Wie herkent dit en stuurt ons in de goede richting... zoon (11)
Onze middelste (zoon 11) is altijd al wat geslotener geweest dan zijn zus en broer. Als peuter kon hij enorm driftig zijn en het was erg moeilijk om hem uit zo'n bui te krijgen. Als hij iets in zijn hoofd had (bijvoorbeeld niet op de foto willen) dan kon je hoog of laag springen, maar het gebeurde niet. Hij had toen al een hele sterke eigen wil. Toen we hem wat meer structuur gingen bieden en met hem een duidelijk weekschema maakten ging het een stuk beter met zijn buien.
De eerste jaren op de lagere school is alles gewoon goed gegaan; goede resultaten en genoeg vriendjes.
We kregen wel vaak te horen dat hij gesloten is en dat het voor de leerkrachten lastig is om in te schatten wat er precies in hem omgaat. Hij stelt uit zichzelf geen vragen en probeert alles zelf uit te vinden.
Inmiddels zit hij in groep 7; zijn schoolresultaten zijn nog steeds goed (waarschijnlijk HAVO/VWO)en ook heeft hij nog steeds genoeg vriendjes. Hij ligt heel goed in de groep.
Het probleem is echter dat er dit jaar veel onrust is geweest in de klas (diverse oorzaken). Het lijkt wel of dit een aantal zaken op scherp heeft gezet voor hem.
Hij uit zich steeds moeilijker, op directe vragen heeft hij geen antwoord. Hij huilt snel en heeft geen zin in school. Hij kan dagen als een donderwolk rondlopen en we komen er dan niet, of met heel veel moeite achter wat er aan de hand is.
Vaak heeft het met schoolresultaten te maken; hij legt voor zichzelf de lat heel hoog; topo is alleen goed als hij 0 fouten heeft. Bij de laatste cito-onderzoeken scoorde hij een C (weet niet eens meer waarvoor) en hij is daar weken van uit het lood. Hij voelt het als een soort gezichtsverlies. Wij pushen hem helemaal niet wat de schoolresultaten betreft, maar dat maakt voor hem niet uit. Hij legt het zichzelf op.
We hebben een paar weken geleden een heen- en weer schrift gemaakt, zodat hij misschien wat makkelijker op zou kunnen schrijven wat er precies is en hoe we hem kunnen helpen, maar ook dat helpt niet echt.
Naar onze mening zit onze vent 'opgesloten in zichzelf' en we vragen ons serieus af hoe we nu verder moeten. We zien dat hij er last van heeft en weten niet goed hoe we hem kunnen helpen.
Heeft iemand tips of een idee in welke richting we moeten zoeken: faalangstraining, test bij psycholoog...?
We hebben lange tijd gedacht dat het gewoon bij hem hoorde en dat het zijn karakter was, maar we zijn inmiddels zo ver dat we denken dat we er iets mee moeten doen. We willen voorkomen dat hij straks op de middelbare school helemaal vastloopt.
Alvast bedankt voor het meedenken,
Janne1969
Ik lees mee
ik heb er ook zo een (een beetje jonger)...
Mijk
Begin pubertijd
Positief blijven benaderen en vooral het de tijd geven.
Psycholoog
Misschien is het een goed idee om met je zoon naar een kinderpsycholoog te gaan? Het lijkt me problematiek waar een psycholoog wel wat kan. Ik zou in ieder geval iemand even mee laten kijken en denken. '
Misschien is het inderdaad de onzekerheid van de puberteit, die toeslaat, maar het kan ook dat er wel iets als faalangst achter zit, of een negatief zelfbeeld of zo. Dat zijn dingen waar je als ouder je kind enorm mee kunt helpen, dus dat zou ik dan wel willen weten.
Reactie
Hoi allemaal,
Alvast bedankt voor de reacties.
Ik denk eerlijk gezegd niet dat het met een beginnende pubertijd te maken heeft ; het speelt vele jaren. Ik heb het idee dat het meer met de onrust in de klas te maken heeft.
Lastig is dat het tijden heel goed kan gaan, maar vervolgens komt er weer een periode dat hij slecht in zijn vel zit. We hebben al vaak overwogen om er verder mee te gaan, maar elke keer volgde er dan een periode dat het gewoon heel goed ging. Lastig hoor..
Welke stap zouden jullie als eerste zetten; eerst naar de huisarts of meteen naar een kinderpsycholoog?
Janne1969
Huisarts
Ik zou eerst naar de huisarts gaan. Dan kun je het beste een dubbele afspraak maken, dan zit je wat rustiger. Ik zou willen dat onze huisarts weet, dat we hulp zoeken. Maar ik weet natuurlijk niet hoe jou band met je huisarts is.
Ik merkte wel, dat onze huisarts in eerste instantie onze problemen wel wat kleiner maakte. Het is belangrijk dat je duidelijk maakt dat dit probleem al jaren speelt, maar dat je zoon het eigenlijk heel goed kan compenseren, als alle omstandigheden goed zijn. Maar bij ongunstige omstandigheden loopt hij vast.
Onze huisarts had ook wat suggesties voor therapeuten waar we heen konden gaan uit de buurt.
Begeleiding
Mijn dochter, angstig en faalangstig, heeft veel gehad aan de sovatraining op school. Verder had ze een emotieschriftje op school waar ze in op schreef wat haar bezighield met verhalen en tekeningen. Dat was van haar. Alleen als ze daar zelf het initiatief toe nam kon ik het lezen of de juf.
Verder blijf ik altijd op haar inpraten. In groep 4 haalde ze haar eerste onvoldoende en ik heb haar van harte gefeliciteerd. Eindelijk was het haar gelukt! Bij te grote spanning stelde ik haar voor haar best te doen om een 0 te halen, dat kan ze niet eens. Foutjes maken hoort bij het leven, het is vaak de manier waarop je iets leert. Ze is, nu in de brugklas, nog niet blij met een wat minder cijfer maar ze kan nu zelf relativeren en begrijpen dat ze zelf de lat te hoog legt al blijft dat gevoel steeds opkomen, dat poets je niet zomaar weg, dat zit er nou eenmaal in.
Haptotherapie zit ik ook nog vaak aan te denken.
School
Janne1969,
Zou het wat zijn om bij school te starten?
Onze kanjer werd op school eerst onderzocht door de schoolbegeleider. Toen die er niet uitkwam hebben ze er een ambulant begeleider uit het speciaal onderwijs bij gehaald. Deze wist na een paar minuten al een oordeel te geven. Het "kaartje" wat onze kanjer mogelijk zou krijgen is toen met ons besproken. Na alle info van school gelezen te hebben, wisten we door herkenning dat dit "kaartje" de juiste zou zijn.
Huisarts, psychologen en therapeuten hebben wij in het traject niet nodig gehad en nog altijd niet nodig.
Nu ben je natuurlijk benieuwd naar het "kaartje" en dat is "beelddenker". Komt vooral voor bij hoogbegaafden. Als je er op "googeld" kun je eens kijken of dat voor jouw zoon herkenbaar is.
veel succes ermee, liefs timsmama
Oeps
Nou vergeet ik er nog bij te vertellen dat hij ook Hoog Sensitief is. En dat juist dat onderdeel maakt dat hij wat vaker op zichzelf is als de meeste van zijn leeftijdgenootjes.
timsmama
Onrust in de klas
Als jij denkt dat het aan de onrust in de klas ligt moet je daar mee aan de slag. Onrust in een klas kan voor sommige kinderen heel bepalend zijn qua functioneren.
Reactie
Hallo Nikus en Timsmama,
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb vanmorgen wat nagelezen over beelddenken en ik herken mijn zoon daar niet echt in. Wel wat elementen, maar lang niet alles.
Ik heb met zijn leerkracht afgesproken om na de carnavalsvakantie een keer te praten over hoe het nu gaat. De onrust in de klas is in de afgelopen periode op meerdere fronten aangepakt en we gaan samen kijken of dit voldoende is voor hem.
Het lijkt op dit moment weer wat minder urgent: hij zit lekker in zijn vel, praat uit zichzelf en gaat met meer plezier naar school. Ik ben me er echter bewust van dat dit ook weer snel kan veranderen.
Maar, ik wil jullie allemaal bedanken voor het meedenken. We gaan het eerst met school proberen en als dit niet voldoende is voor onze zoon dan gaan we via de huisarts verder om hulp te zoeken.
Groeten,
Janne1969
