Wat heb ik voor vreemde kinderen (sint)?

Niets vreemds aan

Heerlijk nuchter. Soiicijns en de kado's die komen immers wel. Waarom zou je iets aanduwen wat je kinderen helemaal niet leuk vinden. Zoon vond er ook nooit wat aan. Die mensenmassa, te veel prikkels, te veel kleuren en te veel lawaai!

Dit wil je toch ook niet...

Zoon is het hele jaar obsessief met Sinterklaas bezig. Hij is normaal gesproken bang voor verklede mensen, inclusief iemand die alleen maar een Pipo de Clown grijns op zijn gezicht heeft getekend. Maar voor Sinterklaas en de Zwarte Pieten is hij nooit bang geweest. Hij vraagt regelmatig hoe lang het nog duurt voor het weer Sinterklaas is. Gelukkig gelooft hij inmiddels niet meer (9 jaar!). Ik moet zeggen dat ik daar wel een handje bij geholpen heb, want ik werd er knettergek van. Dat haalt de druk wel een beetje van de ketel.

Nemen zoals het is

Ach, het klinkt toch prima zo, T&T? Ze blijven er alleen nogal stoïcijns onder. Is het zo dat je nu zelf eigenlijk te weinig meekrijgt van het hele decembergebeuren, dat je het gewoon heel leuk zou vinden als ze er warmer voor zouden lopen?
Hier met een ADHD-er van 8 gaat alles geweldig volgens het boekje op Sint- en Kerstgebied. Hij kijkt er heel lang naar uit, ook naar het gedoe er om heen. En nu hij niet meer gelooft in de Sint, vindt hij het feitelijk nóg leuker. Nu kan hij namelijk meedoen in het Grote Toneelspel.
Geloven je kinderen nog, Tess?

Hier ook niet

Mijn niets aan de hand kinderen zijn ook totaal niet geinteresseerd in Sinterklaas. Alleen het Sinterklaasjournaal volgen ze. Maar dat komt vooral om zuslief van vijf wel alles van Sinterklaas wil zien. Vandaag kwam Sinterklaas aan. Zij wou gaan kijken. Zoon van zes gelooft nog in Sinterklaas maar hij wou niet mee.

Gisteren mochten ze hun schoen zetten. Dochter was er al dagen mee bezig. Tekeningen gemaakt, lijstje klaar, wortel in de schoen. Schoen gezet. Gezongen. Oudste zoon geloofde het wel. Gelukkig voor hem heeft zijn broer van zes zijn schoen nog even gepakt. Zoon van zes maakte op het allerlaatste moment nog even een lijstje en zong heel zacht toch nog maar snel een liedje. Want tja, je weet maar nooit natuurlijk. Straks krijgt hij niets. Maar verder. Ze zijn er helemaal niet mee bezig. Misschien omdat pakjesavond nog zover weg is? Of omdat het hele Sinterklaas gebeuren tegelijk met Sint Maarten begon? Geen idee.

T&t

Dit speelt toch niet alleen rond sinterklaas? of moest je er nu gewoon ineens aan denken? Mensen die in hun eigen wereldje leven vinden dat over het algemeen wel prima, die hoef je niet "lastig" te vallen met alle leuke aktiviteiten die onze maatschappij ze bied.
In hoeverre sleur je ze wel mee als het om andere dingen gaat? in hoeverre moeten autisten Toch meedoen met de maatschappij?
groet, polly

Hier ook niet

Dochter wilde ook niet naar sinterklaas dit weekend. Ik vond het echt raar. Ze kijkt met veel plezier het journaal, leeft zich ook echt in maar sinterklaas in het echt zien, neuhhhh, geen zin in. Volgens mij ziet ze het journaal als een soapserie en vindt ze dat wel leuk maar de rest interesseert haar niet echt.

Ach ja...

Er zijn wel ergere dingen... maar ik vind het vaak zo jammer, net zoals Guinevere zei, ik zou er zelf wel graag wat meer van mee krijgen. Maar ik krijg mijn kinderen nooit echt ergens "warm" voor, en dat vind ik wel eens jammer. Feestdagen, vakanties, uitstapjes... het kan ze allemaal niet boeien, ik zou zo graag ook leuke dingen doen met mijn kinderen, maar ze hebben een heel ander idee van wat leuk is dan de meeste kinderen...
En dan komen we al snel bij het grootste struikelblok: zijn er andere kinderen bij betrokken? is het druk? is er veel geluid? gebeuren er onverwachte dingen? nou, dan laat mij maar lekker op de bank voor de tv blijven
Eigenlijk krijg ik het al spaans benauwd bij de uitdrukking "alle kinderen vinden dat leuk" want dat betekend meestal dat die van mij gillend wegrennen. Ik kan er vaak wel een beetje om lachen, wie zit er nou te wachten op een overvol pretpark? Maar al die "massa evenementen" waar ik dan al die vrolijke kinderen voorbij zie komen, soms knaagt het toch een beetje, "kunnen jullie nou voor een keer gewoon een beetje leuk meedoen?" nou, nee eigenlijk niet dus. En waarom ook? omdat mama het zo leuk vind?
Ik ga ze niet meer "dwingen" om mee te doen als ze niet willen, maar nu gebeurd er dus nog minder, van de andere kant... de intocht van sinterklaas is voor mij ook nog nooit echt feestelijk geweest, ze staan aan me te trekken dat ze naar huis willen, het is koud, eentje schrikt zich rot en staat te huilen, de ander word bijna omver gelopen en keert in zichzelf, met heel veel moeite krijgen ze 3 pepernoten, en het feest begint egenlijk pas als we weer thuis zijn, bij de kachel, met onze eigen pepernoten die niet her en der gestrooid worden, en ver weg van de gillende en duwende kinderen...
groetjes, Tess

Herken wel iets

Het is bij ons niet in die mate, maar toen onze zoon depressief was, kon ik ook verdrietig worden van groepen vrolijke kinderen. Waarom hij niet en zij wel?
Een eenzaam gevoel vond ik het. Vooral omdat het lastig met anderen te delen is. Het lijkt dan net alsof je niet blij bent met je eigen kind. Bij mij was het het gevoel van: telt hij dan niet mee? En,inderdaad: waarom kan je nu niet eens gewoon 'leuk' meedoen?
Op dit forum las ik een dat iemand een professor heeft gehad die bij de opmerking dat iets 'leuk' is, reageerde met: 'Leuk, is het om te lachen dan?' Die zin vindt mijn zoon geweldig.

Tess

lees met een glimlach:

misschien ben je toe aan een paar lease-kinderen, die wel leuk mee doen met die groepsgebeurens. Gewoon voor jou lol. Ruil je ze als ze moe en sjaggie zijn gewoon weer in voor je eigen leuke exemplaren.