Co-ouderschap op afstand met een baby jonger dan 2 jaar
Hallo allemaal,
Ik wil graag mijn situatie delen. Ik heb een dochter van 19 maanden. Haar vader is minder dan een maand geleden naar Spanje verhuisd. Wij zijn uit elkaar gegaan toen onze dochter 9 maanden oud was. In die tijd bezocht hij haar drie keer per week, in totaal ongeveer 3 tot 5 uur per week.
Sinds hij is verhuisd, hebben ze dagelijks videogesprekken, maar vanwege haar jonge leeftijd verliest ze snel haar aandacht. Ze heeft nog nooit bij hem overnacht, onder andere vanwege de borstvoeding en omdat hij toen geen geschikte plek had om dat te doen.
We hebben een ouderschapsplan ondertekend, maar ik had het gevoel dat de mediator vooral naar hem luisterde en dat er weinig aandacht was voor de behoeften en emoties van mijn dochter. Ik ben niet tevreden met dit plan en ik wil graag weten bij wie ik terecht kan voor advies of hulp.
In het plan staat dat haar vader haar één keer per maand mag bezoeken en dat hij haar dan mee mag nemen om bij hem te overnachten, en dat ze in de zomer samen enkele vakantiedagen hebben.
Ik ben het hier in principe mee eens, want ik vind het belangrijk dat ze een band met haar vader heeft. Maar ik zou graag willen dat dit geleidelijk gebeurt. Ze kan niet zomaar van nooit bij hem hebben geslapen naar ineens zonder mij overnachten, zeker niet als hij haar maar één keer per maand ziet.
Ik steun en stimuleer hun relatie, maar ik wil graag dat dit proces verloopt in het tempo van mijn dochter en op een manier die past bij haar leeftijd en de situatie (het zou anders zijn als hij nog in Nederland woonde en haar regelmatig zag).
Heeft iemand advies of ervaring met een soortgelijke situatie?
Hij is minder dan een maand geleden naar Spanje verhuisd. Ik verwacht dat hij niet elke maand gaat reizen. Als hij dat wel doet, heeft hij dan wél een geschikte plek voor een overnachting? Heb je je zorgen al eens met de vader besproken, en wat zei die daarover?
Opa’s en oma’s hebben de kinderen ook wel eens een nachtje te logeren als zij ze niet wekelijks zien. Ik denk dat dat wel goed komt.
Het is haar vader, ze ziet hem dagelijks. Een ouderschapsplan is gemaakt voor de lange termijn.
In het begin is het lastig maar voor haar is hij wel een vertrouwd figuur. Heb je ook al met hem besproken dat je dit lastig vindt?
Hoe realistisch is het dat hij hier binnen 2 weken weer staat én een fatsoenlijke slaapplek voor haar heeft?
En dan volgende maand opnieuw? En de maand erop weer?
Is het een optie om hem bij jou te laten overnachten in de logeerkamer of op dochter haar kamer?
Ik calculeer in dat hij niet elke maand over en weer vliegt.
En ik zou tot de leeftijd van pakweg 2 à 2.5 eventueel kijken of hij bij jullie kan overnachten. Eerst maar eens kijken hoe dat loopt voor hij haar meeneemt op hotel als hij haar tot nu toe nooit langer dan een uur of 2 per keer alleen zag.
En co-ouderschap met een vader die 1.000+ kilometer verder woont gaat natuurlijk niet gebeuren. Hij heeft bezoekrecht waarbij hij haar op termijn mee kan nemen voor 2 dagen of een week of wat, maar daar stopt het. De helft van de tijd Spanje en de helft van de tijd Nederland gaat het niet worden.
SuzyQFive schreef op 13-10-2025 om 23:59:
Het is haar vader, ze ziet hem dagelijks. Een ouderschapsplan is gemaakt voor de lange termijn.
In het begin is het lastig maar voor haar is hij wel een vertrouwd figuur. Heb je ook al met hem besproken dat je dit lastig vindt?
Dagelijks? Vader woont in Spanje. Of bedoel je via het videobellen?
waarom heb je dat ouderschapsplan ondertekend als je het er niet mee eens was? zeker als je vond dat er niet in het belang van het kind gehandeld werd?
Hoe relevant is dat plan nog nu vader geëmigreerd is? ik neem aan dat je met hem besproken hebt hoe het ouderschapsplan toepasbaar is met zo'n afstand? wat was de uitkomst daarvan?
nachtje logeren zie ik geen probleem in, zoals gezegd logeren kinderen ook bij familie die ze niet elke dag zien.
Ik zie niet in waarom er niet gewoon gelogeerd kan worden. Hij is altijd betrokken geweest. Eerst die keer per week, daarna dagelijks videobellen. Ik Begrijp dat het emotioneel voor jou als een grote stap voelt, maar hij kan dit en dit is goed voor hun band. Stel nou dat je dochter je ontzettend mist en verdrietig is enzovoorts. Dan is hij er om haar te troosten. Hij is haar vader en je mag er vanuit gaan dat hij naar beste intenties voor haar zorgt. Dit is lastig voor je maar hoort erbij. Het is echt niet zo’n uitgebreide regeling als ik het zo lees, waarom zou je die verder willen uitkleden? Hoe is dat in het belang van je dochter?
Een kind van 19 maanden is geen baby meer, maar een dreumes.
En ik vind dat je niet meteen alles moet afschieten en het ook een kans moet geven.
Je hebt het over het tempo, de emoties en behoeftes van je dochter, maar volgens mij hebben we het hier voornamelijk over jóuw emoties en behoeftes.
Kijk naar de belangen van je kind, niet naar eigenbelang.
Hoe ziet de vader het co-parenten voor zich, nu hij in Spanje woont?
Begrijp ik het goed dat de vader van jouw kind sinds de scheiding een paar keer per week 1-2 uurtjes bij jullie op bezoek kwam en verder niks? Dus hij nam haar nooit mee ergens naar toe? Geen wandeling, middagje dierentuin, verjaardag van zijn ouders oid?
Heeft dat een reden? Stond dat in het ouderschapsplan? Mankeert er iets aan vader? Is er iets mis met hem dat hij niet langer dan 2 uurtjes in het bijzijn van zijn kind kan zijn?
Ik denk dat we wat achtergrondinfo missen hier.
Trouwens; je hebt geen baby. Je hebt een kind van ruim 1,5 jaar.
Co-ouderschap wil toch zeggen dat je ongeveer 50/50 voor de kinderen zorgt? Daar is toch helemaal geen sprake van?
EmmaT schreef op 14-10-2025 om 10:06:
Co-ouderschap wil toch zeggen dat je ongeveer 50/50 voor de kinderen zorgt? Daar is toch helemaal geen sprake van?
Met co-ouderschap wordt meestal inderdaad bedoeld dat de zorg ongeveer gelijkelijk verdeeld is, maar de term wordt ook wel gebruikt voor de situatie dat beide ouders ouderlijk gezag hebben - dus los van de vraag hoe de zorg is verdeeld. Ik vermoed dat TO het zo gebruikt heeft.
Co-ouderschap is verder geen term waarvan een wettelijke definitie bestaat.
Ik zou overigens niet meewerken aan dagelijks videobellen. Behoorlijk belastend en daar heeft een kind van die leeftijd echt heel weinig aan. Het besef is er gewoon nog niet. Zeker als haar vader in het dagelijks leven geen enkele rol speelt. Het is gewoon iemand op een scherm. Dat zou ik terugbrengen naar 2x per week ofzo. Je hebt ook een eigen leven toch?
En hij besluit zelf naar het buitenland te verhuizen en daarmee grotendeels te verdwijnen uit haar leven. Heel leuk dat er staat maandelijks bezoek. Maar vliegt hij maandelijks hierheen en heeft hij hier een plek om te verblijven (huisje, hotel, ouders etc)?
Ik zou initiatief verder bij hem laten. En zelf de zorg op je nemen. In de praktijk is zijn leven toch daar. Wie weet kan ze hem een keer daar opzoeken op latere leeftijd. In de praktijk zal het contact verwateren als hij niet regelmatig in Nederland is.
Als hij tot voor kort steeds op bezoek kwam dan is het geen onbekende. Dan is het zoals een opa of oma en daar kunnen kinderen prima eens blijven logeren. Ik denk dat je je eigen gevoelens teveel op je kind projecteert. Op de lange termijn is het goed voor een kind om te weten wie de ouders zijn. Als je nu die kans ontneemt kan die dit je later kwalijk nemen. Dat er nog nooit is gelogeerd is een slecht argument voor alles moet een eerste keer zijn. Als je echt bezwaren hebt kun je nog voorstellen dat hij de eerste keer van 8 tot 17:00 iets leuks gaat doen en de volgende dag opnieuw. En dan bij de tweede keer ook het slapen er aan toevoegen.
