Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op

We tellen af....


Autimam

Autimam

30-11-2019 om 17:04

Wel logeren

Ik lees alleen maar redenen om de jongens wel apart bij opa en oma te laten logeren. Moeilijk is iets anders dan onmogelijk .

Ik denk dat het belangrijk is om dan van tevoren te bespreken, misschien zelfs op te schrijven, wat jullie in zo'n weekend gaan doen. Liefst ook iets bijzonders wat hij leuk vindt. Als opa en oma iets met broertje doen wat hij ook wil doen, dan kan dat in het volgende logeerweekend. Zo blijft het eerlijk.

Misschien gaat hij ook wel inzien dat wat voor broertje leuk is, misschien minder aansluit bij zijn interesses, en andersom. En dat dat niet erg is.

Tessa

Tessa

30-11-2019 om 17:35

Grenzen

Wat ik in jouw verhaal lees, misschien zit ik er helemaal naast, is dat jullie erg meebuigen met dit kind. Dat hoeft helemaal niet verkeerd te zijn maar het kan wel leiden tot steeds eisender gedrag van het kind.
De kunst is grenzen te stellen en je er aan te houden zonder al te rigide te worden. Er moet ruimte genoeg zijn voor het kind maar hij moet ook leren dat er dingen zijn die niet kunnen. Dat zal niet makkelijk zijn en alle volwassenen om hem heen zullen daar in moeten samenwerken. Wat je moet vermijden is dat hij de kans krijgt om mensen tegen elkaar uit te spelen. Dat lees ik wel in jouw opmerking over dat je van oma moest terugrijden.
Wat ik zou doen is kijken hoe jij en zijn vader het willen en daar naar toe werken. Bijvoorbeeld, een zaterdag per maand gaat het broertje logeren bij oma en opa. Dan ga je met opa en oma, zonder kinderen, bespreken dat dit voor jullie erg nodig is om bij te komen en dat het voor het voor zowel de oudste als het broertje gezond is om even de aandacht alleen te hebben. Dat het fijn is als opa en oma het broertje willen laten logeren maar dat er dan wel goede afspraken nodig zijn waar niet vanaf geweken wordt. Zoals niet de oudste ophalen als die stennis schopt. Dat is best een heel verkeerd signaal geven aan je kind. Grenzen stellen is lastig maar noodzakelijk, zeker als het om een kind gaat waar de zaken niet zo makkelijk mee lopen. Die hebben grenzen misschien nog wel het hardste nodig.

Paper

Paper

02-12-2019 om 14:12 Topicstarter

Grenzen

Omdat wij hem zo duidelijk willen maken dat wij hem ook graag zien hebben wij het moeilijker om hem dan weg te houden bij oma en opa.
Zondag hebben wij een uitje gepland met ons drietjes en de kleinste gaat naar oma en opa. Ik weet nu al bijna zeker dat tegen het zondag is hij weer niet mee wil bij ons maar ook naar daar wil. En daar zeker heel grote DRAMA van gaat maken.
Ik hou mijn hart al vast.... Dit weekend was weer zwaar. Vrijdag was jammer genoeg mijn geduld op en ben ik beginnen roepen en tieren en wenen. Ze wisten even niet wat doen of zeggen. Had er achteraf zo spijt van maar ik kon echt niet meer.....
Zaterdag komt mijn man thuis met de oudste na training. Is die heel slecht gezind door het gedrag van de oudste dat die de hele zaterdag kwaad op mij was en niks meer wou zeggen. Ook dat dan nog.... Zondag ging dan weer iets beter... maar is meestal van korte duur. Ik ben bang dat mijn man en ik dit niet lang nog volhouden... we zeggen soms misschien gaan we beter uit mekaar dan hebben we af en toe een weekje rust.....

Autimam

Autimam

02-12-2019 om 14:17

Weekje rust

Dat weekje rust kunnen jullie ook zonder scheiding regelen, hoor! Ga gewoon een week weg dan. Als jullie gescheiden zijn, moet vader het immers ook steeds een week alleen redden met de kinderen, dus dan kan hij dat nu ook. Des te fijner dat het nu dan niet defintief is en dat jij uitgerust terugkomt.

Gaan jullie komend weekend dat wel iets bijzonders en leuks met de oudste doen? En mag de oudste dan de volgende keer alleen naar opa en oma?

Paper

Paper

02-12-2019 om 14:25 Topicstarter

opvang

Wij hebben niemand die een weekje op ze kan letten... En we zijn al eens een dagje en een nacht weg geweest maar dan lopen wij allebei toch wat onrustig rond omdat je weet dat mijn of zijn ouders dan toch wat aan het 'afzien' zijn met hen. Mijn mama belt dan ook vaak van ze zijn niet flink he mama kom ze maar halen!!! En mijn schoonmama zegt Jij hebt kinderen gewild dan moet je er ook maar zelf voor zorgen. Die kan dat niet begrijpen dat je soms ook ff rust nodig hebt. Dat hadden wij vroeger ook niet zegt ze dan. En mijn kindjes zijn daar ook niet zo heel graag. Wij hadden gevraagd of ze 1 keer in de week daar mochten blijven slapen maar daar was ze niet zo enthousiast voor. En de kindjes voelen dat dus zij doen dat dan ook niet graag.
Ja wij gaan iets leuk doen bij de oudste en heb hen gezegd dat we volgende keer iets met het klein broertje gaan doen dan. Maar ik vrees dat het toch weer niet gaat lukken....

Pennestreek

Pennestreek

02-12-2019 om 14:29

Doorbijten

ik denk dat het verstandig is je voor te bereiden op drama, maar deze keer toch echt door te zetten. Tot nu toe is je zoon 'beloond' voor zijn drama door toch samen met broertje naar opa en oma te mogen. Daar moet een eind aan komen. Laat hem zien dat het met jullie ook heel erg leuk kan zijn, zonder broertje. En zelfs als het niet leuk wordt (doordat hij blijft zeuren), stug volhouden. Hij bepaalt niet, dat doen jullie als volwassenen. En verandering tot stand brengen is moeilijk, maar zal toch echt moeten. Tot hier en niet verder. Anders glijden jullie steeds verder af. En ik snap oprecht niet wat 'hem graag zien' te maken heeft met hem 'weghouden bij opa en oma'. Deze gedachte klopt niet. Hem in alles zijn zin geven is NIET het beste voor hem. Dus juist omdat je hem graag ziet moet je hem begrenzen. Daar vraagt hij heel duidelijk om door zijn gedrag.

In een ander draadje vertelde Tsjor over hoe je dat doet. Je gaat voor hem staan, met je voeten een beetje uit elkaar stevig op de grond. Je maakt je groot. En je zegt rustig tegen hem wat je wil. Dus in dit geval: zoon, je broer gaat het weekend naar opa en oma en jij blijft bij ons. Volgende week (of wanneer dan ook maar) ga jij naar opa en oma en blijft je broer hier. Punt. Niet uit gaan leggen, niet in discussie, gaat hij drama maken dan kan hij naar zijn kamer om uit te razen. Niet toegeven aan gezeur, standvastig blijven. Maak daar ook afspraken over met je man. Niet ingaan op drama of zeuren. Jullie zijn de baas.

En verder eens met Autimam. Laat je niet zo beïnvloeden door je zoon. Makkelijk gezegd hoor, dat snap ik heus. Maar je zoon zal voelen hoeveel macht hij over jullie heeft, en dat is niet gezond voor jullie gezin. Dus vorm vooral met je man samen een front. Ieder apart een paar dagen bijtanken lijkt me een heel goed plan. Een week is (nu) misschien teveel voor degene die het alleen moet zien te redden. Maar als je komend weekend voor elkaar krijgt dat oudste met jullie op pad gaat, is dat hopelijk het begin van wat rust voor iedereen.

Verder zou ik via de huisarts proberen systeemtherapie te regelen voor jullie als gezin. Om de dynamiek in het gezin te leren veranderen.

Sterkte hoor, het lijkt me heel erg zwaar. Maar nu doorpakken levert je hopelijk in de toekomst minder strijd op.

Pennestreek

Pennestreek

02-12-2019 om 14:33

Paper

Autimam bedoelt dat jij en je man ieder apart weg gaan, niet samen. Juist om zelf even helemaal tot rust te komen.
En sorry hoor, maar als je nu al stelt dat je vreest dat het toch weer niet gaat lukken vind ik dat je het ergens wel aan jezelf te danken hebt. JIJ bent toch de volwassene hier? Kijk, dat het niet leuk is als je zoon uit zijn dak gaat begrijp ik best, maar je snapt toch zelf ook wel dat als jij nu toch weer toegeeft dat het van kwaad tot erger wordt?
Roep jezelf eens tot de orde! Als jij (en je man) je zoon niet opvoeden, wie gaat dat dan wel doen??

Paper

Paper

02-12-2019 om 14:36 Topicstarter

baas

Ja dat gevoel heb ik ook wel dat zij thuis de baas zijn... En ze gaan heel ver om hun zin te krijgen en dan verlies ik mijn geduld word ik boos, heb ik schuldgevoel, wil ik het weer goed maken door weer wat toe te geven...
Ik heb altijd bang dat mijn zoontje het gevoel heeft dat we hem niet graag zien... Ik kijk ook altijd fel hoe hij naar me doet en trek het me heel hard aan als hij zich weg houd van mij.. Gisteren moesten we samen lachen in bed en dat vond ik geweldig...
Zaterdag avond gaan we naar mijn ouders voor de Sint. Ik was van plan om mijn kleinste zoon dan daar te laten slapen zodat we zondag niet weer op en af moesten rijden. MAAR de oudste gaat ook willen, wij gaan nee zeggen, hij gaat flippen en wenen en mijn mama kwaad op ons dat we hem moeten laten doen. Dus weet nu al dat wij zondag weer op en af aan het rijden zijn. Ik wil ook geen ruzie met mijn ouders hierdoor. Er is al conflict genoeg... En ik weet dat dat fout is. Mijn zoontje weet als ik ween zegt oma toch dat ik mag blijven!!!! Kijk er al zo hard tegenop!!

Pennestreek

Pennestreek

02-12-2019 om 15:04

Cursus opvoeden gaan doen

en neem je ouders mee. Sjonge zeg, sla eens met je vuist op tafel! JIJ bepaalt, niet je kinderen, niet je ouders. En als je moeder het er niet mee eens is, gaan BEIDE kinderen weer mee naar huis.

Er is hierboven al eens eerder voorgesteld om even met je ouders om de tafel te gaan zitten, zonder de kinderen erbij. Lijkt me een heel goed plan. Vertel ze dat deze manier van doen voor jullie kinderen niet goed is. En daarmee voor jullie als gezin niet.

Echt, ga een cursus doen, meld je aan voor systeemtherapie, maar doe iets en laat niet zo over je lopen. Ik word een beetje kriegel van je slachtoffergedrag. Je houdt op deze manier de hele situatie zelf in stand. Gun je kinderen een opvoeding met grenzen, die hebben ze (vooral je oudste) duidelijk nodig. En ja, het wordt lastig en pijnlijk en moeilijk, maar als je door blijft modderen zoals nu wordt het alleen maar erger, en zit er dus blijkbaar nog een scheiding aan te komen ook. Dit is het moment om die andere afslag te nemen, deze leidt rechtstreeks naar de afgrond.

Paper

Paper

02-12-2019 om 15:12 Topicstarter

slachtofferol

Het is helemaal mijn bedoeling niet om het slachtoffer uit te hangen. Ik ben juist op zoek naar oplossingen om hier uit te geraken. En ik weet ook wel dat dat niet zonder slag of stoot zal zijn.
Ik ga mijn moeder al op voorhand inlichten dat ze niet mag toegeven want daar hoopt hij dan toch op. Ik geef iedereen gelijk als je zegt dat wij weer baas moeten zijn en we zijn hier daarom ook naar tips op zoek.
Maar wat doe je als een kind gewoon altijd weigert te luisteren? Onmiddelijk straffen? En wat als je niet bij je thuis bent? Ik weet gewoon echt niet hoe ik terug baas kan worden over mijn kinderen zonder te moeten schreeuwen..

Pennestreek

Pennestreek

02-12-2019 om 15:27

Daarom dus een cursus en systeemtherapie

En lees het boek 'Het explosieve kind' van Ross Greene. Wordt hier op het forum veel getipt voor de omgang met 'moeilijke' kinderen.

Ik vind dat je wel degelijk een slachtofferrol aanneemt. Van tevoren al aangeven dat je denkt dat het niet gaat lukken, tja, dan lukt het dus ook niet. En je moeder jouw gezag laten ondermijnen en daarover hier klagen, terwijl je natuurlijk allang je moeder tot de orde had moeten roepen vind ik ook slachtoffergedrag.

Ik schreef hierboven al een manier op hoe jij je zoon duidelijk kan maken dat jij de baas bent. Maar het begint natuurlijk al met je eigen overtuiging. Je doet wanhopig je best om lief gevonden te worden, dat is jouw zwakke punt en daar maakt hij feilloos misbruik van. Maar jij bent zijn moeder, niet zijn vriendin. En zijn vriendin ga je op deze manier nooit worden, want hij loopt over je heen. Hij is nu pas 8, nu kun je nog bijsturen, over 2 jaar wordt dat al heel wat moeilijker.

Ik snap dat jullie jaren gemodderd hebben, en dat de rek eruit is, maar je doet niemand een plezier met deze instelling. Vooral jezelf en je zoon niet.

Nee, straffen helpt niet. Wel belonen wat wel goed gaat, en negeren wat niet goed gaat. Zelf rustig blijven, nog een keer herhalen wat jij wil dat zoon doet. En dat positief formuleren, geen zinnen beginnen met ik wil NIET dat je, maar juist benoemen wat je wel wil. Daar kun je eventueel in het begin een beloning aan koppelen: als je nu rustig op je kamer gaat spelen, dan... (filmpje kijken, op de tablet, iets lekkers, wat later naar bed, wat hij ook maar fijn vindt). Maar met een pittig kind als het jouwe is het misschien later slecht weer af te bouwen. Dus misschien niet aan beginnen.

Als je niet thuis bent, juist vooral niet toegeven aan slecht gedrag. Wat je ook denkt dat de omgeving ervan denkt. Ik weet uit ervaring dat die juist vaak denkt dat een ouder op dient te treden. Maar dat zou je niet uit moeten maken. Consequent zijn, doen wat je zegt en zeggen wat je doet, lijkt me bij jouw zoon uitermate belangrijk.

Overigens is even weglopen als het je teveel wordt een prima manier om te voorkomen dat je gaat schreeuwen. Gewoon even op het toilet gaan zitten of op je eigen kamer. Even tot 10 tellen (of 100...), diep ademhalen en dan weer naar buiten. Je zoon is er niet op uit om jou pijn te doen, en hij houdt hoe dan ook van je want jij bent zijn moeder. Laat die gedachten los, ze helpen je niet. Ga terug naar de huisarts en zorg dat er meer spoed achter de onderzoeken gezet wordt. Ik weet niet waar je woont, maar een wachtlijst van 3 jaar is natuurlijk onzin. Zoek verder, bel zelf rond, maar kom in actie.

Paper

Paper

02-12-2019 om 15:37 Topicstarter

actie

We zijn ondertussen al op intakegesprek geweest bij de psychiater omdat ik zelf gezocht heb voor een vluggere oplossing. Nu is het wachten tot einde maart voor we weer kunnen gaan tenzij iemand ging afbellen. We zijn er dus echt wel mee bezig.
Een voorbeeld was vorige week toen ik hen ging ophalen bij mijn schoonouders. Hij lag op de grond op zijn rug te schuiven. Ik zeg wil je aub rechtstaan want zo worden je kleren helemaal vuil. Niet doen jongen komaan sta recht... maar negeert mij volledig! En zo wel 100x op een dag negeert hij ons als wij iets zeggen. Hij doet gewoon door. Of niet door de plassen wat doet hij net wel door de plassen. Hij neemt totaal niets van ons aan. En de jongste begint nu ook dit gedrag te vertonen. Ja wat dan? Negeren? Of straffen? En hoe dan? Apart zetten? Hij laat zich dan hangen en ik krijg die niet naar boven gedragen naar zijn kamer?

Pennestreek

Pennestreek

02-12-2019 om 15:59

Goed zo!

Fijn dat jullie al verdere actie hebben ondernomen.

Maar je voorbeelden, daar word ik echt niet vrolijk van . De aller-aller-aller-belangrijkste tip hier op het forum is al jaren "pick your battles". Dat houdt in dat je zorgvuldig moet kiezen waar je wel en niet het gevecht over aangaat. Bij jouw zoon zou ik eens heel kritisch nadenken over waar je wel en niet je energie in wil steken, en daar dan ook ECHT een standpunt innemen.

Waarom zou het erg zijn dat zijn kleren vuil worden? Het is een jongen van 8! Trek hem oude/goedkope kleren aan en laat hem lekker ravotten! Hoe meer energie hij kwijt raakt, hoe beter! En waarom mag hij niet door de plassen? Er is toch niks lekkerder dan lekker springen in die plassen? Trek kaplaarzen aan en doe lekker mee! Heel eerlijk gezegd zou ik je ook negeren als ik jouw kind zou zijn. Begin eens met je kinderen lekker mee naar buiten te nemen en ze uit te laten razen in een bos, aan het strand of in een speeltuin. Een teveel aan energie uit zich in dwars gedrag. Dus mat ze lekker af. En geef ze alsjeblieft wat meer ruimte. Je zult zien dat hun gedrag verbetert.

Echt, pick your battles. Vieze en/of natte kleren zijn de strijd NIET waard. Je uitschelden of iets dergelijks wel.

Mijntje

Mijntje

02-12-2019 om 16:33

Lees

Je zit te wachten op een diagnose dat een wondermiddel gaat geven. Dat gaat er echt niet komen. Je moet zelf aan de bak. Begin eens om dat boek te lezen wat hierboven genoemd wordt, daarin worden handvaten aangereikt hoe met bepaald gedrag om te gaan en krijg je meer inzicht waarom je kind iets doet. Dus: lees.
En lees bovenstaande tips nog eens goed door op een rustig moment. Je kan veel meer 'laten gaan' dan nu.

Mijntje

Mijntje

02-12-2019 om 16:39

negatieve aandacht

Volgens mij is je kind erg bezig met aandacht trekken. En dan maar negatieve aandacht. Pas als jullie veel meer negeren (alleen op dingen kapot gaan of die gevaarlijk zijn nee zeggen) ziet hij dat dat geen zin heeft. Leg dingen weg waarbij hij zit te klieren en die kapot kunnen.
Bezie ook meer met humor, als hij op de grond ligt, zeg dan dat je een doekje pakt kan hij mooi de vloer boenen. Handig toch, zo'n kind?
En prijs hem de hemel in als hij iets goed doet, goed heeft stil gezeten, goed heeft gewacht enz. enz.

Paper

Paper

02-12-2019 om 19:34 Topicstarter

Kind

Mijn kinderen mogen zich heus wel vuil maken hoor. Hier liggen speelkleren altijd klaar. Wij doen zoveel mogelijk bij hen. En veel mensen zeggen amai jullie zijn echt wel veel met ze bezig. Wandelen, fietsen, zwemmen, ...
Nee ik zoek geen wondermiddel in de diagnose. Ik zoek hulp en daar is niks mis mee.
Ik zal dat boek lezen. Dank u voor de tips.

Paper

Paper

02-12-2019 om 19:43 Topicstarter

Plassen

En het voorbeeld van de plassen was deze week bij zo koude temperaturen. Wat bleek achteraf dat zijn voetjes bevroren waren en heel fel pijn had. Dus ja dan zeggen wij niet in de plassen.

koud

lijkt me een uitstekend leermoment voor hemzelf. Hij ging in de plassen stampen, en kreeg er zere (koude) voeten van. Daar hoef je als ouder dus juist helemaal niks meer aan/mee te doen!

Brenda

Brenda

02-12-2019 om 20:07

Leermoment

Inderdaad, dit is een prima leermoment, onze dochter wilde bij de eerste de beste zonnestraal aldoor in bikini naar buiten, en ik moest het badje klaarzetten. Ik kon haar gewoon níet overtuigen dat het daarvoor veel te koud was, ze bleef maar zeuren en zagen, dus hup, dan ga jij toch in je bikini naar buiten. Binnen 30 seconden snapte ze mijn uitleg.
Als zijn kleding vuil mag worden, waarom mocht hij dan trouwens niet op zijn rug schuiven?

Ik denk dat je inderdaad met een pittig kind wat minder regels moet stellen, alleen grenzen stellen bij wat écht belangrijk is, verder lekker laten rommelen en zichzelf goed moe laten maken, én de kinderen dingen los van elkaar laten doen, de een naar opa/oma/vrienden en dan met de ander wat leuks doen, en dat afwisselen. Niet vragen of ze dat willen of duidelijk maken aan de een wat de ander gaat doen, gewoon als voldongen feit brengen.

Paper

Paper

02-12-2019 om 21:30 Topicstarter

Kledij

Dat waren toen zijn goede kleren en we waren nog niet thuis om andere aan te doen.
Nu vandaag weer ontdekt dat hij iets gestolen heeft in school 😥

Nora

Nora

02-12-2019 om 23:14

Meteen mee stoppen hoor

die 'goeie' kleding.
Jammer voor jou, maar helaas.
Met een beetje geluk lukt het je over een paar jaar wel.
Maar sommige kinderen zijn niet in goede kleding te houden. (en voor de meeste kinderen is er niks aan)

Nora

Nora

02-12-2019 om 23:19

Stelen

Wat dacht je, dat je kinderen kant en klaar, volledig opgevoed en al, uit je buik kwamen?

Je kind 'steelt'. (veel liever: nam iets mee dat niet van hem is)
Nou, daar start je opvoeden dan. Dan maak je, op fijne en duidelijke wijze, op een manier die op hem is aangepast, duidelijk dat hij dat niet meer moet doen.

Paper

Paper

03-12-2019 om 08:33 Topicstarter

Nora

Als jij dacht dat ze volledig opgevoed uit uw buik kwamen wat doe jij dan op dit forum?
Tuurlijk is de goeie kleding jammer voor mij en helaas maar ik mag toch vragen dat hij recht staat ipv over de grond te schuiven? Ja het begrip stelen is uitgelegd is nemen wat niet van hem is dat weet ik ook wel!! Maar het breekt mijn hart dat hij dat gedaan heeft. En ja wij hebben hem rustig uitgelegd dat dit niet kan en dat hij dit moet terug geven en zich excuseren.
Jullie kunnen mij het gevoel geven dat heel zijn gedrag mijn fout is. Met het vingertje wijzen is niet waarom ik hier mijn hart kom uitstorten en beetje raad vragen.
Maar ja achter een PC kan iedereen precies altijd wat meer zeggen dat had ik moeten weten.
Ik ga het hier bij laten en bij echte professionele mensen praten die wel oprecht mij kunnen zeggen waar het schoentje wringt. Want ik weet dat ik verdomme al jaren bezig ben om mijn zoontje het beste leven te geven die hij verdiend en met de noden die hij heeft rekening te houden!!!

Pennestreek

Pennestreek

03-12-2019 om 09:43

Dat snappen we wel hoor Paper

Maar wij moeten het doen met de informatie die jij hier geeft. En voor mij ontstaat daaruit een beeld van een moeder die haar nogal dwingende zoon in alles zijn zin geeft, om hem maar vooral het gevoel te geven dat ze van hem houdt en om maar vooral te zorgen dat hij niet gaat huilen. En dan vervolgens vindt dat hij onhandelbaar is, omdat hij er geen genoegen mee neemt als hij zijn zin niet krijgt.
Dus geven wij je de raad om wat strenger te zijn, om hem te begrenzen, en om hem te negeren als hij dramagedrag vertoont, en hem juist te belonen voor positief gedrag.

Als dat niet is wat je wil horen, of als dat niet is hoe het zit, dan spijt me dat, maar dan moet je misschien meer concreet worden in je voorbeelden. Vies en nat worden doet ieder kind, als je daar als ouder al een drama van maakt dan houd ik mijn hart vast voor als hij in de puberteit komt. En ook al doe je nu ontzettend je best en heb je de allerbeste bedoelingen, dan nog hoeft het niet zo te zijn dat jouw manier van opvoeden bij dit kind werkt. Ik heb zelf ook twee totaal verschillende kinderen, waar ik de een moet duwen moet ik bij de ander op de rem. En dat vind ik erg lastig, bij mijn jongste moet ik continu nadenken over wat ik doe, en vaak doen wat niet bij mij past. Dat kost bakken energie en is erg frustrerend, want het pakt dan meestal nog niet uit hoe ik het graag zou willen. Maar ik ben wel bereid naar mijn eigen aanpak te kijken, en eens iets anders uit te proberen. Dat mis ik bij jou, jij blijft zeggen dat je het allerbeste wil voor je kind, maar jouw aanpak werkt duidelijk niet. Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. Dus als je wat wil veranderen zul JIJ dat moeten doen. Jouw gedrag is het enige waar jij invloed op hebt. Ook al is je zoon pas 8.

Ik hoop oprecht voor jullie dat de juiste hulp gevonden wordt, en dat er wat harmonie in jullie gezin komt.

Mijntje

Mijntje

03-12-2019 om 10:36

ombuigen

Zijn gedrag is zeker niet jouw fout. Maar hoe jij reageert kan wel van invloed zijn om zijn 'ongewenste' gedrag om te buigen.
Het is normaal dat soms 'je hart breekt', maar beter is dat niet te laten merken en het hoofd koel te houden. Stelen is met 8 nog zeker niet zo alarmerend, het is zijn manier van aandacht vragen (op zijn kop krijgen is ook aandacht) Als je wil dat er dingen verbeteren is het goed naar zowel zijn als jouw gedrag te kijken, want dat is nou eenmaal een wisselwerking. Je moet dit niet allemaal lezen als kritiek op jou als ouder, hier zijn allemaal ouders met soortgelijke 'lastige' kinderen die door schade en schande wijs zijn geworden. Doe er je voordeel mee.
Ik hoop dat dat boek je nog meer handvaten geeft.

Paper

Paper

03-12-2019 om 10:59 Topicstarter

reactie

Ik ga vandaag naar de bibliotheek en een paar boeken halen. Ik wil echt weten wat ik moet doen want mijn inspiratie en geduld is de laatste tijd vaak op.
Gisteren toen we met hem het gesprek hadden dat je niks mag nemen van iemand anders zie je dat hij er totaal niet mee in zit. Mijn man zei we nemen een paar pokémon kaarten af omdat je dat gedaan hebt en hij kwam ze zelf mee kiezen. Belonen hebben we al gedaan en dat lukte niet uiteindelijk wou hij zijn beloning dan niet. En straffen ook niet want er is niets waar je hem mee kan 'raken'. Dus hoop dat ik wat handvatten ga kunnen oppikken in de boeken.

Reageren

Zelf denk ik, als ik dit lees, misschien moet je eerst wel veeeeeeeel minder tegen je zoon gaan zeggen en zeker geen 'correcties' of 'aanwijzingen'. Bij autisme volgt iemand zijn/haar eigen denkspoor en is vooruit aan het analyseren en denken en elke tekst kan die gedachtentrein hinderlijk onderbreken.
Misschien is het wel handig om op dit moment veel meer naar je zoon te luisteren en te kijken en te wachten op wat hij zegt?
En van je schrap zetten en positief belonen verwacht ik eerlijk gezegd niet zoveel.
Wel van rustig, op een goed moment, uitleggen wat de bedoeling is als je de broertjes van elkaar scheidt, en de een gaat naar oma en de ander blijft thuis.
Rustig uitleggen en dan terugvragen, zinnen terugvragen, of deze zoon begrepen heeft wat je wil zeggen. En dan hopen dat hij ook gelooft dat dat het is dat je wil zeggen.
Het klinkt nu allemaal nogal paniekerig en corrigerend. Maar dat helpt niet.
Het kan helpen om de emotie uit je stem te halen en wat neutraler te gaan praten. Kies ook wat meer concrete korte tekst. en houdt geen heel verhaal. Beoordeel of een zin wel 'aankomt'.
En inderdaad, lees eens wat, of doe een goede cursus of training. Speciaal gericht op het omgaan met kinderen met autisme, niet zomaar een cursus 'positief opvoeden' of zoiets.
Zelf heb ik veel gehad aan trainingen bij Autisme Centraal.
Ik wens je heel veel sterkte want het is vooral ook een verandering in je eigen houding die mogelijk bij kan dragen dat je zoon zich beter gaat voelen en zich beter gaat ontwikkelen. Soms denk je, dat weet ik nu wel, maar het gaat erom dat je ook je houding en gedrag verandert en dat valt niet altijd mee.

Paper

Paper

03-12-2019 om 11:11 Topicstarter

AnneJ

Ik weet dat mijn eigen houding ook veel inbreng heeft maar dat is het nu net. Ik moet een manier zien te gaan vinden zodat ik terug rustig kan blijven. Mijn emmertje is vol.
Maar ik weet nu nog niet hoe ik dat moet doen. Ik heb een afspraak gemaakt bij de psycholoog die me misschien kan leren hoe ik met dingen best om kan gaan als ik frustratie voel. Het is raar om te zeggen maar ik kan echt niet meer tegen die drukte de hele tijd, het gemama mama mama mama mama de hele avond, het geruzie, de conflicten,.... gewoon eens rust en kunnen genieten van mijn kinderen.
Nu moet ik de hele tijd bij ze blijven of ze tekenen op de meubels, gordijnen, maken dingen stuk, doen elkaar pijn, halen alles overhoop.... Misschien zijn mijn verwachtingen te hoog maar ik zit nu in een moment dat ik gewoon wil wegrijden en nooit meer terugkeren. Omdat ik echt vast zit... Ik ben precies uitgeprobeerd... Als jullie dit zien als slachtoffer willen spelen is het maar zo maar ik ben ook maar een mens en mijn limiet is gewoon even bereikt.

Straffen en belonen

Nou, dat is dan in elk geval duidelijk en de ervaring met de meeste kinderen met autisme. Straffen en belonen helpt niet. Het gaat erom dat je uitlegt wat de bedoeling is, zonder emoties. Met extra geduld en kalmte.

De boeken die mij geholpen hebben, zijn, na 'het explosieve kind' van dr Ross Greene, vooral de Hulpgids Asperger van Tony Atwood en 'Geef me de Vijf' van Colette de Bruin.
https://www.geefmede5.nl/methodiek

Verder heb ik veel gehad aan de gasten van 'Wrong Planet' een forum opgezet door iemand die zelf autisme heeft. En de NVA, de Nederlandse Vereniging voor Autisme.
En uiteraard de trainingen bij Autisme Centraal.
https://www.autismecentraal.com/public/index.asp?lang=NL&pid=0

paper

Dan is het ook vooral van belang om even wat tijd voor jezelf vrij te maken. Kun je vrij nemen van je werk? Of ga een weekend alleen weg terwijl je man bij de kinderen is. Eerst goed voor jezelf zorgen, anders kun je ook niet goed voor je kinderen zorgen!

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.