Omkleeddrama dochter 3 jaar
Mijn dochter van 3 jaar is een vrolijke, slimme kletskous die ook nog eens motorisch heel handig is. Ze heeft ook een sterke eigen wil en een behoorlijk temperament. Dat kan in meerdere situaties lastig zijn. Maar vooral het aankleden/omkleden is al sinds hele kleine leeftijd een probleem. Als baby was het al altijd huilen als ze andere kleren aan moest. Zij bleek later verborgen reflux te hebben dus ik dacht dat het wellicht kwam doordat platliggen en aan haar sjorren eea erger maakte. Zo gauw ze kon rollen (5 maanden) probeerde ze weg te rollen als ik haar neerlegde om aan te kleden. Na een tijd kon ze natuurlijk zitten en hoefde ze niet meer liggend aangekleed te worden. Ook had ze medicatie die goed hielp bij de reflux. Maar het drama bleef. Wegkruipen en later wegrennen. Kleren weer uittrekken. Huilen, schreeuwen, schoppen. Inmiddels is ze 3,5 en lijkt het eerder moeilijker te worden dan beter.
Ieder omkleedmoment is een probleem. Ze rent weg, zoekt andere dingen die echt eerst moeten, verstopt zich, trekt kleren weer uit, kleed zichzelf niet om, maar wil ook niet geholpen worden enz. Iedere keer moet ik streng worden en eindigt het met huilen. En het maakt niet uit wat we gaan doen. Dat ze in de avond de pyjama niet aan wil omdat ze niet naar bed wil kan ik me bijvoorbeeld wel voorstellen. Maar als we naar de speeltuin of het zwembad gaan, wat zij fantastisch vindt, gaat aankleden voor we de deur uit kunnen nog steeds uiterst moeizaam. Ik wil dit graag anders. Iedere ochtend en iedere avond deze strijd is voor niemand leuk. Vooral ook voor dochter vind ik dit verdrietig. Ze lijkt zichzelf enorm in de weg te zitten. Hoewel zij het ook weer snel vergeten lijkt te zijn eens ze haar kleren aan heeft. Bij mij blijft het wat langer hangen. Ik merk ook dat ik moeite heb om rustig te blijven en ik heb wel eens teruggeschreeuwd. Iets dat ik absoluut niet wil. Ik voel me machteloos op het moment dat het weer begint. Weet niet hoe ik het doorbroken krijg en op een wat vreedzamere manier de dag kan beginnen voor ons allemaal.
Op het moment kleed ik haar beneden bij de televisie om. Dat is ooit zo gegroeid omdat dat nog enigszins ging. Zij keek een filmpje en werd afgeleid en liet zich dan omkleden. Zij mag zelf kiezen wat ze aan wil, meestal geef ik haar 2 opties en dan kiest zij. Soms heeft ze zelf een verzoekje en dat mag ook, mits het niet net in de was ligt oid. Ze kan zelf haar onderbroek en broek aantrekken. Onderhemdje en shirt heeft ze hulp bij nodig. Ik laat haar ook kiezen of ik me eerst aankleed, of zij eerst. Ik geef haar enige bewegingsruimte als ze eerst even iets moet pakken/drinken oid en zij bepaald de volgorde. Maar het wil niet. En ik weet niet goed wat te doen op het moment dat ze weer dwars wordt. Oppakken en gewoon aankleden lukt niet meer op deze leeftijd.
Hebben jullie tips?
Bellebelle schreef op 29-05-2025 om 11:01:
TO, soms helpt het ook gewoon om het even te doorbreken. Een raar dansje of liedje. Zo stortte mijn destijds 3 jarige dochter zich eens krijsend ter aarde in een publieke ruimte. Ik ben ernaast gaan liggen. Dat vond ze dermate vreemd dat ze meteen uit haar driftbui was.
Dit, mijn 2 is nee kind kan ik vaak omschakelen door hem te kietelen of ff te gooien met kussens samen, even de energie eruit.
Anna89 schreef op 29-05-2025 om 07:56:
Hier is het niet zo'n drama als bij jou, maar de twee jongsten zijn vaak heel traag. Ik maak er een wedstrijdje van: "Ik ga me aankleden en vandaag ga ík winnen! Nee, niet te snel jij, ik mag vandaag winnen. Jij was gisteren ook al." Wel even de goede toon erbij natuurlijk. En dan: "Ah wat jammer nu heb jij weer gewonnen. Dat wilde ik ook zo graag. Gefeliciteerd lieverd (dikke knuffel), morgen proberen we het opnieuw." Soms lukt het niet. Ik heb de jongste pas zonder broek en schoenen in de auto naar de vso gebracht. Brullen, maar voor we er waren had hij alles aan.
Dit deden wij ook iedere ochtend: 1, 2, 3 go! Haar kleding lag al klaar, sokken deden we niet, omdat ze die nog lastig vond. En dan op onze eigen slaapkamer aankleden, zodat we elkaar niet konden zien. En wie dan het snelst was. Tussendoor nog een keer reopen: Ik heb mijn broek al aan! Etc. Tuurlijk won dochter bijna altijd.
Anoniemvoornu schreef op 29-05-2025 om 10:08:
[..]
Werd je kwaad op een peuter van 3 die zich uitkleedde? Is kwaad niet erg overdreven?
Nee die zich herhaaldelijk weigerde uit te kleden. En na een half uur nog steeds weigerde. En de kleuter is 4. En kan het zelf.
Kom maar schat, mag jij kiezen welke kleren je morgen aan wil
Kun jij toch ook zelf kiezen mama?
Ja, maar jij mag kiezen wat jij wil
Nee, probeer jij maar eens mama.
Sta je met je goede bedoelingen 😂
Als ze 16 zijn doen ze dat niet meer. Die gedachte trok mij erdoorheen.
Dan leg je geen kleren klaar. Ik heb nooit kleren klaar gelegd. Misschien wel handig om daar mee te beginnen als je de dag erna geen haast hebt, in het weekend bijvoorbeeld.
tsjor schreef op 01-06-2025 om 08:58:
Als ze 16 zijn doen ze dat niet meer. Die gedachte trok mij erdoorheen.
Mijne is nu 10. Dus binnen 6 jaar wordt het beter? 
wij hebben hetzelfde gehad, ook met naar bed brengen. Drama.
Maar hoofd koel wordt vanzelf beter.
Ik herken het wel en ging uiteindelijk de strijd niet aan.
- Ik gaf ruim vooraf aan dat we gingen omkleden (dus misschien wel een uur voor vertrek/bedtijd). En ook heel duidelijk dat als kind niet mee zou werken we dus niet konden gaan (of geen boekje lezen). Of de rest van het gezin ging zonder kind. Want die was nog niet klaar. Dus we gaan niet meer zwemmen want jij bent niet klaar en nu is er geen tijd meer.
- Uitzondering was vieze kleding. Die trok ik zelf uit. Ook zonder medewerking want anders heb ik de spullen in huis ook vies. Dat gaf ik dus ook aan. Dan ben je maar even boos. Ik wil geen modder, poep, water etc overal omdat jij met laarzen door het huis gaat.
- Aankleden doen ze zelf. En wil je niet dan ga je toch zonder pyjama naar bed? Zonder sokken aan of met blote voeten/zonder jas naar buiten. Kind moest zelf kou etc ervaren. Daar heb ik geen last van. Ik gaf de tijd aan. En Kind is ook wel eens half aangekleed in de auto gezet. Of stond zonder jas in de regen. Op die leeftijd ervaren ze door te doen. Niet omdat jij het zegt. Vaak gaat het daarna beter.
Ik zou overigens wel even goed kijken of dit alleen een fase is. Of dat je kenmerken kunt zien die wijzen op een stoornis (autisme bijvoorbeeld).
Zeespiegel schreef op 29-05-2025 om 14:27:
[..]
Nee die zich herhaaldelijk weigerde uit te kleden. En na een half uur nog steeds weigerde. En de kleuter is 4. En kan het zelf.
Je hoeft je niet te verdedigen hoor, ouders zijn net mensen. En je liep toch even weg toen je boos werd ipv uit je slof te schieten? Gewoon helemaal prima dus.
TO, ik ben wel benieuwd hoe het gaat.
Het gaat beter. Ik kleed haar nog steeds beneden om. Ze kiest soms wel haar eigen kleren, soms heeft ze daar ook geen zin in en dan accepteert ze wat ik kies. Ze doet zelf wat ze zelf kan (shirts lukken niet, broeken/leggings en vesten wel) Verder laat ik het ook gewoon gaan. Vanmorgen wilde ze een broek met vestje aan, geen shirt en het vestje open. Blote buik dus. Prima meid. Oh, nee, dan wilde ze toch wel een shirt. Geen schoenen, helemaal goed, bij het tuinhek aangekomen was ze al genezen. Dus de strijd gewoon niet aangaan werkt nog het best. Ze ziet er soms wel wat wonderlijk uit, zo zonder schoenen en mét dikke wintermuts 😂
Maar het zit, zoals iemand hier aan aangaf, ook wel in het kind. Ze heeft net bijvoorbeeld niks gegeten. Terwijl ik weet dat ze het wel lust. Samen koken en haar laten proeven helpt daartegen. Maar soms is daar in de avondspits nu eenmaal geen tijd voor. Zo ook bijvoorbeeld bedtijd: ze doet het licht aan en gaat spelen. Ontzettend zelfbepalend. En zo was ik helemaal niet. Dat is ook zoeken. Vaak denk ik doe gewoon effe niet zo moeilijk. Maar zo werkt dat bij haar niet.
