Angst om te eten (6,5 jaar); waar kan ik hulp vinden?
Ons zoontje van 6,5 eet sinds zijn 2e verjaardag praktisch nooit het voorgeschotelde avondeten. Hij weigert te proeven en zegt dat hij niet durft.
Ik heb inmiddels veel dingen geprobeert en ben nu klaar met allerhande theorieen. Ik weet eenvoudigweg niet meer wat ik nog kan doen.
Hij groeit goed en ontwikkelt zich goed, dat is geen probleem en zou dus verder geen zorg moeten zijn, maar wat ik echt heel raar vind is dat hij NOOIT wil proeven. Groenten eet hij helemaal niet, fruit alleen een banaan. Verder rijst en pasta en heel goed brood. Ontbijtgranen ook. Helemaal geen vlees, maar wel weer ei.
Ik denk er aan om professionele hulp in te schakelen, maar kan iemand mij vertellen waar ik dan moet zijn?
Guinevere....
....daar ben ik ook zo bang voor, dat de bal direct wordt terug gelegd. Ik denk er alleen steeds langer over na en het valt mij in ieder geval op dat hij knapperige dingen meestal wel wil proberen, maar zachte dingen helemaal niet.
Tandenpoesten is ook een drama vanwege de tandpasta.
Enne....bedankt voor je uitgebreide mail, maar ik geloof niet dat wij daar iets mee kunnen en wat bedoelde je nou met het bekend maken van je identiteit? Die is toch niet spannend, of begrijp ik het niet goed?
Guinevere....
ja sorry, ik ben er weer. Heb je net gemaild.
groetjes
Opvoedprobleem
Haha, jij gooit zo wel veel opvoedproblemen overboord. Wij hebben er ook nog een hoor die prima eet.
Het gaat er om dat als er niets medisch aan de hand is, ze er ook niets medisch aan doen. En dus moet jij er anders mee omgaan, anders opvoeden dus. En daar kun je op zich dan wel wat hulp bij gebruiken waarschijnlijk, alleen waar die opvoedhulp voor dit soort problemen dan te vinden is, is mij dus ook niet duidelijk.
Het meest hielp ons uiteindelijk veel geduld en vrolijk blijven.
Sjillie
Je hebt je huisarts toch niet nodig? Dan ga je naar een ander, heb je recht op!
Sterkte, Miek
Si-probleem
Een SI-probleem is m.i. wel iets medisch...hoewel, echt ziek ben je dan niet natuurlijk. In elk geval een fysiek probleem. Zwaar overgevoelig of juist ondergevoelig in de mond (in dit geval). Met alle gevolgen van dien. Als ik het zo lees, met de voorkeur van Heidi's zoon voor bepaalde voedselstructuren, kan dit hier best aan de hand zijn. De moeite om het uit te laten zoeken in elk geval. Dat kan door een in SI-problemen gespecialiseerde logopedist of ergotherapeut. Zoon hier lustte alleen óf fijngemalen, óf heel knapperig voedsel. Alles er tussenin....not.
Heidi
Wat een lastige situatie, ik zie dat je al veel tips hebt gehad, veel kan ik ook niet meer toevoegen.
Een paar dingen vallen mij nog op. 'het kan geen opvoedprobleem zijn, want de andere eet wel'. Lijkt mij erg kort door de bocht, want ieder kind is anders en heeft een andere aanpak nodig. Bovendien: wat versta je onder een 'opvoedprobleem'? Veel kinderen die 'iets' hebben (of het nu ADHD, autisme, sensorische integratiestoornis, eetprobleem of wat dan ook maar hebben), hebben een andere aanpak (opvoeding?) nodig dan kids waar 'niets' mee is. Sommige problemen zijn op te lossen met een pilletje, veel andere problemen met een bepaalde aanpak van de ouders, leerkracht etc. Dat maakt jou niet SCHULDIG aan het probleem van je kind. Maar de oplossing ligt wellicht wel bij jou. Of je nu bij een kinderarts, orthopedagoog of welke andere deskundige terecht komt: het zal voor een deel gaan over hoe jullie als ouders met dit probleem kunnen omgaan.
Hier ook een kind dat in de peuterleeftijd erg slecht at. wel brood, geen warm. Ook wij hebben alles uitgeprobeerd en uiteindelijk hebben wij gekozen voor een 'harde aanpak'. Wij hebben besloten dat eten gewoonweg moet. Een kind heeft voedingsstoffen nodig, moet wennen aan smaken en structuren en moet een sociaal wezen worden dat zonder problemen een keer kan logeren of op kamp kan. We hebben onze zoon op enig moment laten weten dat hij vanaf dat moment geacht werd zijn eten op te eten. Wil je niet eten? Dan ga je maar naar de gang. Maar het bord gaat wel leeg, en is straks koud. Natuurlijk was dit in het begin een drama. Veel huilen, tien keer tijdens een maaltijd op de gang, na een uur nog aan tafel. Maar al snel begonnen we wél resultaat te zien en ging hij eten. Ik denk dat van belang was dat we cirkel (lust ik niet, voelt zo raar in mijn mond) op deze manier hebben doorbroken. Onbewust en onbedoeld houd je als ouder het eetprobleem namelijk in stand.
Afgelopen half jaar is trouwens gebleken dat mijn zoontje een probleem heeft met zijn prikkelverwerking (sensorische integratie). Het kan heel goed zijn dat dit destijds mede heeft geleid tot zijn eetprobleem. Als een kind een verstoorde prikkelverwerking heeft, betekent dit overigens niet dat je die prikkels moet mijden. Kinderen moeten juist langzaam aan wennen aan prikkels en hiermee leren omgaan. Maar wij moeten dit kind dus wel anders opvoeden dan onze oudere zoon.
Succes
Aanvulling
Wij hebben trouwens veel baat gehad met kinderfysiotherapie! Dankzij deze dame hebben we leren inzien hoe onze zoon in elkaar steekt, op welke prikkels hij heftig of juist te weinig reageert, hoe hij dit kan compenseren etc. Verwijzing van huisarts was geen probleem: hij was al bezig met traject van logopedie. De logopediste herkende SI-problemen bij hem. Dat was voor de huisarts voldoende om ons door te verwijzen.
Guinevere
De mail die ik jou vorige week gestuurd heb is niet aangekomen! Ik kreeg hem vandaag pas terug!
Heb je opnieuw gemaild....met een beetje mazzel heb je nu dus mail van mij!
Beetje laat, maar hier ook
Een en al herkenning zijn jullie verhalen. Hier ook een zoon die nauwelijks eet en waarvoor we al bij allerlei mensen hulp hebben gezocht.
Vanaf dat hij er is, is eten een probleem. In eerste instantie natuurlijk drinken, toen het vaste voedsel kwam was dat ook een probleem. We waren toen al bij de kinderarts onder controle (zoonlief is wat te vroeg geboren en was dysmatuur), maar die vond dat we ons er teveel zorgen over maakten. HIj groeide dus hij kreeg genoeg.
Later zijn we bij een orthopedagoog geweest. Een dieetist. Nogmaals bij de kinderarts omdat hij ook op een gegeven moment besloot niet meer te eten. Dit heeft hij twee weken volgehouden tot flauwvallens toe (hij was toen drie). De kinderarts zei doodleuk; "mevrouw, als het waar is wat u zegt dan heeft u een medisch wonder in huis want de meeste kinderen overleven zoiets niet." Met andere woorden; u verzint het. Op dat moment was ik zelf ziek en volgens de arts was dat het probleem. Ik moest er maar geen strijd van maken; het zou vanzelf wel goed komen voordat hij een meisje zou zijn. Grrrr! Ik ben heel boos weggegaan.
Ondertussen is zoonlief zes. Hij eet sinds een jaar tussen de middag brood (wel alleen met pindakaas), eet geen fruit, geen groente, geen aardappels. Wel droge rijst, soms met satésaus, droge macaroni met kaas. En hij eet de meeste vlees. Maar dan wel minimaal en altijd met aansporing. Hij moet eigenlijk van ons ook altijd een hapje groente of aardappels oid, maar negen van de tien keer loopt dat uit op overgeven.
Het klopt dat het moeilijk is hulp te krijgen. Hij heeft vanaf dat hij zes maanden was tot anderhalf logopedie gehad omdat hij moeilijk de speen kon vacuum zuigen. Hij heeft al vanaf dat hij een half jaar is met tussenpozen fysio.
Onlangs heeft hij de diagnose PDD-NOS gekregen. Als het goed is krijgen we nu vanaf januari/februari thuisbegeleiding en ik hoop dat ook het eten daarbij hoort.
Ondertussen ben ik wel nieuwsgierig naar de 'methode Guinever'.
Mag ik je mailen?
Groet,
heli
Sjillie
En met een beetje mazzel heb jij nu mail terug ontvangen....ik dacht al, waar blijft je bericht!
Nog een vraagje
Hoe gaat het met jullie kinderen met het eten van koekjes, snoepjes en chips ed. Willen ze daarmee wel iets nieuws proberen?
Heli
Goh, draadje komt weer helemaal tot leven! Mail maar hoor, als ik het maar niet hier voor de ogen van heel NL hoef te vertellen. Enne...het hielp écht alleen bij mijn kind, deze methode.
Inmiddels eet hij trouwens alles, katjang pedis, chinees, yoghurt, appels, ijs, patat, aardappelen, vlees, vis, meeste groente, inktvis...dus ook nieuwe koekjes en snoepjes. Hij dénkt alleen dat hij geen Smarties lust.
Guinevere
you've got mail!
Heli
Snoep e.d lust en eet mijn zoon wel, maar hij laat zich er niet door omkopen. Dan verkiest hij om niet te eten, hoewel er nu vandaag wat vooruit gang kwam:
Heb wat kroepoekjes op zijn bord gelegd en op al die (8) stukjes wat korrels rijst gelijkt. Zoon reageerde gelijk dat hij het niet luste.
Ik reageerde dat het spelletje ook was om de rijst te verstoppen. Samen hebben we kleine plakjes kaas op de kroepoek en rijs gelegd en de rijst was weg!
Zoon heeft alles op en vond de rijst niet eens vies!!!
Guinevere
Heb je mail ontvangen, thanks. Probeer je van de week terug te mailen.
