dat met oudste ook zo ondervonden....er is nog heel wat water richting zee gegaan, maar lees mijn berichtje nu maar in Zorgenkinderen waarin ik heel trots aankondig hoe het nu met zoon gaat...we zijn echter wel bij de 3e school (cluster4 in dit geval) en bij een juf die hem door en door kent en precies weet wat hij nodig heeft.....Maar ook dat is niet zonder slag of stoot gegaan....Juffen vinden het niet fijn als je hen aanspreekt op hun aanpak, dat moet je heel omzichtig aanpakken.....meer alsof ze het zelf bedacht hebben, alsof het dus hun idee was

Ijsvogeltje

de antwoorden op jouw vragen: waar loopt ze tegen aan: ze heeft heel veel moeite met rekenen, durft niet te vragen als ze het niet snapt, daardoor klungelt ze maar aan op school, de juf springt daar niet op in en laat haar maar klooien. Wij willen graag dat ze daar rt voor krijgt maar dat is niet nodig zeggen ze terwijl mijn dochter elke dag thuiskomt en zegt dat ze er niks van snapt. Als de juf het rekenen heeft uitgelegd vraagt ze of mijn dochter het snapt, ze zegt dan maar ja omdat ze bang is dat de juf anders boos wordt. Ze is heel traag op school, heeft nooit haar werk af, moet vaak eerder naar school om het af te maken. Ze is stil in de klas, durft niks te zeggen. Loopt ze daar thuis ook tegen aan: alleen dat je haar de hele dag aan moet sporen,s'morgens dat ze haar kleren aan trekt, dat ze haar huiswerk maakt, etc etc. Waar zou ze mee geholpen zijn: begrip voor haar karakter. Wat wil je precies weten van je dochter: ik wil weten of er wat met haar aan de hand is waar we wat aan kunnen doen. Wat verwacht je van een diagnose: dat er meer begrip voor haar probleem is. Begrijp ik goed dat je niet zo tevreden bent over de school: dat klopt, ze zien het probleem niet zo. Ze is haar hele schooltijd al verlegen en stil in de klas. Ach dat hebben wel meer kinderen, dat gaat wel beter als ze ouder worden. Nou ze is nu 11 en ze is het nog vooral op school. En dat ze haar niet extra willen helpen met rekenen, ze heeft een tijd RT gehad in groep 4, dat ging zo goed dat het niet meer nodig was. Nu gaat het weer slecht. Wat zou de school moeten doen volgens jou voor jouw dochter: extra aandacht geven want dat heeft ze heel hard nodig en begrip voor haar karakter en erkenning. Dat er wel degelijk een groot probleem is. Waarom doen ze dat niet: omdat ze volgens mij het probleem niet zo zien maar zij maken mijn dochter in huis niet mee, dat ze zit te huilen omdat ze het zo verschrikkelijk vind op school en net zo lief dood wil zijn. Zou een diagnose vreschil maken: Denk het wel want als ik zie wat ze allemaal voor kinderen doen die wel een diagnose hebben dan kan ik boos worden om wat ze mijn dochter tekort doen omdat zij geen diagnose heeft.

Bianca

dan denk ik toch dat je zelf een diagnose zult moeten halen, als je die al gaat krijgen. Wat nu als er geen diagnose komt? Dan zul je ook iets moeten....Ga praten met school, maar praat vanuit jezelf. Ik constateer dat....ik merk dat....Ga niet in de verwijtende sfeer, dan heeft juf meteen de hakken in het zand....het werkt niet....meedenken.....dochter en zoon, broer en zus van mijn "zorgenkind" zijn net naar groep 3....dat leek ook niet te gaan lukken, of in ieder geval niet eenvoudig....bij gesprekken vroeg ik dan, waar wringt de schoen? Wat kan ik daar aan doen thuis? Hebben jullie tips voor mij. Vervolgens meldde ik dan de vooruitgang die ik bemerkte bij de kinderen. Eh voila, juf zag het ook! Dat bedoel ik met die vliegen en die stroop, meedenken, wat kan ik doen? Wat kunnen wij doen?

Anno van noniemen

Help me eens een beetje. Ik wil gaan praten met één van haar juffen. Deze juf heeft ze 3 dagen in de week, het is een strenge juf van de oude stempel(heb zelf nog bij haar in de klas gezeten). Mijn dochter is bang voor haar, ze vind haar niet lief. Mijn dochter heeft een zachte aanpak nodig, haar niet corrigeren ter overstaan van de hele klas maar één op één met haar praten als er iets niet goed is gegaan. Ze heeft een geduldige juf nodig en dat is deze juf dus helemaal niet, ze praat vaak met stemverheffing waardoor mijn dochter dan weer helemaal van slag in huis komt. Hoe kan ik deze juf op een subtiele manier duidelijk maken dat haar aanpak niet werkt bij mijn dochter.

Diagnose

Pin je niet te veel vast op een diagnose want ook met diagnose is het lasig voor scholen (en jezelf) daar iets mee te doen, zeker in het geval van add, Jij schrijft: "Zou een diagnose vreschil maken: Denk het wel want als ik zie wat ze allemaal voor kinderen doen die wel een diagnose hebben dan kan ik boos worden om wat ze mijn dochter tekort doen omdat zij geen diagnose heeft. " Mijn zoon heeft een diagnose, adhd met een P/v-kloof, maar ik kan niet zeggen dat daar nou vanuit school zoveel aangedaan wordt. Wel door de individuele docenten (zie oa mijn draadje in Zorgenkinderen) maar er is geen algemeen beleid en eigenlijk is dat ook erg lastig voor ad(h)d'ers. Een diagnose op zich betekent niet het einde van een probleem. Ook niet dat je een zak met geld krijgt (wij hebben geen pgb, tog of rugzakje). Dan komt een lang traject van acceptatie en begeleiding en dan nog blijft je kind ertegen aanlopen.
Het voordeel van een diagnose is wel dat je wat meer begrip hebt voor je kind en handvatten krijgt om je kind te begeleiden. Zover mijn relativerende opmerkingen.
Heb je trouwens al eens op de site van Balans gekeken? Daar kun je heel schematisch zien wat kenmerken zijn van add en misschien herken je daar je kind wel in, http://www.balansdigitaal.nl/sitemanager.asp?pid=1648 Als je daar je kind in herkent, zou je naar de huisarts kunnen gaan en als hij/zij dat ook vindt, kun je eventueel doorverwezen worden.

Alles doorgelezen, bikkel

wat ik op internet kon vinden over add ik herken haar in alle kenmerken en mijzelf! ook. Het is heel confronterend want ik herken veel van mezelf in haar en begrijp haar daardoor ook beter dan mijn man. Hij is veel meer van de harde aanpak, niet aanstellen kom op terwijl ik weet dat dat bij haar niet werkt! Ik vind trouwens dat er niet veel informatie op het net staat over add, wel heel veel over adhd. Wat ik begrijp hebben deze kinderen dezelfde kenmerken behalve bij add zijn ze veel rustiger,passiever, teruggetrokken en vallen daardoor niet op in de klas. Zal de huisarts maar eens bellen. Hoe zijn jullie erachter gekomen dat je zoon adhd met een P/v kloof heeft?

Klopt

Dat klopt, onderzoeken wat je kind mankeert kan heel confronterend zijn voor jezezelf. Hier ook een man die nogal hard optrad tegen zoon, inmiddels heeft hij door dat je bij zoon meer bereikt met een positieve benadering en een beetje meegaan in zoons gedachten. Sindsdien gaat het een stuk beter met de verhouding tussen vader en zoon en dat vindt mijn man ook wel prettig. Laatst was er een draadje in zorgenkinderen en daar had men het over meeveren (als ik het goed heb), dat vond ik wel een mooie uitdrukking over hoe om te gaan met een ad(h)d'er.
Dat onze zoon een kloof heeft is gebleken uit de iq-test die hem afgenomen is.

Orthopedagoog

Ik ben naar een orthopedagoog gestapt en zo is het balletje gaan rollen. Je hebt voor vergoeding van de verzekering wel een verwijsbrief van je huisarts nodig maar in ons geval is dat een formaliteit. Kwestie van bellen en hij ligt klaar.

Ik ben heel erg blij dat wij destijds die stap hebben gezet, het heeft ons inzicht gegeven in het gedrag van ons kind en wat ze nodig heeft om goed te kunnen functioneren. Op school, en ook thuis.

Een orthopedagoog zou je kind (en jou ook) dus heel goed op weg kunnen helpen hiermee.

Succes!

Hier geen add

Hier het vermoeden van add gehad, via schoolmaatschappelijkwerk het advies gehad om vrijblijvend bij riagg te gaan praten, via huisarts verwijzing riagg gekregen en daar gesprekken gehad.

een gesprek met de ouders en een gesprek met dochter (ik wel erbij maar niet meegepraat).

Ik was heel positief, zowel over meedenken van schoolmaatschappelijk werk als huisarts, en ook over het riagg.

Uiteindelijk volgens het riaggteam was er geen sprake van add. Wel veel advies gehad en leestip 'explosieve kind' daar ook veel aan gehad.

PS het add-verhaal heeft bij echtgenoot veel losgemaakt want hij herkende zichzelf énorm in sommige punten (zoals ook eerder in dit draadje voorkwam).

Wij vermoeden dan ook dat ondanks dat dochter geen Add heeft, ze toch wel vele raakvlakken vertoont. Zoals ook riagg aangaf zijn er geen 'hokjes' maar vele vlakken die in elkaar overlopen.

Een heel verhaal geworden! ik hoop dat je er wat aan hebt, succes.

Zó herkenbaar

Alsof ik over mijn eigen kind zit te lezen! Ik heb ook jarenlang gepraat als brugman op school. Over hoe mijn kind in elkaar zit, waar haar onzekerheden enz. zitten. En ieder schooljaar kon ik opnieuw beginnen, alsof iedere nieuwe leerkracht wéér dacht dat het allemaal wel mee viel. Uiteindelijk vorige jaar (in groep 7) gekozen om te laten testen. Bij een kinderpsycholoog. Wat voor onszelf al lang duidelijk was (oké, ik ben geen arts, wel veel werkervaring met kinderen in psychiatrie en speciaal onderwijs), bleek uit de onderzoeken: ADD en faalangstig kind. We hebben de IB-er van school meegevraagd naar het adviesgesprek bij de psycholoog. Dit omdat ik het gevoel had dat ze het van mij toch niet echt zoud aannemen (dat hadden ze immers al jaren niet gedaan). Dit heeft ze gelukkig gedaan en dat was heel goed. Ook voor de IB-er vielen er plotseling allerlei puzzelstukjes op de plaats. En vanaf toen werden er dus wél meer aanpassingen gedaan. Natuurlijk ging niet alles gelijk vlekkeloos, maar het ging beter. En er was meer begrip en dat was zó belangrijk.

We zijn nu een jaar verder. Mijn kind heeft het in groep 7 niet makkelijk gehad. Maar als ik kijk hoe het nu met haar gaat, dat is een wereld van verschil. Ze zit lekker in haar vel, is opgewekt en vrolijk. Ze overziet haar werk op school een heel stuk beter, krijgt ook vaker haar werk af. Geen woede-uitbarstingen meer, geen huilbuien, niet meer vragen: waarom kan ik nou niet wat de andere kinderen gewoon wel kunnen. Zó fijn.

Als ik de reacties van anderen lees hebben wij kennelijk ook wel geluk gehad. Dat ze het op school uiteindelijk toch opgepakt hebben (ik blijf in gesprek daar, dat wel). En dat het met haar nu beter gaat.

Goh, het maakt wel weer een hoop los merk ik. Ik zou er nog veel meer over kunnen schrijven.

Luna

Luna

Is je dochter na de diagnose dan in therapie gegaan omdat ze zich nu zoveel beter voelt? Ik heb vandaag een gesprek op school gehad met de IB en haar leerkracht, uit hun praten merk ik dat zij het niet zo hebben op Add, Adhd, Dyslexie. Toch laat ik haar testen, ik maak een afspraak bij de huisarts en vraag een verwijzing voor een kinderarts of psychologe. Wordt zo'n test trouwens vergoed door de zorgverzekeraar?

Bianca

Wij hebben haar laten testen bij een kinderpsycholoog gespecialiseerd in leerproblemen. Het is een NIP-geregistreerd GZ psycholoog en dat werd volledig vergoed. Weet dat de vergoeding per jaar kan veranderen, dus je zou het even bij je verzekering na moeten vragen.

Ze heeft geen therapie gekregen. Ik heb me suf gepraat, gebeld, gevraagd enz om ergens een vergoeding te vinden, maar ze komt nergens voor in aanmerking. Kennelijk maak je meer kans op een budget als je ADHD hebt, hoewel dat natuurlijk ook steeds minder wordt. We hebben ook aan neurofeedback gedacht. Helaas wordt dat door onze verzekering alleen voor ADHD-ers volledig vergoed, voor ADD-ers helemaal niet. Wrang, want de leerproblemen kunnen hetzelfde zijn. Alleen heb je in een klas van een ADD-er minder last, denk ik dan.

Ze heeft wel medicatie. En er is duidelijkheid. Alle leerkrachten houden zich aan de afspraken, niemand probeert meer zelf het wiel uit te vinden. Ze mag bijv. met rekenen minder stof maken. Zolang ze de stof beheerst geeft dit geen problemen. Ook ander werk wordt wel eens ingekort als het niet lukt om het af te krijgen. Dat is duidelijk en het heeft rust. Ze voelt zich niet mee constant tekort schieten omdat ze haar werk niet af krijgt. En haar cijfers zijn prima, dus het heeft geen negatieve invloed.
Ook thuis heerst veel duidelijkheid. Ik maak altijd een planning voor huiswerk met haar. We zijn er nu, na een jaar, mee bezig dat ze steeds zelfstandiger wordt in het plannen van haar werk. Maar ik bespreek altijd haar planning met haar. Ze werkt vaak met een wekkertje, als ze leert. Helpt ook goed. Het komt erop neer dat we de orde die ze in haar hoofd niet heeft, van buiten laten komen zeg maar. Daar heeft ze veel steun aan en dat geeft veel rust.

Ze heeft het wel eens omgeschreven als: het is alsof er 10 tv zenders tegelijk aan staan in mijn hoofd en ik weet niet naar welke ik moet kijken of luisteren. Of: als de juf iets aan het uitleggen is, is het soms net alsof het geluid opeens aangaat. Dan hoor ik de juf opeens, maar dan is ze al halverwege haar verhaal. Nu kan ze veel beter de les volgen en doet ze ook actiever met de les mee.

Volgend jaar gaat ze naar het voortgezet onderwijs. Ik hoop dat ze het op deze manier gaat redden. Zoals het nu gaat zijn we daar zelf erg positief over. Maar het blijft afwachten en goed opletten hoe het met haar gaat natuurlijk.

Ik hoop dat jullie ook verder komen en dat je je dochter verder kan helpen. Het is zo rot om je kind zo te zien worstelen zonder te weten hoe je haar kunt helpen.

Luna

Luna

Is jouw dochter ook verlegen? Mijn dochter durft in de klas dus niet om extra uitleg te vragen als ze iets niet snapt. Zij is ook niet goed in rekenen maar durft niks te vragen waardoor ze ook snel achter raakt.