9 februari 2007 door Sanderijn van der Doef
Mijn dochter is nu 16 jaar. En af en toe heeft ze nog moeite met wat er vroeger gebeurd is.
Ik weet niet precies hoe oud ze was, maar ik denk dat er vanaf haar 6e tot en met haar 8e of 9e jaar seksuele spelletjes hebben plaatsgevonden met een ander meisje. Toen ze ongeveer 7 was, heeft ze het tegen mij en de andere moeder gezegd. Maar wij geloofden haar niet. We zeiden dat ze het zelf had gedaan en dat die andere dochter zoiets nooit zou doen.
Nu heeft ze er soms nog wel moeite dat ze niet serieus werd genomen destijds, en dat ze op dat moment niet wist wat ze ermee aan moest. Ze heeft het namelijk als onprettig ervaren.
Mijn vragen: wanneer kunnen seksuele spelletjes kwaad? Tot welke leeftijd is het niet erg? Hebben we echt zo erg verkeerd gehandeld en kan het zijn dat ze er soms toch nog wel moeite mee heeft?
Seksuele spelletjes horen bij de seksuele ontwikkeling van jonge kinderen. Maar ze zijn niet altijd even onschuldig. Helaas zijn er geen algemene regels te geven wanneer dit soort spelletjes wel of geen kwaad kunnen.
In ieder geval is het belangrijk om te letten op een aantal algemene dingen, die ik hieronder zal noemen. Daarna zal ik dieper ingaan op deze specifieke situatie.
Ten eerste: hoe jonger de kinderen, hoe groter de kans dat het onschuldige spelletjes zijn. En omgekeerd: hoe ouder ze zijn, hoe meer impact dit soort spelletjes hebben.
Ten tweede: als het leeftijdsverschil groot is (zeg: drie jaar of meer), en als je ervan weet, dan is dat een reden om ze te laten stoppen. Het oudste kind zit immers in een andere ontwikkelingsfase dan het jongste kind, en heeft ook meer mogelijkheden om macht uit te oefenen. Het risico is dan groter dat het jongste kind dingen doet die het eigenlijk niet wil.
En ten derde: dwang, geweld en agressie zijn bij dit soort spelletjes natuurlijk uit den boze. Zodra er dat soort elementen in het spel zitten, is het fout.
Uw dochter heeft deze spelletjes gespeeld op een leeftijd dat veel kinderen dit doen. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn, maar blijkbaar heeft zij het op een gegeven moment toch als onplezierig ervaren. Ze kon zich er kennelijk niet aan kunnen onttrekken, zodat ze daarbij uw hulp inriep. Die hulp heeft u toen niet gegeven.
Of het echt zo is dat ze daar nu nog last van heeft, kan ik niet zeggen. Maar u zit er wel mee.
Heeft u nog wel eens inhoudelijk erover gesproken met haar? Zo niet, dan zou u dat beslist nog eens kunnen doen, om te ontdekken wat haar nu zo dwars zit. Waren het de spelletjes zelf? Of dat ze gedwongen werd tot iets wat ze niet wilde? Of dat niemand destijds naar haar luisterde?
Als u of uw dochter hier nog mee zit (wat heel begrijpelijk zou zijn), dan kan het nuttig zijn dat jullie een paar gesprekken hebben met een deskundige. Die zou dan kunnen helpen met uitzoeken waar het probleem zit, maar ook met het herstellen van het vertrouwen tussen jullie beiden. Via de huisarts kunt u namen en adressen krijgen.
Veel succes ermee!
