Slaapkamer delen
Mijn 2 dochters van 8 en 6 delen al heel lang een slaapkamer. De oudste krijgt nu echt behoefte aan privacy en vindt haar kleine zusje steeds vaker een last. Ik gun haar haar privacy maar met een huis met 4 slaapkamers en 6 personen is dat erg lastig. De slaapkamer is ook niet zo groot dat we hem gemakkelijk door midden kunnen delen. Dan houden ze geen ruimte meer over om te spelen. Dus de mogelijkheid tot een eigen kamer is er niet. Iemand misschien nog tips waardoor we toch aan de behoefte van mijn oudste dochter tegemoet kunnen komen? Wie weet is er iets waar wij nog niet aan hebben gedacht.
je eigen slaapkamer?
En hoe groot is jullie slaapkamer?
Vaak slapen ouders in de grootste slaapkamer terwijl ze er het minste zijn, misschien is die kamer, of een andere kamer prima in tweeën te delen, met een kast of roomdivider in het midden.
Kleinste kamer
Nee wij hebben al de kleinste kamer van het huis. Ons bed staat erin en that's it. We kunnen vanaf het voeteneind ons bed inkruipen en er is geen loop ruimte meer. De andere kamers zijn kleiner dan de kamer waar ze nu slapen. Dat hadden we idd ook al helemaal uitgemeten.
Wie wonen er nog meer
Het huis heeft vier slaapkamers en zes bewoners: ouders, meisje van 8, meisje van 6 en nog twee personen die ieder een eigen slaapkamer hebben. Is er een andere combinatie mogelijk?
Is er een mogelijkheid om in de tuin (hut)/in de schuur/in de kelder/op zolder/op de gang/onder de trap/in de woonkamer een hoekje te maken waar een van je dochters zich terug kan trekken? Wat zou je dochter willen op een eigen kamer? Muziek luisteren, chillen? Mag ze dat in de badkamer of op jullie kamer doen?
horsie
Ik weet niet of dat wel past, maar heb je wel eens aan een stapelbed dwars in de kamer gedacht,
waarbij je dan elk kind een helft van de kamer geeft als zijn kamer?
Je kunt dan de ruimte tussen de twee bedden aan een kant dicht maken, zodat er toch 2 aparte ruimtes ontstaan.
tja
Je hebt dus nog twee kinderen die wel een eigen kamer hebben. Waarom zei wel en deze twee niet?
Mijn kinderen speelden niet zo veel op hun eigen kamer. Geef je ze daar niet te weinig ruimte voor elders? Als ze voornamelijk slapen op hun kamer of de een kan spelen in de kamer van een ander kan het probleem al minder groot worden. Kijk daar ook goed naar.
Kamer delen en toch privacy
Dank jullie wel voor het meedenken. Mijn 2 andere kinderen zijn een stukje ouder en pubers. Stapelbed hebben we. Ze slapen nu in een stapelbed en de kamer is ook door dat bed in 2en gedeeld. Ook al geprobeerd met kasten, gordijn en noem maar op. Het blijft een gedeelde kamer en privacy is dan natuurlijk ver te zoeken. Wat ik eigenlijk bedoel met mijn vraag is of iemand tips heeft goede ervoor kan zorgen dat de meiden in een gedeelde kamer toch hun privacy kunnen krijgen. Iets wijzigen in de indeling van ons huis is geen optie helaas.
Pubers vragen
Heb je het al eens met je oudere kinderen besproken?
is er een mogelijkheid dat de oudste op bepaalde tijden op hun kamer mag?
Zien zij, dus je pubers, nog mogelijkheden waar jullie als ouders niet aan gedacht hebben?
Hoe lang blijven je pubers nog thuis wonen?
Rooster
Misschien afspraken maken over wie wanneer op de kamer mag. Ja, jullie moeten er tegelijk slapen, maar dat houdt in dat je in je bed gaat liggen en probeert te slapen. Verder mag de een er de ene dag en de ander de andere dag. Maar dan moet er wel een plekje zijn waar de ander dan kan zijn. Bijvoorbeeld in de woonkamer of op jullie kamer. Of als het ene kind naar een clubje of bij een vriendinnetje is.
nogmaals
Waarom willen ze zo graag tegelijk alleen op hun kamer? Daar kun je afspraken over maken.
Bijv degene met een vriendinnetje heeft voorrang op dat moment. Beide een vriendinnetje dan om de beurt. Geef de ruimte in de woonkamer, zoek een andere plek waar speelgoed kan blijven liggen. Geef ze allebei een eigen hoekje in hun kamer waar speelgoed kan blijven liggen of een andere plek in het huis. Kortom praat met ze (en ook de pubers) en probeer tot oplossingen te komen met hunzelf.
overdag jullie kamer beschikbaar stellen?
Misschien overdag jullie slaapkamer beschikbaar stellen? Er is weliswaar geen vloerruimte over, maar misschien kan er ook wel wat op het bed gespeeld worden? In de avond natuurlijk gewoon op hun eigen kamer slapen.
oplossing
Maar dat is toch geen oplossing? Die kinderen hebben behoefte aan hun eigen plekje, met hun eigen spulletjes. Ik snap dat wel. Niet aan spelen op de slaapkamer van de ouders. Soms wil je je ook gewoon even op je eigen plekje kunnen terugtrekken. Zeker als er veel kinderen zijn in een kleiner huis. Wij hebben dat ook aan de hand gehad hier en konden nog een zolderkamer splitsen gelukkig.
Als het niet kan, is het niet anders maar misschien is er nog iets mogelijk met een dakkapel, tuinhuisje waar puber kan slapen, weet ik veel.. Verhuizen op termijn???
Kind is nu pas 8 maar die behoefte wordt alleen maar groter. Hopelijk zijn de oudsten de deur uit over een paar jaar.
het gaat hopelijk ook wel weer voorbij. Hier hadden we een periode dat er flink geruzied werd. Toen ging een kind uit logeren. Haar kamergenote had toen het bed van haar zus zo ingericht, met knuffels onder het dekbed, dat het leek alsof haar zus daar wel sliep. Anders kon ze niet slapen 
.
Overigens geef ik wel altijd beiden toegang tot de slaapkamer, omdat het de enige eigen plek is die kinderen in huis hebben. Maar het wijst zich vanzelf. Logerende vriendinnetjes slapen bijvoorbeeld met één kind in de huiskamer, zodat de andere zus dan even haar kamer alleen heeft.
Accepteren
Ik zou helemaal niks doen. je dochters delen nu eenmaal een kamer en dat zullen ze moeten accepteren.
Vroeger deelde ik ook altijd een kamer met mijn zusje(s) en pleegzusje. We sliepen met 2 of 3 op één kamer. De samenstelling wisselde door de jaren maar een eigen kamer heb ik nooit gehad.
Natuurlijk waren er periodes dat ik heel graag een eigen kamer wilde hebben. Zeker als tiener. In gedachte had ik mijn kamer al helemaal ingericht precies zoals ik het graag zou willen hebben. Ik wist welke kleuren ik wilde gebruiken, welke meubeltjes, ik zou een eigen thee hoekje creëren waar ik mijn vriendinnen kon ontvangen... Maar dat ging dus niet want daar hadden we geen ruimte voor.
Natuurlijk klaagden we wel eens tegen onze ouders maar die vroegen dan of we een goed idee hadden behalve een broertje of zusje in de schuur te laten slapen 
Dat hadden we uiteraard niet.
De boodschap was dat het was zoals het was en dat we er verder niet over moesten zeuren.
Wel heeft mijn vader voor ons allemaal een kist of een kastje gemaakt met een slot dat we konden afsluiten en waar we onze spullen veilig in konden opbergen. Dat was leuk. Die mochten we zelf verven in de kleuren die we leuk vonden.
Ik had ook wel plekjes in en rond het huis waar ik graag alleen kon zitten zoals bijvoorbeeld op het dak van de schuur (serieus, daar groeide een boom naast en dan kon je daar met een deken heel relaxed zitten en niemand die je zag).
Veel privacy hadden we als kinderen niet , we zijn ook een paar keer verhuisd maar we hadden nooit een huis met genoeg slaapkamers.
Een kamer delen was soms ook heel leuk, we hebben ook enorm veel lol gehad. Daar tegenover stond dat we ook heus wel eens ruzie hadden en natuurlijk konden we ons ergeren aan de rotzooi die een ander maakte en aan hun slechte gewoontes (zonder te beseffen dat we die zelf uiteraard ook hadden)
Ik ben het achteraf helemaal met mijn ouders eens dat ze het verder gewoon ons probleem lieten zijn en er niet te veel drama van maakten. Een kamer delen is helemaal niet zo erg, natuurlijk dromen de meeste kinderen van een eigen kamertje maar veel kinderen willen ook wel een pony, een hond, een speelkamer, een trampoline in de tuin etc. Soms kan dat en soms kan dat niet. Het is zoals het is.
Mijn kinderen delen trouwens ook deels een kamer (of hebben een kamer gedeeld). Ook zij ergeren zich wel eens aan elkaar en ook zij maken wel eens ruzie.
Geen regels
Wij hebben geen regels over wie wanneer op de kamer mag zijn. Vroeger als kind hadden we die regels ook niet. Ze hebben altijd toegang tot hun kamer. Anders krijg je weer ruzie over die regels en dat de ander zich er niet aan houdt. Zo min mogelijk ammunitie geven
Li en kyana
Ja li, dat was bij ons van de week idd ook. De oudste ging uit logeren en ze hadden voordat ze weg ging zo'n ruzie. De oudste was nog geen 3 tellen weg of de jongste was in tranen omdat ze haar zus zo miste.
Kyana, heerlijk zo nuchter tegen dat soort dingen opkijken. Mijn hoofd zegt ook dat het is zoals jij omschrijft. Maar soms zegt mijn gevoel wat anders. Ik heb altijd mijn eigen kamer gehad en ken het dus ook niet. Een eigen kistje dat op slot kan of iig een kist waar spulletjes in kunnen waar de ander niet aan mag komen, vind ik een goed idee.
Onze ervaring met roosters zijn niet zo goed. Het loopt altijd weer net even anders dan gepland. Ook het bespreken met de kinderen werkt niet altijd even goed. De een wil dit en de ander dat. Dan is het moeilijk een beslissing te nemen zonder partij te kiezen. We hebben wel afspraken over op de kamer spelen met vriendinnetjes. Dan mag zus er gewoon even niet bij en hebben we natuurlijk wel genoeg alternatieven op een ander plekje.
Dank jullie wel weer voor jullie input. Misschien is het idd ook wel iets wat voor mij een groter probleem is.--
Hier 2 jongens vsn 17 en 19
En die slapen hun hele leven al op 1 kamer. Het zou best anders kunnen ( we hebben een studeerkamer en een speel/ gamekamer die probleemloos slaapkamer zouden kunnen worden) en dat weten ze ook best, maar er worden geen knopen doorgehakt..,.ze vinden het gewoon prima zo.
Komende paar jaar gaan ze wsch ook allebei uit huis. Ik denk niet dat het nog gaat gebeuren....
Ingrid
Toch dat stapelbed
Een vriendin van mij heeft een stapelbed met het hoofdeinde tegen de muur gezet in het midden van de kamer. Aan één zijde heeft ze een mdf plaat getimmerd die het onderste bed van vloer tot onderkant bovenste bed bedekt, aan de andere zijde een plaat van matras bovenste bed tot plafond. Zo hebben haar zoons allebei het gevoel een eigen kamer te hebben.
skik
en anders is het weer "ik moet altijd helpen met de afwas en zij nooit". Of vul het zelf maar in. Het hoort er gewoon bij. Zelf had ik vroeger ook een eigen kamer en in het begin vond ik dat geklaag ook wel moeilijk, hoor. Maar ze wilden idd ook een pony en een hond, ze hadden echt geen leven zonder al die dingen..... Nu zijn ze ouder en moeten ze erom lachen.
Gordijn
Klinkt misschien simpel, maar je kunt natuurlijk ook de kamer met een gordijn door de helft delen. Hangt een touw van de ene naar de ander muur op de helft en daar dan een gordijn aan of een doek met wasknijpers.
Ander idee
Kan er nog een zolder of kelder verbouwt worden? Of een tuinhuis in de tuin. Dan is de slaapkamer nog steeds om te slapen, maar hebben ze een andere ruimte om zich even terug te trekken als ze dat willen.
Helemaal eens met Kyana
Het is heus niet zielig om op te groeien zonder eigen kamer hoor. Ik geloof er noet in dat dat een echte 'behoefte' is. Het is echt een typisch westers cultuurverschijnsel. Als het delen van je slaapkamer met een broer of zus de norm was geweest hadden ze vast daar weer om gezeurd en zich alleen gevoeld in hun kamer. Het is zoals het is. Ik heb het grootste gedeelte van mijn jeugd ook geen eigen kamer gehad, als puber wel een tijdje. Als ik dan naar had gedroomd vond ik het best vervelend alleen, ik weet nog dat ik dan naar de kamer van mijn zus ging midden in de nacht om toch samen te slapen.
Verschil
Wat een verschil. Wij hebben ook tijdelijk in een klein huis gewoond met 2 kinderen per kamer maar wat vonden wij het een ramp. Zowel wij als ouders als de kinderen. De een is moe en wil vroeg slapen, de ander is nog klaar wakker en wil nog een paar uur de lamp aan. Toen we na een half jaar in onze nieuwe huis konden wonen waren we allemaal opgelucht. We vonden het toen zelfs sneu voor onze puber dochter dat haar bureau niet in haar slaapkamer paste waardoor ze de slaapkamer ernaast ook heeft gekregen.
Vind het heel knap dat jullie kinderen dit accepteren!!!
Heel knap???
nou, weet je, het heeft niets te maken met "heel knap"
Soms zijn dingen zoals ze zijn zal je het moeten nemen voor wat het is.
En vergeet niet, als je ergens "tijdelijk" zit, met uitzicht op een beter en groter huis, dan heb je ook de luxe om je te ergeren aan gedeelde slaapkamers of een te kleine badkamer of weet ik veel wat. Ook omdat je het uitzicht op "beter" hebt.
Als je dat niet hebt, als je huis "permanent" is, dan is het onzinnig om zo'n energie te stoppen in het wensen dat dingen anders zouden zijn. Op die manier maak je alleen je eigen leven en dat van je gezinsleden moeilijker dan dat het is.
Een eigen slaapkamer is namelijk geen recht wat vastgelegd is in de grondwet.
geen ideale situatie
Soms is het niet anders, maar je mag best benoemen dat het geen ideale situatie is. Gelukkig konden wij ons huis middels een dakkapel iets ' uitbreiden' maar ik snapte de behoefte en wens van mijn dochters heel goed.
Je gunt je kind een eigen kamer, net als dat je je kind een lidmaatschap van een (sport)vereniging o.i.d. gunt. Als het geld er niet is houdt het op. Geldt ook hiervoor.
De vergelijking met vroeger gaat wat mij betreft niet op hoor, 'vroegah' waren heel veel dingen minder florissant als nu geregeld. En dat de ouder het best prettig vond, betekent niet dat dat gelijk voor iedereen zo is.
Accepteren
We hebben de kamer al op meerdere manieren door midden gedaan, een gordijn, kastenwand, stapelbed enz enz. Het blijft natuurlijk een gedeelde kamer. Hij is nu gedeeld door middel van een kast en stapelbed Er is geen uitbouw of verbouwing meer mogelijk zowel financieel als praktisch. Ik heb altijd geroepen dat ze het maar moeten accepteren en dat kinderen vroeger wel met 6 op een kamer lagen. Ik denk daar nog steeds zo over maar soms breekt mijn moeder hart een klein beetje als de oudste zo verdrietig is omdat ze geen plekje voor zichzelf heeft. Natuurlijk hebben we afspraken met ze gemaakt over hoe het gaat als er vriendinnetjes zijn enz. Vandaar ook mijn vraag om tips. Heb het gevoel dat we alles al hebben geprobeerd. Ze zullen het moeten accepteren en ik ook. We gaan in ieder geval een kistje maken met een slot waar spullen in kunnen waar de ander echt niet aan mag komen. Ook hebben we de afspraak gemaakt dat ze niet in elkaars helft van de kamer mogen komen zonder dat ze toestemming hebben van de ander. En ach....als hun oudste broer net zo snel is met het huis uitgaan, hoeven ze nog maar 3 jaar een kamer te delen--.
"Vind het heel knap dat jullie kinderen dit accepteren!!!"
Wat valt er te accepteren? Alsof er een recht van kinderen bestaat op een eigen kamer. Ze zijn 6 en 8, het moet toch niet gekker worden als ze zouden eisen een eigen kamer te krijgen.
Heb je de optie van skik al geprobeerd Horsie? Dat is de oplossing die ik zou gebruiken als onze kinderen op één kamer moesten.
Op wat voor manier heeft jouw dochter last van haar zusje als de kamer gescheiden is (door kast of gordijn)? Heeft ze last van het geluid, licht, aanwezigheid?
Horsie
Je hebt t bed in het midden staan met het hoofdeinde tegen de muur zodat ze allebei een eigen ruimte inde kamer hebben ? Is het een idee om daar een hoge plaat achter te schroeven met een schuifsysteem zodat je m kunt verschuiven en een eigen plek kunt maken als t nodig is? Snap je wat ik bedoel?
Privacy
Sorry maar privacy daar heb je toch recht op? Of je nu 3 bent of 16..
Ik bewonder dat jullie dit zo volhouden. Ja de kinderen hebben geen keuze.. (Of wel, ze donderen in ieder geval een paar jaar eerder op!)
Het is uiteraard niet mijn intentie om jullie te veroordelen, wilde alleen maar zeggen dat ik me er niks bij kan voorstellen en eerlijk gezegd wel medelijden heb met de dochter van Horsie. Arm kind.. even een plekje voor je alleen hebben.. het zou toch niet zo moeilijk moeten zijn? Sterkte met de situatie
Recht op privacy
Dus ook een aparte kamer voor beide ouders )
Dankzij twee dakkapellen hadden wij voor elk kind een eigen kamer. Er waren echter tijden dat ze van harte en met veel plezier bij elkaar op de kamer/ in bed logeerden. Storm, enge droom, gewoon gezelligheid.
Tja, ikzelf had weleens een eigen kamer gewild. Heb een paar keer gedroomd dat ik in ons huis een kamer ontdekte die ik niet eerder ontdekt had. Dromen zijn bedrog.
Wat TS betreft: je kunt niet alles hebben in het leven en dat is niet erg. Kinderen die al hun wensen vervuld zien, worden niet per definitie prettige volwassenen. Je hebt al heel wat tips gekregen voor in de kamer die de meiden delen.
En verder: op een dag gaat de oudste puber de deur uit en komen deze dochters aan de beurt.
Tja...
Mijn kinderen hebben jarenlang door omstandigheden een kamer moeten delen. De één zat de ander continu te jennen als ik even niet in de buurt was. Straffen, belonen, niets hielp. Ik heb regelmatig met mijn stoel voor de slaapkamerdeur gezeten tot ze sliepen, laptop op schoot omdat ik ook moest werken, en ben er zelf ook bijna aan onderdoor gegaan.
De kinderen zijn allang volwassen, maar het geplaagde kind heeft nog steeds een flinke hekel aan zijn broer. Zo jammer...
Dus of "ieder een eigen kamer" zo luxe is... Ja, als het botert onderling is dat geen probleem. Maar dat kun je helaas niet afdwingen.
