Mijn dochter zegt verontrustende dingen

Jeetje TO, wat een ontzettende nare situatie zeg! 
We hebben een zedenzaak aan de hand gehad met mijn stiefkinderen, in dit geval pleegde de biomoeder het delict en was er ook nog een dubieuze man betrokken. 

Hier zijn de kinderen door de politie met mijn vriend van school gehaald, zij werd meteen opgehaald voor verhoor en heeft een nacht vastgezeten. 
Ook nadat ze vrij kwam is gezegd door de politie dat de kinderen daar niet heen mochten. 

Pas nadat forensisch onderzoek was gedaan en nadat de Raad voor de Kinderbescherming betrokken was, mocht ze in stapjes en onder begeleiding de kinderen weer zien. 
In ieder geval: als ouder heb je de plicht om je kinderen te beschermen. Ik zou in ieder geval contact opnemen met de zedenagent die aan jullie is toegewezen om aan te geven dat je de kinderen contact met hun vader niet wil ontzeggen maar dat je niet voor de veiligheid van je kinderen kan instaan als ze zonder adequaat toezicht bij vader zijn. Dat je daarom besluit ze bij je te houden. 
Het makkelijkst is als de politie al met vader heeft gesproken zodat je naar vader toe daaraan kan refereren. Gezien jullie minder goede contact is dit eigenlijk wel belangrijk. 
Verder: communiceer alleen nog schriftelijk. Dan kan je alles vastleggen. 
Tot slot: echt heel veel sterkte. Je gaat de komende tijd echt geleefd worden en elke keer rekken je grenzen weer op. Denk ook om jezelf. 

krulliebollie schreef op 29-06-2025 om 13:19:

Er is geen professionele hulpverlener die gaat zeggen dat je kinderen niet mag laten gaan want dat bepaald een rechter. Wat je wel kunt doen is aangeven dat ze je thuis houdt en meteen een advocaat inschakelen die dit procedureel netjes regelt met de rechtbank. Ouders blijven altijd verantwoordelijk voor de veiligheid. Als de ene ouder de veiligheid bij de andere ouder niet kan garanderen moet de ouder zelf dit regelen via een familierecht advocaat.

Ik quote mezelf even. Dit is de route die je moet volgen. Ik heb hier werktechnisch regelmatig mee te maken. Vooral bellen met een advocaat.

tsjor schreef op 02-07-2025 om 07:53:

Stel dat blijkt dat de veiligheid van de kinderen bij de andere ouder helemaal niet in het geding is geweest (er is niets objectiefs vastgesteld en er is een andere, plausibele interpretatie van de uitspraken van de kinderen) kan de andere ouder dan een schadevergoeding of iets dergelijks eisen, omdat de kinderen onterecht bij hem zijn weggehouden? Met andere woorden: zit er een risico aan als je zelf acties gaat ondernemen?

Nee, niet als je de juiste procedure hebt gevolgd. Dan kan dat dus niet. Dat beslist de rechter dat de omgangsregeling tijdelijk wordt opgeschort om de veiligheid te onderzoeken. 

Hier beschrijf je de stappen in een andere volgorde: 'Wat je wel kunt doen is aangeven dat ze je thuis houdt en meteen een advocaat inschakelen die dit procedureel netjes regelt met de rechtbank.'
Dan is het: eerst thuis houden, dan advocaat, dan rechter. In je tweede antwoord is het: (advocaat), dan rechter en dan thuis houden. 
Dat maakt nogal verschil. Ik ben voor de tweede volgorde overigens, omdat je anders voor eigen rechter gaat spelen. De stap om kinderen thuis te houden zonder dat je de reden vertelt en zonder dat de ander weerwoord kan geven, zonder dat je het is onderzocht etc. is een grote stap, waarvan het herstel lastig is. 
Ik zou bij zo'n verdenking:
- naar de huisarts;
- als de onrust blijft: ex-partner inlichten en aangeven wat je gehoord en gezien hebt, wat jou onrustig en bezorgd maakt, en aangeven dat het in ieders belang is dat dit opgehelderd wordt (belang van kinderen, belang van partner en van jou)). Dan de volgende stap bespreken;
- dat wordt dan waarschijnlijk politie inlichten. Op dat moment kun je ook met de politie bespreken wat je verder zult doen, bijvoorbeeld dat je de kinderen voorlopig niet naar hem toe laat gaan, omdat je niet weet hoe hij zal reageren, of hij bijvoorbeeld in wanhoop nare dingen gaat doen met de kinderen. Als de kinderen niet komen, dat ook communiceren naar vader, met, als het kan, een perspectief: hoe lang gaat dit duren? 

tsjor schreef op 02-07-2025 om 12:41:

Hier beschrijf je de stappen in een andere volgorde: 'Wat je wel kunt doen is aangeven dat ze je thuis houdt en meteen een advocaat inschakelen die dit procedureel netjes regelt met de rechtbank.'
Dan is het: eerst thuis houden, dan advocaat, dan rechter. In je tweede antwoord is het: (advocaat), dan rechter en dan thuis houden.
Dat maakt nogal verschil. Ik ben voor de tweede volgorde overigens, omdat je anders voor eigen rechter gaat spelen. De stap om kinderen thuis te houden zonder dat je de reden vertelt en zonder dat de ander weerwoord kan geven, zonder dat je het is onderzocht etc. is een grote stap, waarvan het herstel lastig is.
Ik zou bij zo'n verdenking:
- naar de huisarts;
- als de onrust blijft: ex-partner inlichten en aangeven wat je gehoord en gezien hebt, wat jou onrustig en bezorgd maakt, en aangeven dat het in ieders belang is dat dit opgehelderd wordt (belang van kinderen, belang van partner en van jou)). Dan de volgende stap bespreken;
- dat wordt dan waarschijnlijk politie inlichten. Op dat moment kun je ook met de politie bespreken wat je verder zult doen, bijvoorbeeld dat je de kinderen voorlopig niet naar hem toe laat gaan, omdat je niet weet hoe hij zal reageren, of hij bijvoorbeeld in wanhoop nare dingen gaat doen met de kinderen. Als de kinderen niet komen, dat ook communiceren naar vader, met, als het kan, een perspectief: hoe lang gaat dit duren?

Ik snap dat je de-escalerende interventies voorstelt, want als vader onschuldig is, moet je met elkaar verder. Maar stel, hij heeft wel op een verkeerde manier aan zijn dochter gezeten, dan kan je van hem waarschijnlijk totaal geen medewerking verwachten. TO beschreef al hoe bang ze voor deze man is, buiten het verhaal van haar dochter om. Bovendien kan hij, als je met hem gaat overleggen, extra druk op het kind gaan uitoefenen. En wat kan een huisarts doen?  Het lijkt me eerder dat een daartoe opgeleide zedenrechercheur buiten alle partijen om de aangewezen persoon is. Zij weten hoe kinderen te bevragen op een niet invasieve manier. 

tsjor schreef op 02-07-2025 om 12:41:

Hier beschrijf je de stappen in een andere volgorde: 'Wat je wel kunt doen is aangeven dat ze je thuis houdt en meteen een advocaat inschakelen die dit procedureel netjes regelt met de rechtbank.'
Dan is het: eerst thuis houden, dan advocaat, dan rechter. In je tweede antwoord is het: (advocaat), dan rechter en dan thuis houden.
Dat maakt nogal verschil. Ik ben voor de tweede volgorde overigens, omdat je anders voor eigen rechter gaat spelen. De stap om kinderen thuis te houden zonder dat je de reden vertelt en zonder dat de ander weerwoord kan geven, zonder dat je het is onderzocht etc. is een grote stap, waarvan het herstel lastig is.
Ik zou bij zo'n verdenking:
- naar de huisarts;
- als de onrust blijft: ex-partner inlichten en aangeven wat je gehoord en gezien hebt, wat jou onrustig en bezorgd maakt, en aangeven dat het in ieders belang is dat dit opgehelderd wordt (belang van kinderen, belang van partner en van jou)). Dan de volgende stap bespreken;
- dat wordt dan waarschijnlijk politie inlichten. Op dat moment kun je ook met de politie bespreken wat je verder zult doen, bijvoorbeeld dat je de kinderen voorlopig niet naar hem toe laat gaan, omdat je niet weet hoe hij zal reageren, of hij bijvoorbeeld in wanhoop nare dingen gaat doen met de kinderen. Als de kinderen niet komen, dat ook communiceren naar vader, met, als het kan, een perspectief: hoe lang gaat dit duren?

Als ik zeg thuishouden dan moet je dezelfde dag de advocaat inschakelen. Dat is hetzelfde als advocaat inschakelen en die dag thuis houden. Het gaat erom dat je het procedureel meteen regelt en alleen de rechtbank kan beslissen. Dat daar soms tijd overheen gaat staat daar verder los van. Het moet door de advocaat aangegeven en aangevraagd worden. Als dochter bijvoorbeeld dit weekend pas naar vader zou moet gaan (  conform regeling) dan heb je de tijd om het vandaag morgen en overmorgen met een advocaat te bespreken. Gaat dochter vandaag naar vader dan heb je nu om ze thuis te houden en nu om te bellen met een advocaat. 

Ik zou ook nu nog geen HA adviseren maar dit doen als het is overlegt met Zeden. Mogelijk verwijzen zij naar het LEK of naar een vertrouwensarts van bijv VT. 

Als er serieuze zorgen zijn over de veiligheid bij vader dan zou ik adviseren: zet de omgang stil en dien direct een verzoek in om die omgang te wijzigen/stil te leggen. Je neemt dan dus een voorschot op de beslissing van de rechter, maar je laat wel zien dat je uiteindelijk de weg via de rechter wil volgen. Vader zou dan nakoming van de omgangsregeling in kort geding kunnen eisen, maar waarschijnlijk zal die rechter dan zeggen: vecht het maar bij de gewone rechter uit, waar dat verzoek tot wijziging al is ingediend. 

Als er daadwerkelijk serieuze aanwijzingen zijn dat de omgang niet veilig is, zal een rechter niet zonder meer nakoming van de oude regeling opleggen, vaak wordt er dan begeleide omgang afgesproken, in afwachting van verder onderzoek, of er wordt op een andere manier gezorgd dat het wel veilig is zolang alles nog niet duidelijk is. 

Blijkt na onderzoek niet dat er echt een probleem is, dan zal er al snel wel weer naar gewone omgang worden toegewerkt. Als iemand dan nog blijft volhouden dat het onveilig is, dan komt hij/zij daar niet meer mee weg. Dan nog zal er niet snel een schadevergoeding worden uitgesproken (heb ik tenminste nog nooit gezien of zelfs over gehoord), meestal krijg je dan een kort geding met een veroordeling tot nakoming van de regeling op straffe van dwangsommen. Maar dat is niet al meteen bij een eerste stilleggen van de omgang, dat is vooral in situaties waarin iemand maar blijft roepen dat er sprake is van gevaar voor misbruik/mishandeling/verwaarlozing terwijl daarvan werkelijk helemaal niets is gebleken bij onderzoek. 

'En wat kan een huisarts doen?' Een huisarts kan onderzoeken of er inderdaad sprake van is dat er iets in de vagina is gebeurd; dat doet je jeugd- en zedenpolitie niet voor zover ik weet. En de huisarts kan een gesprekje houden met een kind, zodat jij je eigen emotie kunt bespreken. 

'Maar stel, hij heeft wel op een verkeerde manier aan zijn dochter gezeten, dan kan je van hem waarschijnlijk totaal geen medewerking verwachten.'
Je hoeft alleen maar te wijzen op het belang voor iedereen om het goed uit te zoeken, daar kan hij moeilijk tegen zijn. In één adem kun je dan aangeven dat je kind voorlopig niet naar hem toe gaat en dat je de politie gaat inlichten (nadat je dit met een advocaat hebt kortgesloten). Daarna hoeft het kind niet meer naar hem, maar je kunt dit ook overleggen met de politie. Het kind hoeft niet bij het gesprek te zijn. 
 'TO beschreef al hoe bang ze voor deze man is, buiten het verhaal van haar dochter om.' Ja, maar daarom is het ook belangrijker om te zorgen dat je geen olie op een vonkje gaat gooien. Hoe zal iemand, elk mens overigens, reageren als hij/zij beschuldigd wordt van seksueel misbruik van een kind? Dus ja, het is gemakkelijk om dat te noemen als angstbeeld. Daarom moet je even nadenken hoe je dat zou kunnen voorkomen. 

Temet, ik heb het ook nog nooit gehoord dat iemand schadevergoeding heeft geëist na een onterechte beschuldiging. Wellicht omdat de schade in eerste instantie vooral emotioneel is. Maar mogelijk heb je ook sociale schade, heb je een tijd niet kunnen werken, voel je je niet meer veilig in je eigen buurt (en soms ben je dat ook helemaal niet) of op je werk. Er zijn zoveel dingen waar mensen tegenwoordig schadevergoeding voor vragen ....

tsjor schreef op 02-07-2025 om 15:30:

'En wat kan een huisarts doen?' Een huisarts kan onderzoeken of er inderdaad sprake van is dat er iets in de vagina is gebeurd; dat doet je jeugd- en zedenpolitie niet voor zover ik weet. En de huisarts kan een gesprekje houden met een kind, zodat jij je eigen emotie kunt bespreken.

Maar een HA is helemaal niet toegerust omdat soort gesprekken en onderzoeken te doen. daar zijn professionals voor die precies weten wat ze een kind op welke leeftijd wel of niet moeten vragen. Je moet zeker een meisje niet zomaar gaan traumatiseren met een fysiek onderzoek als je niet goed weet hoe je dat moet afnemen. laat dat alsjeblieft over aan het LEK of een letsel/vertrouwens arts. 

Als ouders onterecht, volgens de rechter, hun kind niet naar vader laten gaan en dit blijft de ouder volhouden dan kan er een dwangsom opgelegd worden. Die moet aan de rechtbank betaald worden, en gaat wel naar de andere ouder...het is geen boete oid maar een sanctie om extra druk op het nakomen van de afspraak te leggen. 

Dwangsommen betaal je niet aan de rechtbank maar aan de andere partij. Maar de rest klopt helemaal (hoera, eindelijk iemand die het verschil tussen een boete en een dwangsom snapt )

tsjor schreef op 02-07-2025 om 15:40:

Temet, ik heb het ook nog nooit gehoord dat iemand schadevergoeding heeft geëist na een onterechte beschuldiging. Wellicht omdat de schade in eerste instantie vooral emotioneel is. Maar mogelijk heb je ook sociale schade, heb je een tijd niet kunnen werken, voel je je niet meer veilig in je eigen buurt (en soms ben je dat ook helemaal niet) of op je werk. Er zijn zoveel dingen waar mensen tegenwoordig schadevergoeding voor vragen ....

Dat komt omdat je in Nederland psychische schade niet in geld kan uitdrukken. 

'laat dat alsjeblieft over aan het LEK of een letsel/vertrouwens arts.' Hopelijk vertelt de huisarts me dat, ik heb geen telefoonnummer van een letsel/vertrouwensarts in mijn telefoonboek staan. Maar het zou toch mijn eerste vraag en zorg zijn.  En dan eerlijk gezegd niet meteen de juridische kwestie.