Relaties Relaties

Relaties

Midlifecrisis

Mijn man wil scheiden en heeft aangegeven niet meer gelukkig te zijn met mij. Houdt nog van mij maar niet meer op die manier zegt hij. Hij heeft wel eens aangegeven niet gelukkig te zijn en ik dacht dat we samen goed op weg waren. Ik was keihard bezig om aan mezelf te werken. We hadden een nieuw huis gekocht.. ik zag het positief tegemoet. Daar kwam dan het moment dat ik er zelf om moest vragen en toen vertelde hij dat hij wilde scheiden. Hij had binnen 2 maanden een ander huis en nieuwe 10 jaar jongere vriendin. Ons kind heeft het zwaar, ik ook maar dat is natuurlijk niets vergeleken bij ons kind. Nu lees ik van alles wat lijkt op een midlifecrisis en ik weet dat ik niet naar antwoorden moet zoeken enz maar ik wil hem niet kwijt en wil er zo graag voor vechten, ook voor ons kind. Iemand ervaring en tips hoe hier mee om te gaan? Ik kan niet echt meer met hem communiceren omdat hij alles als een aanval ziet. Ik zeg daarom ook maar niets over bepaalde situaties. Het liefst zou ik wel met hem willen praten om te kijken van hoe en wat maar dat werkt dus niet. De scheiding komt steeds dichterbij, ik heb gezegd zolang de handtekening niet is gezet de deur open blijft, zonder enige druk of wat dan ook.. Iemand tips, misschien uit eigen ervaring?


Marijne

Marijne

03-01-2019 om 13:09

dood paard

Hem terugwillen lijkt erg op het trekken aan een dood paard. Hij heeft toch al een andere vriendin? Waarom zou je jezelf vernederen en hem smeken terug te komen?

Pennestreek

Pennestreek

03-01-2019 om 13:23

Loslaten

Illosa, dikke kans dat je man een midlifecrisis heeft, of iets dat erop lijkt. Het goede nieuws is dat hij daar dus ook weer uit kan komen. Het slechte nieuws is dat er volgens mij weinig tot niets is dat jij daaraan kunt doen. Bij een beetje standaard mlc werkt het zo dat de man zich heel heftig afzet tegen zijn huidige bestaan. Dus jij. En misschien ook de kinderen. Wat jij doet roept waarschijnlijk een heftige negatieve respons op. Dus de meest wijze raad die ik je kan geven is hem loslaten. En hopen dat hij op korte termijn 'wakker wordt' en inziet dat het probleem in hemzelf zit en niet in jou of jullie relatie. Pas als hij zover is, en ook echt aan de slag gaat met zichzelf is er een kleine kans dat jullie weer bij elkaar kunnen komen. Maar don't hold your breath...

Ik raad je dus aan om te werken aan het loslaten. Dat moet sowieso, jij moet verder met je leven, zonder hem. Bouw dat zo snel mogelijk op. Zet jezelf op de eerste plaats en je kinderen op de tweede. En hij is niet meer belangrijk.

Dit gezegd hebbende, ik had ook zo'n man en ik kon dat loslaten niet. Ik was ervan overtuigd dat man de verkeerde keuze maakte. Wij hadden het 'geluk' dat er een crisis met een van de kinderen tussendoor kwam, die het noodzakelijk maakte dat wij er als ouders samen voor kind waren. Daardoor hebben wij de echtscheidingspapieren niet getekend. En man realiseerde zich dat er wel wat moest gebeuren, dat we niet in die omstandigheden 'gewoon' samen konden blijven. Hij stemde toen alsnog in met relatietherapie en dat werkte. We zijn nu 1,5 jaar verder en het gaat goed. Beter dan ooit zelfs. Maar ik ben bang dat wij de uitzondering op de regel zijn...

Heel veel sterkte.

@Marijne, als je daarmee je gezin in stand kunt houden is jezelf vernederen en smeken een kleine prijs om te betalen. Ik snap niet dat die kreet zo vaak voorbij komt in echtscheidings- en vreemdgaan draadjes. Ik vind het juist enorm sterk als iemand bereid is zo'n misstap van zijn/haar partner te vergeven, en in dit soort turbulente tijden overeind blijft en blijft geloven in zijn/haar eigen gevoel/liefde. Dat jij dat negatief benadert zegt echt veel meer over jou en jouw opstelling in het leven.

Marijne

Marijne

03-01-2019 om 15:55

negatief Pennestreek

"Dat jij dat negatief benadert zegt echt veel meer over jou en jouw opstelling in het leven."

Ja inderdaad. Ik zou nooit een man gaan smeken om van me te houden. Graag of niet. Daarom kijk ik ook met verbijstering naar Boer zoekt Vrouw. Drie vrouwen op een boerderij die in het zicht van elkaar proberen de man voor zich te winnen. En maar wachten tot hij ja zegt en een van hen kiest. Alsof ze vee zijn dat gekeurd moet worden en zelf geen inbreng hebben.

Maar ik heb jouw draadjes gelezen en weet dat jij maandenlang hebt gewacht tot jouw man je weer goed genoeg vond om mee door te gaan. Dat snap ik dan weer niet.

Pennestreek

Pennestreek

03-01-2019 om 16:08

Dan heb je niet goed gelezen Marijne

Zoals ik ook al schreef aan Illosa, het probleem zit niet in haar, niet in de relatie, niet in of haar man nog van haar houdt (doet ie, maar 'niet meer op de goede manier', letterlijk ook wat mijn man zei), maar in hemzelf. Dat is de essentie van een mlc. En dat is niet meer of minder dan een tijdelijke waanzin.

Dan kun je natuurlijk vreselijk beledigd zijn, en hem de deur uit gooien en die nooit meer open doen. Met als gevolg een scheiding. En waarschijnlijk geen leuke ook.
Je kunt ook, omdat je een intact gezin belangrijker vindt dan je persoonlijke vernedering, en omdat je weet dat je man zich vergist en niet zichzelf is, geduld hebben. Kijken naar het grote geheel, de onderliggende oorzaken en bereid zijn om te werken aan herstel als zo'n man tot het inzicht komt dat hij de verkeerde oplossing voor het verkeerde probleem heeft bedacht. Dat heb ik gedaan. En gelukkig maar, want intussen is onze relatie wel goed, en hebben mijn kinderen geen last van een scheiding.

Dat het niet altijd zo loopt helaas illustreren moederziel en Mara en hun mannen. Ik heb geluk gehad/wij hebben geluk gehad, maar er ook keihard voor gewerkt. Dat ik volgens jou heb afgewacht tot hij mij weer 'goed genoeg' vond is dus niet hoe het is, en is gegaan. Ik vind daar ook een enorm denigrerende toon in zitten. Ik heb ook zeker niet af zitten wachten, ik heb heel hard gewerkt in die tijd. En nog. En we zijn er allebei betere mensen door geworden. En dat hadden we naar onze mening niet bereikt als we waren gescheiden. Integendeel.

Miss

Miss

03-01-2019 om 16:20

En zo is het penn

Marijne je mag natuurlijk je mening hebben.

Toch heb ik er enorme bewondering voor hoe pennestreek haar man heeft kunnen "vergeven"
Een scheiding is echt niet alles. Het delen van je meest dierbare ( kind ) hun vele tijden moeten missen als ze bij partner zijn...
Er komt veel meer bij kijken dan lachen en zwaaien. En de deur dicht rammen...

Was het maar zo gemakkelijk als je een compleet leven opgebouwd hebt met iemand. En je daar ook nog van houdt. Anders, maar liefde blijft.
In mijn geheel andere situatie begin ik nu ook dit inzicht te zien en begin mensen te verliezen die " het stuk vergeven" totaal niet begrijpen. Jammer is dat. Toch ben ik blij dat ik verder kijk dan mijn neus lang is. Ik stapjes maak. Steeds meer besef van geluk heb. En wat je dierbaar is.

Illiose, houd de deur idd open maar ga niet " zitten wachten " ga leven. Ga nieuwe dingen doen. Ga je leven verrijken. Het helpt mij enorm.
Sinds kort, lees ik meer, ontmoet ik meer nieuwe mensen. En dat voelt goed. Nieuwe gezichten en nieuwe blikken die jou helpen op jou situatie.

Verdriet, liefde en haar liggen soms dicht bij elkaar. En dan ben ik weer blij dat ik vaak de goedheid van de mens zie. Dat maakt de wereld toch iets mooier... maar vooral mijn eigen wereld.

Illosa

Illosa

03-01-2019 om 16:23 Topicstarter

Vernederen

@Marijne, ik zie het iets anders dan jij. Toen hij vertelde te willen scheiden heb ik niet direct de deur dicht gedaan, wel gevraagd of hij zsm een andere woonruimte wilde zoeken gezien hij ruimte nodig had. In de periode dat hij hier nog woonde vroeg ik hem of er iemand anders was. Uiteindelijk gaf hij toe iemand tegen te zijn gekomen die hem wel ‘zag’. Zij zat zelf ook nog in een relatie.. Inmiddels is die relatie voorbij maar blijkt dat zij elke relatie op een andere relatie heeft gehad. In het begin heb ik het heel zwaar gehad maar werd me duidelijk dat je inderdaad niet moet gaan trekken aan een dood paard. Ik ben dus zoals Pennestreek zegt ook bezig met loslaten maar vind het zo moeilijk en zwaar omdat familie en vrienden ook zeggen dat het een mlc is. Daarbij hebben we best wat overwonnen en kan ik er niet zo goed bij waarom we dat nu niet kunnen, dit is een soort van niets wat we al hebben meegemaakt. Binnenkort hebben we een gesprek met een mediator voor oa het ouderschapsplan, scheiding is dus nog niet gerealiseerd. Ik zie het niet als vernedering dat ik wil vechten voor mijn/ons gezin. Als we geen kind hadden gehad dan had ik het eerder geprobeerd om los te laten maar ik zie wat het doet met ons kind en ik hou nog van hem.. Maar ondertussen ben ik echt keihard bezig om los te laten maar mensen zeggen dat hij aan het vluchten is.. dan haal ik daar wel hoop uit, hoe stom ook misschien

Illosa

Illosa

03-01-2019 om 16:33 Topicstarter

Miss

@Miss, ik zit niet te wachten. Laat hem zien dat ik doorga met mijn leven. Ik probeer verder te gaan en te genieten van de kleine dingen. Heb hem alleen vorige week na een fijn gesprek aangegeven dat ik wilde dat hij weet dat de deur open blijft staan tot de handtekeningen zijn gezet, ondanks zijn nieuwe relatie op dit moment.. Dat vond hij best gek zei hij, later toen hij wegging zei ik vergeet wat ik heb gezegd, de deur staat alleen vriendschappelijk voor je open en op een andere manier niet meer, waarop hij zei: nee dit ga ik niet vergeten, het hele gesprek niet. Voor mijn gevoel zet het hem dus wel aan het denken. Hij geeft ook aan elke dag aan de situatie te denken. Zodra zij er niet is zoekt hij ook contact. Ik vind het lastig.
En het is zeker mooi om de goedheid van de mens te kunnen zien

Pennestreek

Pennestreek

03-01-2019 om 16:52

Illosa, ook dat herken ik

Man hier was ook erg wispelturig. Kon niet met, maar zeker ook niet zonder mij. En gaf dat ook steeds aan en zocht me ook steeds weer op. Dat was voor mij reden om vol te houden en ook die deur open te houden.
Man is daar achteraf heel blij mee, zegt hij. Ook met het feit dat ik ook mijn leven oppakte en doorging. Liet zien hoe sterk ik was. Meewerkte met de scheidingspapieren en voor mijn eigen belang opkwam. Hem wees op de punten waarop ik vond dat hij het verkeerd zag (overigens daarin gesteund door de mediator). Hij realiseerde zich mede daardoor dat hij wel meer dingen niet helder zag .

Maar als er hier geen serieuze crisis was ontstaan weet ik niet hoe het gelopen zou zijn. Hij schrok wel terug voor het zetten van de handtekening onder de scheidingspapieren. Dat greep hem naar de strot, terwijl hij er opgelucht door had moeten zijn, vond hij zelf. Ook dat zette hem aan het denken. En dat moment viel bijna samen met de crisis van kind, dus die twee factoren speelden een rol bij de beslissing om de scheiding niet door te zetten.

Sterkte, het is vreselijk om te moeten toezien terwijl je degene van wie je zoveel houdt af ziet drijven. Terwijl je vrij zeker weet dat hij er uiteindelijk niet gelukkiger van gaat worden. En jij en de kinderen zeker niet. Maar je kunt weinig doen om hem tegen te houden. Hij moet het zelf ondervinden, zelf 'wakker worden'.

Blus

Blus

03-01-2019 om 17:03

Tja

."Ik vind het juist enorm sterk als iemand bereid is zo'n misstap van zijn/haar partner te vergeven, en in dit soort turbulente tijden overeind blijft en blijft geloven in zijn/haar eigen gevoel/liefde. Dat jij dat negatief benadert zegt echt veel meer over jou en jouw opstelling in het leven."

"Dat heb ik gedaan. En gelukkig maar, want intussen is onze relatie wel goed, en hebben mijn kinderen geen last van een scheiding."

Jij blijft helaas maar terugkomen hoe sterk je moet zijn om te vergeven/wachten en waar hij je kinderen voor hebt behoed.
Ik vind dat niet eerlijk. Als je jouw gevecht hebt gezien had ik mijn kinderen daar niet aan blootgesteld aan jarenlange onzekerheid. Alle vechtenden roepen dat het nu beter dan ooit was. Maar als je de worsteling nog hoort, denk ik: als dit beter dan ooit is, is het nooit veel geweest.

Nu ben ik gescheiden.
Denk je nou echt dat daar geen jarenlang strijden aan vooraf is gegaan? Ik ben gescheiden met vergeven. Ik heb geen ruzie gemaakt, noch mijn kinderen jaren onzekerheid laten doorstaan of hun vader het bliefte hun moeder weer te waarderen; of hij wegging of terugkwam. Maar was het makkelijker dan doorvechten? Nee. Maar het is geen wedstrijd.
Kom, er is niets romantisch aan een crisis en een bestaande relatie is niet perfect, net zo min als een scheiding en alleen verdergaan dat is. Het denigrerende komt net zo goed bij jou weg naar hen die stopten met strijden. Je hebt het gewoon anders gedaan.

Pennestreek

Pennestreek

03-01-2019 om 17:27

Dat zeg ik niet Blus

dat zijn dingen die je er zelf bij verzint. Natuurlijk is weggaan ook moeilijk, en vind ik het zeker geen wedstijd. Maar ik vind geduld opbrengen, meeveren, en ondertussen de deur ophouden heel iets anders dan jezelf vernederen. Ik benadruk ook verschillende keren dat wij 'geluk' hebben gehad, en daarmee bedoel ik dat het zeker niet alleen mijn verdienste is dat wij eruit gekomen zijn. Maar ik weiger om me dan te laten afschilderen als een afwachtend, vernederd vrouwtje dat dolblij staat te klappen omdat ze weer hele dagen haar man naar de ogen mag kijken.

Ik zeg nergens dat een crisis romantisch is, hoe kom je erbij? Zowel die in onze relatie als die van ons kind was rauw en pijnlijk. Maar we zijn er allemaal (ja, echt, ook de kinderen) door gegroeid. Mijn kinderen hebben geen trauma's overgehouden aan onze relatiecrisis

Ik weet niet wie je met 'alle vechtenden' bedoelt, ik ken er maar weinig die uiteindelijk overeind zijn gebleven. En die roepen (?) echt niet allemaal dat het nu beter is. Het is en blijft moeilijk. Maar ja, het is bij ons nu inderdaad beter dan het was. Gelukkig maar. Want inderdaad was het toen (uiteindelijk) niet veel. Maar we waren niet bij machte er iets aan te doen. Die kennis kregen we gaandeweg het proces en het vechten om bij elkaar te blijven. Die kennis (van onszelf en de ander) hadden we dus nooit gekregen als we uit elkaar waren gegaan. Dat is winst voor ons, en voor onze kinderen. Want ook die relatie is beter geworden, we zijn een hechter gezin dan voorheen.

Ik reageerde alleen op Illosa die vraagt om tips. Ik beschrijf hoe het mij/ons is vergaan, en laat zien dat er meer wegen kunnen zijn. Zij is duidelijk in haar wens de deur open te houden voor haar man. Ik snap dat. Maar ik zie dat dus niet als vernederd worden. Ik zou het heel naar vinden als Illosa het gevoel krijgt raar te zijn, of zichzelf tekort te doen. Daarom reageerde ik ook op Marijne.

Tegelijkertijd is er niet veel dat Illosa kan doen. Dat weet ik ook uit ervaring, naast wat er hier op het forum allemaal over geschreven is. Dat leek me ook belangrijk om haar te vertellen. En nogmaals, mijn situatie is uitzonderlijk, daar ben ik me erg van bewust. Dat zeg ik dus ook verschillende keren. Hoe ik het heb gedaan vind ik zeker niet 'beter', dan hoe anderen het aanpakken.

Mari

Mari

03-01-2019 om 17:44

elke situatie is anders

Ik zei ooit " een man hoeft maar een keer vreemd te gaan en ik gooi hem er uit". Nou niet dus. Ja, ik heb wel mijn grens gesteld in de zin dat ik niet meer met heb vrijde (het was seksverslaving dus ik wilde dat hij eerst zijn verslaving onder ogen zag) maar ik ben ook jaren op hem blijven wachten.
Ik begrijp Marijne: graag of niet hoor. En dat gevoel heb ik ook bij boer zoekt vrouw: ze mogen zo'n man hebben, en heb geen zin in een wedstrijdje met andere vrouwen Maar ik begrijp Pennestreek ook: soms maakt iemand een slipper en weet je, als je hem kent, dat het eenmalig is en als je kinderen met hem hebt, kan ik me voorstellen dat je bereid bent op hem te wachten. Ik kan dat wel als sterk zien, als je ten minste dan niet jarenlang toch in het verdriet en het wantrouwen blijft (ik weet niet hoe dat bij jou is Pennestreek).

Maar... topic stelster zal zelf moeten aanvoelen of er nog een kans in zit. Als hij al samenwoont met een nieuwe vlam geef ik je weinig kans. Het is zuur en ook zoals ik al vaak heb gezegd: zo oneerlijk om een spannende nieuwe affaire te vergelijken met een jarenlange door veel gezamenlijke ervaringen gesmede band die wat saaier lijkt geworden

Illosa

Illosa

03-01-2019 om 18:48 Topicstarter

Mari

Ze wonen nog niet volledig samen omdat we ook een kind hebben en er zijn al veranderingen genoeg. Zij is daar op de dagen dat ons kind er niet is. Staan wel spullen van haar daar omdat haar ex haar er uit heeft gezet nadat ze verteld had van hoe en wat. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat deze relatie stand zal houden.. maar idd het een valt niet te vergelijken met het andere. We hadden net even contact en ik vertelde dat ik een nieuwe lamp boven de tafel wil. Hij wil me dan direct helpen, ik vind dat lastig. Ben ik dan niet zwak als ik hem mij laat helpen, aan de andere kant vind ik het zo fijn als hij hier is, maar daarmee doe ik mezelf alleen maar pijn. Voor zo ver bedankt voor alle reacties..

Miss

Miss

04-01-2019 om 14:38

Illosa

Respect met hou je omgaat met je situatie.
Ik denk dat je vooral niets moet verwachten mits je hem de lamp op laat hangen. Zie het als een vriendendienst. Dan kun je toch nog afstand bewaren. Denk er eerst goed over na en volg vooral je gevoel. Dus zonder verwachting.

Dit is wat ik momenteel zelf doe bij mijn partner.

Je bent ook net pas zelf op weg.. Het is nog zo enorm vers. Maar uiteindelijk ga je groeien.
Je bent het waard voor je kind om je leven op de rit te houden. Weet dat dat echt is. Hoe onzeker je situatie soms ook is...
Loslaten is enorm moeilijk...

Sterkte!

Illosa

Illosa

04-01-2019 om 19:12 Topicstarter

Miss

Opa is de lamp op komen hangen. Gisteren heel lang met een goede vriend gesproken en die zei tegen mij dat ik echt afstand moet gaan nemen. Doordat toekomstige ex man van zich laat horen als ik dat niet doe raak ik in de war. En ik moet loskomen van hem en dat gaat alleen maar lukken voor mij door afstand te nemen en dat hij dat dus ook gaat doen. Maar wat je zegt, loslaten is zo moeilijk en doet zoveel pijn.. Maar ik ga het nu echt proberen.

Miss

Miss

04-01-2019 om 20:27

Goed

Knap van je! Je neemt de regie over je eigen leven terug. En dat gaat met hele diepe dalen, maar straks ook met toppen...
Dat kost heel veel tijd. Xxx

Illosa

Illosa

04-01-2019 om 20:43 Topicstarter

Diepe dalen

Kan je wel zeggen. Heb zo een slechte week.. Maar goed, ik ga mijn best doen. Xxx

Illosa

Illosa

05-01-2019 om 19:43 Topicstarter

Verwarring

Heb ik gisteren aangegeven meer afstand te willen omdat ik anders niet verder kan, vraagt hij vandaag of ik samen met hem en onze dochter ga eten.. Vraagt hij daarna kunnen we dan nooit meer iets met zijn 3en doen? Ik raak hier dus van in de war en heb dat ook gezegd. Waarom doet hij dit als hij zo graag bij mij weg wil? Of zie ik gewoon niet hoe het zit?

Mari

Mari

05-01-2019 om 19:59

Illosa

Misschien wil hij je voor de zekerheid achter de hand houden...

Hope

Hope

05-01-2019 om 20:45

Bijna hetzelfde

Mijn man is nu sinds twee maanden weg. Ook een midlifecrisis vermoed ik, waarbij ik ook denk te weten dat hij er niet gelukkiger op zal worden. Ik hou de deur open, voorlopig, net als jij. Ik doe nieuwe dingen en heb gelukkig een leuke nieuwe baan gevonden. Ik doe van alles.....en voel me eigenlijk ook niet slecht. Alleen verdrietig soms. Hij komt zeker twee keer per week langs, ik krijg een dikke knuffel en een kus. Fijn, maar het brengt me ook in verwarring hoor. Ja, ik hou ook nog van hem. Wel zie ik nu in dat het samen onder een dak niet meer fijn was. Het enige verschil is dat er bij hem geen ander is, maar we hebben jaren niet goed kunnen praten.
Ik vind het fijn voor allen die het gelukt is om elkaar weer te vinden. Bij jou Ilona en ook bij mij zal het initiatief toch van de kant van onze partners moeten komen. Of misschien komt er bij mij een moment dat ik er niet meer voor wil gaan. Het lastigst vind ik de onzekerheid, welke kant gaat het op?
Mijn oprechte advies aan jou is: ga niet in de slachtofferrol zitten. Je hebt betere kansen als je laat zien dat je hoe dan ook je leven oppakt.
Mijn man zegt precies dezelfde dingen, hij houdt niet meer op de goede manier van me, wil meer spanning in de relatie (hadden we wel, maar niet de goede). Wel doet hij alles voor mij en de kinderen, ook financieel, dus zeg het maar.....

Hope

Hope

05-01-2019 om 21:41

Verwarring

Zou hij niet gewoon verliefd zijn op een ander, maar nog steeds van jou kunnen houden? Om zichzelf te rechtvaardigen ventileert hij allerlei onzin, waarschijnlijk gelooft hij het zelfs echt op dit moment.
Het kan denk ik geen kwaad om te vragen om rust, zodat jij ook tot jezelf kunt komen. Even een paar weken geen contact, als het echt nodig is, kan een mailtje of zo natuurlijk wel. Zeg dat je die rust nodig hebt en dat jullie na die tijd verdere afspraken over het contact kunnen maken.

Illosa

Illosa

06-01-2019 om 11:19 Topicstarter

Slachtofferrol

Hope, ik denk niet dat ik in de slachtofferrol zit. Ik probeer ook echt verder te gaan en mijn leven zo goed als op te pakken maar heb wat hem betreft ook echt ruimte nodig. Ik kan zijn signalen nog niet goed genoeg omzetten naar waarschijnlijk gewoon houden van omdat ik de moeder van zijn kinderen ben. Dus dat houden van mij is er sowieso maar niet meer op die manier, zijn woorden. Ik vraag me trouwens af hoe serieus dit allemaal is met zijn nieuwe vriendin, maar goed dat is niet aan mij. Ik hoop dat hij me die rust ook gaat geven, ben gisteren nogmaals duidelijk geweest, hoop ik..
Jouw situatie lijkt me ook lastig idd, die onzekerheid..

@Mari, de deur blijft open staan tot de handtekening is gezet, in die zin hoeft hij mij dus niet achter de hand te houden

Mari

Mari

06-01-2019 om 11:59

Ilosa

je schrijft: @Mari, de deur blijft open staan tot de handtekening is gezet, in die zin hoeft hij mij dus niet achter de hand te houden"

Ja maar ik reageerde op zijn gedrag als jij je een beetje terugtrekt. Dan komt hij ineens in actie naar jou toe. Dat geeft voor mij aan dat hij je onbewust niet kwijt wil (maar tevens door wil gaan met die vriendin). Dat bedoel ik met achter de hand houden. Iets met haar hebben en op jou terug kunnen vallen.

Met 'de deur staat open' bedoel jij ws dat hij terug kan komen zonder vriendin. Maar ik bedoel het dus anders

Illosa

Illosa

06-01-2019 om 12:25 Topicstarter

Mari

Idd verkeerd begrepen dan. Wat jij zegt zei een goede vriend van mij gisteren ook. Dat hij mij ergens ook niet kwijt wil maar al verwikkeld is in alles waar hij nu zelf mee begonnen is, nieuwe vriendin.

Ja idd terug kan komen zonder vriendin om te vechten voor ons gezin.

Hope

Hope

06-01-2019 om 20:16

Illosa

Super dat je je zo opstelt naar hem toe! Je mag duidelijk zijn in wat JIJ nodig hebt.
Afstand geeft rust, zo heb ik het ook afgesproken voor de eerste maand, geen contact. Wat schetste mijn verbazing toen hij na 3 weken mij (zogenaamd dringend) moest spreken over iets. Dus ik zei, kom dan maar langs. Bleek echt niet dringend, haha.
Hij wou me gewoon zien/spreken, was mijn conclusie. Dus ik hou hem het liefst een beetje op afstand, laat hem zelf maar komen. Ik zal niet zeggen dat het voor iedereen werkt, maar voor mij voelt die houding goed. Hij is tenslotte weggegaan.

Ik lees hier op dit forum ook vaak het advies over ''loslaten'', ik probeer hier een weg in te vinden, maar snap nog steeds niet helemaal hoe ver dat loslaten dan moet gaan? Een makkelijk woord, maar moeilijk uit te voeren. Loslaten in praktische zin, dat doe jij al en ik ook, maar in ons hoofd? Loslaten betekent waarschijnlijk ook, geen verklaringen meer proberen te zoeken. Dat kan ik dus niet voor elkaar krijgen. Ik blijf er zo mee bezig. Heb jij dat ook?

Illosa en anderen

Het is niet omdat jouw bijna-ex wil scheiden, dat jullie daarom niets samen meer zouden kunnen doen met julie kind(eren). Het heeft niets te malen met verwarring zaaien of 'achter de hand houden'.

Wij zijn ondertussen al 4 jaar gescheiden, en we doen nu nog af en toe iets samen met ons jongste kind, meestal school- of hobby gerelateerd.

Paperclip

Paperclip

07-01-2019 om 09:55

William

Het gaat om het moment. Illosa en anderen in de situatie dat de partner plots besluit te willen scheiden hebben tijd nodig om daar aan te wennen, de emoties te laten zakken, afstand te kunnen nemen en een nieuw evenwicht te vinden. Zolang die afstand er niet is, zijn dingen samen doen gewoon nog heel (emotioneel) moeilijk.
Om emotionele afstand te kunnen nemen is soms fysieke afstand nodig. Daarna kun je dan misschien wel weer samen dingen doen, maar niet zolang de emotionele band nog bestaat.

Mari

Mari

07-01-2019 om 11:33

precies paperclip

Het gaat om deze tijdspanne. Als bijna ex ineens weer een poging doet tot toenadering als Ilosa zich terugtrekt om bij te komen, is daar een bepaalde dynamiek tussen hen die nog niet vrij is. Vandaar mijn opmerking van 'achter de hand houden'

Illosa

Illosa

07-01-2019 om 13:19 Topicstarter

Hope

In het begin was ik ook erg bezig met hoe en waarom. Ik kon het niet begrijpen, het klopte niet. Inmiddels kan ik dat meer loslaten door te denken, er zijn twee voor nodig, als hij niet wil dan maakt de reden niet meer uit. Maar dit heeft bij mij ook een tijdje geduurd hoor! Dat gaat echt komen maar zoals iedereen ook zegt: tijd.

William, Paperclip geeft exact aan hoe het is, niets meer aan toe te voegen.

Tinkerbel

Tinkerbel

09-01-2019 om 15:18

In het algemeen

Wat ik zo lastig vind te begrijpen is dat als je zo lang samen bent, dat je zou moeten weten wat iemand bedoeld hoe de knuffel of aktie bedoeld is en als je dat niet weet, waarom kun je dat niet recht op de man af vragen?
Ik denk namelijk dat de meesten mensen uit elkaar gaan omdat ze al heel lang op een non-communicatief eigen eiland zitten en aannames doen of invullen. En dan komt de mid-life eraan en dan komt die aap uit de mouw. Ik ken veel mannen die in die leeftijdscategorie zitten en zie die mannen niet allemaal typerende mid-life crisis dingen doen, degenen die al jaren een huwelijk met vraagtekens hebben, die zie ik in uitspattingen terecht komen en vaak komt daar een scheiding om de hoek kijken. Maar ik praat algemeen, iedere situatie is anders.

Illosa

Illosa

09-01-2019 om 20:57 Topicstarter

Tinkerbel

In principe zou je moeten weten wat die knuffel zou betekenen. Als ik hem dat nu zou vragen klapt hij dicht en duw ik hem verder van mij af. Daarom vraag ik dit soort dingen nu niet aan hem en heb gekozen voor afstand. Ja idd iedere situatie is anders. Ik krijg nu veel om mij heen te horen dat als het moment komt dat hij denkt dit was niet zo een goed idee dat ik waarschijnlijk al veel verder ben en er ook klaar mee ben. Dat vind ik een gekke gedachte, mocht dat ook daadwerkelijk gaan gebeuren..

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.