Wat is er toch met onze 5-jarige?
Ik weet niet meer wat we aan moeten met onze een na oudste zoon (net 5 geworden). Ik heb wel vaker over hem geschreven hier omdat oa school aangaf hem wat apart te vinden.
Thuis gaat hij steeds meer problemen geven. Wij lijken niet meer tot hem door te dringen. Het is vaak vrijwel onmogelijk hem een instructie of opdracht te geven. Bijvoorbeeld: doe je schoenen aan. Hij lijkt je niet te horen, maar is in de tussentijd door de woonkamer aan het zwalken en zwaaien (ik kan het niet anders omschrijven)of reageert totaal niet. Hij is vreselijk ongehoorzaam, kan echt totaal niet doen wat er van hem verlangd wordt. (voorbeeld: hij is in de auto, stoel naast hem slaapt zijn broertje, hij moet zijn broertje met rust laten, maar blijft maar aan hem zitten, je kan hem waarschuwen, boos worden, uitleggen waarom het niet mag (omdat broertje wakker wordt), het lijkt wel of hij niet kan stoppen).
Hij is continu in beweging, in die zin dat hij zich ergens tegen aan laat vallen, ergens op klimt, echt continu.
Gisteren (ik was er niet bij, hoorde het van mijn man) stonden ze op het punt de auto in te gaan er komt een auto voorbij rijden en zoon loopt er op af en wil zich er tegen aan laten vallen, heel vreemd. Zo ook een etalageruit waar hij gewoon keihard tegen aan liep.
Hij ziet nooit, nooit gevaar, kan nergens mee stoppen.
Op school, de BSO en tijdens de overblijf luistert hij steeds slechter, ook zij klagen dat ze niet tot hem door lijken te dringen. Volgens 1 overblijfmoeder kopieert hij heel duidelijk gedrag van andere kinderen, en helaas zijn dit niet de braafste kinderen. Ik zie dat ook hier met buiten spelen.
Hij kan bij een vraag waarop hij een 'nee' krijgt te horen zo ongeveer de rest van de dag er over blijven door zeuren. Hij lijkt vaak dwars door alles heen te praten zonder zich te realiseren of er iemand luistert, of hij herhaalt zich 10 keer tot je hem letterlijk herhaalt zodat hij zeker weet dat je hem gehoord hebt.
Mijn man en ik weten even helemaal niet meer wat we met hem aanmoeten. Ergens naar toe gaan met hem is een hele zware opgave. Hij kan geen 2 stappen normaal meelopen, loopt weg, klimt overal op, loopt tegengestelde kant op, gaat aan een lantaarnpaal hangen.
Wat moeten we met hem??
Gaat het met oudste redelijk, krijgen we dit. Ik twijfel soms aan onze opvoedkwaliteiten ):
Exbaby hier
Onze ex-baby van nu 8 wilde ook met 6 weken alleen maar stáán op schoot. Liggen was voor watjes. Met 2 maanden was ie al druk in de weer met zijn babygym. Rustig is ie alleen maar geweest als hij sliep, van zijn geboorte af. Gelukkig ligt hij nu weer te slapen.
Slapen
Fianna, je kunt je kinderen niet vergelijken. Het kan heel goed zo zijn dat het gedrag van je kind veroorzaakt wordt door stress maar het zou ook kunnen zijn dat ADHD/ASS-kenmerken extra versterkt worden door de spanningen en als zodanig nu zichtbaar worden. De enige manier om er achter te komen is te laten testen. Maar dat wist je al
Overigens was die van mij een huilbaby; bijna anderhalf jaar lang. Slapen deed hij nauwelijks. Slapen in de auto? Nooit. Slapen in de kinderwagen? Echt niet. Altijd die oogjes en oortjes wijdopen. Ik heb echt bijna 10 jaar lang geen nacht fatsoenlijk kunnen slapen omdat hij niet kon/wilde (door) slapen. Pas sinds ongeveer een maand, mbt melatonine en integratieve kindertherapie slaapt hij goed. Het is een godswonder en een zegen; nog nooit heeft hij zolang achter elkaar zonder problemen geslapen.
Maar nu heb ik het probleem dat ik niet meer zorgeloos kan slapen/door slapen omdat ik niet meer weet hoe... M'n hele systeem is ontregeld na die 10 jaar. Maar daar ben ik nu druk mee aan de slag om ten goede te keren. Mbt melatonine en dezelfde therapeut (die ook hypnotherapie/stressreductie doet).
Maar ook jij weet hoe dat niet slapen er in kan hakken...
Elisa
Ja, ik snap het, maar hij gedraagt zich ook vaak zo in tijden dat er geen stress is hier. Maar goed, de vraag hoe zorgelijk is zijn gedrag? Om een of andere reden ben ik er terughoudend in om hem te laten testen. Dus ga ik denk ik gewoon vrijblijvend met hem naar een -oog, zonder te vragen: heeft hij ADHD of ASS of wat dan ook, maar: hoe kunnen wij hem helpen en bijsturen.
Dat niet slapen in de kinderwagen en auto enz herken ik maar al te goed van mijn oudste, echt vrijwel nooit. Dochter heeft dat ook wel gehad ja, maar niet zo erg als oudste. Ik denk dat dat slechte slapen van mij zeker ook ten dele wordt veroorzaakt door ruim 7 jaar gebroken nachten gehad te hebben. Op een gegeven moment weet je niet meer hoe je moet slapen. Maar feit is ook dat ik voordat ik kinderen had ook wel een matige slaper was, niet zo erg als nu.
Update
Kort nadat ik deze berichtjes had geplaatst begon zoon zich veel 'normaler' gedragen (zal je altijd zien). Volgens zijn juf is hij op school nu vooral erg ondeugend maar kan zij hem wel aan, zolang hij maar voldoende structuur krijgt. Dat verklaart denk ik vooral de problemen met overblijf en bso: geen structuur.
Thuis gaat het ook beter, alhoewel hij zeer overbeweeglijk is, maar je lijkt beter tot hem door te dringen en hij is beter bij te sturen. Ik laat hem even lekker voor wat hij is
Lieve fianna, laat hem even voor wat hij is maar ga door met zoe
Fianna,
Ga wel verder met uitzoeken hoor...ik herken heel erg mijn kind in jou verhaal. Het bleek maar mooi wel autisme te zijn.....het doof zijn, niet samen kunnen spelen, wijst er allemaal op. Het gaat niet alleen om structuur, kinderen met autisme hebben samenhang nodig van de omgeving, meer uitleg. niet alleen structuur maar vooral voorspelbaarheid. Ik wil je het op je hart drukken!!! Met mijn dochter was ook zogenaamd niets aan de hand. Autisme kon het niet zijn want ze was niet houterig. Ze maakte contact. Wat er over de kenmerken van autisme geschreven wordt, hoeft niet allemaal bij jou kind te kloppen en hij kan toch autistisch zijn.
Wij hebben nu goede hulp en eindelijk begrijpen wij hoe we tegen haar moeten praten zodat ze ons wel 'hoort'!
Succes, laat het er niet bij zitten in het belang van je kind.
Pluto
Dank voor je berichtje. Ik houd hem in de gaten hoor. Heb nu ook echt even niet de energie om iets met hem te doen. En over dat samen spelen, met zijn broer kan hij dat wel, heel apart.
