Dochter (10 jaar) slaapt meestal in bed van moeder

Verknipt

Verknipt is een groot woord. Het is zeker niet gemiddeld, ik hoor het wel eens, maar niet vaak.

Ik zou het vooral niet willen omdat ik ook graag bij mijn man slaap zonder een kind erbij. Als je het wilt veranderen is dat denk ik ook de beste manier: aangeven dat jij het fijn vindt om bij haar te slapen.

Gaat je dochter wel eens uit logeren? Of komt er wel eens een vriendinnetje logeren? En hoe gaat dat?

Nou en?

Lijkt mij niets mis mee en het gaat vast wel een keer over.

Gescheiden?

Bij herlezen van het bericht bedacht ik dat het hier gaat om ouders die nog gewoon bij elkaar zijn? Dan is het wel vreemd ja, om je partner weg te laten gaan voor je kind.

Ach wat is normaal

Als jij en je vrouw het fijn vinden om rustig bij elkaar te slapen is dat ook heel normaal. Mijn dochter toen ze 10 was idem dito. Er komt heus wel een dag waarop het niet meer gebeurt, maar intussen lijkt het me logisch het een beetje prettig te houden voor iedereen.

Vesper?

Niks mis mee? Jij vindt het echt volstrekt normaal dat twee volwassenen gescheiden slapen en een kind in het tweepersoonsbed ligt? Nou dat vind ik bizar

waarom?

Waarom slaapt ze nog steeds in het ouderlijk bed? Wil ze dat zelf graag? En wat gebeurt er als jullie haar wel in haar eigen bed laten slapen? Wat vindt je partner ervan? Vindt ze het vervelend of stimuleert ze het juist? Slaap jij vanwege je dochter inmiddels apart of staat dat er los van?

Cultuur

http://www.natuurlijkouderschap.org/samen-slapen-in-japan-en-de-vs/

Het is maar wat je gewend bent.

"Volgens de uitkomst van het onderzoek slaapt in Japan negenenvijftig procent van de kinderen drie of meer keer per week de hele nacht bij de ouders. In de VS is dat vijftien procent, en elf procent dààrvan de hele nacht. In de Amerikaanse groep wordt samen slapen in verband gebracht met moeilijk naar bed gaan, ‘s nachts wakker worden en verder alle ernstige slaapproblemen. De Japanse groep laat alleen een verband zien tussen samen slapen en ’s nachts wakker worden, er zijn geen problemen bij het naar bed gaan. En zeer interessant daarbij is dat het deel van de groep Japanse kinderen dat ’s nachts vaker wakker werd, terwijl ze bij hun ouders sliepen, net zo groot was als de groep Amerikaanse kinderen die alleen sliep en hun ouders ‘s nachts nodig hadden. Dit gaat dwars tegen de opvatting in van Amerikaanse kinderartsen dat kleine kinderen en hun ouders voor een goede nachtrust het beste apart kunnen slapen."

Kinderen voelen zich veiliger bij hun ouders of bij anderen.
In de westerse cultuur hebben we een punt gemaakt van eigen kamertjes en er allerlei verhalen aangeknoopt als noodzakelijk voor de individuatie of het voorkomen van sexueel misbruik.

Het is een keuze.

Triva

In dat geval is het wat apart, maar een kind van 10 dat bij zijn ouder slaapt vind ik niet gek. Mijn vader had vroeger wisseldiensten en bij nachtdiensten sliepen mijn zus en ik ook bij mijn moeder in bed.

annej en vesper

Het gaat hier niet om samen slapen maar een kind wat bij één ouder ligt en de andere ouder ligt elders, verder ging het in je onderzoek om 'kleine' kinderen en ik denk niet dat het om kinderen van tien gaat en tenslotte gaat het niet om een paar keer per week of als je vader nachtdienst hebt maar altijd. Waarom vergelijken jullie appels en peren?

Tja

Ik vind het niet verknipt, dat nou ook weer niet.
Maar ik slaap liever in één bed met mijn man, dus zou toch mijn kind proberen weer in zijn eigen bed te krijgen.
Een kind dat met bijvoorbeeld onweer een nachtje veiligheid zoekt bij ons vind ik wat anders dan dat mijn man verbannen wordt naar een andere slaapkamer, jaar in jaar uit.

Angst

Het kan natuurlijk ook zijn dat een kind te angstig is om te slapen of alleen te zijn. Daar zou ik wel alert op zijn. Maar ook dan is gezelschap veiligheid, andere mensen zijn je veiligheid.

Dochter komt jaren in ouderlijk bed

Mijn dochter komt al jaren in het ouderlijk bed. Ook voordat ik anderhalf jaar geleden heb besloten apart te gaan slapen.
Ik ben er voortstander van dat ze apart slaapt. Echter mijn vrouw is van mening dat ze slechter slaapt alleen in haar eigen kamer. Wanneer haar jongere zusje bij haar op de kamer slaapt dan slaapt ze beter.

Angst

AnneJ's berichtje heeft dat van mij gekruist.
Dan maar de ouderslaapkamer slapen vanwege angst lijkt mij een symptoom bestrijding. Hoe kom je er achter dat het angst is en niet gewoonte. En hoe los je die angst dan op?

nou kijk aan

Zusje op de kamer erbij en vader weer terug in het bed. Oudste wil vanzelf over 2 a 3 jaar haar privacy terug.

Ja jammer

Dat is dus dat je er samen niet over eens kunt worden, dat is erg jammer. Hopelijk is dat niet ook op andere vlakken zo. Maar het argument dat het niet goed zou zijn voor je dochter gaat je denk ik niet helpen.
Als je er zo verschillend in staat lijkt het me niet zo handig voor je relatie. Daar zou je op kunnen letten. Maar misschien kun je daar wel overheen stappen als je weet dat het voor je dochter niet uitmaakt, of dat het juist fijn voor haar is dat ze altijd kan kiezen om bij haar ouders of haar zusje te slapen.

Angst

Angst is ook makkelijker te hanteren 's nachts als kinderen bij jou in bed slapen. Maar dan is het wel zaak om ook overdag te kijken of het een kind wel goedgaat en ze zich durft te ontwikkelen en nieuwe dingen durft aan te gaan. Maar als daar iets niet goed is merk je dat snel genoeg. Je kunt het niet argwanend gaan bekijken of daar mogelijk nog een argument is waar je je achter kunt verschuilen.

Gaat het niet om

Het gaat er mij niet om dat ik weer in het ouderlijk bed wil liggen. Ik vind het op dit moment prima apart te liggen en daar gaat het nu ook niet over. De reden voor mij om dit draadje te beginnen is omdat ik mij zorgen maak over het gegeven dat zij op 10-jarige leeftijd nog steeds niet goed apart kan slapen.

Andere reden?

Gebruikt de moeder haar dochter niet als excuus om vader op armlengte te houden?

skik

uitzonderlijk

Omdat het hier niet standaard voorkomt dat kinderen bij hun ouders, met name bij hun moeders slapen, komen die vragen ook op.
Mijn dochter sliep, na de scheiding,ook bij haar vader. Maar die begon zich daar wel ongemakkelijk onder te voelen omdat hij bang was dat hij op haar ging liggen in zijn slaap. Maar hij stond het wel altijd toe. Omdat hij het zelf gewend was gezien zijn herkomst.

Weinig effectief

AnneJ, je verwijzingen naar Japan etc. zijn weinig effectief. er is altijd wel ergens in de wereld iemand die iets bijzonders doet. de vraag van bezorgde vader mag gewoon serieus genomen worden.
Jammer dat vader de stap gezet heeft om dan zelf maar het bed uit te gaan. Waarom eigenlijk? Vond hij het zelf vervelend worden? Daar kan ik me iets bij voorstellen. Jammer dat de moeder daar helemaal geen rekening mee wil houden.

Een oplossing was al beschikbaar: het jongere zusje erbij. Misschien is dat nog wel mogelijk. Als moeder dat niet wil, dan zou ik haar zeker bevragen op haar keuzes. Waarom 'beschermt' ze haar dochters zozeer en geeft ze hen steeds hun zin, terwijl ze vader laat vertrekken uit het bed?

Een andere oplossing is: dochter wordt binnenkort 12, gaat naar de middelbare school, kinderkamer moet puberkamer worden. Het wordt dus tijd om met dochter haar slaapkamer opnieuw in te richten. Neem daarvoor ruim de tijd: dochter mag zelf alles bedenken, maar je kijkt wel of het haalbaar is. en geef aan dat je verwacht dat ze daarna ook voortaan op haar eigen kamer slaapt. Je gaat geen geld uitgeven als ze daar geen gebruik van maakt. Nog een advies: zet de kamer niet vol met computer, televisie etc. Het gaat vooral om de aankleding van de kamer, dar moet ze zich prettig in voelen.

Nog een tip: ga zelf met je dochter op speurtocht, wat voor kamer wil ze. Ga kijken in meubelzaken, blaadjes, zoek samen tweedehands spullen, of speur online veilingen af. Mocht je zelf iets in elkaar willen timmeren, doe dat dan samen. Maak er een hele taak van. Over anderhalf jaar moet het klaar zijn.

Laatste tip: spreek het goed door met moeder, zodat die geen onderhuidse stoorzender wordt, omdat ze dochter graag in haar bed heeft, liever dan vader (om wat voor reden dan ook). en moeder accepteert dat dit iets wordt wat jij met dochter gaat doen.

Tsjor

nou bezorgde vader

'Ik vind het op dit moment prima apart te liggen en daar gaat het nu ook niet over. '

Dus jij vindt het prima om apart te slapen en je vrouw en dochter vinden het prima om bij elkaar te slapen. Wat is dan je probleem?
Je klinkt jaloers. Zo van: ik slaap alleen, dus moet mijn vrouw ook maar alleen slapen. En nu zoek je naar goede redenen om je zin te krijgen. Die redenen zullen er best zijn, maar niet in de vorm van slechte gewoontjes voor je dochter.

nee vader wilde zelf weg

Iedereen gaat er maar vanuit dat moeder vader heeft weggejaagd uit bed (of dochter). Zo lees ik het helemaal niet. Hij schrijft dat hij zelf ergens anders wilde - de reden geeft hij hier niet (hoeft ook niet) en hij schrijft zelf dat het er los van staat.
Dat het er alleen maar om gaat dat hij zich afvraagt of het wel goed is voor het kind.

Lijkt mij niet speciaal goed of niet goed voor dit kind. Behalve dan, dat ze ten opzichte van haar zusje wat in een uitzonderingspositie zit. En daarbij dat ze misschien later beseft dat het niet helemaal gemiddeld is dat de ouders niet bij elkaar willen slapen (al komt dat vaker voor natuurlijk) en dat zij ondertussen wel bij haar moeder slaapt / wil slapen. Misschien kan dat voelen als een 'bondje' tussen moeder en (deze) dochter.

Klinkt als relatieproblemen. Klinkt alsof je (apart van dochter) moet proberen goed te communiceren met je vrouw. Goed naar elkaar luisteren. Kijken waarin je compromissen kunt maken.
Het maakt het wel moeilijker dat jij ook niet bij je vrouw wil slapen, waardoor dat bed anders toch leeg is.
Is dat nog te heroverwegen?
Ga anders in relatietherapie of verzin iets anders om de relatie beter te krijgen?

Hier

dochter van bijna 13, die nog heel graag in ons bed ligt.
Ik zie er geen enkel probleem in.
Als het aan haar lag lag ze elke nacht bij ons. Het past niet met 3 dus het mag maar incidenteel. Maar zodra het bed leegligt ( ik nachtdienst bijv) heb ik zelf geen enkel argument meer het niet goed te vinden, vind ik zelf.
Dus in een situatie waarin je als ouders toch al niet samen slaapt, lijkt het me lastig kind uit bed te weren.

Dochter gaat overigens op alle fronten heel goed. Is gewoon een gezelligheidsdiertje, ook altijd heel veel in woonkamer te vinden overdag.
Is zeer zelfstandig, levensgenieter, wel nogal gevoelig.

Andere kind mocht natuurlijk ook altijd in bed erbij, deed dit als klein kind veelvuldig, maar wilde dit zelf niet meer vanaf een jaar of 8.

Tsjor

Ik begrijp niet waarom je de info van AnneJ over bijv Japan niet relevant vindt mbt de vraag van ts. AnneJ toont mi juist aan dat dit slaapgedrag dus niet overal als bijzonder wordt gezien.

Nee

Maar weinig relevant, toch. Er zijn in de hele wereld wel uitzonderingen te vinden. Je leeft alleen niet 'daar' maar 'hier'. Vaak hangt aan één gebruik een hel complex van gebruiken en betekenissen vast en is het weinig relevant om daar één elelemnt uit te pikken.

Tsjor

wens van moeder?

Kan het zijn dat de moeder graag wil dat jullie dochter nog steeds bij haar in bed slaapt? Ik vind het wel ongebruikelijk, een kind van 10 dat (in plaats van vader) bij moeder in bed slaapt. Als je dochter niet goed alleen durft te slapen -maar dat is iets wat je vrouw beweert, toch?- zou ik daar wel werk van maken. Ga met je vrouw de discussie aan en laat dochter op haar eigen kamer slapen. Misschien gaat dat de eerste nachten niet goed, maar dat is een kwestie van wennen. En als het uitloopt op een compleet drama kun je altijd extern advies inwinnen.