Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Heidi*

Heidi*

27-07-2010 om 20:08

Eetprobleem!

Ik maak me serieus zorgen om onze zoon van 8 jaar. Ik weet niet waar ik me moet melden om zoiets aan te pakken. Net na zijn tweede verjaardag is hij raar eetgedrag gaan vertonen. Hij lustte steeds minder en wat hij vorige week nog lekker vond wil hij nu niet meer eten. En dat is door de jaren heen alleen maar meer en meer geworden.

Om kort te gaan hij eet alleen bruin brood (zonder beleg en boter) cornflakes, crackers, beschuit, rijst en pasta (zonder saus of groente), stukje kaas, komkommer, banaan, appel, tomatensoep van Unox (zonder stukjes)
En van het ongezonde soort natuurlijk wel van alles.
En dat is het!

Aardappelen, groenten en vlees dus nooit! Wel patat, pannenkoeken en andere troep, maar die kan ik natuurlijk niet elke dag voorschotelen.

Het wordt steeds erger. We hebben er nooit een probleem van gemaakt, maar nu weet ik het echt niet meer. Hij huilt aan tafel en moet steeds bijna spugen.
Een homeopaat of de huisarts? Wie weet het?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
liora

liora

27-07-2010 om 20:31

Orthopedagoog

Dit lijkt me een gedragsprobleem, dus misschien naar de huisarts voor een doorverwijzing? Ben wel benieuwd waarom jullie niet eerder aan de bel hebben getrokken.

Ik heb op tv weleens de behandeling gezien van kinderen met zeer afwijkende eetpatronen en vond het altijd prachtig om te zien hoe snel er enorme vooruitgang werd geboekt.

Naar een homeopaat zou ik nooit gaan dus ook niet met dit gedragsprobleem.

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Huisarts!

Zeer beslist. Die kan je doorverwijzen naar de juiste persoon.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

27-07-2010 om 20:46

Eetprobleem

Ik zou als eerste altijd naar de huisarts gaan. Het kan best zijn dat er wel een lichamelijke oorzaak voor is. Het komt vaak voor dat kinderen weigeren bepaalde zaken te eten die niet goed voor hun zijn of die hun lichaam niet kan verwerken. Als een lichamelijke oorzaak is uitgesloten moet hij leren om weer normaal te eten maar als je al zes jaar een eetprobleem hebt vergt dit intensieve therapie door bijv. een gedragstherapeut, kinderpsycholoog of orthopedagoog. Cognitieve therapie kan dan helpen. Het is jammer dat je niet eerder aan de bel hebt getrokken want hoe ouder een kind is, des te lastiger het is en hoe langer het duurt om dit probleem aan te pakken. Maar eerst naar de huisarts en dan kijken waar en bij wie je moet zijn. Ondertussen niet dwingen, geen strijd van maken en zorgen dat hij toch zijn voedingsstoffen binnenkrijgt mbv trucjes en een goede multi-vitamine. Succes!

Vic

Vic

27-07-2010 om 20:53

Huisarts

Een bezoekje aan de huisarts kan natuurlijk nooit kwaad, maar ik zie het niet als heel zorgelijk. Mijn kinderen zijn ook geen gemakkelijke eters. Qua groenten houdt het voor jongste op bij doperwt/worteltjes, sperziebonen en komkommer, oudste (11) eet inmiddels wat meer. Aardappels eten ze alleen gefrituurd/gebakken. Op vlees zijn ze ook niet dol, vis wel. Verder eten ze gelukkig goed brood en fruit. Ze groeien goed en zijn nooit ziek, dus ik ga ze niet dwingen te eten.

T&T

T&T

27-07-2010 om 21:06

Yep! hij heeft alles binnen!

Wat eet hij WEL? "bruin brood (zonder beleg en boter) cornflakes, crackers, beschuit, rijst en pasta (zonder saus of groente), stukje kaas, komkommer, banaan, appel, tomatensoep van Unox (zonder stukjes)"
Volgens mij haal je daar genoeg uit, al zal het wat eenzijdig zijn. Dus even ter geruststelling; op dit dieet kan hij best overleven. Ik maak geen grapjes, ik ben zelf moeder van een zeer problematische eter, nummer twee imiteert zijn zus nogal eens en wordt dus net zo moeilijk.
Wat er vanavond in ging? een geroosterde boterham met kruidenboter, en appelmoes... maar goed, tussendoor had hij een banaan, en wat blokjes kaas en worst op, dus ik was tevreden.
De strijd aan tafel heb ik al lang opgegeven, die win je nl nooit!
Ik kook niet apart voor de kinderen, maar er staat gewoon ook altijd brood op tafel, en eventueel blokjes kaas en leverworst, en appelmoes. Mijn kinderen zijn zelden of nooit ziek, dik zijn ze niet, maar ook niet extreem dun.
Als je je echt zorgen maakt kun je eens met een dieetiste gaan praten (huisarts kan doorverwijzen) om te zien of hij toch bepaalde voedingstoffen gaat missen en hoe je die dan kunt aanvullen. En overdrijf het verder niet met het lekkers, maar geef de dingen die hij wel lust en waar hij ook echt iets uit kan halen aan voedingswaarde, dus die bruine boterham (dan maar zonder iets) iedere dag een banaan, blokjes kaas. Hoe is hij met toetjes? je kunt hele lekkere shakes maken met yoghurt/ kwark, en gepureerd fruit. Hier wordt slecht eten niet gestraft door geen toetje te geven weinig warm eten? dan maar een flink toetje om de buik vol te krijgen!
groetjes, Tess

Heidi*

Heidi*

27-07-2010 om 21:08

Eerder aan de bel....

Iedereen om je heen roept hetzelfde probleem te hebben en het is natuurlijk ook niet van de een op de andere dag gebeurt. Zijn Hb gehalte in het bloed was in orde, dus dat was geen lichamelijke oorzaak.
Ik zal naar de huisarts gaan.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

27-07-2010 om 21:18

Lichamelijke oorzaak

Ik dacht eerder aan iets als een bepaalde voedsel-allergie of -intolerantie. Het dochtertje van een vriendin weigerde pertinent bepaald voedsel te eten omdat ze er letterlijk van moest kotsen en later bleek na uitgebreid onderzoek dat ze een aantal voedselintoleranties had. Precies voor dat voedsel dat ze weigerde te eten... Bepaalde soorten groenten en fruit zijn berucht en voor sommige mensen helemaal niet gezond bijvoorbeeld.

Heidi*

Heidi*

27-07-2010 om 21:41

Pelle...

...bedoel je de boterham beleggen met appel of komkommer? Of stukjes erbij geven?

Ik denk als ik het erbij geef dat hij het ook op eet, maar er op denk ik niet. Ik weet het niet. Soms wil hij geen kaas, dan weer wel en zo is het met alles

Vic

Vic

27-07-2010 om 21:52

Normaal eetpatroon

Variatie is natuurlijk het beste, maar het verschil tussen warm eten en koud eten (brood en fruit) is natuurlijk alleen maar de temperatuur. En of je je kaas op je brood of ernaast eet is natuurlijk ook totaal irrelevant. Het is een beetje apart, maar ik zie echt geen abnormaal eetpatroon. Maar ja, misschien ben ik zelf een beetje vreemd. Ik kan nl ook niet alles eten. Boter bijv. vind ik zo brrrrr. Dat kan ik dan ook niet binnenhouden, en ik sta gruwelend de broodjes te smeren als mijn kinderen hagelslag op brood willen (de rest krijgen ze zonder boter).

Michelle

Michelle

27-07-2010 om 22:19

Uitleggen

Hoi!
Ook ik heb een dochter (inmiddels 10 jaar) met wie we al de nodige zorgen rondom eten gehad hebben. Toen het een jaar of twee geleden echt de spuigaten uit ging lopen (brood at ze altijd nog wel goed, maar ook dat ging toen niet meer) heb ik het een keer flink laten escaleren. Ik weet dat er altijd wordt gezegd dat verplich eten niet werkt, maar ik heb toch echt een minimum ingesteld wat ze moet(!) eten. Toen ze dat niet meer deed heb ik duidelijk laten merken dat ik me daar veel zorgen over maakte. Ik heb aan de hand van 'het grote boek over je lijf' laten zien waarom je eten nodig hebt en waarom ik dat dus zo belangrijk vindt. Op die leeftijd, begrijpen ze dat best. We hebben toen dus dat minimum-rantsoen ingesteld: 's ochtends en 's middags in elk geval één boterham, tussendoor een keer fruit en van de avondmaaltijd van alles in elk geval een klein hapje. wat je lekker vindt, daar eet je meer van. Langzaam maar zeker is het toen weer wat beter gegaan.
Nog een paar dingen die volgens mij geholpen hebben:
- ik ben zelf niet meer tegenover haar gaan zitten tijdens het eten, maar ernaast. Ik zat me altijd op te vreten over dat gepruts met eten en als ik het niet zie, heb ik daar minder last van.
- Eten vind ze niet leuk, maar koken wel! Af en toe mag ze dus zelf koken en ik moet zeggen dat ze daar dan ook redelijk van eet. Afspraak is wel dat de gekookte maaltijd in elk geval iets van groente bevat.
- Eén avond in de week mag ze helemaal zelf kiezen wat we eten. Dat is geen pizza, patat of pannenkoeken, want dat doen we standaard een keer in het weekend.
Ik wens je veel succes met je probleemeter!
Groet, Michelle

bonnie

bonnie

27-07-2010 om 23:36

Zo makkelijk gezegd

Mijn zoon heeft een vergelijkbaar eetpatroon. Hij heeft wel ook een diagnose ass, waardoor een hoop mensen, en zeker hulpverleners, gelijk ´ohja!´roepen. Dan ´mag` het blijkbaar wel. Er is iig nog geen hulpverlener geweest die me aanraadde er iets mee te doen. En weet je wat, ik vraag me ook echt af of er iets mee te doen is. Bij mijn zoon dan!! Behalve dat dan dat ik zelf al jaren doe, want het is niet zo dat we er niets mee doen.
Serieus, ik vraag me dat echt af, het is zo makkelijk gezegd; hulp zoeken. Maar is die hulp er dan? Ik heb er nog nooit van gehoord (ik bedoel hulp waarbij ik me kan voorstellen dat het helpt bij zoon hier) en heb er weinig vertrouwen in. Ik ben er nl van overtuigd dat je het bij mijn zoon ook makkelijk erger kunt maken. Het zit bij zoon erg ingewikkeld en er spelen verschillende factoren mee. Ooit is hij wel lichamelijk doorgelicht en is er niets gevonden. Behalve dat zoon een grote weerstand heeft tegen het proeven van nieuwe dingen, is het bij hem ook zo dat hij plots kan veranderen van smaak. Zo eet hij iets maanden en dan ´lust`hij het niet meer. En dan krijg je het er ook echt niet meer in. Verder is hij enorm eigenwijs, iets dat niet echt meehelpt hierin. Zou ik teveel druk leggen, eet hij gewoon niet meer. Dat heb ik altijd aangevoeld en nu zegt hij het zelf. Natuurlijk zit daar ook een stuk manipulatie in, juist de mix van heel veel dingen samen maakt het ingewikkeld. Maar de insteek van mij uit is altijd geweest hem juist niet te triggeren tot extreme reacties, dat wordt ook snel een gewoonte, en ontspanning is dan helemaal ver te zoeken, terwijl eten ontspannend moet zijn. Sowieso lastig in deze situatie. Overigens denk ik nu niet meer dat hij zich zal doodhongeren hoor, maar zou ik hem echt dwingen dan verliest hij alle vertrouwen in mij. Daarbij heeft hij zeker een aantal onrealistische gedachten mbt eten, maar hij is er allergisch voor als je daaraan probeert te sleutelen, en dat merkt hij gelijk. Enerzijds is er best motivatie bij hem, hij vindt het zelf natuurlijk ook vervelend dat hij niet zomaar bij anderen kan eten etc, van de andere kant is zijn motivatie beperkt. Info geven heeft geen zin want hij ´eet immers best evenwichtig,` en dat is ook zo. Het is meer een probleem van aanpassing en nu heeft zoon sowieso weinig motivatie om zich ´aan te passen´, te confirmeren, dus dat helpt ook al niet. (soms schaamt hij zich er wel een beetje voor, maar doorgaans is hij meer van: zo ben ik nu eenmaal)

ijsvogeltje

ijsvogeltje

28-07-2010 om 00:21

Bonnie en heidi

Bonnie, misschien is het makkelijk gezegd dat Heidi hulp moet zoeken. Maar ik vind het eigenlijk ook makkelijk gezegd dat hulp (voor jouw kind dan) waarschijnlijk toch niet zal werken. Hoe weet je dat zonder het te proberen?
Heidi plaatst hier een oproep omdat zij het een problematische situatie vind. En op basis van wat ik hier lees, vind ik dat ook. Ik ben het dan ook niet met Vic eens dat dit een normaal patroon is.
Heidi, er zijn vast kinderpsychologen of orthopedagogen te vinden die dit vaker bij de hand hebben gehad.
Volgens mij heb ik hier op het forum ook wel eens gelezen over mensen die hulp heb ben ingeroepen (maar misschien was het ook wel ergens anders). Wat mij daarvan bij is gebleven, is dat het eerste advies standaard was: ga niet meer mee in het 'gezeur' van het kind. Een hardere aanpak dus: heldere afspraken, minimum hoeveelheden vaststellen, er moet 'gewoon' worden gegeten. Ik vond dat eigenlijk ook wel heel logisch klinken. Je zult de (opgebouwde) angst en weerstand moeten doorbreken. Maar goed, persoonlijk geen ervaring hiermee (tenminste niet in deze mate), dus verder geen tips.

bonnie

bonnie

28-07-2010 om 00:34

Pelle

Dank, ik had er over gelezen! Maar het werkt zo niet bij mijn zoon. Want dan zouden de zaken in zijn systeem zitten en in principe ook blijven, maar dat is dus niet zo. Het gaat bij hem ook om smaaksensatie, en die verandert blijkbaar. Zo lust hij iets, en zo weer niet. En als hij besluit iets te willen proeven (hetgeen in feite het enige is dat werkt hier, hij moet het zelf willen, ik doe dus niets anders dan proberen daarop in te spelen) dan proeft hij het ook gewoon, meteen, in één keer. Het gaat meestal om bepaalde producten, zo vindt hij bijv verse kruiden niet eng om te proeven, en verse rauwe groente wil ook nog wel gaan, maar niet iets gecombineerds. Van de andere kant gaat ´rotzooi´ wel goed, gefrituurd bijv, snacks, juist volkomen ondefinieerbaar, durft hij wel aan, puur vlees niet. Snoep is doorgaans ook geen probleem.
Bovendien hebben we ook wel vaker, juist door de diagnose, geprobeerd dingen stapje voor stapje te doen. Maar we blijven dan steken. Omdat hij ´moet` van mij, speelt hij het spelletje mee, maar is niet van plan zich gewonnen te geven. Zo blijft hij bijv op 3 erwtjes steken. Die slikt hij ook gewoon door, zonder te proeven of te kauwen. Hij wil gewoon niet echt dan en het blijft duwen en trekken. Behalve bij de voedingsmiddelen die hij zich uit zichzelf eigen maakt. En dan heb je de tussencategorie, rauwe groente bijv moet hij van mij iedere dag, (gekookt lukt dus niet) en dat vindt hij niet echt erg maar hij probeert er wel vaak onderuit te komen, heel vermoeiend.

bonnie

bonnie

28-07-2010 om 00:44

Ijvogeltje

Nu ja, zo werkt dat voor mij iig niet hoor. Het is zeker niet zo dat ik zomaar wat uit ga proberen. Natuurlijk weet ik niet dat hulp niet werkt. Maar ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat we absoluut geen behoefte hebben aan de verkeerde hulp voor zoon. Het probleem heeft hier al altijd gespeeld en ik heb altijd gevoeld dat het ingewikkeld ligt. Het is niet zomaar een opvoedprobleem. Hoewel ik zeker niet uitsluit dat dat er ook in zit, het zit allemaal verweven met elkaar. Ik ben vooralsnog geen enkele hulpverlener tegengekomen waarvan ik dacht; die kan me helpen hiermee. En ik ben er toch al genoeg tegengekomen. Dat wil niet zeggen dat ze er niet zijn, maar zomaar wat hulpverleners zich op mijn zoon laten storten, nee, niets voor mij. Standaard adviezen kan ik zelf trouwens ook heel goed bedenken.

kueb

kueb

28-07-2010 om 07:48

Hier vergelijkbaar patroon

..en wat hier heeft geholpen was een beetje hulp (vooral om lichamelijke oorzaken uit te sluiten) en heel veel geduld.

We hebben aan de hand van een voedingstabel uitgelegd waarom je gevarieerd moet eten. Laten zien: in het ene voedingsmiddel zit fosfor, in het andere kalium, in het derde vitamine C. Echt uitgebreid besproken wat voor soort stoffen je nodig hebt. Brandstof, bouwstof, mineralen, sporenelementen, secundaire plantestoffen enz.

Aan de hand daarvan minimum-eisen geformuleerd en langzaam ingevoerd. Vlees hoeft niet, dat kan je vervangen, maar dan moet je wel afwisselen, je kunt niet volstaan met kaas. Dat is geen volwaardige bron van eiwitten en alle andere dingen die in vlees, bonen of noten zitten (en er zit te veel verzadigd vet in). Ook bij groente en fruit is het belangrijk om af te wisselen.

Klinkt wel logisch, toch?

Net gisteren wilde zoon geen aardbeien eten.. we pakken dan de tabel erbij; ze blijken tjokvol vitamine C te zitten. Ok dan.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

28-07-2010 om 08:50

Aardbeien

Dat uitleggen waarom bepaalde voedingsmiddelen belangrijk zijn, hoe het hele proces werkt en wat er allemaal in zit kan zeker helpen. Daarnaast zijn er zeker wel goede resultaten te behalen met gedragstherapie als dit soort eetproblemen "in de kop" zit en je er zelf als ouders niet veel meer aan kan doen en zowel jij als je kind gefrustreerd raakt door dit eetprobleem. Je kan wachten totdat het vanzelf overgaat (vaak is het een fase) maar het kan ook zo zijn dat het alleen maar erger wordt en je ook als volwassene een bijzonder moeilijke/kieskeurige eter blijft. Nou is het als volwassene anders en idd een kind raakt niet zomaar ondervoed (ik was zelf een enorm moeilijke eter als kind; lustte alleen maar brood met rozenbotteljam en karnemelk) maar ik denk wel dat je er alles aan moet doen als ouder om je kind te leren genieten van eten. Maar toch nog even dit over de aardbeien: mijn zoontje en ik kunnen daar niet tegen tenzij ze eerst met kokend water worden overgoten. We kunnen ook niet tegen kiwi's, sojaprodukten en varkensvlees.

Pippin

Pippin

28-07-2010 om 09:33

Ook vergelijkbaar

Dochter is inmiddels al 14 jaar. Haar eetpatroon is ook niet 'normaal' te noemen. Dat was al vanaf haar allereerste borstvoeding zo. Kieskeurig, wars van al het nieuwe (heeft eens een hele dag gehuild, maar wilde de borstvoeding absoluut niet uit de fles), neiging tot angstig worden wat eten betreft. Ik herken heel veel in deze link http://en.wikipedia.org/wiki/Selective_eating_disorder. Ze heeft verder geen stoornis. Ze is wel erg gevoelig en kan ook verschrikkelijk goed proeven. Brood bij een andere bakker vandaan, melk die 'op de datum' is, een 'verbeterde smaak', dat proeft allemaal direct.
Een jaar terug was hier een programma over op de tv. Dochter heeft met open mond zitten kijken. 'Mam, dat heb ik ook.' Ze is er ook van geschrokken, want die mensen waren wel heel extreem en doet nu meer haar best om dingen te proberen. (net als in het programma, neemt ze dan hele kleine hapjes) Hier staan tips van de dietiste uit het programma http://uktv.co.uk/really/item/aid/581022.
Een paar dingen hebben hier geholpen. Ten eerste: onze dochter is gezond, ontwikkelt zich goed, dus we hoeven ons daar niet bezorgd over te maken. Blijkbaar is het mogelijk om ook met een beperkt voedingspatroon goed te groeien en te ontwikkelen.
We moeten een beetje buiten de gebaande paden denken. Brood met kaas vindt ze vies, ze lust wel droog brood en kaas uit het vuistje. Gekookte groenten zijn niet lekker, maar ze lust wel rauwe wortels.
Daarnaast de wetenschappelijke invalshoek. We hebben net als Michelle en Kueb, heel veel uitleg gegeven over gezonde voeding. Zij zorgt dat wij ons geen zorgen maken. Zij moet er zelf voor zorgen dat ze aan de schijf van vijf toekomt. Als ze niet drie keer in de week vlees eet, moet ze aan de vleesvervangers bijvoorbeeld.
We hebben ook afspraken gemaakt over haar gedrag hieromtrent. Wij zullen haar niet dwingen iets te eten, maar zij mag geen commentaar hebben op wat er tafel staat en niet zeuren over wat wij en andere mensen haar aanbieden. Als ze iets niet hoeft, mag ze vriendelijk en beleefd bedanken. We willen ook geen vieze gezichten aan tafel. En ze moet aan tafel blijven tot iedereen klaar is met eten.
Verder hielpen een kookcursus, dochter zelf laten kiezen, koken en bakken, en eten bij 'vreemden' en in restaurants (wokken was hier een groot succes) heel erg veel. Maar het gaat heel erg langzaam. Ze heeft al heel wat kerstdiners bij mijn schoonfamilies uitgezeten met een droog stukje stokbrood.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

28-07-2010 om 09:50

Fussy eaters

Ik heb die realityshow "Farm of Fussy Eaters" gezien; echt ongelooflijk en als je zelf nooit een eetprobleem hebt gehad schokkend en heel moeilijk voor te stellen. De aanpak en de tips van die psycholoog, dietiste en kok vond ik erg goed en het is fantastisch om te zien hoe hun geduld (en strengheid) bij sommige van die moeilijke eters vruchten afwerpt. Helaas blijkt ook dat niet iedereen er ontvankelijk voor is of open voor staat. Het gaat echt om de wil en het vermogen om die knop in je hoofd om te schakelen en buiten je veilige grenzen te gaan. Een aanrader om te zien! http://uktv.co.uk/really/homepage/sid/7319

T&T

T&T

28-07-2010 om 10:15

Eet teams

Ook in nederland zijn er ziekenhuizen die een "eet team" hebben, en waar kinderen gecombineerde therapie krijgen om (weer) aan het eten te komen. Wij hebben ook bij zo'n team gezeten, conclusie: geen lichamelijke oorzaak, en een doorverwijzing naar de orthopedagoog. Uiteindelijke conclusie ASS! En idd dan roept iedereen "oooh ja!" maar is het probleem nog niet opgelost. De vraag is ook of er wel een probleem is? zolang het kind verder gezond is en geen extreem ondergewicht heeft. Wij hebben nooit voor een ziekenhuis opname gestaan puur omdat ons kind "te gezond" was, met het beetje dat ze binnenkreeg kon ze dus toch overleven.
De echt extreme gevallen (kijk maar eens op de website van de vereniging NEE-eten) komen in het ziekenhuis aan de sonde voeding, zover is het hier gelukkig nooit gekomen.
Daarmee zeg ik niet dat het geen serieus probleem is! je moet dit zeker serieus nemen, maar kijk dan samen met een dieetiste ens serieus naar wat er wel en niet in gaat, en wat je daar eventueel aan kunt doen. Schrap het idee van "gezellig" eten, eten is niet gezellig, eten is gewoon je tank vol gooien zodat je verder kunt. (dat snappen mijn kinderen dan weer wel)
En even over dat doodhongeren... ik heb wel in de praktijk gezien dat een kind zich goed ziek kan hongeren, DAT was voor mij de grens, want het ging er puur om dat ze moest eten wat IK (en de huisarts) wilde, nl die boterham! dat ging niet. Met een bord pap kreeg ze evenveel voedingstoffen binnen, en dat ging wel! waar leg je je prioriteiten dan? Al zou ze tot haar 20ste pap eten, het zal me worst wezen (haha, die eet ze dus niet) zo lang ze verder maar gezond is.
groetjes, Tess

Vic

Vic

28-07-2010 om 10:34

Ijsvogeltje

Volgens mij heb ik niet gezegd dat het een normaal eetpatroon is (hoewel mijn titel anders suggereert, maar die past niet bij mijn reactie). Ik vind het niet abnormaal, in de betekenis van 'zorgelijk'. Natuurlijk is het wat apart, anders dan anders, maar voor zover ik het zie krijgt hij voldoende voedingsstoffen binnen. In mijn eerste reactie gaf ik ook al aan dat een bezoek aan huisarts of diëtist nooit kwaad kan, maar dat er bij mij nog geen alarmbellen gaan rinkelen. Nu ben ik ook helemaal geen deskundige, hooguit ervaringsdeskundige met een eet-verleden en kinderen die ook zo hun voorkeuren hebben. Waarbij ik bij mijn oudste het gezien dat het ook beter kan worden naarmate het kind ouder wordt.

bonnie

bonnie

28-07-2010 om 16:46

Eetprobleem

Voor zover ik weet is de reguliere hulp ook echt afgestemd op kinderen die echt te weinig eten, of te weinig voedingsstoffen binnen krijgen. Zo is het bij mijn zoon niet. Al ´weet` ik heel goed dat het bij hem zo ver kan/had kunnen komen, als ik de verkeerde keuzes maak. Hij zorgt zelf heel goed voor de schijf van 5 enz enz.
Dit draadje blijft wel door mijn hoofd spoken want het ligt gevoelig. Ik heb een zeer goede relatie met zoon en dat is voor hem essentieel. Natuurlijk voor alle kinderen maar voor hem misschien iets meer dan gemiddeld. Nu ligt die relatie toch al snel onder vuur, omdat zoon zeer gevoelig is, van nature wat wantrouwend en omdat hij zeer sterk de regie wil houden, hetgeen soms botst met opvoeden natuurlijk. Dus het is vaak laveren, al helpt het enorm dat hij zichzelf ook veel opvoedt Ook met eten is het laveren, en schiet het snel de verkeerde kant uit. Iemand had het over leren genieten van eten, dat staat voor mij voorop. (hoewel het mi meer niet-afleren is) Maar dat is soms lastig omdat het erg botst, zeker voor zoon, met de lichtste druk. Dus loslaten is hier een groot woord, en gelukkig geniet hij vaak ook wel van eten. (maar dan wel zijn eten)
Loslaten botst ook met therapie. Ik zou alleen iets hebben aan een zeer goede therapeut die echt al die aspecten van zoon en de interacties tussen ons rondom eten mee kan nemen en met mij bekijken. Een gemiddelde therapeut kan dat mi niet.
En Pelle, ik vind je wat overdreven. Ook kinderen die schijnbaar goed mee-eten zullen niet altijd even uitgebalanceerd eten. Als ik bijv zie hoe weinig kinderen die hier een hapje komen mee eten goed, zwaar brood eten...heel weinig. Dat eet zoon gelukkig dan weer wel en daarmee zal hij wat compenseren. Het is wel voor mij veel werk omdat ik dan wel zorg dat dat beetje dat hij binnen krijgt heel voedzaam is. Zou ik dat niet doen dan zou hij wel tekorten krijgen snel denk ik.
En hier altijd vit pillen en visolie. Ik zoek zelfs het snoep erop uit vaak. Hij krijgt gewoon snoep, ik wil hem niet in een bijzondere positie plaatsen dat zit hij toch al teveel, bovendien helpt minder/meer snoep helemaal niets bij hem. Maar ik kies dan vaak chocolade met nootjes bijv in een periode dat hij weinig noten eet, want hij eet nauwelijks vlees. Beter dan een lollie waar dan helemaal niets aan voedingsstoffen inzit. (maar als hij die zelf graag wil mag het wel) Ook mag hij onbeperkt chocolade melk, maar hij drinkt het nauwelijks. Maarja, nu kies ik nog vaak snoep uit. Er komt een leeftijd dat dat ook grotendeels gedaan is natuurlijk. Ook hier moet hij vleesvervangers maar dat lukt maar moeizaam.

Fatima

Fatima

28-07-2010 om 19:40

Voor bonnie

Ik vind je wel heel makkelijk. Je denkt dat er geen goede hulp is, je denkt dat die hulp jouw kind toch niet kan helpen en je bent alleen maar bang dat het erger wordt. Vreemde ogen dwingen toch vaak wel. Waarom ga je niet eens een gesprek aan bij zo'n eetteam? Wat let je?

Marjoleine64

Marjoleine64

28-07-2010 om 20:04

Het komt goed, ooit

Onze zoon was net zo, vanaf anderhalf jaar wilde hij vrijwel niets meer eten. Tot die tijd at hij werkelijk alles wat we hem voorzetten... Daarna alleen nog brood met pindakaas, of droge aardappel (en uiteraard friet en pannekoeken). Wij dachten dat dat na een tijdje (weken, maanden) vanzelf wel beter zou worden, hij was onze oudste dus we hadden geen vergelijking. Maar helaas, het werd niet beter. Heel langzaam is er steeds iets bijgekomen, vissticks, banaan, peer, appel, hamburger... Brood at hij altijd wel goed, en nog steeds. Hij is nu 12-en-een-half en gaat na de vakantie naar de brugklas, en is nog steeds een moeilijke eter. Maar er is veel wat hij nu gewoon mee-eet, vis en vlees in alle vormen, aardappel/macaroni/rijst, pizza, en ook veel groentes gaan nu wel (soms onder protest). Het enige wat echt nog niet lukt is rauwe groente, nog geen plakje komkommer of tomaat daar gaat hij echt van kokhalzen. Dus als wij sla eten krijgen de jongens fruit (ook jongste is niet dol op rauwkost). Dat leren ze vast ook nog wel eens...
We hebben hem ook wel eens laten onderzoeken, maar hij was nooit ziek en groeide altijd goed (langste jongen van de klas), en er was inderdaad niets aan de hand. Wat zeker niet hielp hier was dat mijn man veel strenger was (en is) in dit soort dingen dan ikzelf, en dat we soms wel konden afspreken om niet vaker dan 2 keer aan te dringen maar dan probeerde hij het toch nog een keer en nog een keer - weer strijd aan tafel (tussen vader en zoon) die we nu juist probeerden te vermijden door afspraken te maken.
Veel succes, Marjoleine

bonnie

bonnie

30-07-2010 om 10:37

Laatste keer, fatima

Voor de laatste keer Fatima, op berichtjes met de strekking zoals de jouwe, want ik vind ze best vervelend, vreemde ogen dwingen niet bij mijn zoon. Net zoals een hele hoop zaken niet helpen, ik weet precies wat wel/niet helpt. (ik heb nog een kind, dat gewoon een miep is met eten, daar helpt heel veel wel, maar dat kan ik zelf wel)
Het enige dat helpt bij zoon is hem zelf weten te triggeren. Als ik vandaag iemand zou weten die dat zou kunnen doen, stond ik morgen voor de deur. Baat het niet, schaadt het niet, gaat absoluut niet op.
Ik snap ´jullie` ook helemaal niet. Als er fysiek iets aan de hand was, met jezelf, of erger, je kind, dan ga je toch ook niet zomaar maar wat doen? Dan wil je net zo goed een kansberekening, met risico analyse etc etc. Het punt is dat de hele pedagogiek vaak helemaal niet zo goed onderbouwd is, en aan risico analyse wordt al helemaal niet gedaan. (en mag je niet over reppen want dan ben je geen believer)
Overigens lachen ze me bij een eetteam uit. Nogmaals, voor zover ik weet, zijn eetteams er alleen voor de kinderen die niet of onvoldoende eten. Niet voor kinderen die extreem kieskeurig eten.
Dat ik makkelijk hierin ben vind ik beledigend. Je wil niet weten hoeveel ik hiermee bezig ben en hoeveel hoofdbrekens het me gekost heeft.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

30-07-2010 om 15:05

Eetteam

Google eens op specifieke of sensorische voedselaversie bij kinderen. Dit is de term die gebruikt wordt bij kinderen die extreem kieskeurig eten, bepaalde voedselsoorten consequent weigeren, dit doorgaat tot in de basisschoolleeftijd en het niet vanzelf beter wordt of overgaat. Er hoeft geen sprake te zijn van (dreigende) ondervoeding, ziekte of groeiachterstand maar als het zo uit de hand loopt dat ouders de spanningen tijdens de maaltijden nauwelijks meer kunnen hanteren is er een geldige indicatie voor psychotherapeutische hulpverlening. Met name cognitieve gedragstherapie geeft zeer goede resultaten.
Daarnaast heeft een aantal ziekenhuizen en revalidatiecentra multidisciplinaire eetteams (eettherapieplaatsen) voor kinderen met een eetprobleem/eetstoornis. Dit team bestaat in de regel uit een kinderarts, een dietist, een maatschappelijk werker en een orthopedagoog en/of een kinderpsycholoog. Verwijzing geschiedt door de huisarts of de kinderarts/psychiater. Deze eetteams
zijn beschikbaar voor alle kinderen met een eetprobleem ongeacht of er een ontwikkelingsachterstand of lichamelijke ziekte meespeelt.

Buurmeisje

Wij hebben een buurmeisje die ook zo extreen kieskeurig is met eten. Vanaf dat ze ongeveer 2,5 was...Ouders met de handen in het haar...en zo eigenwijs dat ze ook géén nieuwe dingen wil proberen. Niet met positieve beloning, niet met straf. Lust geen brood...eet met moeite een half sneetje zonder korst en zonder beleg.En warm eten al helemaal niet. Ja alleen de bekende dingen, patat pizza en pannekoek. En met veel moeite wel ´s wat gebakken aardappelen...of wat rauwkost.
Is broodmager en erg klein voor haar leeftijd. Sport ook veel en graag dus heeft echt wel wat nodig. Wordt ze gedwongen te eten, dan spuugt ze alles erna weer uit...
Kind is onderzocht op allerlei dingen,darmen,voedselallergie etc. en niks...dus.
En toen gingen ze op kamp,groep 8.Juf wist van de eetproblemen.En deed net of ze van niks wist en behandelde haar net als de rest....Aan zee was het.En buurmeisje kreeg daarvan ontiegelijke honger...en snoep of pakjes drinken of andere vullende dranken of koeken waren er ook al niet. Buiten de maaltijden was er gewoon niks. En ze hadden ook geen snoep of geld voor iets.Dus at buurmeisje na 2 dagen gewoon, gewoon.Brood met korst en beleg, soms wel 6 stuks.Warm eten alles, stampotten, pasta´s, soep en de toetjes ook nog.
Dochter (zelfde klas) vielen de ogen uit d´r hoofd...
Buurmeisje kwam op kamp 3 kilo aan...
En eet nu alles wat haar ouders d´r voorzetten( nou oke,bijna alles).
groeten albana

T&T

T&T

01-08-2010 om 11:52

En ze leefden nog lang en gelukkig... zucht

Ja, van die wonderbaarlijke verhalen van kinderen die ineens het licht zien en wel alles gaan eten heb ik ook genoeg gehoord. "geef ze maar eens een dag niks, moet je zien wat een honger ze krijgt!" Sorry, die techniek werkt lang niet voor ieder kind, ook niet als ze op kamp gaan.
Mijn dochter heeft altijd moeilijk gegeten, en ik ben blij als we gewoon een stapje verder komen (zoals geen pap meer maar een boterham), en als ze eens iets nieuws wil proberen ben ik helemaal blij.
Intussen probeer ik gewoon de druk eraf te halen. Eten is voor een heel groot deel cultureel bepaald, en hier moet het nog gezellig zijn ook... maar uiteindelijk is het gewoon brandstof! En gelukkig loopt een mens op heel verschillende variaties in brandstof
Tess

ijsvogeltje

ijsvogeltje

01-08-2010 om 12:29

En toch...

En toch heeft Albana een heel goed punt. Ik vind het ook herkenbaar. Ik heb zelf jaren kampen begeleid en heb geregeld meegemaakt dat slechte-eters met kamp dingen aten die ze nog nooit hadden gehad. Dat ouders ons na afloop echt verbijsterd aankeken en vroegen hoe we dat hadden gedaan. Eh, nou niets... Maar een kamp én de consequente uitstraling dat eten iets heel normaals is, kan sommige kinderen echt over een grens helpen.
En nee, daarmee zeg ik niet dat slecht eten alleen maar een opvoedprobleem is. Absoluut niet. Maar de oplossing ligt wel vaak in een iets andere aanpak door de ouders. Natuurlijk niet altijd (voordat ik het halve forum over mij heen krijg), maar vaak wel. Veel ouders hier op OOL hebben een kind met ASS of ADHD (ik zelf ook). Da's niet zomaar een opvoedprobleempje, maar we weten inmiddels allemaal dat de opvoeding zéér bepalend is. Juist voor kinderen die niet helemaal standaard zijn, komt het er in de opvoeding op aan.
Het valt mij (in de eet-draadjes hier, maar ook in mijn omgeving) steeds weer op dat 'eten vooral gezellig moet zijn' en dat kinderen erg veel ruimte krijgen om eten te weigeren. Ik vind eten in de eerste plaats een noodzakelijk gebeuren om de tank weer vol te gooien. Als dat gezellig kan, graag. Kan dat niet gezellig, dan moet je andere gezellige momenten creëren. En ik vind dat je best strenger mag zijn dan 'je moet één piepklein hapje proeven'. En dan bedoel ik niet dat je het eten letterlijk naar binnen gaat proppen (da's wel weer een ander uiterste), maar wel dat je als ouder eisen mag stellen.
Bij onze beide kinderen heeft een flink strengere aanpak het niet/slecht eten doorbroken.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

01-08-2010 om 16:40

Eten

Het is natuurlijk allemaal niet zo zwart-wit en daarnaast is ieder kind en ieder eetprobleem anders. Ik was een bijzonder moeilijke eter als kind en mijn vader was van de harde aanpak. Gewoon alles opeten wat er op je bord ligt en zo niet, een klap en nog meer op je bord. Het werkte niet. Wellicht heb ik als gevolg daarvan anorexia en boulimia gekregen op latere leeftijd (waar ik gelukkig alweer heel lang van af ben) maar ik ben wel op een heel andere manier met eten omgegaan bij mijn zoontje. Heel relaxed. Hij hoeft van mij nooit alles op te eten en hij hoeft niks te eten wat hij niet wil. Wel van alles wat proeven. Gelukkig is hij een supermakkelijke eter en gaat alles er met smaak en in grote hoeveelheden in. Zelf kan ik weer genieten van eten maar voor mij hoeft het niet perse "gezellig" te zijn. De ochtendboterham eten we niet samen en in het weekend pakken we ook 's middags gewoon zelf brood los van elkaar. Ik hou niet echt vast aan vaste tijden. Je eet als je honger hebt. Ik probeer wel 's avonds op een vaste tijd aan tafel te eten maar het zit er bij hem zo snel in dat het vaak voorkomt dat hij veel eerder klaar is dan ik en dan laat ik hem niet tegen heug en meug aan tafel zitten wachten totdat ik klaar ben. Een keer voor de tv eten vind ik ook geen ramp. Het echte "gezellige" eten is een echt genot en alleen bij feestjes, uit eten gaan etc. Maar dan is het ook echt een belevenis en voegt het iets extra's toe. Het is lastig om de juiste balans te vinden, zeker als er meerdere ouders/kinderen in het spel zijn (ik ben alleen en hij is enig kind dus dat is relatief simpel) maar waar het om gaat is dat eten idd in de eerste plaats noodzakelijke brandstof is en dat verplichte "gezellige" samen eten vind ik persoonlijk zwaar overschat. Bij ons thuis vroeger was het een verplichting en een zware opgave; voor iedereen. Waarschijnlijk dat ik er daarom ook niet zo veel waarde aan hecht. Zoonlief vindt het wel leuk om bij anderen te eten en te zien hoe ze het daar doen maar van hem hoeft het ook niet zonodig samen. Als het eens voor een bijzondere gelegenheid alles uit de kast getrokken wordt inclusief mooi gedekte tafel, leuk. Maar niet iedere dag. Eten kan een leuk sociaal gebeuren zijn maar als je kind moeilijk eet en het de sfeer verpest aan tafel komt er ook meteen zo'n enorme lading op te staan. Vandaar dat zo'n kamp oid best een positieve invloed kan hebben lijkt me zo. Verandering van spijs, omgeving en regels kan best doen eten Maar dat geldt uiteraard niet voor iedereen. Te streng is niet goed, te makkelijk ook niet. En ondertussen wil je natuurlijk niet dat je kind een of ander tekort oploopt en/of een hekel krijgt aan eten op zich...

Bastet

Bastet

01-08-2010 om 18:41

Het is ook lastig

Ik probeer altijd de gulden middenweg te bewandelen.Mijn vader is streng opgevoed,als hij in de avond zijn zoetwatervis niet wilde eten,kreeg hij het de volgende dag koud op brood.Met als weergaloos gevolg dat hij tot zijn 50e geen vis at.....
Ik mocht zelf een paar dingen echt vies vinden,zoals zuurkool(oh gruwel)en ben groot geworden op pasta,geahkt,bruine bonen en komkommer,zo ongeveer.Dat betekend niet dat je dus nooit meer goed eet,want ik eet nu heel gevarieerd,is dus goed gekomen.Mijn zus was nog veel erger dan ik,en die eet ook goed nu.
Ik zelf heb drie kinders,van nu 10,13 en 18,met een zeer uiteenlopende smaak kwa eten.Ze komen allemaal op tijd aan de beurt met hun favoriete eten,en dus hebben ze op sommige dagen iets wat minder favoriet is.Voordeel is wel,met een groter gezin,je kunt gerust twee groentes klaarmaken,makkelijker dan in een gezin van 3 personen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.