Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
Fianna

Fianna

17-10-2010 om 20:51

Wat is er toch met onze 5-jarige?

Ik weet niet meer wat we aan moeten met onze een na oudste zoon (net 5 geworden). Ik heb wel vaker over hem geschreven hier omdat oa school aangaf hem wat apart te vinden.
Thuis gaat hij steeds meer problemen geven. Wij lijken niet meer tot hem door te dringen. Het is vaak vrijwel onmogelijk hem een instructie of opdracht te geven. Bijvoorbeeld: doe je schoenen aan. Hij lijkt je niet te horen, maar is in de tussentijd door de woonkamer aan het zwalken en zwaaien (ik kan het niet anders omschrijven)of reageert totaal niet. Hij is vreselijk ongehoorzaam, kan echt totaal niet doen wat er van hem verlangd wordt. (voorbeeld: hij is in de auto, stoel naast hem slaapt zijn broertje, hij moet zijn broertje met rust laten, maar blijft maar aan hem zitten, je kan hem waarschuwen, boos worden, uitleggen waarom het niet mag (omdat broertje wakker wordt), het lijkt wel of hij niet kan stoppen).
Hij is continu in beweging, in die zin dat hij zich ergens tegen aan laat vallen, ergens op klimt, echt continu.
Gisteren (ik was er niet bij, hoorde het van mijn man) stonden ze op het punt de auto in te gaan er komt een auto voorbij rijden en zoon loopt er op af en wil zich er tegen aan laten vallen, heel vreemd. Zo ook een etalageruit waar hij gewoon keihard tegen aan liep.
Hij ziet nooit, nooit gevaar, kan nergens mee stoppen.
Op school, de BSO en tijdens de overblijf luistert hij steeds slechter, ook zij klagen dat ze niet tot hem door lijken te dringen. Volgens 1 overblijfmoeder kopieert hij heel duidelijk gedrag van andere kinderen, en helaas zijn dit niet de braafste kinderen. Ik zie dat ook hier met buiten spelen.
Hij kan bij een vraag waarop hij een 'nee' krijgt te horen zo ongeveer de rest van de dag er over blijven door zeuren. Hij lijkt vaak dwars door alles heen te praten zonder zich te realiseren of er iemand luistert, of hij herhaalt zich 10 keer tot je hem letterlijk herhaalt zodat hij zeker weet dat je hem gehoord hebt.
Mijn man en ik weten even helemaal niet meer wat we met hem aanmoeten. Ergens naar toe gaan met hem is een hele zware opgave. Hij kan geen 2 stappen normaal meelopen, loopt weg, klimt overal op, loopt tegengestelde kant op, gaat aan een lantaarnpaal hangen.
Wat moeten we met hem??
Gaat het met oudste redelijk, krijgen we dit. Ik twijfel soms aan onze opvoedkwaliteiten ):


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Gaia*

Gaia*

17-10-2010 om 21:00

School en apart?

Dag Fianna
Alsof ik over onze zoon lees toen hij 5 was en ook nog wel nu (9 jaar). Onze zoon heeft ADHD.
Kan je nog even aangeven wat de school precies zegt over 'apart' zijn.

Kan je ergens (opvoed)advies (centrum voor jeugd en gezin) vinden?
Kan je het voorleggen aan de huisarts?
Neem op tijd stappen voordat je helemaal in de negatieve spiraal zit.

Fianna

Fianna

17-10-2010 om 21:08

Gaia

Onze oudste heeft ADHD en ASS kenmerken, maar ADHD herken ik totaal niet in hem, die bewegingsonrust is bij hem bijvoorbeeld heel anders dan bij onze oudste zoon.
Vorig jaar vond zijn juf dat hij heel slecht concentreerde een ook dat hij vaak in zijn eigen wereldje leek te zijn. Was ook wel duidelijk met buitenspelen, hij liep vaak in zijn eentje het schoolplein over, rende achter andere kinderen aan maar het lukte nooit echt om contact te leggen. Nu lijkt hij het beter te kunnen, maar voornamelijk door gedrag te kopieren (dit zijn mijn eigen observaties wat ik zie als hij op school buitenspeelt).
Ik heb nu ook het idee dat ik stappen moet zetten, maar weet even niet hoe. Is dit ernstig genoeg om hem ergens op te laten testen? Of toch opvoedadvies? Mijn huisarts heb ik echt niks aan, sorry dat ik het zeg dat is een ongeinteresseerde man die op zijn pensioen zit te wachten. BJZ wil ik ook niet heen vanwege slechte ervaringen. Ik weet het gewoon even niet.
Ik ga wel een gesprek aan met zijn juf. Maar het gaat thuis ineens hard achteruit met hem

Pippin

Pippin

17-10-2010 om 21:15

Toch fianna

Ik herken het ook heel erg. Jouw stukje klinkt als een mooie omschrijving van onze zoon toen hij tussen de drieeneenhalf en zes was. Behalve dat onze zoon zich op school niet zo gedroeg maar daar geremd en angstig was.
Vooral het compleet niet kunnen stoppen met het foute gedrag, zoals het wakker maken van het babytje. Dat komt me heel erg bekend voor.
Een ongeremd projectiel, zo noemden wij hem wel eens onder elkaar.
En dat zat dus niet in de bewegingsonrust, maar in het impulsieve, ongeremde, onvoorspelbare en ongeconcentreerde.
Ik weet ook niet zo goed wat je het beste kan doen. Je hebt volgens mij al zo veel op je bord de laatste tijd. De verslechtering van het gedrag van je zoon zal daar vast wat mee te maken hebben. Maar misschien is er in de buurt een kinderpsycholoog of een goede orthopedagoog, die je met je mee kunt laten kijken?

Fianna

Fianna

17-10-2010 om 21:25

Hmm

Dat geremde en angstige op school is weer typisch voor onze oudste en thuis een ware wervelwind.
Deze zoon is totaal anders, hij was laatst zelfs aan het knokken op het schoolplein. Is voor de duivel niet bang en zoekt zelfs de confrontatie op met kinderen uit groep 8.
Maar buiten dat kan hij soms uren alleen spelen, was hij als baby erg rustig, als dreumes en peuter kon hij vaak in zijn eigen wereld opgaan en spelen, itt zijn broer, die was als baby al enorm druk en kon zich nooit alleen vermaken. Ik vind hem ook niet zo zeer druk maar wel ongeremd en het ergste is dus dat hij soms op een andere planeet lijkt te zijn.
Wie weet heeft hij ook ADHD, van mijn dochter van 3 vermoed ik het ook al (jee, die is pas druk, haar oma uit Ierland die er nu is noemde haar hyper) en het schijnt erfelijk te zijn.
Toch, en ik kan mijn vingers er niet op leggen, denk ik niet dat deze zoon ADHD heeft. Maar ik vergelijk hem vast te veel met zijn broer.
Ik zal eens nadenken over een goede -oog voor hem.

anna van noniemen

anna van noniemen

17-10-2010 om 21:33

Geen adhd-er is hetzelfde fianna

Dus stop met vergelijken Bij zoon 2 vermoeden wij ook nog wel "iets". Ikzelf denk nog steeds ADHD, bij GGZ dachten ze aan ASS. Hij heeft van beide wel wat inderdaad, maar is vooral erg druk en onrustig, impulsief en ongeconcentreerd...

Fianna

Fianna

17-10-2010 om 21:40

Bewegingsonrust

Ik geloof dat ik nu kan omschrijven wat ik er mee bedoel dat de bewegingsonrust bij hem anders lijkt dan bij zijn broer. Bij zijn broer lijkt het te komen alsof hij gedreven wordt door een motor waar hij geen controle over heeft, bij deze zoon zie je dat ook wel, maar tegelijkertijd zie je ook dat het lijkt of hij bepaalde bewegingen (vaak zwiepen en zwaaien) steeds maakt om een bepaald gevoel te krijgen, een bepaalde stimulans. Hoewel oudste dat ook wel lijkt te hebben, maar toch anders. Nee, ik kan het toch niet omschrijven ): wel is het zo dat die bewegingsonrust bij hem niet als baby al aanwezig was en bij broer heel duidelijk wel.

anna, klopt geen adhd-er is hetzelfde, ik weet het

Pippin

Pippin

17-10-2010 om 21:53

Zwiepen en zwaaien

Volgens mij kun je dat zwiepen en zwaaien ook uitleggen als een manier om andere prikkels te overstemmen. Als een soort overstemmingstechniek. Als je je heel erg concentreerd op een prikkel, zijn alle andere prikkels weg. Onze zoon ging vroeger op de grond heel hard liggen krijzen.
Ik was verbijsterd. Mijn man begreep het gelijk : 'hij doet dat zodat hij de rest van de geluiden niet meer hoort.'

Fianna

Fianna

17-10-2010 om 22:16

Pippin

ja precies, en dat is wat ik bij mijn oudste zie, hij wordt duidelijk onrustig bij te veel prikkels, overschreeuwt het of overstemt het op een andere manier.
Bij hem lijkt het anders, ook in rustige situaties. Hij lijkt dan vooral onbereikbaar.
Opvallend is ook dat als hij een vriendje te spelen heeft, hij eigenlijk niet echt met het vriendje speelt, maar een beetje zijn eigen gang gaat. Met zijn broer kan hij weer veel beter samen spelen, hoewel hij dan wel weer veel kopieert.
Op zich vind ik dat allemaal prima hoor, als hij zo gelukkig is. Maar ik wil hem kunnen bereiken, begrenzen, school moet hem aankunnen.

anna van noniemen

anna van noniemen

17-10-2010 om 22:33

Fianna

als ik het zo lees zou ik meer richting een ASS denken, en dan is het zwaaien en zwiepen vaak een fiep, zoals dat dan zo mooi heet. Maar ik ben geen arts en ik kan geen diagnose stellen, dus als jij denkt dat er een "probleem" is, kaart het dan eens aan bij je huisarts ofzo....

Fianna

Fianna

17-10-2010 om 22:45

Anna

het gaat me er ook niet om dat ik via een forum een diagnose wil horen. Dat is inderdaad onmogelijk (maar inderdaad ik zie wel wat ASS dingen in hem, meer dan bij oudste zoon).
Wat meer mijn vraag is: moet ik er iets mee? Ik merk dat ik er onzeker over ben. Ik wil niet een moeder worden dat bij het minste of geringste bij haar kind gaat shoppen voor een etiketje, maar aan de andere kant zie ik wel echt problemen bij hem.
Hoe beslis je of het problemen zijn die echt een traject, een diagnose oid nodig hebben of dat het iets is waar we het maar gewoon mee moeten doen. Bij mijn oudste was het heel duidelijk dat er iets moest gebeuren (vanwege de ernstige driftbuien en agressie). Ik vind het bij deze zoon moeilijker. Ik zie dus wel problemen, maar wie weet redden we het zo ook wel. Maar goed, een goede -oog zal me daar toch ook wel advies in kunnen geven.
Jeetje, ik heb gewoon de laatste tijd zo veel aan mijn hoofd (gehad) dat ik even zou willen dat iemand even alles uit mijn handen zou nemen en voor mij de juiste beslissingen zou nemen. Dat is het probleem: ik weet niet wat de juiste beslissing is. Misschien heb ik wel een probleem

anna van noniemen

anna van noniemen

17-10-2010 om 22:58

Ten eerste

ondervind je zoon er hinder van? ten tweede, levert het op school problemen op? Is er een ja in beide gevallen, dan is het misschien handig om er iets mee te doen.

Met zoon 2 heb ik niet veel problemen thuis, omdat hij al aardig meedraait in de structuur met oudste. Op school heeft hij ook niet heel veel problemen, maar beginnen er wel kleine problemen te komen. Dat is voor mij het signaal er wel iets mee te gaan doen, of in ieder geval een beginnetje. Voor mij staat voorop dat het zijn ontwikkeling niet in de weg mag gaan staan....

Fianna

Fianna

17-10-2010 om 23:02

Anna

Dat weet ik dus niet of zoon er hinder van ondervindt (zijn omgeving wel, vooral als hij zo onbereikbaar is), op school levert het volgens mij wel problemen op.
Ik moet nog een gesprek met zijn juf aan gaan, maar ben er ruim een maand even een beetje uit geweest.
En dat is zo anna, het mag zijn ontwikkeling niet in de weg staan.
Trouwens grappig dat je dat zei over dat fiepen. Ik heb eens zitten googlen daarop en kwam stimming tegen. Dat is de bewegingsonrust die ik bij hem zie!

anna van noniemen

anna van noniemen

17-10-2010 om 23:34

Inderdaad

ga eerst eens praten met juf, heb ik ook gedaan. Al vroeg in het schooljaar heb ik gevraagd hoe het ging. Toen was het nog te vroeg, maar nog niet zo lang geleden heb ik met juf een gesprek gehad. Het wordt moeilijker en ze willen hem graag helpen. Maar ze weten niet goed hoe....Dat was voldoende signaal voor mij....Zijn concentratie laat te wensen over, behalve als hij mag rekenen Maar goed, we weten allemaal, dat onze kinderen wel kunnen hyperfocussen als ze iets leuk vinden. Getallen zijn zoons ding. Leest ook de hele dag huisnummers op. Rekent het liefst de hele dag. Tafel van 2 is al volledig geautomatiseerd, rekent en passant nog even 3 x 16 uit....ach ja, hij komt er wel denk ik, maar wel met een beetje hulp....

Eens met beleid

Op een bso zitten kinderen met verschillende problematiek. Veel kinderen begrijpen de sociale cue's totaal niet. Ze interpreteren een knuffel als pesten, of zelfs als regelrechte aanval. Langzamerhand moeten deze kinderen gaan leren hoe je je 'hoort' te gedragen in de maatschappij. Daar hoort knuffelen als je iemand aardig vindt, niet bij. Het is pedagogisch heel verantwoord dat de school de kinderen dat wil bijbrengen. Hoe laat je op een andere manier zien dat je iemand aardig vindt?

Ik denk dat je blij mag zijn dat dde school daar zo pedagogisch mee omgaat, dat kan je niet van alle bso's zeggen.

Thuis kan je knuffelen!

T&T

T&T

18-10-2010 om 09:40

Zwiepen en zwaaien...

Opa hier noemt het "slieren" zoon slingert met armen en benen alsof ze niet aan hem vast zitten, zo huppelt hij toch min of meer in de goede richting, met die "slierende" armen en benen. Hij is ook vaak totaal niet bereikbaar, je moet letterlijk een meter voor hem gaan staan en alles nog eens herhalen.
Zoon is trouwens 8 en klassiek autistisch, zeker geen adhd trekken verder dus het komt bij meer kinderen voor. Hij heeft verder een heel vreemde pijngrens; kriebelen is vreselijk, maar bij een harde klap of val voelt hij soms amper wat en loopt gewoon door.
Maar goed, vooral dat zwiepen dus, vond ik heel herkenbaar.
groetjes, Tess
P.S. we zijn met hem ook pas gaan zoeken wat er aan de hand was toen hij vastliep op de kleuterschool. Ja, er waren vantevoren ook al genoeg signalen, maar daar leek hij zelf niet zo'n last van te hebben. En hij had als grote voorbeeld vooral zijn zus, met pdd-nos...

Prakje

Prakje

18-10-2010 om 09:42

Als ik het zo lees...

zou ik als ik jullie was zsm contact opnemen met de instelling waar jullie oudste ook is getest. Zij weten als geen ander welke weg je het beste kunt bewandelen.

Als het idd ASS is, dan wil je dit volgens mij zo snel mogelijk weten om je zoon goed te kunnen begeleiden. Alles wat je beschrijft wijst wel in die richting, en je geeft zelf ook aan dat je veel herkent.

Stress

Bij stress kan autistisch gedrag opvallend naar voren komen omdat ze te moe zijn om het te 'compenseren'.
Zonder dat je een mogelijke diagnose weet kun je al proberen om de stress bij je zoon te beperken. Als je vermoeden klopt kun je dan verbetering van het gedrag verwachten.
Overprikkeling kun je beperken door meer rust en alleenzijn te bieden – zelf ook niet storen met vragen of opmerkingen in die rusttijd. Mijn zoon, wat ouder toen hij ‘uitviel’ kwam weer thuis eten tussen de middag om even uit de drukte te zijn. Omdat er verder niemand thuis was was het voor hem ook ‘heerlijke rust’. Ook de naschoolse kon niet meer vanwege de ongestructureerde tijd die ze dan hebben. Overigens hadden mijn kinderen op jongere leeftijd tussenschoolse en naschoolse opvang bij een buurvrouw die ze goed rust bood en voorspelbare gang van zaken – altijd even rustig zitten en je brood opeten voor je weer gaat spelen. Zonodig konden ze daar ’s middags ook even alleen slapen.
Een uur of langer alleenzijn na schooltijd op je kamer, iedere dag, biedt de mogelijkheid om te herstellen.
Ik weet niet wat nu de veiligheidseisen zijn maar kan de kleine broer van je zoon nog voorin in zijn autostoeltje? Dan zou ik dat doen. En dan zelf naast je zoon gaan zitten die dan achter de chauffeur zit. Ik heb geleerd dat bij een teveel aan stress je beter vaste afspraken kunt hebben en voorkomen dat zaken fout gaan. Je kunt niet alles voorkomen maar kunt mogelijk wel bedacht zijn op risicovolle situaties als instappen in de auto, en daar voorzorgsmaatregelen voor nemen. Daarnaast is het van belang dat je rustig reageert als zich een incident voordoet. Niet boos worden maar oplossen. Er even vanuit gaan dat je zoon eerste weer goed in zijn vel moet zitten voor je zaken weer aan de orde stelt die hij in acht moet nemen.
Je kunt een vaste dagelijkse routine instellen. Bij mijn zoon was het belangrijk dat hij iedere dag ging douchen. Een paar keer per week was voor hem ongrijpbaar. Ook de rest van iedere dag voorspelbaar maken helpt om de stress te verminderen.
Ook is het zinvol om instructies die je zoon niet opvolgt na een paar minuten te herhalen. Het kan zijn dat hij meer tijd nodig heeft om het te laten doordringen of teveel stress in zijn oren. Dan is het van belang om dichter bij hem te staan, om de omgeving buiten te sluiten, zodat je beter tot hem doordringt. En rustig en concreet instructie geven.
Als je oudste een ASS heeft, komt dit je mischien wel bekend voor. Maar het ook consequent doen is natuurlijk altijd de kunst.
Vergeet ook niet dat lichamelijke stress kan bijdragen. Ik heb me indertijd bij de autisme-observatie van mijn zoon afgevraagd of hij dichter bij het schoolbord ging staan om de prikkels uit de omgeving te beperken of omdat hij het op een afstand niet kon zien. Hij bleek een behoorlijke afwijking te hebben en een bril bleek een openbaring. Bij mijn dochter kon je aan de gehoortest zien dat ze zeer scherp hoorde en daardoor overdag teveel last had van het geluidsniveau in de klas.
Daarnaast kan koemelkeiwitallergie of glutenintolerantie een rol spelen als er ook maagdarmproblemen zijn. Tezamen kan dit het stressniveau van je kind verhogen.
Mijn zoon heeft een periode hevig op de trampoline gesprongen, lijfelijke beweging door sport en het helpen met werk in je huishouden kan de onrust bedwingen.

Fianna

Fianna

18-10-2010 om 11:54

Slieren, inderdaad

Tess, wat frappant, dat is een perfecte omschrijving van wat mijn zoon doet: slieren! Vaak heeft hij er ook nog een maffe uitdrukking bij op zijn gezicht, een soort grijns. En inderdaad ook als hij op straat loopt is hij vaak aan het slieren.
Dat van die vreemde pijngrens komt me ook bekend voor. We hebben al van de bso gehoord dat hij net snel huilt als hij zich pijn doet. Ja, je beschrijft echt een beetje mijn zoon.

AnneJ, ik denk dat hij nu ook wel wat onder stress lijdt. Ik heb in het ziekenhuis gelegen enz. Zijn gedrag is ook echt verslechterd de laatste tijd. Hij heeft nu ook een tic ontwikkeld (heeft hij eerder gehad, nu terug gekomen).
Helaas heeft hij ook veel moeten overblijven de laatste tijd, 4 keer in de week ipv 2 keer in de week. Dat wordt ook minder na de herfstvakantie. Dank voor je andere tips, kan ik wat mee!

Oke, ik denk dat ik er toch iets me moet doen. Na de herfstvakantie heb ik een gesprek met de begeleiders van mijn oudste zoon en zal ik dit aankaarten. En ik zal een gesprek met zijn juf aanvragen.
Ik heb net even nagedacht en ik weet waarom ik een beetje onzeker ben of ik wel of niet iets met zoon moet doen. Ik wil vergelijkingsmateriaal. Wat is normaal kleutergedrag, wat is duidelijk anders en zorgwekkend. Ik kan het zo moeilijk vergelijken. Ik weet wel zeker dat hij bij ons altijd onrustig gaat.
Overigens herken ik het gedrag van mijn 1 na oudste zoon niet in het gedrag van oudste zoon. Oudste zoon is denk ik echt meer een ADHD-er, met wat ASS kenmerken. Dat ASS is bij hem vaak bijzaak, als het er al is.

Vergelijken

Ik heug me dat ik ook verwachtte van de deskundigen dat zij mij konden uitleggen of bepaald gedrag binnen de norm van normale kinderlijke ontwikkeling viel. Dat viel nogal tegen. Je hebt meer aan andere ouders of volwassenen die zelf een vorm van adhd of autisme hebben. En dan is het ook niet zo interessant of en hoe je kind verschilt. Je kind doet wat ie doet en jij past daarbij je opvoedingsstrategien aan.

Guinevere

Guinevere

18-10-2010 om 16:41

5 jaar

Fianna, dit zoontje is toch pas 5 jaar? Dat is een leeftijd waarop nog niet alle kinderen echt "samen" spelen. En dat "slieren" zoals jullie dat noemen, kan heel goed een manier zijn om prikkels te veroorzaken. Zelfs dat tegen auto's aanvallen kan daar mee te maken hebben. Wellicht is het handig om van die dingen aan te bieden die er zijn om prikkels beter te leren verwerken, hoe heten die dingen nou toch? Je hebt ze in oplopende "weerstanden". En voor school wellicht een wiebelkussen en een friemelding.
Verder moet ik als amateur zeggen dat je eerste beschrijving mij ook vooral aan ADHD doet denken. Die scene in de auto met het broertje maak ik zelf ook wekelijks mee (nog steeds).

Fianna

Fianna

18-10-2010 om 20:12

Spelen met

Guinevere, ik dacht dat het wel normaal was als 5-jarigen inmiddels met andere kinderen spelen, maar misschien heb ik het mis.
Maar goed, doet er verder niet heel veel toe, want dit is maar een onderdeel van allerlei andere dingen die bij hem spelen. Niet echt spelen met andere kinderen zou voor mij geen reden zijn om eventueel hulp te zoeken. Want dat is eigenlijk mijn vraag: moet ik hulp gaan zoeken. Dus de titel van mijn draadje is verkeerd, had moeten zijn: wat moet ik doen met onze 5-jarige. Zou jij dat bijvoorbeeld doen Guinevere bij wat je leest over mijn zoon?

Overigens vandaag weer te horen gekregen van de bso dat hij zijn eigen gang gaat en ze niet tot hem door lijken te dringen. Oostindisch doof noemen ze hem en ze vinden hem op zichzelf. Dat op zichzelf zijn is prima als hij dat fijn vindt maar dat hij heel moeilijk (of gewoon niet) te corrigeren is, is lastig, frustrerend en heel vermoeiend.
En ik blijf er bij, ik kan me bijna niet voorstellen dat een rustige baby (want dat was hij wel) later ADHD blijkt te hebben. Niet dat ik nou alleen in de richting van ass denk hoor, kan van alles zijn, misschien een auditieve verwerkingsstoornis, of misschien wel erg moeilijk opvoedbaar maar verder normaal.

Euh, die dingen waar jij het over hebt?? Geen idee?

o.t.: hoe was je eerste werkdag? was toch vandaag?

ijsvogeltje

ijsvogeltje

18-10-2010 om 21:07

Fianna

"En ik blijf er bij, ik kan me bijna niet voorstellen dat een rustige baby (want dat was hij wel) later ADHD blijkt te hebben."
Ik heb er hier één. Was de optimale baby; sliep de hele dag, wel 20 uur of langer per etmaal. Langzaamaan begon hij steeds meer te stuiteren, en nu (8 jaar) is hij zonder medicatie moeilijk te hanteren.
Ik weet niet of het je op dit moment wat oplevert om een diagnosetraject in te gaan. Wel denk ik dat jullie wat hulp kunnen gebruiken. Dat je wel wat 'tips en trucs' nodig hebt om je zoontje goed te kunnen begeleiden. Je schrijft zelf dat hij het moeilijk heeft (gehad) rondom jouw ziekenhuisopname, dat vergroot waarschijnlijk zijn problemen. Ik zou eerst kijken of je weer wat rust kan terug krijgen.
Wij hebben er destijds voor gekozen om met zoon naar een kinderpsycholoog (bij een kleine praktijk) te gaan. Met een concrete hulpvraag. We hadden toen nog geen diagnose overigens, was ook helemaal niet nodig. We hebben daar veel in gehad. We hadden verwijsbrief van de huisarts nodig, en kregen alles gewoon vergoed via de zorgverzekering. Zoiets kun je dus ook overwegen.
Sterkte!

T&T

T&T

18-10-2010 om 21:07

Oortjes...

"Hoort hij wel goed?" vroeg de badmeester mij ooit. Ik moest daar wel om lachen; hij hoort nl prima, maar zijn hersenen verwerken gewoon niet goed WAT hij hoort, en dus kon ook de badmeester niet tot hem doordringen.
Maar toch... problemen met de oren kunnen ook veel ellende veroorzaken. Zo heeft zoonlief hier wel eens heel lang doorgelopen met een dubbele oorontsteking, pijn leek hij niet te hebben (die vreemde pijngrens dus) maar hij was heel lusteloos, en idd halfdoof... dan voel je je ook idioot als je, veel te laat, bij een huisarts komt en dat niet hebt gemerkt. Dus ik let nu wat eerder op zijn oortjes.
Tess

Guinevere

Guinevere

18-10-2010 om 21:14

Ja, ik ben weer lekker wazig

Euh, ik weet me af en toe zo lekker helder uit te drukken inderdaad. Komt natuurlijk door het harde werken...
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat je zoon nog maar net 5 is, dus dat hij op samenspeelgebied nog veel tijd heeft om te leren. En ik denk dat hij veel prikkels nodig heeft om te kunnen functioneren, en die creeert hij zelf. Jullie zien dat als die bewegingsonrust. En daar kun je o.a. wat aan doen door bv. zo'n zitkussen, of een friemel/bijtding. En veel materialen aanbieden als klei, veel balspelletjes doen (ja, sorry, je man natuurlijk). Allemaal zaken die de sensorische integratie helpen verbeteren. Ik zou dus fysiotherapie voor hem aanvragen (bij iemand gespecialiseerd in SI) om te kijken of er langs die kant alvast iets te verbeteren is. Kun je zijn hoofdje toch alvast iets leger maken.
En ik denk dat het zich allemaal nu pas openbaart omdat er nu eenmaal veel meer eisen aan een 5-jarige gesteld worden dan aan een heel klein jongetje. Hij wordt ook veel meer blootgesteld aan prikkels en daarbij loopt het bij jullie thuis momenteel nou niet echt op rolletjes! Allemaal zaken die op elkaar inwerken.
Ja, ik ben vandaag zeeeer relaxed begonnen. Maar ik heb al veel gezien en geleerd!

Polly Shearman

Polly Shearman

18-10-2010 om 21:45

Rustige baby's?

Hier 3 zoons, me alle drie adhd ( eentje nog net geen diagnose, want nog jong) alle 3 super rusige baby's.. he eerste jaar van hun leven hebben we ze nauwelijks gehoord.. konden uren en uren spelen in de box, sliepen enorm veel( moesten wel ingebakerd worden) zalig en rustig. behalve bij het verschonen.. dan lagen ze te stuiteren op de commode, en wij maar niet begrijpen waarom dat kind nou niet even stil kon liggen, want dan was die luier veel sneller verschoont...
vooral bij de laatste was het erg, waneer zou hij doorkrijgen dat als hij stil ligt het verschonen eerder klaar is.. Hij is inmiddels 4 en staat nog steeds niet stil bij aankleden, of broek los maken enz..
vreselijk vermoeiend voor ons..
groet, polly

Fianna

Fianna

18-10-2010 om 21:50

Wahat, wat zeg je?

of: ik hoorde je niet. Dat zegt zoon heel vaak. En ja ik heb ook aan zijn oren gedacht. Maar hij lijkt prima te horen, soms inderdaad selectief. Laatst zat hij aan de andere eind van de kamer, woonkamer is L-vormig en hij zat in de ene arm en man en ik in de ander. Ik had het met man over chocola op een vrij zachte toon en meteen riep hij dat hij een stukje wilde. Geen probleem om dat te horen en verwerken
Maar vaak lijkt hij je inderdaad niet te horen en ik krijg ook vaak sterk de indruk dat het niet alleen is dat hij je niet wil horen (oost-indisch doof), maar dat hij je niet kan volgen, begrijpen, registreren. Daar moeten we wel wat mee natuurlijk. Ik denk een logopediste, moeten we sowieso heen omdat hij een rare uitspraak heeft (is ons vorig jaar al aangeraden).
Doe daarbij een fysiotherapeute en kinderpsycholoog en we komen onze week wel door
Ijsvogeltje, oke, ik sluit ADHD niet uit, maar toch, ik weet het niet...

Fianna

Fianna

18-10-2010 om 21:55

Polly

Tja, ik snap het nog niet hoor. Mijn ADHD-er was als baby echt enorm druk en overbeweeglijk. Hij was 2 weken oud en werkte zich al bijna uit zijn wippertje, die moest echt vastgeklikt worden en met 8 weken wilde hij al staan op je schoot en hopsen (echt niet overdreven). Luier verschonen? na hem is elk kind een eitje, er is zelfs een periode geweest dat ik het amper in mijn eentje kon.
Maar goed, met dat in mijn achterhoofd kan ik me amper voorstellen dat mijn 'rustige' 1 na oudste ADHD heeft
En dat niet stil staan met aankleden dat doen ze alle vier niet hier (oke, jongste kan nog niet staan, maar ligt niet stil)

Polly Shearman

Polly Shearman

19-10-2010 om 09:48

Oudste hier

met adhd diagnose, lag keurig stil tijdens het verschonen! whahahah echt waar. ieder kind, ieder adhd kind is anders. En omdat 2 niet op 1 lijkt, wil niet zeggen dat hij het niet heeft.
Hier zijn ze alle 3 heeeeeeeeeel anders...

Pippin

Pippin

19-10-2010 om 10:11

Hier

Onze adhd-er was ook rustig als baby. Zijn oudere zus was altijd een brok onrust. Ik weet nog dat mijn zus zei: 'Nou, dat is ook fijn voor je, voor de verandering een makkelijke baby.' Als het heel druk was in de huiskamer wilde hij als baby graag lekker in zijn wiegje liggen boven, of in de box.
Toen hij kon kruipen, begon het. Een van de eerste dingen die hij toen deed, was wegkruipen, op onderzoek uit. We konden de voordeur echt niet open laten staan voor de oudste, want baby kroop zo de straat op. Hij liep (euh, rende) al met tien maanden. (gaan met die banaan!)

Fianna

Fianna

19-10-2010 om 10:36

Kruipende babies

'Toen hij kon kruipen, begon het. Een van de eerste dingen die hij toen deed, was wegkruipen, op onderzoek uit. We konden de voordeur echt niet open laten staan voor de oudste, want baby kroop zo de straat op. Hij liep (euh, rende) al met tien maanden. (gaan met die banaan!)'

Ja, dat herken ik dus wel al mijn kinderen en ik denk dat jongste zodra hij kan kruipen dat ook zal doen, ik zie het aan zijn ogen
Zodra onze kinderen konden kruipen was het helemaal onmogelijk om ergens wat te gaan drinken met hen. Ze kropen de hele tent door, desnoods naar buiten. Ik verbaas me altijd over babies die zo rustig op de plaats blijven, op enkel vierkante meters blijven spelen. Dat dat voorkomt!
Mijn oudste heeft overigens nooit gelopen, is meteen begonnen met rennen

En Polly, ik weet wel dat geen een ADHD-er hetzelfde is maar toch, dat hypere zie ik niet in hem, wel in zijn zusje overigens. Die breekt in haar eentje de hele tent af en is erg, erg aanwezig, zucht.
Leve de vakantie met al die kinderen thuis Begon net al goed toen dochtertje keihard met een playmobil krokodil op mijn 5-jarige zoon sloeg. Mooi gat in zijn hoofd, bloeden, niet normaal... Hij is zo geschrokken, hij zit nog bleekjes naast me.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.