Zorgenkind/hond

Dieren

Je kan het beste kiezen voor een rustig dier met veel zelfvertrouwen. Hoe meer onrust het dier heeft of daar gevoelig voor is, hoe meer inlevingsvermogen er vereist is om de juiste leiding aan de hond te geven. Je moet dus voor een dier kiezen met heldere, rustige lichaamstaal. Daar zal je zoon wel veel aan kunnen hebben wat betreft het leren 'lezen' van dat wat je geeft en terugkrijgt. Maar daar zal misschien iemand een vertaalslag voor moeten maken (iemand die dat begeleidt wellicht). Er is ook wel eea op het internet te vinden over therapie met paarden: speciaal geselecteerde paarden met rustige natuur, rustige lichaamstaal, niet snel van slag, zonder (veel) beroep te doen op de mens (sommige dieren hebben meer begeleiding nodig van de mens) en welke kwaliteiten nog meer.. en dan nog is de combinatie juiste paard-kind een die het maakt of breekt. Maar kinderen kunnen wel heel veel leren van deze therapie-vorm oa omdat zo'n paard heel rustig blijft en heel duidelijk is in lichaamstaal.. dus veel wordt al gefilterd en is daarom helderder. Of dat ook voor (elke) hond geldt.. ik heb geen idee. Mijn zoon en onze poezen is geen goede combinatie: hij heeft (nog) te weinig inlevingsvermogen en behandelt ze toch niet respectvol genoeg dat ze contact zoeken met hem. Ze lopen eerder van hem weg op dit moment.

Heel verschillend

Mijn dochter (pdd-nos) is absoluut geweldig met de hond! Wij hebben een golden retriever, en dat is zeker een goede keus geweest. Hoewel de dagelijkse verzorging toch voornamelijk op mij neer komt is ons meiske toch dikke maatjes met de hond. Maar goed, dat is ook het kind dat beter met paarden dan met andere kinderen overweg kan Op de manege kent ze ieder paard, en ook zijn nukken en kuren, maar de kinderen in haar groepje... das toch moeilijker te onthouden
Maar goed, we hebben ook een zoon (met klassiek autisme) hij heeft niks met paarden! en waar bij ons meiske dieren als een goede "tolk" tussen haar en andere kinderen werken, gaat dat voor hem helemaal niet op! Hij heeft zo gezegd een hekel aan paarden (die hebben we gelukkig niet zelf) en de hond is voor hem eigenlijk meer een meubelstuk met de vervelende gewoonte dat het vanzelf beweegt en dus steeds in de weg ligt. Maar toch... ook hem "betrap" ik wel eens kroelend met de hond...
Maar, hij heeft de minder voor de hand liggende dieren ontdekt; schildpadden, papagaaien, en zelfs reptielen zoals leguanen en kameleons trekken zijn aandacht. tja, de koubloedige dieren ik hou er zelf ook wel van. Gelukkig is in de buurt een dierenparkje waar hij gerust een half uur naar de leguaan mag kijken, soms mag hij zelfs komen "helpen" (hij is 8) en dat vind ik dan weer heerlijk als dierenliefhebber, hij zoekt zijn eigen weg, ook met dieren; niet dat schattige konijntje dat alle kinderen leuk vinden, nee, hij gaat naar de schildpadjes kijken. Lekker he?!
groetjes, Tess

Tip:

Als jullie toch een hond willen, kijk dan eens hier:
http://www.greyhoundsrescue.nl/nGRH/

Zo red je nog een hond ook en ze zijn zeer vriendelijk en begripvol

Grayhound

Ik vraag me af of dat passend is: een verwaarloosde hond en dus met trauma heeft zelf heel veel stabiliteit en begrip nodig. En ook recht op. Maar daarmee belast je of gezin of hond.

Goed idee

Een makkelijk opvoedbare, betrouwbare hond (labrador oid) is een goed idee voor een autistisch of adhd kind.
Een probleemhond niet.

Hond

Zoals Karin zegt: concentreer je op een ras van een betrouwbare fokker (dwz geen broodfokker). Verdiep je eens in karakters van rassen. Zelf ben ik weg van Briards, Bardets (hoeders van nature, rustig en alert en heel evenwichtig). Dat wil niet zeggen dat vullesbakkies niet heel lief zijn (zelf eentje gehad) maar het luistert nauw ivm je kind .

Hond

hallo koentje,
ik heb een paar goede tips die ik ivm herkenbaarheid liever niet op dit forum plaats.
Als je je email achter laat op mijn emailadres dan zal ik je een dezer dagen even uitgebreid mailen.

Groetjes Jes

[email protected]

Pup

Niet zo diervriendelijk misschien (asiels die volzitten etc) maar ik zou toch zeker voor een pup gaan. Al vanalles gehad, overigens vóór de kinderen, dus die combi ken ik niet zo. (ik geloof dat zoon hier beter zou matchen met een kat) Met een pup is alles toch anders, die band is hoe dan ook anders met een hond met een verleden. Bovendien ken je het verleden nooit helemaal. Met een pup, mist een beetje goed uitgezocht, kan er gewoon weinig mis gaan, en dat alleen al zorgt voor een grotere kans op succes. Ze groeien met elkaar op, zullen vanzelf een band krijgen (wie kan er nu een puppy weerstaan) en het is makkelijker voor de hond om kind als baasje te zien, iets dat altijd noodzakelijk is mi.

Herplaatser

Ik zou in dit geval toch liever voor een herplaatster gaan, maar inderdaad niet een uit het asiel, waarvan je de voorgeschiedenis niet weet, maar bijvoorbeeld via de bemiddeling van de labradorvereniging. Onze labrador is nu bijna 2 en met name de eerste 4 maanden waren vreselijk. Er schoot een soort ongeleid projectiel door ons huis. Rende hij van de ene kant van de kamer naar de ander, onder de tafel door en hup op de bank of stond hij opeens op de eettafel terwijl je aan het bellen was. Hij krabte en hapte dat het een lieve lust was. Echt ik zat helemaal onder de krabben en beten. De kinderen waren doodsbang voor hem, als hij vrij liep zaten wij met onze voeten opgetild op de bank en toen ik op het labradorforum ging zoeken of dat normaal was kwam ik het weinig hoopgevende bericht tegen van iemand die maanden met lieslaarzen in huis had rondgelopen. Net toen we overwogen om hem aan de fokker terug te geven was het opeens over. Nu is hij heel lief en gehoorzaam, alleen buiten als hij een andere hond ziet is hij vrij onberekenbaar, dan kan ik hem nauwelijks houden (zeker afgelopen winter toen het zo glad was), de kinderen kunnen hem dus ook niet echt uitlaten helaas. Terwijl hij wel echt de kinderen gehoorzaamt en ze als hoger in de roede ziet, maar als hij een andere hond ziet luistert hij naar niemand meer. Alle labradoreigenaars zeggen dat dat normaal is voor een labrador en dat dat overgaat naarmate die ouder wordt.

De tip van lilajolie

wil ik graag maar snel vergeten. Ik weet niet of een zorgenkind nu zo veel opschiet met een zorgenhond....

Bedankt voor alle tips

ik laat tzt weten hoe het ervoor staat!

Hillary

Met ´het verleden kennen van je hond` bedoel ik ook allerlei kleine deltails, dat weet je bij een herplaatsing natuurlijk ook niet. Als je een hond helemaal zelf opvoedt, dan kun je alle ervaringen die je hond opdoet wél zelf sturen. Je kunt ook gelijk zelf reageren.

Hondje

Tip van mij vergeten? Dat is jammer! Ik opper alleen maar dat als je je kind wilt helpen het prachtig zou zijn dat je tegelijkertijd een hond zou kunnen helpen. Toevallig zijn deze honden zeer geschikt voor kinderen en 'begripvol'. Echt waar, een eigenschap die honden (paarden ook) kunnen hebben. Als je dat al niet ziet, zou ik het bij een hamster houden

Lilajolie

Wij hebben ook een hond uit het asiel genomen. Traumatisch verleden en dat merkte je ook een het neurotische gedrag. Deze hond vertoonde dat niet in het asiel. Als je twee partijen bij elkaar brengt met een verlangen, met een tekort, wil dat absoluut niet zeggen dat het tekort zo aan beide kanten opgevuld wordt. Juist niet. Het tekort wordt aan beide kanten groter. Je doet nl een beroep op kind inzake hond en een beroep op hond inzake kind en daar waar een tekort is, heb je niets om te geven maar er is wel een groot verlangen om het tekort te stillen.

Als je dat al niet ziet, zou ik het bij een guppie houden

Lilajolie

Ik vind je tip zeker wel zinnig! Het ligt er wel heel erg aan wat je wil, en hoe een hond in het gezin moet passen, en hoeveel tijd je hebt.
Wij hebben voor een pup gekozen, maar daar gaat best veel tijd in zitten aan opvoeding, dat is absoluut waar!
Het grappige vind ik dat veel mensen toch goed de hond vinden die "past" wij hebben een golden retriever, juist gekozen om zijn vriendelijke karakter, en vriendelijk is hij ook, maar ook vreselijk bang af en toe. Thuis een vrolijke stuiterbal, maar buiten zeer afwachtend, soms zelfs op het irritante af. (plat op de grond gaan liggen bij ieder "dreigend gevaar") Maar met twee kinderen die ook niet zo goed "durven" is het een leuke combi, dan probeert ons meiske de hond wel even moed in te praten, ook als "tolk" naar andere kinderen doet hij het goed; hond ligt plat op de grond, en meiske vertelt dan heel rustig hoe je hem het beste kunt aaien, en dat hij dan niet meer bang is. Zonder hond zou ze ook niet met die andere kinderen praten.
Maar goed, dat soort voordelen van opgroeien met een hond kun je met ieder soort hond hebben, je moet gewoon goed kijken wat bij julie gezin past.
En een herplaatser heeft als voordeel dat je hem niet meer van begin af aan hoeft op te voeden, en dat hij zijn wilde puppie kuren al een beetje kwijt is. Meestal weet het asiel ook echt wel waar ze een hond kunnen plaatsen, en kunnen ze je wel wat vertellen over zijn karakter.
Succes ermee, groetjes, Tess

Tess

Er zit nog al verschil in een herplaatser waar jij het over hebt of over honden die zwaar mishandeld zijn en waarschijnlijk getraumatiseerd zijn, waar Lilajolie het over heeft...