Wat mag/kan ik verwachten van een ab-er/lgf
Onze zoon van 15 heeft dit jaar voor het eerst een lgf, wat kunnen en mogen we hiervan verwachten?
Hij zit in 3 vmbo-t. Begin dit schooljaar is het toegewezen maar tot op heden gebeurt er eigenlijk nog niets. Het kennismakingsgesprek met de ab-er hebben we een week of 5 geleden gehad bij ons thuis, maar daarna is het weer stil geworden.
We hebben bij de ab-er en op school bij de zorgcoördinator en mentor aangegeven dat hij begeleiding nodig heeft bij het plannen en organiseren van zijn huiswerk, maar ook dat wij als ouders graag het huiswerk inzichtelijk krijgen. Is dit nu teveel gevraagd??
Graag zou ik jullie ervaringen horen van hoe vo scholen omgaan met een lgf en huiswerk bekendmaking en planning.
Even ongenuanceerd
Met de huidige drukte rond het passend onderwijs en de bezuinigingsrondes hoop ik dat je zoon tegen Pasen een keer een begeleidingsgesprekje heeft gehad.
Zelfs de begeleiders van zoon hebben het het afgelopen jaar er nogal bij laten zitten, druk als ze zijn met hun eigen wankele positie.
Dus dat plannen en organiseren zou ik toch maar snel zelf ter hand nemen.
Lgf vo
Mijn zoon van bijna 11 (ADHD) heeft sinds groep 8 een rugzakje en zit net in 1 Gymnasium.
Ik heb aan het begin van het schooljaar een gesprek gehad met zowel de ambulant begeleidster van de basisschool en de zorgcoordinator, leerlingbegeleidster en de mentor van zoon. Met zijn allen zodat we zijn dossier en het handelingsplan compleet en helder kregen.
Afgesproken werd dat de docenten allemaal zouden worden ingelicht omtrent de problematiek van zoon. De docenten is ook allemaal gevraagd om bij zoon na te vragen of hij het huiswerk goed heeft doorgekregen en daadwerkelijk correct heeft opgeschreven. Alsook dat ze er geen probleem van maken dat zoon niet rustig stil kan zitten en dat hij af en toe een rustig plekje nodig heeft.
Verder is afgesproken dat zoon twee keer in de week na schooltijd met zijn mentor om de tafel zou gaan zitten om zijn agenda en het huiswerk door te nemen en een weekplanning te maken. Daarnaast zou zoon 1 keer in de week een afspraak hebben met de zorgcoordinator om lopende zaken/problemen te bespreken.
Dit zou dan allemaal weer via de email aan mij worden teruggekoppeld en ik zou zelf ook ten allen tijde kunnen mailen met vragen en/of problemen. De mentor (tevens zijn rugzakbegeleider en persoonlijk mentor) mailt soweiso ongeveer een keer per twee weken om te vertellen hoe het gaat; gelukkig is zij zeer positief. Ze heeft mij ook een pluim gegeven omdat ik als ouder zo betrokken ben en hier best veel energie en tijd in stop. Erg fijn!
En zo is het dus ook allemaal daadwerkelijk uitgevoerd naar volle tevredenheid van zowel zoon als mijzelf.
Als zoon voor een bepaald vak (tijdelijk) extra ondersteuning nodig heeft wordt hij opgegeven voor de huiswerkklas; hiervan word ik dan meteen op de hoogte gesteld. Tevens krijg ik tips en advies mbt planning, huiswerk etc. Mocht zoon meer nodig hebben, hebben ze mij doorverwezen naar een extern huiswerkbegeleidingsinstituut waar school goede ervaringen mee heeft. De kosten hiervoor zouden dan uit het LGF betaald worden maar zoon heeft hier tot nog toe geen gebruik van hoeven te maken. Na een wat moeizaam begin loopt hij nu gewoon lekker en gaat het plannen, huiswerk maken en agenda-gebruik goed.
Kortom, ik ben zeer tevreden met de gang van zaken en zoals het hier wordt aan- en opgepakt. Hopelijk heb je er wat aan!
Aanvulling
Zoals AnneJ al aangeeft, is het geen kwestie van het alleen aan school overlaten. Als ouder kun en moet je ook heel wat zelf doen.
Zodra je zoon uit school komt samen zijn agenda en het huiswerk doornemen. De planning maken en bespreken en je zoon meteen aan het werk zetten. Een rustige huiswerkplek creeren. Controleren of hij het gemaakt/geleerd heeft. Evt. zelf een weekplanning maken en ophangen. Zorgen dat alle spullen overzichtelijk en compleet zijn; al dan niet mbv kleurencodes en verschillende bakken voor schriften en boeken. Alles etiketteren en van naam voorzien. Dingen die snel kwijt raken in het kwadraat kopen (geodriehoeken, potloden etc.) Samen de schooltas inpakken. Samen de digitale leeromgeving doornemen en het digitale lesmateriaal etc.
Ja, het kost veel tijd en energie in het begin. Maar langzamerhand kan je steeds meer aan je kind overlaten en plukt het de vruchten van wat je er allemaal in stopt.
De mentor van zoon gaf aan dat je er als ouder zeker in het eerste jaar en soms ook nog in het tweede jaar er bovenop moet blijven zitten. Kortom, aan de bak!
Hier
Zoon heeft vanuit zijn rugzakje van de school een coach toegewezen gekregen. Deze heeft per week een klokuur beschikbaar voor hem.
De zorg voor hem bestaat concreet uit een wekelijks gesprek met de coach. Email contacten tussen de coach en ons, waarbij we elkaar op de hoogte houden van problemen. Klassenvoorlichting door de ambulant begeleider (dit was een keuze van zoon, hij mocht zelf bepalen wie de klassenvoorlichting gaf). Voorlichting aan alle docenten middels een korte lijst met aandachtspunten, die iedereen voor het begin van het schooljaar kreeg (door de coach). En gesprekken tussen ambulant begeleider en coach. De ab-er is wekelijks op school, ook voor andere rugzakjes, en hij evalueert dan regelmatig met de coach.
En ten slotte zijn er nog drie gesprekken per jaar (begin, voortgang, afsluitend) waarin wij met ab-er en coach spreken.
Ik denk dat het per school en per ab-er erg verschilt. Met passend onderwijs worden die onderlinge verschillen nog groter.
Op het gebied van planning en organisatie zou ik niet zo snel weten wat je van de ambulant begeleider kan verwachten. Ik denk niet veel. Dat is meer iets wat elke dag, eigenlijk elk lesuur moet gebeuren. En zo veel tijd is er eenvoudigweg niet.
Ik denk dat een wekelijks gesprekje met een coach of een mentor, misschien wel zin kan hebben. Die kan dan met je zoon doornemen: wat speelt er? waar loop je tegen aan? wat is er in de komende weken te verwachten?
Als het jullie niet lukt om die begeleiding zelf bij je zoon te doen, en de school biedt het niet, kun je ook nog proberen hem aan te melden bij huiswerkbegeleiding. Hier is dat schreeuwend duur, maar het werkt wel goed. Er werken mensen die verstand hebben van leerstijlen en kinderen kunnen helpen 'hun leerstijl' te vinden.
Succes
Ervaringen
Ik heb geen ervaring met lgf op een reguliere school. Mijn zoon zit in een speciale klas op een reguliere school. Ik ben altijd zeer tevreden geweest over de begeleiding. Helaas worden die kanjers nu wegbezuinigd en ik heb geen idee wat ik er aan kan doen. Heb alle petities al getekend en mijn gezondheid laat demonstratieve optochten niet toe.
Ik heb zo geen zin om zaken te doen met begeleiders van jeugdzorg en een leerplichtambtenaar. Maar ik zal me toch over die aversie moeten heenzetten.
Wat Elisa en Karmijn schrijven is natuurlijk terecht. Gelukkig gaat het hier nu veel zelfstandiger maar al vanaf de basisschool hebben we een vaste tijd en een vaste rustige plek om te starten met het huiswerk. Mijn dochter maakt nu nog huiswerk aan de keukentafel. Zoon had een kastje voor de schoolspullen bij de eettafel. Zodat ik tussendoor de keuken kon opruimen en de was doen, soms pas heel laat, en er toch bijblijven. Series passers, geodriehoeken, potloden enzovoort van de Action. Etiketjes op de planken gehad voor boeken, maar ook voor kleding. Samen de agenda bekijken en de tas inpakken en uitpakken.
De electronische leeromgeving gaat steeds beter. Maar vooral de eerste jaren stond het huiswerk er veel te laat op. Pro-actief ben ik met die kinderen gestart met het direct maken van opgegeven huiswerk, dat was te snel voor de ELO. Daarom heb ik toch steeds mijn kinderen ingeprent om op te letten wat het huiswerk is, zonodig na te vragen aan de leerkracht of een medeleerling en daarbij instructies in hun agenda geschreven voor de dag om een vraag te stellen aan degene die ze nodig hadden. Zonodig nam ik zelf de telefoon of ging met een kind de school in om iets te regelen. Gelukkig heb ik altijd mijn werk meegehad want ik heb me wat in bochten gewrongen.
Gelukkig is het mij gelukt om tot nu toe het huiswerk te begrijpen en ze op gang te helpen als ze niet begrepen wat er gevraagd werd. En als mijn dochter in paniek raakt van haar eerste uren lesuitval kan ik meestal met haar mee om haar aan te moedigen.
Ik had er graag een huiswerkinstituut op gehad, heb van alles geprobeerd al vanaf de basisschool, maar dat zat er helaas niet in. Geen huiswerkbegeleiding overigens in het pgb. Zoon maakt zijn huiswerk nu meestal op school maar dochter zit hier nog soms laat te leren.
Ik ben er wel een beetje moe van geworden. En een beetje depri omdat ik zie dat het onbegrip weer toe gaat nemen. Dochter had vorig jaar in de brugklas een goede mentor en dat scheelt zoveel. Nu ben ik weer overgeleverd aan op mijn tong bijten en vragen en o zeggen en angst voor schooluitval. Ik repeteer voor mijzelf wat ik voor de rechter zeg en moet geld apart zetten om desnoods een boete maar te betalen. Het onbegrip van de omgeving betaald zich altijd direct uit bij mijn dochter. Mijn zoon gaat inmiddels een stuk beter.
Ik hoorde op de radio een psychologe vertellen over het passend onderwijs. Zo'n 10 jaar geleden konden kinderen nog zonder etiket gewoon instromen in een zmok of lom en later naar gewoon middelbaar onderwijs. Kind kon een ' trage rijper' zijn. Dat vind ik een mooie uitdrukking. Daarna begon de bureaucratie om een dam op te werpen en inderdaad heb ik me moeten invechten met mijn kinderen.
Het blijft een zorg en ik moet mijn best doen om er zelf bij in balans te blijven.
Toch zie ik om me heen veel ouders die hun kind met huiswerk en planning moeten helpen bij de overgang naar het voortgezet onderwijs. En dat zijn niet alleen zorgenkinderen. Alleen is het hier natuurlijk weer een stuk extremer. De wereld is gewoon een stuk complexer geworden vergeleken met mijn eigen schooltijd.
Het blijft afwachten wat je van begeleiding kunt verwachten en als het goede mensen blijken te zijn kan ik er ook intens van genieten, maar het blijft wankel hoe het zal gaan.
Nuttig draadje!
ik lees dankbaar mee. Zelf ben ik nog niet zo ver, maar ik zal alles in mijn oren knopen. Ik sta te popelen om uitdagender / beter verdienend werk te zoeken, maar besef heel goed dat dat er voorlopig niet in zit. Werk aan de winkel!
Dank jullie wel
Dank jullie wel voor de reacties. Kortom wat ik kan/mag verwachten is dus sterk wisselend. Daar was ik al bang voor eigenlijk.
We hebben al twee jaar achter de middelbare school en zoon aangelopen om van alles te regelen. Huiswerk volledig noteren is vanaf het begin een probleem geweest. Ook onverwachtte veranderingen zijn en blijven moeilijk. We hebben er al heel wat uren in gestoken thuis en ook uren lange gesprekken gevoerd op school maar helaas tot op heden met vrij weinig resultaat. Vorig schooljaar heeft hij even in een huiswerkklas van school gezeten maar dit leverde alleen maar frustratie op omdat er geen goede begeleiding was en het regelmatig onduidelijk was hoe laat het begon en waar het gehouden werd. In januari stond hij 7 tekorten en hebben we besloten hem thuis te gaan begeleiden en zoals school het noemde was het "onze verantwoording" dat wij hem uit de huiswerkklas haalde. Hij is overgegaan met 2 tekorten (5,44 voor Nederlands en een 5,3 voor muziek). Rond de tijd dat wij besloten de begeleiding dan maar weer helemaal thuis te gaan doen, kwam de school opeens toch met de mededeling dat we een lgf aan moesten gaan vragen (hadden we zelf al anderhalf jaar aangegeven dat het misschien handig zou zijn), deze is voor dit schooljaar dus afgegeven. Door de reacties van de leiding en mentor van de school op onze "bemoeizucht" met school en zoon hebben we begin dit schooljaar eigenlijk besloten het zoveel mogelijk in handen van school en zoon te laten. Maar het verloop ziet er niet echt gunstig uit. Hij is laatst ruim een week ziek geweest en de helft van de leerkrachten reageert niet op een mail waarin hij om het huiswerk vraagt. Morgenochtend gaat als het goed is het eerste gesprek plaats vinden met zijn ab-er, als dat tenminste wel doorgaat want degene die dat mij toegezegd heeft zou mij ook uiterlijk do/vrij vorige week gemaild hebben. Helaas nog niets gehoord. Zojuist met mijn man besproken het even aan te zien tot direct na de kerstvakantie en anders maar weer een gesprek aan te vragen met betrokken partijen en aangeven wat er naar onze mening nog niet loopt en afspraken zien te maken hierover.
We hopen er maar het beste van.
Wordt vervolgd (vrees ik).
