Babytijd Babytijd

Babytijd

Lees ook op
hout anne

hout anne

16-12-2008 om 18:54

Zelf in slaap vallen

Mijn zoontje is nu 5,5 week oud en komt niet zelf in slaap. Als hij wakker in bed wordt gelegd dan begint hij al gauw histerisch te krijsen. We wiegen hem dan ook in slaap en leggen hem dan in bed.
Tot voor kort ging dit redelijk, af en toe sliep hij zelfs 3 uur!! (snachts soms zelfs 6 uur) Maar nu slaapt hij hooguit 50 min.
We zijn begonnen met inbakeren, omdat het me opviel dat hij in zijn slaap heel wild met zijn hoofd draait en met zijn armen maait. Hij slaat zichzelf dan wakker. Maar zoals ik al zei, wakker in bed leggen heeft geen zin al zeggen veel mensen dat je m gewoon moet laten huilen, ze vallen vanzelf in slaap. Dit voelt voor mij totaal niet goed, zijn er mensen die hetzelfde hebben meegemaakt? En kan het eventueel een groeisprong zijn waardoor hij nu helemaal zo slecht slaapt (hij was 10 dagen over tijd)
Wat helpt is hem op het aankleedkussen tussen ons in leggen, als ik mijn hand op zijn buik leg dan slaapt hij wel door. Hetzelfde geldt als ik hem vasthou, dan slaapt hij ook wel. Maar ik ben bang dat ik hem verkeerde gewoontes aanleer als ik hier aan begin, of valt dat wel mee in het begin?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Herkenbaar

hai,
herkenbaar hoor je verhaal, ik heb hierboven ook een draadje lopen hierover.
die van mij (nu 9 wk) valt ook heel lastig uit zichzelf in slaap, de eerste 4 weken gingen wel redelijk maar daarna was het raak...
inbakeren is zowiezo een goed idee om je kleine rust te geven, en regelmaat en rust, maar daar heb je vast al e.e.a. over gelezen...

heb je het idee dat er verder geen darmkrampjes o.i.d. in het spel zijn? aan het huiltje hoor je wel of het een zeur-huiltje is (niet willen slapen, bij jou willen zijn) of dat je kleine pijn heeft.).
4 weken is nog erg jong en dan willen ze logischerwijze graag bij mama zijn...
maar ik weet het, het is om dol van te worden.
kijk goed naar je kleine en als je twijfelt sluit dan uit dat het niet medisch is (bv oorontsteking).
sterkte!

A.

Dees 68

Dees 68

16-12-2008 om 21:48

Wel herkenbaar

Mijn kleintje van nu 11 weken valt ook moeilijk zelf in slaap. Ik heb nog twee grotere kinderen rondlopen en wil niet continu met een huilende baby in de weer zijn (en vind laten huilen zielig), dus ik neem hem meestal op de schouder en dan is hij binnen 5 minuten vertrokken.

Mij is verteld dat niet verwennen is, maar gewoon je kind geven wat het nodig heeft. En daar hou ik me dan maar aan vast.

Lijkt me trouwens sterk dat ik over 18 jaar nog steeds zo zal rondlopen met hem op mijn schouder .

Diana

Diana

17-12-2008 om 03:34

Normaal

Snap niet zo goed waar het idee vandaan komt dat baby's zelf in slaap horen te vallen.... mijn ervaring (en zoals ik hier lees en om me heen hoor) is dat de meeste baby's echt hulp nodig hebben om in slaap te vallen - en dat is normaal!! gaat op een gegeven moment (bijv. als ze duim vinden of iets anders om zich te ontspannen) vanzelf over..
dus, wieg/loop/voed lekker in slaap! niks mis mee (of je moet er echt geen probleem mee hebben baby te laten huilen in bed - dat is een keus die iedereen zelf moet maken)

succes!

dc

dc

17-12-2008 om 07:06

Bv?

als je bv geeft, houdt in de gaten dat er bij zo'n 6 weken weer een paar regeldaagjes zijn, waar je ook in kunt zitten. Dan is het enige wat helpt, zo veel mogelijk aan toe geven.

In alle gevallen zeg ik, lekker bij je houden. Hoe meer bevestiging en veiligheid een jonge baby krijgt, hoe beter hij later zelf in slaap leert vallen. Gewoon lekker samen slapen.

Ik ben zo rond 2/3 maanden begonnen met hem af en toe wakker in bed leggen. En dat ging en gaat nog steeds prima. Houdt wel in gedachte dat sommige baby's (zoals mijn oudste, niet mijn jongste) een inslaaphuiltje nodig hebben. Ik hou het bij max 10 minuten. Maar nog niet als ze zo jong zijn dus

En hier kun je meer lezen over veilig samen slapen:
http://www.babynatuurlijk.nl/index.php?p=13

Heel normaal

Heel normaal hoor dat je kindje in jouw nabijheid wil zijn bij het in slaap vallen. Zo zijn babietjes van nature ingeprogrammeerd.
Wakker wegleggen, laten huilen, inpakken en wegwezen zijn allemaal interventies die het natuurlijke slapen belemmeren.

Niet op het aankleedkussen!

De baby bij je in bed nemen is een uitstekende en relaxte manier om allemaal een rustige nacht te hebben. Bij mijn oudste geloofde ik nog dat baby's moesten leren alleen slapen, bij de 2de, 3de en vierde was ik inmidels wijzer en hadden we allemaal zeer relaxte nachten en een rustige babytijd, door ze bij ons in bed te laten slapen. De overgang van ouderlijk bed naar eigen bed verliep ook rustig.
Je baby moet echter nooit op een aankleedkussen slapen, omdat dat geen ademend materiaal is en juist gevaar op levert. De veiligste methode om de baby bij je in bed te nemen is is in de armen van de moeder tussen de bovenarm, die boven het hoofd van de baby wordt langsgelegd, en de knieen die lichtjes worden opgetrokken. Op deze manier kan de baby niet omhoog in de kussen raken en niet omlaag zakken onder de dekens. het wordt aanbevolen in de folder die Unicef samen met de britse Foundation for Infants deaths heeft gemaakt, zie voor plaatje en uitleg:
http://www.babyfriendly.org.uk/pdfs/sharingbedleaflet.pdf

Inbakeren is een modeverschijnsel. Het is nooit onderzocht voor normale gezonde baby's, maar alleen voor huilbaby's. Dat zijn dus baby's die zonder aanwijsbare reden meer dan 3 uur per dag voor meer dan 3 dagen per week voor meer dan 3 weken huilen zonder dat je ze kunt troosten. Dus niet een baby die incidenteel een keer lang huilt, een baby die huilt vanwege reflux of allergie en ook niet de baby's die in de armen van de ouders volstrekt tevreden baby's zijn, maar zeer natuurlijk niet alleen gelaten willen worden. Deze laatste zijn zeer normale baby's die alleen maar huilen omdat ze door de cultuur waarin ze geboren zijn tot een niet bij hun passende slaapmanier worden gedwongen.

Vervolgonderzoek heeft bovendien uitgewezen dat inbakeren voor HUILBABY'S (en dus niet voor de rest van de baby's) niet beter werkt dan alleen rust en regelmaat. De mode is echter gelanceert en gelijk als de buikligmode voor baby's van de vorige generatie, wordt deze jubelend te pas en veel meer te onpas uitgedragen onberbouwd met vreemde onbewezen theorieën waarin natuurlijke reflexen van de baby zoals bijv. het Moro-reflex worden verward met onrust en niet in slaap kunnen vallen. Hoe is het toch mogelijk dat mensenbaby's sinds de prehistorie hebben kunnen leren slapen zonder de aanwijzingen van Blom. De algehele mensheid zou al eeuwen en eeuwen lang allemaal ernstige slaapproblemen en oververmoeidheidsproblemen moeten hebben doormaken als baby en kind. Werkelijk, het is een wonder dat we het als soort tot deze tijd overleeft hebben

Wees wijs en laat de babytijd niet verknallen door tegen je gevoel in allerlei regeltjes van de heersende modegoeroe op te volgen. Als baby's zo geprogammeerd zijn dat ze gaan huilen als ze alleen gelaten worden dan zal daar wel een goede reden voor zijn. En inderdaad is de kans op wiegendood verhoogd bij baby's die alleen slapen. Hetzelfde geldt voor het instinct van ouders om naar de baby toe te gaan als deze huilt.

Verder is mijn persoonlijke ervaring dat je een normale baby niet actief in slaap hoeft te wiegen. Het is handiger als je gewoon rustig met de baby in je armen of over je schouder zit. Hij/zij voelt zich veilig en valt dan meestal vanzelf in slaap.

Groetjes Jessica

Mamvantwee

Mamvantwee

17-12-2008 om 11:06

Maar...(jessicah)

Ik snap best dat inbakeren geen wetenschappelijk bewezen nut zal hebben, maar het hielp bij ons in elk geval wel. En onze kinderen hebben geen ziektes, allergieën of scheve wervels. Ook de rust en regelmaat hadden we tot in perfectie onder de knie, door ervaring wijs geworden. En toch vielen onze kinderen niet vanzelf in slaap, en wij wel door uitputting. Ik zie inbakeren trouwens niet als een modeverschijnsel: het wordt al eeuwen lang toegepast in verschillende culturen. In onze cultuur is het wellicht minder bekend, maar daarmee kan het een onrustig kind best helpen en juist rust geven.

Nogmaals, onze 'case' van twee kinderen is niet wetenschappelijk bewijs, maar voor ons betekende het een overlevingsmiddel. Niet iedereen heeft namelijk een heerlijke, ontspannen babytijd. Niks roze wolk. Ontneem jonge ouders niet mogelijkheid tot rust in hun zoektocht naar oplossingen voor slaapproblemen. De discussie met voor- en tegenstanders mbt inbakeren zal nooit het verlossende antwoord geven, intussen vind ik dat iedereen zijn eigen wondermiddel mag proberen te vinden.

Misschien ook voor jou

Ook hier hebben we de hele mikmak van wiegen en sussen gehad. Onze Bram vond niks lekkerder dan tegen mij aan in slaap te vallen en 's nachts op mijn borst te liggen.
Prima toch! Hij was zo klein en wat wil je dan liever dan bij mama zijn?
Maar...het was ook wel vermoeiend.
Wij hebben Bram s'nachts in de kinderwagenbak naast ons bed staan en daar sliep hij eigenlijk best goed in.
Dus heb ik voor de broodnodige slaapjes de bak in het ledikantje gezet en een tingelding aangeschaft.
En warempel! Het werkt!! Bram is nu 9 weken en slaapt sinds een dag of 10 al heerlijk op zijn kamertje in de bak. Hij heeft eventjes nodig om te huilen voor het slapen en hij slaapt op zijn buik. Het is duidelijk voor hem ook prettig, want hij is vrolijk en alert en veel minder moe.
Het zijn geen wondermiddelen, maar voor Bram is het op dit moment goed.

En of deze gebruiksaanwijzing volgende week nog geldt? Geen idee. Maar voor zolang als het werkt genieten we ervan.

Ingrid

Op de buik slapen baby's vaak beter, maar het is ook een risicofactor voor wiegendood. Daarom wordt er ook voor gewaarschuwt. Wat men (in nederland) echter bij deze waarschuwing 'vergeet' te zeggen is dat niet alleen buikligging een risicofactor voor wiegendood is, maar ook het alleen slapen van een baby. Beide verhogen ze als alleenstaande factor de kans ongeveer 2 keer. In combinatie alleen slapen èn op de buik wordt het risico echter 16 keer zo hoog. Bij wiegendood werkt het zo dat de verschillende risico's niet bij elkaar opgeteld wordt maar elkaar in combinatie velen malen versterken.
De buikligmode van de vorige generatie zou nooit zoveel wiegendoodslachtoffers hebben gegeven als ze niet was samengegaan met de overtuiging dat baby's absolute rust nodig hebben en op een eigen babykamer apart moeten slapen. Tel daar bij op dat ze meestal ook nog geen borstvoeding kregen, wat een andere risicofactor is en er verder altijd nog wat risicofactoren mee kunnen spelen waar je geen invloed op hebt zoals bijv. winter en mannelijk geslacht en het drama is verklaard.
Aangezien Bram ook nog eens de leeftijd nadert (rond de 3 maanden) waarbij de piek van wiegendood gevallen voorkomt kan ik je van harte aanraden om het advies van de japanse wiegendoodstichting op te volgen: 'Laat je baby NOOIT alleen'.
Groetjes Jessica

Mamvantwee

Het punt is dat rust-en-reglmaat al of niet in combinatie met inbakeren nooit is onderzocht als inslaapval maatregel, maar alleen als maatregel tegen huilbaby's die op geen andere manier ophielden met huilen. Deze bleek voor driekwart verbetering te geven en voor een kwart van de huilbaby's niet.
Het hele probleem is dat jonge ouders de mythe wordt voorgeschoteld dat baby's alleen in slaap alleen moeten leren door wakker weggelegd te worden. Dat moeten ze namelijk helemaal niet. Er wordt een slaapprobleem gecreerd omdat er een uniform schema is bedacht volgens welke alle baby's zouden moeten slapen, eten, spelen en huilen. Dan doen ze dus niet. Het slaapritme varieert erg tussen verschillende baby's maar ook bij dezelfde baby kan het per etmaal wel 12 uur verschillen. Zie: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2361072

Inbakeren wordt in de geschiedenis afwisselend door enkele verschillende culturen gebruikt om steeds andere theoriën, die later helemaal niet blijken te kloppen. Het helpt niet tegen het op de baby voorziene demonen of om te genezen van opgelopen kneuzingen en de baby krijgt er ook geen rechte rug van. Toch wordt het weer opgerakeld met het idee dat het ergens anders goed voor zou zijn zonder dat dat ooit onderzocht is. vandaar dat ik het als modeverschijnsel bestempel. Een modeverschijnsel wat vanwege het overdreven idee van rust wat de baby nodig zou hebben samengaat met het vaak alleen leggen van de baby wat juist bewezen slecht voor baby's is.

Groetjes Jessica

Mamvantwee

Mamvantwee

17-12-2008 om 14:46

Genuanceerd (en lang)

Jessicah, ik ben het met je eens dat er geen advies voor inbakeren aan ouders gegeven kan worden als het ultieme middel tegen slecht slapende baby's. En ik heb bij mijn eigen nachtbrakers (die ook overdag niet wilden slapen) ook alle 'richtlijnen en methodes' om je kind te 'leren' slapen overboord gegooid, omdat dat tegen mijn gevoel in ging. Dus ik kan je standpunt alleen maar onderschrijven, daarin zijn wij het eens.

Ik wilde alleen met mijn reactie aangeven dat er - ondanks gebrek aan enig bewijs - het toch in individuele gevallen wel kan helpen om je kind in te bakeren, of voor mijn part alleen te slapen te leggen, wat dan ook. Eigenlijk komt het erop neer dat iedereen zijn gevoel moet volgen en goed zijn kind moet observeren. Helaas hebben we dat tegenwoordig niet meer geleerd en moet alle kennis uit boekjes komen. Da's jammer.
Daarom wil ik inbakeren niet ontmoedigen: aangeven dat er geen wetenschappelijk bewijs van het nut is, kan (kán)namelijk ook opgevat worden als een advies om het vooral niet te doen. En mocht het nou toch in dit unieke geval werken, dan zou het toch jammer zijn als daardoor een oplossing gemist wordt?

Overigens geloof ik er ook in dat als je als radeloze ouders met een niet-slaper vertrouwt op een nieuwe aanpak, alleen al deze verandering van reageren op je kind ervoor kan zorgen dat er verbetering optreedt. Inbakeren kan dan een middel zijn om je gedrag te veranderen, wat uiteindelijk het probleem kan helpen oplossen.

Hopelijk is mijn standpunt hiermee duidelijker. Ik wil vooral geen welles/nietes-discussie over inbakeren, want dat is m.i. helemaal niet waar het om gaat.

Groet,Mamvantwee

Mamvantwee

We zijn het niet zo heel erg oneens hoor, ieder moet zijn eigen manier vinden die zowel bij de ouders als de baby past. Alleen valt het me op dat het inbakeradvies veel te vaak als moderoep valt. De baby van de moeder die hier schrijft slaapt prima bij haar in bed en als je dat goed en veilig doet volgens de regels van de babyfriendly link die ik gaf, is dat een prima oplossing, die geen nadelige gevolgen geeft. Ik vind het jammer dat die oplossing, die toch tamelijk vanzelfsprekend zou moeten zijn, vaak bij voorbaad van tafel wordt geveegd met de onware kreet dat de baby dan nooooooit zal leren om alleen (in) te slapen. Das namelijk niet waar.

Even hieronder een oud berichtje van me uit het archief. dat maakt mijn standpunt wel duidelijk denk ik:

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Wat je in de werkelijkheid tegengekomt is meer zoiets:

Baby wordt wakker, voeding erin, baby blijft wakker. Als je dan eindelijk na een half uur de baby weer in slaap gewiegd hebt leg je de baby weer voorzichtig in de wieg, je houd je adem in en wil zachtjes wegsluipen en wèèèèèèèèèèèh, daar begint het gehuil weer van voren af aan. Vaak zul je je op het hoofd krabben wat de baby nu weer heeft dat het zo onbedaarlijk aan het krijsen is. Honger? Nee, hij heeft net een voeding gehad. Vuile luier? Die hadden we toch net verwisseld. Oh, hij heeft weer gepoept, nog maar eens verschonen dan. Eindelijk denk je dat je baby met volle maag en lekker schoon wel weer zou willen slapen. Mis! 5 minuten later schiet je weer je bed uit omdat een onbedaarlijk gehuil je laat weten dat hij z'n speentje kwijt is.

Drie uur later, nadat je nog geen oog dicht hebt gedaan omdat je iedere tien minuten die speen er weer in hebt moeten stoppen overweeg je bijna serieus omdat rotding vast te tapen. Een kwartier later komt er weer een whaaaah gebrul uit de wieg. Gapend probeer je de speen er weer in te pluggen, maar de baby spuugt het resoluut weer uit en blijft krijsen. Wat nu weer? Weer honger? 't is nog eigenlijk geen tijd, maar vooruit alles opdat ie maar stil is. Je baby drinkt een beetje maar begint weer te krijsen. Ojee, geen honger, geen vuile luier, geen zuigbehoefte, wat blijft er over? Darmkrampjes? Jaaaaa, het zijn vast darmkrampjes. Och arme, kom maar bij mamma (of papa) lekker met je buik op de onderarm liggen en een beetje het ruggetje maseren. Baby wordt stil. Ha, dan waren het dus darmkrampjes. Na een half uur zo rondgelopen te hebben wil je eigenlijk je bed wel weer in. Je loopt naar de wieg en terwijl je je voorover buigt om de baby erin te leggen maakt de baby al weer kreunende geluiden en lijkt wakker te worden. Haastig richt je je weer op, alsjeblieft even geen gekrijs. Hoe is het mogelijk dat je het eerste huiltje vertederend vond en helemaal niet zo hard, het gaat nu door merg en been en raakt je direkt op je ziel. Je wilt tenminste dan gaan zitten in een luie stoel in de woonkamer, maar helaas je baby blijkt een ingebouwde hoogtemeter te hebben. Zolang je loopt gaat het goed, als je langzaam aan blijft staan is het ook goed, maar owee als je door je knieen gaat om te gaan zitten, je baby is acuut weer wakker. Dan kunnen het toch geen darmpkrampjes zijn, denk je. Wat maakt het voor de baby nou uit of ik sta of zit terwijl hij in precies dezelfde houding ligt? Geen idee, maar voor veel baby's maakt het wel degelijk uit.

Na 3 weken slapeloze nachten als de wallen onder je ogen allang je (al of niet hangende) borsten voorbij zijn geschoten en ongeveer op kniehoogte hangen. Als alle huis-, natuur- en homeopatische middeltjes zoals venkelwater, kamilleaftreksel, cinababy, bachbloesems, kindival, viburcol en verdunningen van weet-ik-veel gefaald hebben. Als borstvoedingsdieet of speciale flesvoeding tegen krampjes, voor hongerige baby's, voor allergische baby's of laatste voeding indikken geen barst uit te blijken maken. Als de aardstralen de verplaatsde wieg hardnekkig blijven volgen, de speciale verduisteringsgordijnen niet helpen, de baby lak aan rust-reinheid-en-regelmaat blijkt te hebben en ook het peperdure volautomatische mobiel wat draait en een slaapliedje begint te spelen als het geluid hoort de baby niet kan bekoren. Dan begin je eindelijk een beetje begrip te hebben voor je ouders die toendertijd jouw als baby met wieg en al in de bijkeuken hebben geplaatst.

Na een maand schuif je het opgeheven vingertje dat het wel eens gevaarlijk kon zijn terzijde en begin je te experimenteren met op de buik leggen, inbakeren of samenslapen. OK, OK, je doet het zo veilig mogelijk, maar je moet toch wat, want hier gaan jullie aan onderdoor en het idee van baby in bijkeuken word steeds aantrekkelijker ook al vind je dat eigenlijk niet kunnen.

En dan op een dag na weken/maanden/jaren wordt je s'ochtends wakker en besef je dat je die nacht de baby niet gehoord hebt. Ben jij er vanacht uitgeweest? vraag je aan je partner? Nee. Oeps, toch wel eng, die stilte. Met kloppend hart ga je kijken en gelukkig, je baby ligt alleen maar vredig te slapen. Hoeraaaaaa!

Als het niet eenmalig blijkt te zijn en de baby slaapt de meeste daaropvolgende nachten ook door, schrijf je dat natuurlijk toe aan het laatste doorslaapexperiment waar je op dat moment mee bezig was. Je klopt jezelf op de borst dat je eindelijk het geheim van doorslapen hebt ondekt en geeft links en rechts advies dat je dè manier of hèt middel voor een goede nachtrust hebt gevonden.

Pas bij een tweede of derde kind of als je pech hebt dat je baby na een tijdje toch weer begint te spoken realiseer je je dat er geen wondermiddeltjes bestaan. De baby heeft hoe dan ook het laatste woord (huiltje). Het heeft geen zin om nog voordat hij op de wereld is te beslissen hoe je het gaat doen, je kunt hoogstens afwachten wat voor karakter je baby zal hebben en vervolgens iets zoeken wat bij hem en jullie past om de nacht goed door te komen.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Groetjes Jessica

Mamvantwee

Mamvantwee

17-12-2008 om 16:45

Precies

De conclusie is inderdaad wat ik wilde zeggen: iedereen zoekt zijn eigen oplossing. Helaas weet je niet van te voren wat werkt, en ook achteraf is het vaak een raadsel wat nou de truc was - als die er al was.

Bij ons sliep dochterlief ook niet in mijn bed, ze sliep gewoon erg weinig. Alleen ingebakerd sliep ze tenminste nog 3 uurtjes aan een stuk. Dat was voor ons dus een (halve) oplossing. En daarmee kwamen wij tenminste nog aan een beetje slaap toe. Maar laat iedereen zijn eigen weg zoeken. In elk geval ben ik na 2 van dit soort huilbaby's wel genezen, en ik zal géén Mamvandrie worden...

Sandra Huizenga

Sandra Huizenga

18-12-2008 om 16:03

Niet helemaal mee eens jessica

Graag wil ik met name reageren op het bericht van Jessica.
Ik weet dat dit een forum is waar vragen worden gesteld, en waar antwoorden worden gegeven, maar ik ben het niet helemaal met je eens. Er is sinds 10 jaar bekend dat babies niet tussen hun ouders in bed moeten slapen, dit voor gevaar van wiegendood. In praktisch elke informatie folder die er is over wiegendood, wordt er gewaarschuwt voor het gevaar van tussen de ouders inslapen!!! Als je als ouder je kindje bij je wil hebben in bed is er absoluut niks mis mee, mits je wakker bent! En een aankleed kussen is echt nog niet zo'n gek idee, dit voorkomt dat je per ongeluk boven op je kind kan gaan liggen. (en ja, dit gebeurt in de praktijk echt!!!)
Ik wil echt geen betweter zijn, maar ik zou echt niet met mijn kleintje gaan slapen, de risico's zijn m.i. echt te groot.

Ik heb persoonlijk verschrikkelijk veel gehad aan de Ria Blom methode, modehype of niet, ik heb er nu een veel lievere en vrolijkere dochter aan over gehouden. (ze heeft tot 10 weken bijna onafgebroken gehuild).
Hierbij moet ik wel zeggen dat ik niet alles gedaan heb wat er geadviseerd word, een 30 minuten laten huilen vondt ik echt te lang, dus ik heb een 15 min ingebouw. Nu is mijn kleine meid alleen 's avonds nog 2 uurtjes wat onrustig en dan pak ik haar gewoon bij me.

Ik denk (en weet nu ook wel uit ervaring) dat elk kind anders is, en dat er geen vaste richtlijn is wat je moet doen met slecht slapen en huilen. Na een tijdje zoeken vind je wel een methode die werkt, maar pas alsjeblieft op met het slapen met je kleintje, want de cijfers over wiegedood liegen er niet om!!!!

Heel veel succes, lieve groet Sandra

dc

dc

18-12-2008 om 20:59

Sandra

ik ben Jessica wel niet, maar ik wil toch even reageren. Samen slapen verhoogt het risico op wiegedood niet, mits je je aan de veiligheidsregels houdt. Aangezien de doelgroep van de meeste folders zich niet aan deze regels houdt, wordt samenslapen afgeraden. Het is makkelijker het af te raden, dan om de folder op te vullen met de regels.

Je mag niet samen slapen als je medicatie of drugs gebruikt, alcohol hebt gebruikt, een van de ouders rookt, een van de ouders oververmoeid is, of zich niet bewust is van het kindje in bed. Verder mag het matras niet te zacht zijn, en moet ervoor gezorgd worden dat het kindje niet uit bed kan vallen. Ook heeft Jessica uitgelegd dat het kindje tussen de knieen en de armen van de ouder moet slapen om niet onder het kussen of onder de dekens te kunnen komen.

Indien je je aan de regels houdt dan is het juist heel erg goed voor het kindje. Verder is de kans op wiegedood een stuk kleiner dan wanneer een kindje "veilig" in een eigen bedje op een kamer alleen ligt. Als je je niet lekker voelt bij samenslapen, dan heeft een bedje in de slaapkamer van de ouders de voorkeur. Het kindje moet de ouders kunnen horen ademen om het risico op wiegedood te verminderen.

Ik ben niet zo goed met statistieken, maar die kan Jessica vast wel vinden

Jessica

Hoi Jessica,
natuurlijk ben ik me erg bewust van het verhoogde risico op wiegedood bij buikligging. En daarom sleep ik ook elke avond de kinderwagenbak naar onze slaapkamer waar Bram op nog geen meter afstand van mij slaapt. En als hij overdag slaapt, kijk ik zeer regelmatig of alles nog in orde is. Daarnaast krijgt Bram volledige borstvoeding en wordt 's nachts nog wakker voor een nachtvoeding. Ik zou het natuurlijk nooit doen als ik niet zeker wist dat hij sterk genoeg is om zijn hoofdje goed te draaien en tot nu toe heeft Bram nog geen enkele keer op zijn neus gelegen.
Ik weet dat het risio vergroot is, maar als je radeloos bent door een huilende en oververmoeide baby (en mama en papa) dan lijkt dit ineens een waar wondermiddel.
En zoals ik al schreef...wat vandaag DE oplossing lijkt is over drie dagen misschien helemaal niet meer van toepassing.
Groetjes Ingrid

mirreke

mirreke

19-12-2008 om 03:01

Sandra

Welke cijfers over wiegedood bedoel je eigenlijk? Laat je niet gek maken door die folders, je kindje op een verantwoorde manier bij je in bed is de beste plek, de meest natuurlijke plek, de meest vertrouwde plek voor je baby. En als je het om een of andere reden zo niet wil (wat ik zelf niet kan begrijpen, met vier kinderen die allevier ongeveer een jaar bij ons in bed geslapen hebben, gelukkig niet allevier tegelijk ) zet dan alsjeblieft een bedje of matrasje naast jouw bed, en leg je kindje niet eenzaam en alleen in een eigen kamertje, weg van jou. Je kindje heeft jou nodig, jouw ademhaling, jouw harteklop, jouw geur, om zich goed te voelen. Wij mensen wonen nog niet zo lang in huizen, en er bestaat alleen in het westen pas enkele generaties de gedachte dat babies alleen moeten slapen. Die rust, reinheid en regelmaat... dat snapt je kleintje helemaal niet, die wil gewoon bij jou zijn, zo is hij of zij geprogrammeerd.
Ik liep ook altijd met de baby in een draagdoek, heerlijk, voor mij en voor baby. Misschien ook een tip...

Gelukkig niet sandra

Gelukkig klopt wat jij zegt helemaal niet Sandra. Het is wel wat je in die gekke SIRE-spotjes ziet en wat je in de folder van de St. Wiegendood kunt lezen, maar die info is vooral gebaseerd op het feit dat samenslapen in ons land niet zo gebruikelijk is.

Als je het goed voorbereid doet is samenslapen heel veilig, veel veiliger dan je kind wegleggen op een aparte kamer.

Lees vooral die folder waar Jessica een link van geeft, die is heel verhelderend.

hout anne

hout anne

20-12-2008 om 14:19

Bedankt voor alle reacties

Iedereen heel erg bedankt voor de reacties.
Ik heb besloten meer te luisteren naar mijn gevoel en minder naar de 'regeltjes'. Ik merk dat ik alleen al van die beslissing een stuk rustiger en gelukkiger wordt!
Wat bij ons erg meespeelde was dat mijn man zich heel rg vasthield aan de 'regeltjes', hij zoekt heel erg naar structuur. Ik werd daar alleen maar onzeker van, wat denk ik ook voor onrust zorgt bij mijn kleintje.
Zijn er mensen ie dat herkennen?

Jessica, bedankt voor alle informatie, veel ervan is erg herkenbaar.
Maar wat betreft het aankleedkussen; dit is een tip die ik van onze kraamhup heb gehad. De verloskundige was het er ook mee eens. Een vriendin van me heeft een half jaar geleden dezelfde tip gehad an haar kraamhulp. En 11 jaar geleden heeft ook mijn stiefmoeder deze tip gehad van de kraamhulp bij de geboorte van mijn half zusje. Ik denk dat het wel mee zal vallen met het gevaar. Idealer zou een matrasje in de vorm van het aankleedkussen zijn, maar bij gebrek daaraan werkt dt prima. Wel een badstof of katoenen hoes gebruiken en bij voorkeur een hydrfielluier daaroverheen om evt. vocht op te vangen. Als eken kun je de spullen van de wieg gebruiken. Het aankleedkussen leg je tussen de hoofdkussens en het gevaar van op je kind rollen of je deken over zijn hoofd trekken is geweken! En je hoeft zelf niet de hele nacht in 1 houding te liggen, wat bevordelijk is voor zowel je nachtrust als je spieren!

Voor de mensen met buikliggers heb ik ook nog een veiligheidstip, gekregen van een collega die het weer van een kinderarts heeft. Bij de meeste grote babyzaken wordt de aerosleep matrasdek verkocht. Deze zorgt voor betere luchtdoorstroming. Ligt je kindje op zijn buik en komt hij onverhoopt met zijn gezicht in het matrasje te liggen, dan kan hij met de aerosleep toch doorademen!
Wellicht heeft iemand er iets aan.

Sandra Huizenga

Sandra Huizenga

21-12-2008 om 18:13

Beste jesssica en mirreke

Ik geloof dat opvoeden zeer persoonlijk is.... Dat zie je alleen al aan de antwoorden op de vragen van dit forum. Ik ben zelf net moeder geworden van onze eerste, en ben heel onzeker geweest de eerste periode. Met name de verschillen van meningen en adviezen hebben er bij mij voor gezorgd dat het nog erger werd.
Voor heel veel vragen is er niet 1 pasklaar antwoord. Ook je leefstijl en manier van denken heeft invloed in hoe je met je kleintje omgaat. Ik wil zeker niet veroordelend zijn naar de adviezen van anderen, maar om nou de informatie van Sire gek te noemen......!!!????

Feitelijk sterfen er veel kinderen in hun eerste levensjaar, waar dat echt aan ligt is niet wetenschappelijk bewezen, maar er zijn wel dingen die je NIET moet doen, zoals met je kindje in bed slapen. Zoiets mag je niet als advies geven als professional, ik noem maar een kinderarts of verloskundige. Dat het jaar en dag gebeurt is inderdaad een feit,maar wees nou eens eerlijk, mensen wonen nog niet zo lang in huizen???? Dan kan je net zo goed de niet roken bij je kind campagne "gek" noemen.
Je hoeft echt niet alles te volgen wat de overheid je verteld, maar er moet wel realistisch gekeken worden naar het geen zij zeggen...., het is echt niet allemaal onzin. Ik heb het meegemaakt op de kinderafdeling, dat er een kindje blauw werd binnen gebracht, de kleine ademde niet meer....Hij lag gewoon gezellig bij ons in bed, en we zijn per ongeluk in slaap gevallen. Sorry, maar deze ervaring is voor mij waardelvoller dan enige Sire spot, of advies van mede moeders. En ik vind dat iedere ouder dit echt moet weten, er zitten flinke gevaren aan slapen met je kind, en als je dit wel doet, veroordeel ik je ook niet. Maar weet a.u.b wel wat je adviseerd!!!

De ene ouder vind het geen probleem om zijn/haar kindje een jaar op de kamer te hebben. Ik moet er persoonlijk niet aan denken, ik hou heel veel van mijn kleine meid, maar ik wil ook gewoon weer privacy met mijn echtgenoot, en ik vind het "normaal" dat ze lekker in haar eigen bedje, op haar eigen kamertje mag slapen.

Wat ik hier mee wil zeggen, iedereen heeft zijn eigen ideeen, niks is echt fout of goed, maar weet wel wat je zegt!

Lieve groet,
Sandra

Misleidend sandra

Sandra,
Ik denk echt dat je misleid bent door de 'standaard' informatie die je in Nederland nu eenmaal krijgt. SIRE staat voor Stichtig Ideeele Reclame. Het is RECLAME, geen voorlichting. En zoals elke volwassene hoort te weten, reclame neem je met een korreltje zout, of je zet er op z'n minst vraagtekens bij.

je hoeft niet ver te zoeken om te leren dat je de kans op wiegedood voor je kindje ongeveer 6x zo groot maakt door je kind geisoleerd in een eigen kamer te leggen. Niet voor niets horen instellingen 'rooming in' bij ouders aan te bevelen.

Verder is het helemaal niet zo dat veel babies in hun eerste levensjaar overlijden gelukkig. Honderd jaar geleden nog wel, maar tegenwoordig is het extreem zeldzaam.

Samenslapen is heel gezond en ook heel veilig. Maar je moet het wel goed doen. 'Af en toe' samenslapen (kind is ziekjes of huilerig en ag dan een keertje) KAN wel riskant zijn. Maar als je gewoon samenslaapt en dat altijd doet, dan is het gewoon goed. Voor jezelf, voor je nachtrust, voor je kind, voor je partner.

Er zijn gewoon een aantal dingen waar je op moet letten als je samenslaapt, en er zijn omstandigheden waarin je het beter niet kunt doen. Net zoals autorijden. Dat kan heel veilig zijn, maar als je erg moe bent, gedronken hebt of medicijnen gebruikt, dan moet je het achterwege laten.

Probleem is gewoon dat 'men' in Nederland het te lastig vind om uit te leggen wanneer je wel en niet kunt samenslapen en hoe je het goed doet.
Dus wordt er gewoon gezegd 'niet doen' om even de lijn door te trekken: gewoon geen auto meer rijden. Dan heb je ook geen autoongelukken meer...

Niet persoonlijk, maar wetenschappelijk bewezen advies

Lieve Sandra,
Je bevestigt waar ik in der tijd toen de campagne uitkwam al bang voor was. Door de misleiding van de sire-reclame worden ouders aangespoord om hun baby's onveiliger te laten slapen ipv veiliger.
Er zijn tientallen etenschappelijke studies die bewijzen dat alleen op de kamer slapen voor baby's gevaarlijk is. Als voorbeeld zal ik er alvast één bespreken met meer dan 1600 baby'suit Engeland, een land wat qua leefomstandigheden goed met Nederland overéén komt.

http://www.bmj.com/cgi/content/full/319/7223/1457

Samenvatting:
Het risico op wiegendood wordt vergeleken met de situatie waarin de baby in de wieg of bedje samen op de kamer van de ouders slaapt.
- Baby's die in het bed met de ouders deelden, maar vervolgens terruggelegd werden in de wieg hadden geen verhoogd risico.
- Baby's die de hele nacht in het bed van hun ouders sliepen (zonder dat er veiligeheidsmaatregelen in acht werden genomen) hadden een verhoogd risico van 9.78
- Baby's die de hele nacht op hun eigen kamertje sliepen hadden een verhoogd risico van 10.49 (N.B.: dat is dus hoger als zonder voorzorgsmaatregelen in het ouderlijk bed slapen!)
- Baby's die samen met een ouder op een bank of sofa sliepen hadden een verhoogd risico van 48,99 op wiegendood.

Wat doet de sire-reclame? Waarschuwt die voor het hoge risico voor alleen liggen op een babykamertje? Waarschuwt de sire-reclame dat je als vermoeide ouder beter de baby bij je in bed kan nemen ipv het risico te lopen om samen op de bank in slaap vallen? Welnee, waarom zouden ze.

Verder met het onderzoek. Op het moment dat men de wiegendoodgevallen die bij het samenslapen gaat analiseren komt daaruit dat:
- Bij kinderen ouder dan 14 weken OF bij ouders die NIET ROKEN is er geen, ik herhaal GEEN, verhoogd risico op wiegendood vergeleken bij de baby's die de hele nacht in hun wiegje op de slaapkamer van de ouders slapen.
- Bij jonge baby's blijkt het verhoogde risico op wiegendood bij samenslapen alleen te liggen aan recente alcoholconsumptie (meer dan 2), gebruik van dekbedden, oververmoeidheid door minder dan 4 uur slaap in de afgelopen 24 uur, overvolle huishoudens.
De conclusies zijn van het onderzoek zijn dan ook dat in sommige omstandigheden (bij. rokende ouders) samen slapen zou moeten worden vermeden, vooral onder de 14 weken. Samenslapen op een sofa (of bank) moet altijd worden vermeden. En er is geen risico voor samenslapen bij ouders die niet roken.

Waarschuwd de sire-reclame nu voor roken? Voor alcoholgebruik? Dekbedden? Welnee, ze waarschuwd voor samenslapen met de stelling dat dat 40 keer zoveel verstikkingsgevaar heeft. En waar hebben ze dat getalletje 40 vandaan?
Nou van een door een amerikaanse kinderbeddenfabrikant gesponsoriseerd onderzoek waar ze alle samenslapers, dus ook op sofa's, waterbedden, ultrazachte kuilvormende amerikaanse matrassen met spleetvormende ombouw, rokende, drugs en alcoholgebruikende ouders allemaal op één hoop hebben gegooid. Gek hè, dat er dan ineens zoveel kans op verstikkingsgevaar blijkt te bestaan. Nogal logisch dat een kindermeubelfabrikant ouders graag doet geloven dat baby's alleen in speciale babybedjes moeten slapen, maar het is heel slordig dat de sire-reclame die cijfers klakkeloos heeft overgenomen. Om het over goed en fout te hebben, die sire-reclame was echt heel erg fout, een aanfluiting.
Tja, en wat je normaal vindt hangt af van de informatie die je krijgt. Voor mijn moeder was het "normaal" dat baby's op hun buik moesten slapen op een eigen kamertje. Dat deed ze toen ook volgens het heersende buikslaapadvies wat gezondheidswerkers over hadden genomen, maar waarvoor geen enkel wetenschappelijk bewijs was. Gelukkig is het nu met internet wat eenvoudiger om uit te zoeken welk deel van een advies nou gewoon (persoonlijke) overtuiging van een gezondheidsmedewerker is en welk deel werkelijk wetenschappelijk onderbouwd is.

Natuurlijk kleurt de ervaring van de blauw binnengebrachte baby op de kinderafdeling je blik. Je weet als toeschouwer echter weinig van de ouders en de situatie. Rookten of drinken zij, gebruikten ze dikke dekbedden, had het kind achteraf toch een één of andere hartafwijking, enz.
Bij een vriendin van bij werd de baby juist zomaar ineens blauw op de babykamer in het ziekenhuis en als niet stomtoevallig op dat moment de vader niet was langsgekomen om zijn kind te zien, was het te laat geweest. Nu konden ze nog reanimeren.
Baby's stoppen heel soms zomaar ineens met ademen. Als het goed gaat is het vaak lastig om te achterhalen waardoor het kwam en anders kan alleen de autopsie uitslag geven. Alles waar geen aanwijsbare oorzaak wordt gevonden heet wiegendood. Dat kun je nooit helemaal uitsluiten, alleen de kans erop kun je zo klein mogelijk maken.

groetjes jessica

Mrem

Mrem

22-12-2008 om 15:03

Maar waarom een aankleedkussen?

Ik zie de toegevoegde waarde er niet van. Is dat omdat je bang bent op je kind te rollen? Ik heb de eerste paar maand samen met mijn zoontje geslapen en mijn ervaring is dat je er echt niet boven op gaat liggen. Of vanwege de deken? ik deed zelf een shirtje aan in bed zodat de deken niet zo hoog hoefde. Onze zoon legde ik dan zo hoog dat zijn hoofd op gelijke hoogte lag met mijn hoofd. De deken kwam dan niet eens bij zijn voeten dus daar zou hij echt niet onder kunnen komen. Ik vond het heerlijk zo samen.

Guinevere

Guinevere

22-12-2008 om 22:03

Kind op het dekbed

Tja, je kunt je kind ook in een slaapzakje OP het dekbed leggen zodat het dekbed helemáál niet over ´m heen kan komen. De redenering dat met een aankleedkussen er geen risico is het dekbed over het kind heen te trekken, snap ik helemaal niet. Of dat je er dan niet bovenop zou gaan liggen. Geloof me, een kind voel je eerder onder je dan een aankleedkussen. Hoewel ik na enkele jaren een kleintje in bed gehad te hebben, me niet kan herinneren er ooit bovenop gelegen te hebben.
Over dat blauw aangelopen baby´tje nog even. Wie weet is samenslapen daar juist de redding geweest, omdat de ouders er zo dichtbij waren. Wie weet wat er was gebeurd als het kind alleen op een kamertje had gelegen....

Gerdi

Gerdi

23-12-2008 om 21:25

Periode...

Onze dochter had in het begin ook erg veel moeite om zelf in slaap te vallen. Wij zijn in de eerste week begonnen met inbakeren.
Wij legden haar al vrij snel in haar eigen bed neer (kinderwagenbak) omdat we van ieder zuchtje wakker werden (we merkten overigen ook dat zij beter sliep zonder ons).
Wij lieten haar op een gegeven moment wel huilen, omdat troosten vaak weinig opleverde (vaak ging ze nog harder huilen als we haar terug legden in bed).
In het begin vond ik het erg zoeken. Dan liet ik haar in slaap vallen aan mijn borst in bed, hoorde vervolgens bij het CB dat je haar beter wakker in het bed kon neerleggen en probeerde dat dan maar weer.
Als jouw kindje nu behoefte heeft aan je warmte en dichtbij je wil zijn, dan zou ik daar maar gewoon aan toe geven.
Het is een periode, die ook weer voorbij gaat.
Misschien dat het zelfs al weer wat beter gaat?
Gr. Gerdi

Limi

Limi

24-12-2008 om 11:57

Verkeerde gewoontes

Gewoontes zijn alleen maar verkeerd in de ogen van andere mensen

Ik heb hem nooit wakker weggelegd en heb daar zelf nooit problemen mee gehad. Hij ook niet.

linda c

linda c

24-12-2008 om 12:05

Onze bleek gewoon een buikslaper...

zelfde 'symptomen' als jouw kind, slaapt nu al 7 mnd (vanaf 3 wk) op zijn buik. Je moet wat denk ik dan. Hij was sterk genoeg om zijn kopje op te tillen en anders te gaan liggen, ik heb besloten om het advies naast me neer te leggen om niet op de buik te laten slapen...

Die van ons ook een buikslaper!

Hier ook linda c, onze oudste bleek ook een buikslaper. Uiteindelijk hebben we hem toen hij 6 weken was op zijn buik in bed gelegd en wat denk je?! Slapen! Eindelijk een paar uur achter elkaar, heerlijk bijtanken.
Hij is nu 4 jaar en slaapt trouwens nog steeds op zijn buik.
Misschien een idee om eens te proberen?
Groetjes!

hout anne

hout anne

25-12-2008 om 14:08

Aankleedkussen

We gebruiken het aankleedkussen om meerdere redenen.
Inderdaad is één ervan om niet de kans te lopen op onze kleine te rollen. Voor mezelf ben ik er niet bang voor dat dat gebeurt, maar mijn partner slaapt nogal vast en we zijn beide bang dat hij het niet zou voelen.
Daarnaast kan de kleine zelf ook niet 'rollen' als één van ons beweegt. Je kan niet per ongeluk de deken over hem heentrekken (nogmaals; voor mezelf ben ik daar niet bang voor, maar bij mijn partner wel)
En wat ook een belangrijke reden is, je kan in een andere houding gaan liggen, omdat de baby niet op je ar slaapt. Dit is voor mij belangrijk, ik heb nl. chronische rsi en kan niet lang op een kant blijven liggen. Overigens wordt je ook uitgeruster wakker als je kan draaien in je slaap.
Voor mij werkt het prima, ik voel me hier goed bij. En ik denk dat dat het belangrijkste is. Doen waar je je prettig bij voelt.

En Limi, hartelijk dank voor je bericht, heerlijk nuchter en je hebt nog gelijk ook. Iets is pas een probleem als je het er zelf van maakt!!

En Gerdi, het gaat inderdaad ondertussen alweer een stuk beter. Hij slaapt snachts nog wel even bij ons, maar overdag leggen we hem in zijn bed en de laatste paar dagen slaapt hij dan best goed!
Binnenkort gaan we het snachts ook weer proberen!

Heel gevaarlijk!

Ik lees hieronder dat je je kind inbakert. Dat is heel gevaarlijk, dan moet je je kind niet bij je in bed nemen, zeker niet op een aankleedkussen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.