Dilemma familie, corona, zwanger.. :(

Pff, ik zit hier zo mee in mijn maag! Ben er telkens verdrietig over en wil het met jullie delen, omdat ik benieuwd ben naar jullie mening, inzichten of ideeën.
Ik kom telkens in hetzelfde dilemma... Ik en mijn man zijn met z'n tweeën en ik ben nu 11 weken zwanger. Daarnaast heb ik een autoimmuunziekte en ben dus risicogroep. We zijn gevaccineerd en houden ons aan de coronaregels.

We hebben beide leuke families waar we allebei goed mee kunnen opschieten. Ik ben een familiemens en hou ervan mijn familie te zien. Maar zij zijn allemaal niet gevaccineerd en houden zich ook niet aan de regels. Ze zien gewoon allerlei mensen net zoals normaal, houden geen afstand, etc. Als wij ze zien, vragen we ze om afstand te houden, maar het zit gewoon niet in hun systeem en lukt ze niet echt goed. De een doet er meer zijn/haar best voor dan de ander. Maar ze zijn het gewoon niet gewend waardoor het regelmatig mis gaat. 

Mijn schoonfamilie is allemaal wel gevaccineerd en houden zich ook allemaal aan de regels. Beide kanten vinden we leuk om te zien. Maar aan mijn kant is het wat lastiger door corona...
Hierdoor is het telkens gedoe als we voor een familie-ding van mijn kant uitgenodigd worden. 

Mijn man vindt dat we een risico nemen iedere keer als we naar mijn familie gaan en vindt dat lastig, zeker nu we zwanger zijn. Ik wil ook liever geen riciso nemen, maar ook niet mijn familie niet zien... Dus iedere keer hebben wij er met z'n tweeën vooraf gedoe over. Mijn man benadrukt dan dat er teveel mensen komen, niemand afstand houdt, niemand gevaccineerd is, ik risicogroep ben, we zwanger zijn, het toch niet goed zal gaan, etc. En ik denk, ja pff maar wat moet ik dan doen.. Mijn familie niet meer zien?? Dan willen we allebei niet. Maar nu is het télkens gedoe: eerst wij met z'n tweeën thuis en dan vaak bij mijn familie als we telkens moeten zeggen, 'wil je een beetje afstand houden svp?', 'sorry, je staat weer te dichtbij', etc. Plus wij worden met een scheef oog aangekeken door onze familie want wij zijn 'de zeurkousen, die moeilijk lopen te doen. Terwijl wij ons gewoon aan de landelijke regels van de overheid houden... En iedere keer heb ik er stress over... 😭

Zondag staat er weer iets gepland, een familie borrel, buiten in de tuin, 10 personen incl. ons, kleine tuin. En daar hadden we dus net weer een pittige discussie over. Ik heb er zoveel zin in om mijn familie te zien en misschien wel voor de laatste keer met z'n alle bij elkaar (gezien de stijgende cijfers). Maar mijn man vindt dat we eigenlijk niet moeten gaan, want teveel risico.

Ik heb het gevoel dat het sowieso klote voor mij gaat zijn. Want of we gaan en dan gaat het vast een aantal keer mis qua afstand, moeten we mensen vragen afstand te houden, of kijkt mijn man streng naar mij omdat ik het een keer vergeet, etc. Oftewel, sowieso spanning en niet echt gezellig met de kans op een discussie of escalatie omdat wij al de 'zeurpieten' zijn in hun ogen. Óf we gaan niet en dan mis ik mijn familie en worden we ws ook weer negatief gezien doordat we niet komen.

En ik weet gewoon niet hoe ik dit in de toekomst moet doen... Want corona blijft nog wel even denk ik... Wat als ons kindje er straks is? Dan kan ik hem niet overgeven aan mijn moeder, want dat is te dichtbij. Dan kan ik na de geboorte mijn moeder of zusjes geen knuffel geven, etc. Dat wordt gewoon allemaal lastig. En ik vind dat ik niet van ze kan vragen of zich te vaccineren, als zij zich daar niet fijn bij voelen. (Wat overigens vooral is omdat ze zich niet inlezen en naroepen wat ze om zich heen horen).En ergens denk ik, als niemand klachten heeft en wij zijn gevaccineerd, dan is de kans toch heeel klein dat we besmet raken?? Pfff... ik weet het niet...

Anyways, ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die een soortgelijk dillema hebben. En hoe jullie tegen deze situatie aankijken. Ik kan wel wat frisse blikken van buitenaf gebruiken...