Vooruit branden, hoe?
Heeft iemand een idee hoe je een kind (9) met etiketten erop, vooruit kunt branden?
Ik heb al van alles geprobeerd, maar hij blijft nog steeds zo lekker zitten dromen als ie zijn kleren aan moet trekken, zijn schoenen, zijn ontbijt moet opeten, de tafel moet dekken, aan de slag moet op school.... en ga zo maar door. Als je er niet bovenop blijft zitten gebeurt er het eerste half uur gewoon niks (behalve vliegtuigjes gooien e.d.).
Medicatie heeft nog niet tot resultaat gehad dat hij opeens van aanpakken weet, helaas. Wel bij zijn eigen hobby-activiteiten, maar niet voor dingen die móeten en waar ook nog eens tijdsdruk op zit. Ik kan leuk schema's voor hem maken, dan legt hij dat voor zich neer en droomt lekker verder. Peper in den kont steken en de zweep erover helpt ook al niet. :-p
Wat gebeurt er
Als je niets doet? Je zegt dat hij een half uur niets doet, maar komt hij na dat half uur in actie?
Hier vorig jaar vrij grote problemen gehad op dit gebied, juist met dochter zonder etiketje, zoon plus etiketje doet het prima, alleen tanden poetsen wil hij wel eens nalaten zonder aansporing. En het gaat beter bij hem als ik hem laat, soms gebeuren dingen op het laatste moment maar dat is blijkbaar zoals hij het wil.
Van dochter was ik overtuigd dat ze voldoende overzicht ed had, maar we kwamen op de een of andere manier maar niet uit de strijd. Bij haar een manier gezocht om verantwoordelijkheden meer bij haar te leggen en toen dat eenmaal gevonden was ging de knop om en deed ze het super. Ze blijft chaotisch en vergeetachtig, bij haar is het niet dromen maar vooral afgeleid raken. Maar ze voelt zich nu verantwoordelijk voor haar eigen schema 's ochtends en dat doet ze uitstekend nu. (schema gewoon in haar hoofd dan, maar het is maar net wat beter aansluit) Achter haar aanzitten werkte compleet averechts.
Vooral als je schrijft dat hij prima in actie kan komen als het zaken betreft waar hij wel voor gemotiveerd is, zou je het misschien in deze hoek kunnen zoeken. Of misschien zou je hem zelf eens kunnen vragen, hoe hij er tegenaankijkt of wat hij hierbij nodig heeft.
Zie ook mijn draadje in basisschoolleeftijd
met de vraag waarom bij ons alles 's ochtends zo langzaam gaat. Zoon heeft ADD, dochter niet maar die doet natuurlijk vrolijk mee 
. Dus heel herkenbaar allemaal, dat dromen en lezen ipv tanden poetsen. Intussen hebben we nav de tips hier op Ouders Online met beide kinderen een Goed Gesprek gehad over de sfeer in huis en eigen verantwoordelijkheden. En ingevoerd dat ik me er niet meer mee bemoei. Ze weten op welk tijdstip ze wat klaar moeten hebben, dus als ik om half 9 vertrek ga ik ervan uit dat ze klaar zijn. Ik merk nu al wel verschil, al is het voor mij nog moeilijk om alles echt los te laten. Voor ik het weet glipt er toch een 'heb je nou je schoenen al aan?' of een 'jongens, het is 5 voor half 9!!!!' uit... Maar het begin is er.
Rodebeuk, die tip om aansporen niet meer verbaal te doen ga ik zeker uitproberen. Al was het maar omdat áls ik eenmaal wat zeg, het ook al gauw echt boos en chagrijnig wordt. En ik wilde het juist zo graag gezellig houden!
Nu zoek ik nog tips om beide kinderen aan het werk te krijgen/houden op school en met hun huiswerk. Nu ze beiden huiswerk hebben moet ik mezelf in tweeën hakken om ze beiden tegelijk te begeleiden (want ze samen aan de eettafel zetten werkt écht niet)...
Engeltje
Niet specifiek ochtendprobleem
Het gaat mij eigenlijk niet specifiek om de ochtenden. Dan ben ik zelf namelijk de deur al uit. Wel is het probleem op dergelijke momenten zichtbaarder dan op andere momenten, omdat er dan natuurlijk extra tijdsdruk achter zit.
Het gaat meer om het vooruit branden in zijn algemeenheid. En dan zit het 'm toch wel erg in de mantra's denk ik. Of dat actief zitten, lukt dat ook met zo'n wiebelkussen? Heeft iemand daar specifiek ervaring mee, dat een kind dan beter aan zijn taak begint? Het gaat me dus niet om het anti-wiebeleffect.
Klein beetje ritalin in de ochtend doe ik liever niet, bovendien zorgt medicatie er op school ook al niet voor dat ie aan het werk gaat zoals gewenst.
En soms ineens....
En soms ineens heb je een ander kind. Ik zit al 3 uur in opperste verbazing mijn zoon te observeren.
Vanochtend begon de school weer en was het een waar drama om op tijd en met de goede spullen weg te komen. 's Middags kwam hij uit school en na slechts 1 keer vragen maakte hij in een kwartier zijn huiswerk, had 5 minuten nodig om zijn zwemtas te pakken zonder iets te vergeten, was in een ogenblik omgekleed en zwemt als nooit te voren met een mooie geautomatiseerde zwemslag. Geen kind meer wat costant afgeleid is en telkens met z'n hoofd onder water duikt met de uitslag. Ineens schijnt hij exaxt de oefeningen te begrijpen en ze uit te voeren zonder voorbeeld, ipv er pas na 2 banen achter te komen dat de anderen toch iets anders doen.
Werkelijk volledig onherkenbaar. Ik vraag me nou erg af wat er vanochtend op school gebeurd is, hoe lang deze plotselinge ommekeer gaat duren en probeer mijn emotionele trotse bui maar aan de andere meekijkende ouders te verbergen
Groeten Primavera
