29 januari 2010 door Sanderijn van der Doef
Ik ben een vader van een 6-jarige dochter en ik zit met twee problemen.
Vorig jaar vertelde mijn dochter aan mijn huidige partner en aan de huisartsenpost (naar aanleiding van een schimmelinfectie) dat zij werd betast aan haar vagina. Zij gaf toen twee namen: een klasgenootje, en de partner van mijn ex. Mijn eigen partner heeft daarover met haar gepraat, en stelde open vragen, zoals jullie beschrijven. Mijn dochter vertelde toen twee volledige verhalen.
Over het klasgenootje vertelde ze dat zij haar betastte bij haar plasser op de wc bij school en daarbuiten. Daarover heb ik contact met school gehad en ze hebben toen 'kettingen' gemaakt voor de jongens- en de meisjes-wc. Wie de ketting heeft mag naar de wc. Dat helpt ons echter weinig verder, want nu pakt het klasgenootje (een jonger meisje van 5) gewoon de jongensketting.
Mijn dochter heeft haar klasgenootje al meerdere keren gezegd dat ze er niet van gediend is, maar het gaat nog steeds door. Hoe kan ik haar verder hiermee helpen?
Over de partner van mijn ex vertelde ze dat ze kusjes op zijn piemel moest geven, en dat hij haar overal kusjes gaf en vooral op haar plasser. Ze zei dat ze dat gek vond. Ook vertelde ze dat hij zijn piemel in haar vagina stopte, dat ze dan bloed in haar onderbroek kreeg, en dat hij "plaste in haar plasser". Daarna kreeg ze vreselijk op haar kop. Ze kreeg te horen: "Stomme stomme X, dit is jouw schuld. Jij doet dit."
Ze had ook een namenlijst gekregen aan wie ze dit niet mocht vertellen: aan pappa, mamma, oma, etc. Maar toen mijn huidige partner haar complimenteerde dat ze het wel aan haar durfde te vertellen, en haar vroeg: "Mag je het wel aan mij vertellen?" kreeg ze te horen dat zij niet op de 'verboden te vertellen'-lijst stond.
Ik heb aangifte gedaan bij de politie en het voorgelegd aan mijn ex. Die heeft haar partner hierop aangesproken en die ontkende dat hij dit deed. Mijn dochter is tot op heden niet gehoord door de instanties, en het onderzoek is afgedaan met "Er is geen bewijs". Toch blijf ik met de vraag zitten hoe een kind zo gedetailleerd alles kan weten, de pijn en zo. Wie kan mij helpen? Waar moet ik naartoe om mijn dochter te laten onderzoeken of het nu wel of niet waar is?
Ik heb het gevoel dat ik faal als vader, omdat ik mijn dochter niet kan beschermen.
Ik ben ook bij het AMK geweest en ook die hebben – ondanks alles – niets kunnen bewijzen. Alleen dat ze een meisje is met sociaal emotionele problemen, waardoor zij nogmaals de kleuterklas over moest doen.
Ze is nu doorgestuurd naar 'hulpverlening voor ouder en gezin', maar ik heb het gevoel dat ze daar niet goed genoeg naar mijn dochter kijken. Zo heeft ze nog steeds geen speltherapie gehad, terwijl het AMK dit wel adviseerde.
Ik hoop dat u mij kunt helpen, want het is echt een 'kastje naar de muur'-systeem. Zeker aangezien mijn ex niet naar het KJTC [Kinder- en Jeugdtraumacentrum, red.] toe wil met onze dochter, omdat zij haar huidige partner meer gelooft dan onze dochter.
Ik ben radeloos en weet niet meer wat ik moet geloven of kan doen. Alstublieft, help mijn dochter!
Het is ronduit ernstig wat uw dochtertje heeft verteld. Ook al zou haar verhaal zijn aangevuld met wat kinderlijke fantasie, dan nog is het voldoende om onmiddellijk alle alarmbellen te laten rinkelen.
Hieronder zal ik aangeven wat u kunt doen. Eerst wat school betreft en daarna wat de partner van uw ex betreft.
Wat betreft de situatie op school zult u het hogerop moeten zoeken, als de huidige maatregelen niet helpen. Ga dus meteen naar het hoofd van de school, of licht de vertrouwenspersoon in.
Elke school is verplicht een vertrouwenspersoon te hebben. Misschien moet u even informeren wie dat is op uw school. Maar hopelijk is dat niet nodig als het hoofd begrijpt dat de leerkracht van uw dochter effectievere maatregelen moet nemen.
De andere situatie, met haar stiefvader, is veel ernstiger. Ik neem zulke verhalen van kinderen altijd heel serieus en u zult absoluut alles uit de kast moeten halen om dit probleem op te lossen. Het is niet te geloven dat de politie en het AMK hier niets mee doen. Dit zijn toch echt de instanties die hier werk van moeten maken.
Overigens heb ik de indruk dat de instanties waar u op dit moment mee te maken heeft wel wát doen, maar dat het u niet snel genoeg gaat. Of dat u zich afvraagt of uw dochter wel de juiste behandeling krijgt.
De Centra voor Jeugd en Gezin (CJG's) en Bureau Jeugdzorg zijn de organisaties waar je terecht kunt met vragen over je kind. Zij onderzoeken het kind en de thuissituatie, en bepalen waar het kind de beste zorg kan krijgen. Ik neem aan dat uw dochter inmiddels al in goede handen is, maar anders zou u bij een van deze organisaties kunnen aankloppen.
Daarnaast hoort de huisarts u hiermee te helpen. Maak een afspraak voor een dubbel consult (van 2 x 10 minuten) en bespreek het probleem. Ook van hem of haar kunt u tips en adressen krijgen.
Ik wens u succes en sterkte!
