Zembla uitzending

Ik!

Ik heb `m met belangstelling bekeken. Wij als ouders hebben jaren geleden wat betreft ons kind een bepaald besluit genomen na veel wikken en wegen, veel lezen en veel gesprekken met deskundigen inclusief onderzoeken.
Het programma gaf mij wederom het gevoel het juiste besluit te hebben genomen.

Tja...

Wij zitten nu idd een beetje voor de keus: speciaal onderwijs of pilletje. Beide zijn behoorlijk ingrijpend. Of we moeten zeggen tegen school: zijn kennis is op niveau, zijn werkhouding is pet en zal dat altijd blijven, dus leer er maar mee leven.

Ik vond dat die ene psychiater er wel erg makkelijk mee omging en moest denken aan een programma een paar jaar geleden, over een gezin waar zelfs de hond medicatie slikte.

Misschien maar hopen dat hij er overheen groeit, of althans met hulp er beter ee leert omgaan?

Niet gezien

Maar ik twijfel of ik hem nog wel wil zien.
Hier hebben we de keuze voor medicijn wel gemaakt, en ik ben er vreselijk blij mee. Met medicatie, kunnen zoons op school volledig "normaal" functioneren, en kunnen ze nu de achterstand die ze jaren lang hebben opgebouwd inhalen.
Speciaal onderwijs lijkt mij veel ingrijpender dan de medicatie, hier zitten ze lekker om de hoek op hun eigen school met hun eigen vriendjes waar ze zelfstandig heen gaan. De medicatie heeft hier in huis zo'n rust gebracht, al waren ze naar SO gegaan, dan was ik als moeder hier thuis alsnog doorgedraait en op de Paaz afdeling gekomen.
Groet, Polly

Gaan we weer

Zo te lezen blij dat ik het niet gezien heb. En wat de omgeving vindt van de diagnose van zoonlief, het doet me steeds minder. Als de meerderheid van de ouders er zomaar een pilletje in stopt.
Overigens ben ik ook nog blij met de pilletjes van zoon en zoon ook.
Ook hier liever dat dat speciaal onderwijs

Nog niet

Nog niet gezien, kan iemand me de strekking vertellen? Hoewel ik al wel een beetje een beeld begin te krijgen.
Ik kan wel vast zeggen dat ik nog steeds, na 2 jaar en 3 maanden, 100% achter mijn medicatiebesluit sta.

Ik vond het wel een goede uitzending

Natuurlijk zijn er kinderen die echt adhd hebben en die gebaad zijn bij medicatie. Als dat bij jou kind het geval is dan is dat prima. Dat betekend echter niet dat je niet kritisch kan kijken naar de diagnoses die worden gesteld, naar het gebruik van medicatie en naar reclame vanuit de farmaceutische industrie. Die kanten werden in de uitzending belicht. Ik denk dat dit goed is.
Het lijkt in discussies hier, vaak alsof ouders die een kind hebben met adhd, waarvan het kind medicatie gebruikt, zich hierdoor aangesproken voelen, maar er zijn volgens mij maar weinig mensen die zeggen dat dat in bepaalde specifieke gevallen niet volkomen terecht is.

Ook niet gezien

en ik denk dat dat maar goed is ook aangezien mijn man dan hoogstwaarschijnlijk ook had meegekeken en de discussie hier in huis weer hoog was opgelaaid. Wij hebben hier nog aldoor een meningsverschil over. Hij ervaart ook wel dat het een groot verschil is als zoon zijn medicatie gebruikt, maar twijfelt heel erg over de uitwerking op den lange duur. En vooral i.c.m. de tics die zoon bij tijden heel sterk heeft, laait telkens de vraag weer op 'waar doen we goed aan?'. Zelf twijfel ik ook bij tijden hoor, maar ja het blijft kiezen tussen twee slechten.
Ik zou dus ook wel net als Guinevere de strekking van de uitzending willen weten.

Gezien

Ik zal heel grof de strekking weer proberen te geven, maar dit is wat er bij mij is blijven hangen. Misschien valt het bij de tweede keer zien wel mee. Misschien is onderstaande niet helemaal precies zoals het in de docu naar voren kwam.
Mijn beeld van de docu:
In Amerika worden er heel veel kinderen gediagnostiseerd met adhd en allerlei anders moois. Dat is slecht. Dat komt doordat de psychiaters met de DSM 4 aan de haal gaan. Met de nieuwe DSM zal het nog erger worden.
Heel veel kinderen krijgen nu een diagnose, terwijl ze vroeger gewoon druk, verlegen, of slechte lezers zouden zijn geweest. Dat is een slechte zaak. Waarom is mij niet helemaal duidelijk geworden door deze uitzending.
In adhd land zijn er twee kampen. Aan de ene kant de gelovers in diagnostiek en pillen (een tussenweg was er niet, óf diagnose en pillen, óf je gelooft niet in adhd), aan de andere kant de verstandige mensen die vinden dat de schoolomgeving beter gestructureerd moet worden en hun kinderen op een dieet zetten.
Juffen en meesters zijn slecht, want die bieden geen structuur, gaan zelf etiketjes uitdelen en zeggen: 'Als je kind geen medicatie krijgt, moet hij naar speciaal onderwijs.' Er was ook een juf die het kind ging ondervragen of het 'haar pilletjes wel geslikt had'.
Dokter Peirrera (schrijf ik het goed?) is een pillenschuiver die veel te makkelijk is.
Balans is een spreekbuis van de medicijnverstrekkers.
De farmaceutische industrie is verschrikkelijk slecht, zij drogeren de kinderen in Nederland, om winst te maken.
Er werd verteld dat gedragstherapie, in combinatie met medicijnen, de beste resultaten geeft, maar er werd verder NIETS gezegd over deze gedragstherapie, niets over het structuren van de omgeving, niets over neurofeedback, niets over pictogrammen, niets over een kind positief benaderen. Ook over het onderwijs werd niets zinnigs gezegd.
Er kwamen een aantal kinderen met adhd aan het woord, dat waren allemaal kinderen die zeiden dat ze vroeger blij waren, pillen gingen slikken en toen niet meer blij waren, maar nu wel weer blij zijn, zonder pillen.
En, last but not least: Adhd is een modeverschijnsel....
(laat het maar op je inwerken mensen). De stoornis werd absoluut niet goed beschreven. Het bleef een beetje hangen bij: 'heel drukke jongetjes, dromerige meisjes'. Die hele documentaire is hierdoor totaal ongeloofwaardig geworden in mijn ogen. Niets over het lijden, niets over de depressies, de wanhoop, de frustraties, de agressie. Niets over het vastlopen, de verslavingen en de volwassenen die nu erachter komen dat ze adhd hebben en waarvoor hun kwaliteit van leven met grote sprongen vooruit gaat.
Kortom, ik vond het een polariserende, oppervlakkige en complottheorie-achtige uitzending. Waarbij absoluut geen recht werd gedaan aan de problemen van kinderen/gezinnen met adhd. En waarbij er HELEMAAL niets nieuws werd verteld. Ik heb het allemaal al gelezen.
Zonde van mijn tijd.

Ik ga dus maar niet kijken

Bedankt Pippin, het gaat me dus veel ergernis schelen als ik niet ga kijken. Balans zal er vandaag vermoedelijk wel op reageren.
Kan er nou nooit eens iets positiefs over ADHD en de reguliere behandeling worden uitgezonden? Hoewel laatst Louis Theroux wel een aardige uitzending had, waarbij hij gewoon eens een dagje meeliep bij medicatie slikkende kinderen (in de VS).

Ja guinevere

Ik heb op internet naar het eerste en het laatst stuk van Louis Theroux zitten kijken. (het middenstuk is niet terug te zien) Die docu kwam wel heel genuanceerd over. En die man stelde echt wel kritische vragen. Het is heus niet zo dat ik er niet tegen kan als er een discussie is over de etiketjes en de toename van het psychofarmaca gebruik onder kinderen. Maar doe het dan wel genuanceerd aub. En zet mensen die zich enorm inzetten voor deze kinderen (Onderwijzers, Peirrera en die vrouw van Balans) niet weg als kwade geniussen. Dat vond ik beneden peil.

Herhaling

Mmm ik heb gekeken. Dinsdagochtend is de herhaling. maar je kan ook op uitzending gemist kijken natuurlijk.

Ik denk dat ik op de goede weg zit. ik heb er redelijk neutraal naar kunnen kijken en ja.... wel weer dat zelfde geluid en de focus op de pilletjes, zoals altijd als het om ADHD gaat. Jammer. De makers van het programma hebben hun best gedaan om iedereen aan het woord te laten. Maar het monteren van de filmpjes kan dat woord van 'anders denkende' gelijk weer teniet doen. Knap dat het ze steeds weer lukt. De eigen mening van de redactie is er duidelijk uit op te maken.

Overigens kan ik dit zeggen als moeder van ADHD-kind waarbij de medicatie stop is gezet door ons. Een anti-mening hoef je echt niet zo te ontwikkelen als het voor een bepaald kind toevallig niet (meer) werkt.

Ik ben wel blij dat ik al zo ver ben dat het me dus blijkbaar al minder raakt.

Niet

Ik heb dit programma niet gezien. Bewust heb ik het niet gekeken en ik ga het ook niet bekijken. Ik kijk namelijk niet (meer) naar dergelijke programma's.
Waarom? Omdat ik heb gemerkt dat geen een adhd'er hetzelfde is en omdat er vaak een eenzijdig en oordelend beeld wordt geschetst in dergelijke programma's waarin ik vaak maar een deel(tje) van mijn zoon in herken en in mijzelf en zijn behandelend psychiater. Er wordt vaak niet de moeite genomen om een en ander goed uit te leggen. En bovendien als het al goed wordt uitgelegd, dan is het nog weer anders voor mijn kind dan bijvoorbeeld die van Pippin, Guinevere of Gaia.
Net zoals ik niet meer de moeite neem om bepaalde familieleden uit te leggen wat er met zoon aan de hand is en welke impact dat op hem heeft. Men heeft toch al een bepaald (voor)oordeel.
Dat betekent niet dat wij (ons gezin, school etc) zoon laten schieten, integendeel. We zijn nog steeds met z'n allen bezig om hem op weg te helpen in de hoop dat hij hij het verdere pad zelf vindt. En dat gaat steeds beter, goed zul je me nog niet horen zeggen maar veel beter dan ik een paar jaar geleden gedacht had. Wij hebben onze weg hier in gezocht, dat geldt voor iemand anders dat ie dat misschien op een andere manier doet. En dat kun je op tv niet laten zien.
We zijn nu bezig ons te orienteren op het middelbaar onderwijs want daar gaat hij volgend schooljaar naar toe: welk niveau, welke school. Hopelijk gaat het daar ook goed nu het beschermende kleine van de basisschool weg zal vallen. Wij zoeken een school die wat meer bescherming en begeleiding biedt. Maar ik heb alle vertrouwen in hem. Hij heeft zich immers ook niet op laten opnaaien door de pesterijen van een nieuwe jongen in zijn klas waar zijn schooljaar mee begon. Hij heeft het, met hulp van zijn vrienden, prima opgelost en nieuwe jongen staat alleen.
En een adhd'er hoeft helemaal niet een kommervol leven te hebben, adhd hoeft helemaal niet alleen maar ellende etc te betekenen. Je moet de kinderen helpen hun weg te voelen en dat doet een ieder op zijn eigen manier: de een met, de ander zonder medicatie, de een met dieet, de ander met cogmed etc. Wat voor de een werkt, hoeft voor de ander niet te werken. En dat is altijd wat ik mis in dergelijke documentaires. En dat wij na zo'n documentaire, krantenartikel altijd moeten verdedigen dat onze zoon toch echt iets heeft en niet dat het een modegril is.

Wat ik erg vind

is dat Pareira op een bepaald moment tegen gezinsleden van een adhd er die medicatie slikt en die zelf ook wat verschijnselen heeft, zegt' probeer er zelf ook eens eentje'
Dat vind ik niet kunnen.
De pest bij ritalin/concerta e.d. is: zelfs al heb je geen adhd: het versterkt toch je concentratie! Je moet niet vergeten dat dit spul inderdaad overeenkomsten heeft met bepaalde drugs. Maar als je het op die manier gaat aanmoedigen maak je het wel erg makkelijk. Je gaat bovendien voorbij aan de onderzoeken die voor medicijnengebruik vooraf gaat bij volwassenen, omdat rital;in ook invloed heeft op het hart.

Drugs

In de uitzending kwam duidelijk naar voren dat de medicatie drugs zijn. Geloof me, veel drugs kunnen een gezond persoon in tijdelijk mindere tijden beter/rustiger/anders laten voelen. Veel mensen kiezen voor medicatie voor zelfzuchtige redenen: kind zit op school in de buurt, heeft nu al vriendjes, medicijnen geven op di moment voldoende rust (voor de ouders), etc.
Wij zijn zelf erg gebaat bij omega-3 & omega-6 visolie. Dit werkte bij onze zoon zo goed, dat concentratievermogen direct met 300% toenam. Ook op het SBO zit hij goed op zijn plek. Een prima keuze waarbij we ook ons eigen kind konden behouden (medicatie kan het karakter veranderen).

Koentje

Dat vond ik weer typisch zo'n ongenuanceerd stukje. Want later vertelt Pareira, dat hij dat niet tegen iedereen zegt, alleen tegen mensen die adhd hebben.
Ik heb de indruk dat ik wordt gemanipuleerd door de programmamakers, als ik zoiets zie. Je weet helemaal niet wat voor een diagnosetraject eraan vooraf gegaan is.
Als hij dat werkelijk zo makkelijk zou zeggen, vind ik het ook erg fout, maar ik geloof dat die filmmakers een bepaald beeld willen schetsen en dat deze opmerking wel erg goed in hun straatje te pas kwam.
Ik krijg de indruk dat, met name Pareira, nogal naif heeft ingestemd met deze docu mee te werken. Dat hij heel open over zijn praktijk heeft verteld en dat nu alleen bepaalde scenes en uitspraken in de documentaire zijn geknipt.
Maar misschien heb ik het mis hoor, ik ken die man helemaal niet.

Precies rob

Visolie, dat werd ook in de hele documentaire niet genoemd, wat een eenzijdig beeld!
En het zijn drugs, ik weet het. Maar dat wist toch ook iedereen al?

Zo en nu voel ik me aangesproken!

Ja lekker! ROB... je gebruikt letterlijk mijn woorden.
Het is een medicijn! er word een stofje aangevult wat mijn kind MIST! het is een lichamelijke aandoening.
Onze zoons gebruikte al jaren visolie, had niet het gewenste effect. Zoons hadden een strak gedragsprogramma, beloningssytemen enz. Niks hielp! zoons liepen inmiddels erg achter op school, terwijl ze heel pienter zijn ( getest) zoons zaten niet lekker in hun vel omdat klasgenoten hun hoogstens irritant vonden.
Het medicijn ritalin heeft hun geholpen.
Voor mensen zonder adhd zal het echt geen rust in hun hoofd brengenhoor, ze worden er op den duur alleen maar gejaagder van, want idd voor mensen zonder adhd werkt het als speed.
Heel kort heeft het op iedereen een goed effect, maar als jij als persoon zonder adhd dit maanden/weken gebruikt word je gejaagd, onrustig en komt er te veel op je af.
Ik heb ook een zoon met reuma, die krijgt stevige medicatie waaronder reuma, omdat hij anders niet kan lopen en dat is zo zwaar voor ons om hem te tillen. Dus die medicatie geven we puur uit egoistische reden. Waarom hoor ik daar nou nooit iemand over?
Zonder medicatie kunnen mijn zoons niet normaal funcitoneren, de ene omdat hij niet kan lopen, en de ander omdat hij nog geen 2 minuten kan onthouden wat hij ook al weer aan het doen was.

Rob

Heel vroeger werden kinderen en volwassenen die autistisch waren, AD(H)D hadden, doof/stom waren etc. etc. opgesloten in het gekkenhuis. Nog eerder werden ze verbrand of tentoongesteld op de jaarlijkse kermis.
Nog steeds zitten er te veel kinderen op het SBO die daar totaal niet thuishoren en die zodoende niet al hun kwaliteiten kunnen benutten/tot bloei kunnen komen.
Omdat men ofwel niet de juiste medicatie/therapie/schoolbegeleiding kan geven danwel wil geven.
Laten we blij zijn dat er tegenwoordig zoveel meer mogelijk is; zowel qua medicatie als qua behandeling en begeleiding.
Mijn zus van 48 is twee jaar geleden gediagnosticeerd met ADD en sinds ze Concerta slikt is ze pas gelukkig; ze kan nu zichzelf zijn en is haar tweede leven begonnen. Ze voelde zich altijd minderwaardig; dom; lui en dacht dat ze ernstig gebrek had aan doorzettingsvermogen (dat dacht ook iedereen om haar heen). Zij heeft geen enkele opleiding af kunnen maken ondanks het feit dat ze heel slim en op een aantal gebieden zelfs bijzonder begaafd is.
En wat zou mijn zoontje (ADHD en zeer hoogbegaafd) in vredesnaam te zoeken hebben op het SBO??
Oh en trouwens, in het Engels zijn alle medicijnen "drugs". Of het nou gaat om simpele pijnstillers, ADHD-medicatie of chemotherapiemedicijnen. Alsook plantaardige middelen. Trouwens, de ergste gifstoffen komen uit de natuur. En een stoornis in de chemische balans van de hersenen kan je niet oplossen met visolie. Net zomin dat je een ernstige depressie kan behandelen met een plantaardig middeltje (en ook dat plantaardig middeltje heeft nadelige bijwerkingen).
Kortom, een beetje nuancering kan geen kwaad.

Ik vond het wel een goede uitzending

Wat ik vooral goed belicht vond, was het dilemma van de ouders die zèlf geen probleem hadden met het druk-zijn van hun zoon of de dromerigheid van hun dochter, maar die zich door school gepusht voelden om een diagnose te gaan "halen" en ritalin te gaan geven. Wat ik ook goed belicht vond, was dat het opperhoofd van de criteriabeschrijving zeer ongelukkig was met de manier waarop de grenzen van ADHD nu zijn opgerekt, waardoor heel veel kinderen en volwassenen nu plotseling ADHD hebben en daar "iets mee moeten".

Ik ook

Ik vond het ook een goed programma. Net zoals ik het programma van Louis Theroux goed vond. Wel grappig dat sommige mensen er toch weer heel andere dingen inzagen dan ikzelf. Ik heb geen kind met ADHD. Ik heb ook geen oordeel over het al dan niet verstrekken van medicijnen. Ik vond ook niet dat het programma veroordelend was. Juist niet. Het liet goed het dilemma zien voor ouders.

En dan het programma van Theroux. Dat vond ik beter. Ik vond vooral het gesprek met een van de artsen goed. Dit ging trouwens niet alleen over kinderen met ADHD maar allerlei dingen. Angststoornissen etc. Een van die artsen zei ook dat hij medicijnen verstrekte omdat dit voor ouders vaak het eenvoudigste was. Een snelle oplossing. Alternatief is langdurige gedragstherapie maar daar hebben ouders niet altijd tijd of zin in. En met medicijnen ging het sneller en vaak kozen ouders daar dan voor. Zo voelde een kind zich snel beter en daar ging het uiteindelijk toch om. Let op. Dit was absoluut niet veroordelend maar gewoon een constatering van de arts. En het was ook een Amerikaanse arts en volgens mij is de situatie in Amerika niet vergelijkbaar met Nederland.

Niet gezien

helaas, of toch niet....ik denk dat ik maar niet ga kijken, als ik het zo lees hier....heb me al vaak genoeg geergerd aan dit soort programma's (had Zembla al niet eerder zo'n soort programma??) Hoe dan ook, ik kijk naar mijn kind en daar gaat het goed mee, met medicatie ja....

Probleem van school of ouders

Ik vond dat ook wel goed om te horen. Maar juist dat geeft het beeld dat alle adhd-ers medicatie slikken omdat de juffen dat eisen. Echt zot. Pilletje...anders naar het speciaal onderwijs. Nou, daar gaat nog een heel traject aan af hoor. Alsof een juf dat even bepaalt.

Ik herken dat zelf helemaal niet. Heb dat ook niet zo in mijn omgeving gehoord. Die eisende juffen enzo. Om voor rugzak of speciaal onderwijs in aanmerking te komen moeten scholen bovendien al goed laten zien wat de plannen en handelingen zijn geweest om het kind toch op regulier onderwijs te houden. Het geeft echt een fout beeld. Ouders geven een pilletje omdat kind anders naar speciaal onderwijs moet. Ze zouden er bij mij echt niet mee aan hoeven komen hoor. Het is echt te simpel.

Wat mist in de uitzending is waarom een kind last heeft van ADHD. het gaat er niet om dat ouders of juffen last hebben van het kind. Het gaat nooit over de kinderen zelf. Het gaat altijd over dat irritante pilletje wat ze wel zo goed helpt. Noem mij een medicijn wat voorgeschreven wordt wat niet 'drugs' of chemisch is.

Wat ik wel heel sterk vond is de opmerking van moeder over de opstellingen in de klas. In groepjes zitten, gezichten naar elkaar, lopen door de klas. Ik ben zelf ook al zover dat dat gewoon heel veel drukte geeft.

En dan de visolie.... Daar zijn wij ook al lang geweest. Leuk dat dat voor sommige kinderen super goed werkt. Voor de meeste is dat niet zo. Zoals al gezegd is. Met medicatie krijgt een kind met ADHD een stofje wat het zelf niet maakt. etc etc. ADHD wordt niet geloofd. Ik heb met mijn zoon echt te doen. Hij heeft vaak nog iets uit te leggen.

Louis theroux

dat programma heb ik helaas ook gemist en ik kan hem niet op uitzending gemist vinden, iemand hier een link?

Oprekken criteria

Misschien moet die meneer die zo hard heeft meegeholpen om de criteria voor de diverse psychiatrische stoornissen etc. eens een omschrijving maken van wat 'normaal' is. Ik denk dat daar nooit over nagedacht is door hem. Wat had hij gedacht toen de criteria op de standaards (wat DSM is) toegankelijker maakte?

Misschien bestaat 'normaal' helemaal niet. Maar de hele maatschappij is wel zo ingericht dat al die mensen die 'gemiddeld' (of normaal dus) lekker mee kunnen. Alles is op te rekken en dan blijkt later dat er een enorme overlap op alles bestaat. Deze man struikelt over zijn eigen product. Kinderen die niet in het gemiddelde struikelen mee. Zij voldoen niet aan de norm, vallen er buiten. Hoe opgerekt de omschrijving voor ADHD ook is. Zij hebben de problemen.

Rob

Rob komt straks vermoedelijk met het merk visolie dat hij koopt op de proppen? 300%, zo dat is nogal wat! Jammer dat het hier 0,0% effect had, behalve op mijn portemonnaie.
Alle andere methoden, behalve SBO: been there, done that, nog steeds ADHD(gedrag) en bijbehorende problematiek.
Overigens geef ik Rob niet helemaal ongelijk, want er zijn inderdaad verhalen van kinderen die niet goed reageren op de medicatie. ENKELE kinderen.
Hm, zal ik nu toch naar die uitzending gaan kijken???
En bestáát er eigenlijk een documentaire over een kind met ADHD, waarin het nu eens onbevooroordeeld wordt beschouwd?

Maatschappelijke trend

De documentaire laat een maatschappelijke trend zien: steeds meer ADHD-diagnoses, steeds meer medicatie en steeds meer leerkrachten die een mening hebben en psychiater spelen. Ik vind het goed dat een documentairemaker kritisch kijkt naar zo'n trend. Want laten we wel zijn: het is ook niet niets.
Dat sommige ouders hier zich aangevallen of gekwetst voelen door een kritisch programma, begrijp ik aan de ene kant wel een beetje, maar aan de andere kant ook helemaal niet. Het programma gaat namelijk niet over de kinderen die geheel terecht een diagnose hebben en medicatie gebruiken. Het gaat juist over die kinderen die niet zulke grote problemen hebben maar toch in een traject komen en aan de medicatie gaan. Heel goed om daar kritisch tegenover te staan vind ik. En dat staat geheel los van alle terechte diagnoses en recepten.
En Polly: in tegenstelling tot wat jij schrijft, ADHD is (vooralsnog) geen lichamelijke aandoening. ADHD is een afspraak, niet meer en niet minder. Natuurlijk weet ik ook dat veel ADHD'ers blijkbaar een stofje missen en ze daarom zoveel baat hebben bij medicatie (zoals mijn jongste zoon). Maar voorlopig is het een psychiatrische stoornis, puur gebaseerd op waarneembaar gedrag. En in dat licht is het dus ook niet verwonderlijk dat er ook kinderen ten onrechte een diagnose krijgen en een 'hype' op de loer ligt. Je hoeft immers geen ADHD'er te zijn om ADHD-gedrag te vertonen.

Ongetwijfeld maar

Dat is ongetwijfeld zo, Ijsvogeltje, maar dit soort programma's draagt natuurlijk weer heerlijk bij aan de publieke opinie dat ouders medicatie geven omdat de juf het zo graag wil en omdat de ouders zelf rust willen hebben. Kunnen wij het inderdaad weer proberen uit te leggen, wat vaak nogal moeizaam gaat.

Wat ik niet snap...

... is waarom hier nu door sommigen wordt gemopperd over de kritische noot in Zembla, en gelijktijdig kritiek wordt geleverd op Rob. Dat geeft mij wel het gevoel dat er maar over één waarheid gesproken mag worden, en andere ervaringen en meningen direct terzijde worden geschoven. Waarom niet gewoon accepteren dat er verschillende ideeën/stromingen/meningen zijn, zonder een ander te veroordelen?

Reactie balans

http://www.balansdigitaal.nl/data/nieuws/2010/9/zorg-om-adhd-in-de-media

En Ijsvogeltje, ik zeg juist dat Rob ongetwijfeld deels gelijk heeft. Voor zijn eigen situatie, maar dat wil niet zeggen dat dat overal dé oplossing is. En zo brengt hij het wél.