13 juni 2003 door Ward van Alphen
Ik maak me zorgen over de sociale ontwikkeling van mijn dochter van 7 jaar. Het lijkt wel of ze veel vormen van gedrag die normaal zijn voor een 7 jarige nog niet snapt. Daardoor moet ik haar vaak corrigeren, wat haar weer onzeker maakt. Ook mopjes of raadseltjes uit de Okki moet ik haar vaak uitleggen, anders begrijpt ze ze niet.
Op school presteert ze goed in de leervakken (taal en rekenen). Haar juf heeft me wel verteld dat ze haar wat traag en passief vinden.
Soms ben ik bang dat ik te veel eisen aan haar gedrag stel. Maar ik merk ook dat anderen (moeders met kinderen van dezelfde leeftijd) haar corrigeren op haar gedrag. Dan zeggen ze: "Eline, je bent al 7 hoor, dan doe je zoiets niet meer".
Hoe kom ik erachter of haar sociale ontwikkeling inderdaad achterloopt? Want het wordt nu binnen het gezin echt een probleem. Ze is de laatste tijd regelmatig erg negatief tegen haar zusje (5 jaar) en tegen mij. Wat kan ik voor haar doen?
Zo te zien lopen er minstens twee zaken door elkaar heen: een mogelijke achterstand in sociale ontwikkeling, en het negatieve gedrag jegens u en uw andere dochter. Dat laatste hoeft niet noodzakelijk iets met een achterstand in sociale ontwikkeling te maken te hebben.
Laat ik beginnen bij de vraag hoe u erachter komt of uw dochter inderdaad achterloopt in haar sociale ontwikkeling. Aangezien u daar geen voorbeelden van geeft (de grapjes en raadsels uit de Okki kunnen ook over iets anders gaan), kan ik daar zelf geen antwoord op geven. Maar er zijn natuurlijk heel wat andere mogelijkheden:
Al dit soort informatiebronnen kunt u gebruiken om een eventuele volgende stap te nemen.
U vraagt zich af wat u voor uw dochter kunt doen. Het zou kunnen, dat u te hoge eisen stelt en dat u die eisen wat terug zou moeten schroeven. Of dat werkelijk aan de orde is, kan ik niet beoordelen omdat u ook hier geen voorbeelden van geeft. Wat dat betreft is het Forum ook een goede plek om uw eigen eisen eens te toetsen aan die van anderen.
Daarnaast vindt u misschien dat uw dochter een steuntje in de rug nodig heeft (los van het feit of er nu wel of niet sprake is van een daverende achterstand). Maar dat moet dan wel een écht steuntje zijn. Als u haar vaak moet corrigeren, zoals u zegt, dan zou ik kunnen denken dat u haar op de vingers tikt (in figuurlijke zin uiteraard). Dat is geen steuntje in de rug. Want als een kind iets minder goed kan, dan heeft het weinig zin om het kind daar telkens op aan te spreken. Een achterstand in sociale ontwikkeling verschilt wat dat betreft niet van een achterstand in motorische ontwikkeling, bijvoorbeeld. Een kind dat nog niet goed kan lopen, spreek je daar ook niet voortdurend op aan.
Hoe zou zo'n steuntje in de rug er dan wél uit kunnen zien? Misschien heeft het zin om met uw kind te gaan oefenen. Samen begrijpend lezen, bijvoorbeeld. Of een beloningsprogrammaatje zetten op het gedrag dat u wilt bijschaven (door het gewenste gedrag te belonen).
Tenslotte nog een korte opmerking over de tweede kwestie, namelijk het negatieve gedrag van uw dochter in het gezin. Dat kán te maken hebben met de veronderstelde achterstand in sociale ontwikkeling.
Als uw dochter gaat merken dat ze niet mee kan komen met anderen, dan is dat natuurlijk pijnlijk, en misschien wel een reden voor haar om boos te worden op u en haar zusje. Hoe komt u daarachter? Door het haar gewoon te vragen.
U zou eens met haar kunnen praten over hoe het op school gaat, en hoe ze vindt dat het thuis gaat, en waarom ze vaak negatief doet. Misschien kan ze er iets over vertellen.
Ik hoop dat ik u hiermee enkele middelen aan de hand heb kunnen doen waarmee u verder kan. Veel succes ermee!
