Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Even mijn stoom kwijt [pleegzoon was naar zijn tante]

Ik moet echt even mijn stoom afblazen, ik ben niet echt blij met wat er vandaag gebeurde.

Zoals ik al eerder vertelde hebben wij sinds begin augustus een pleegzoon in huis, hij is 9 en wordt binnenkort 10. Vanaf het begin doen we heel voorzichtig in materieel opzicht. Hij krijgt alles dat hij nodig heeft, maar we zijn voorzichtig met andere dingen. Juist omdat zijn biologische moeder dat allemaal niet kan bieden, en wij hem ook niet willen overvoeren. Daarnaast blijft het belangrijk dat hij de waarde van dingen inziet, en dat hij zich niet laat "omkopen". Dat ligt nogal gevoelig, vanuit zijn verleden namelijk, en hij is nogal gehecht aan "spullen". Hij heeft erg de neiging om overal van te zeggen dat het van hem is, en hij pronkt met alles dat hij heeft. Deels is dat natuurlijk ook wel normaal voor zijn leeftijd, maar zijn gedrag is daarin best extreem. Als we hem belonen (om allerlei redenen die vooral met gedrag te maken hebben), doen we dat vooral met aandacht en complimentjes, en niet met spullen.

Deze week heeft hij herfstvakantie. Op maandag hebben we samen wat in huis getut, en heeft hij samen met mijn man een paar uurtjes gebouwd aan een grote lego-auto. Grote fun! Op dinsdag zijn we naar de dierentuin geweest, we hadden kaartjes cadeau gekregen van mijn tante die ze had gewonnen met een loterij, de kaartjes lagen al vanaf augustus voor deze vakantie klaar. 's Avonds zijn we lekker gaan eten met z'n drietjes in een wokrestaurant. Op woensdag zijn we samen met onze honden lekker naar het bos geweest. ALlemaal leuke dingen dus, maar niet overdadig in geld, en ook wel enigzins zuinig. We willen hem juist niet overvoeren, ook in overleg met de pleegzorginstantie en de begeleiding doen we dat zo.

Gisteren en vandaag was hij uit logeren bij een tante van zijn moeder. Met haar hadden we nog niet eerder kennis gemaakt, behalve uit de verhalen van pleegzoon. Hij verheugde zich enorm, en uit de verhalen die we hoorden had dat erg te maken met materialistische dingen. Hij krijgt er namelijk altijd van alles, en nogal dure dingen ook. Maar hé, hij heeft ook recht op contact met familie, dat is reuze belangrijk voor hem.

Tante kwam hem gisterochtend ophalen, en vanavond zou hij om 8 uur thuis gebracht worden. Het stoorde me al dat ze gisteren een half uur later was dan afgesproken, en vanavond kwam hij ook weer een kwartier later thuis dan we hadden afgesproken. Ik ben zelf nogal punctueel, dus dat vind ik vervelend. Maar goed, daar kan ik nog wel overheen komen.

Wat me echter ontzettend stoorde, op een manier die me echt het stoom uit de oren deed komen, was de materialistische verwennerij in deze 2 dagen. Ongelooflijk! Pleegzoon kwam thuis met een nieuwe Nerf Blaster, een apparaat dat hij van mij helemaal niet mag hebben omdat ik het geen verantwoord speelgoed vindt. Maar over deze aanschaf is helemaal niet overlegd met ons, het is gewoon aangeschaft. Verder kreeg hij 2 paar nieuwe schoenen, terwijl hij die helemaal niet nodig heeft. Maar pleegzoon was op het strand wat onvoorzichtig geweest en had niet goed opgelet, waardoor hij natte voeten had opgelopen. Hup, gelijk naar de winkel en nieuwe schoenen kopen, en doe er dan ook maar 10 (!!!!) paar nieuwe sokken bij, en ach, nog een paar nieuwe gympen. Nogmaals: hij heeft ze niet nodig, en er is niets overlegd. Natte voeten betekent dus gewoon beter opletten in mijn ogen......

En buiten de blaster, de schoenen en de sokken kwam hij thuis vol van verhalen wat ze allemaal hadden gedaan in die 2 dagen. Activiteiten die wij uitsmeren over 2 weken. Natuurlijk is hij er helemaal vol van.

Maar goed, mij komt dus het stoom uit de oren. Omdat ze niet overlegd hebben over het speelgoed, omdat er zo gemakkelijk gestrooid wordt met materiele zaken, terwijl wij juist een ander beleid hebben en er zo voorzichtig in zijn. Mijn man en ik hebben het gevoel dat ze zo de ellende van pleegzoon willen afkopen, en het effect is precies averechts. Pleegzoon woont bij ons, wij zij verantwoordelijk voor hem en voor zijn uitrusting, en ik wil dus gekend worden in dit soort dingen. Als hij kleding koopt, wil ik daar invloed op uitoefenen.

Natuurlijk krijgen we ook wel eens wat, afdankertjes van anderen die te klein geworden zijn bijvoorbeeld, en daar kijken we samen naar wat we mooi vinden en wat we geschikt vinden, uiteraard heeft pleegzoon invloed op alles dat hij draagt. Hij hoeft niets te dragen wat hij niet mooi vindt. Maar we vinden het wel belangrijk dat hij er verzorgd bijloopt. Zo mag hij van ons niet in een trainingspak of joggingpak naar school bijvoorbeeld, en hij mag ook niet zijn boxershort boven de broekrand dragen, met zijn broek halverwege zijn achterste. Regels die er zijn omdat we ook nog wat waarden en normen willen bijbrengen. Maar goed, alles is natuurlijk persoonlijk, subjectief en relatief, dat begrijp ik ook wel....

Nou ja, het helpt om het even van me af te schrijven. Ik ben redelijk uitgestoomd, en ik kan het ook wel van me afzetten. En tegelijk vraag ik me af waarom dit mij nu zo raakt, waarom ik er zo van slag door ben, en zo boos. Daar mag ik zelf nog wel even op reflecteren. En in de tussentijd ben ik ook wel benieuwd hoe jullie dit ervaren, en hoe jullie ertegenaan kijken. Voor ons is alles nieuw, als nieuwbakken kersverse pleegouders van een 9-jarige..... jullie hebben vast al eerder met dit bijltje gehakt.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Inderdaad

Goede observatie Jasmino. Want waarom ben je nu zo boos? Ik weet natuurlijk helemaal niets over de achtergrond van deze jongen. Je licht een tipje van de sluier op dat hij graag pronkt met materiele zaken en dat wil je ontmoedigen. Ik denk daar het volgende van. Je kind leert dat er bij anderen andere regels zijn en gewoonten en dat is goed. Daar heb je ook geen controle over. En tenzij er strafbare of onoirbare zaken aan de orde zijn zou ik me er ook niet mee bemoeien. Deze jongen heeft een paar fijne dagen gehad en het is heel jammer dat hij nu van jou weet dat jij daar niet blij mee bent. Dat is echt jammer. Hij heeft het nodig dat jij zijn familie accepteert en hem accepteert. Desnoods met nieuwe schoenen, sokken en een wapen. Zo'n appel op normen en waarden kan geen reden zijn om met regeltjes het zelfvertrouwen van een kind te ondermijnen.

Onzekerheid

Wat ik nog kan bedenken is dat het mogelijk te maken heeft met je eigen onzekerheid. Dat je eigenlijk graag zelf geaccepteerd wil worden als de ouder van je pleegzoon omdat dat niet vanzelf spreekt. Toch zou ik me dan gaan richten op het opbouwen van een band met je pleegzoon en die niet laten verstoren door opvoedregeltjes geboden en verboden.

Punctueel

Je irriteren over een half uurtje halen of brengen ken ik eigenlijk alleen maar van gescheiden ouders die denken dat de andere ouder het erom doet of die vinden dat als dat gebeurt dat iemand dan even moet bellen maar dat niet doet. Onnodige spanningen. Halen en brengen is geen zaak van op tijd op school zijn en speelt zich meestal af op de vrije zaterdag of zondag of 's avonds en dan nemen mensen soms even de tijd omdat ze iets willen afmaken, nog iets vergeten zijn en niet willen stressen zoals ze de hele week al doen. Jammer Jasmino. Relax zou ik zeggen. Dit zijn niet de dingen die er toe doen. Het gaat erom dat je een band opbouwt met je pleegzoon en dat je zelf je weg gaat vinden met hem en je niet laat verleiden tot onnodige uiterlijkheden, dan ben je zelf ook materialistisch bezig.

Makka

Makka

27-10-2012 om 01:31

Nou nou...

Om te beginnen, het verhaal waar je mee begint, over wat jullie in de herfstvakantie hebben gedaan en zo, daar kan ik me helemaal in vinden. Zo doen/denken wij ook, ongeveer.
Maar je reactie op de acties van de tante vind ik zwaar overdreven, vreemd ook. Daarbij zou je jezelf af kunnen vragen wat er nu echt speelt voor je. Dat je zo kwaad bent dat ze 15-30 minuten te laat is met ophalen/brengen, vind ik onvoorstelbaar. (Tenzij je had laten weten dat je op tijd weg moest voor een afspraak of zo.) Lang niet iedereen is met alles zo punctueel, ik ook niet. Als je altijd zo reageert, lijkt me dat een handicap. Of is er iets anders dat je zo ergert aan tante?

Ik snap wel dat je niet achter het "verwennen" met overdreven dure spullen staat, het is ook goed dat je dat zelf niet zo doet, maar probeer er bij de ander het positieve van in te zien. Dit is waarschijnlijk haar manier om iets positiefs voor de jongen te doen.

Wat ik niet snap is waarom tante met jullie van te voren zou moeten overleggen wat ze aan kind geeft, voorzover het gangbaar kinderspeelgoed en kinderkleding betreft. Kun je me dat uitleggen? Is dat specifiek iets bij pleegkinderen?

"Maar pleegzoon was op het strand wat onvoorzichtig geweest en had niet goed opgelet, waardoor hij natte voeten had opgelopen. Hup, gelijk naar de winkel en nieuwe schoenen kopen, en doe er dan ook maar 10 (!!!!) paar nieuwe sokken bij, en ach, nog een paar nieuwe gympen. Nogmaals: hij heeft ze niet nodig, en er is niets overlegd. Natte voeten betekent dus gewoon beter opletten in mijn ogen......"

Pleegzoon had natte schoenen, het duurt een paar dagen voor die goed droog zijn, het is herfst, hij logeert, dus hij had wel nieuwe schoenen nodig. Had hij dan verder twee dagen op natte schoenen door moeten lopen met tante? Of had je reserveschoenen meegegeven? Zo nee, waarom niet? En als ze dan in de winkel nog een paar zien (misschien een koopje?) – ach, schoenen zijn nuttig en het is fijn om meer dan een paar te hebben. Het is je goed recht om het zelf overdreven te vinden, maar ik vind het geen reden om boos te zijn op de tante. En tien paar sokken is juist handig! Ik koop voor mijn zoon altijd ruim sokken in (en voor mezelf trouwens ook), hartstikke nodig en handig. Ruim kleren op voorraad hebben is handig met logeren, vakantie, je hoeft niet zo vaak te wassen, het is geen ramp als er iets kapot gaat of zoek raakt (zo zijn kinderen nu eenmaal...) – het bespaart je zelf een hoop stress. Wees blij dat die tante nuttige zaken heeft gekocht, daar hebben jullie als pleegouders ook plezier van.

Een Nerf Blaster weet ik niet precies wat dat is, ik zie op Internet dat het zo'n schietding is waar mijn (jongere) zoon verlekkert naar kijkt als andere kinderen daarmee spelen in het park, en dat het tussen 30-50 Euro kost. Geen klein kado, maar ook niet reuzegroot (geen spelcomputer, geen wii, geen ipod - om maar even wat andere draadjes hier aan te halen). Het lijkt mij gevaarlijk, maar ik ben een schijterd wat dat betreft; er wordt geschoten met zachte schuimdingen. Ik kan me voorstellen dat je bepaald speelgoed van je kind weg wil houden (dit zou ik ook willen weghouden van mijn kind), maar helaas gaat het in de praktijk anders en is het vaak wijzer om te zoeken naar compromissen. Beter je kind uitleggen wat je van bepaald speelgoed vindt dan het krampachtig vermijden. Probeer in ieder geval te begrijpen, en begrip te tonen, wat kind er zo geweldig leuk/belangrijk aan vindt. Is het een goed idee om met je pleegzoon te overleggen wanneer, waar en hoe hij het wel/niet mag gebruiken, en waarom (gevaar!)? Bij vriendjes en op school krijgen kinderen ook van alles te zien en te doen wat ik zelf eigenlijk liever niet zou willen – terwijl dat toch heel redelijke en goede ouders zijn hoor. En het verlangen om te schieten is bij jongens helaas niet te vermijden, ben ik achter gekomen...

Mijn zoon is jonger en mij lijkt zo'n schietding ook verschrikkelijk, het liefst zou ik willen dat hij het nooit in handen krijgt – maar ik weet ook dat als het zover is en ik zie en begrijp wat hij er zo leuk aan vindt, dat ik er dan anders in sta. Overigens heeft hij er al eens mee mogen schieten van vreemde, oudere jongens in de speeltuin die zo aardig waren om hem er mee te laten schieten. Jongens in trainingspak trouwens. Waren dat jongens met de verkeerde normen en waarden, of jongens die zo aardig waren om een kleine ukkepuk die verlekkerd stond te kijken met hun beminde speelgoed te laten spelen, het aan hem uit te leggen, en het risico te lopen dat de schuim"kogels" zoek zouden raken of ukkepuk iets kapot zou maken? En zoon was natuurlijk helemaal in de wolken. Zo kun je hier ook veel positiefs in zien. En wij hebben er ons vooral mee bemoeid door uit te leggen waar wel/niet naartoe te schieten.

Veel activiteiten doen bij tante, in twee dagen, lijkt me ook niets mis mee. Kinderen worden wel vaker verwend bij opa en oma of zo, het is juist bijzonder omdat het anders is dan thuis. Ik denk dat tante juist haar best heeft willen doen. Het was maar twee dagen, jullie zijn het hoofdverblijf nu.

Dit vind ik ook overdreven:
"Hij hoeft niets te dragen wat hij niet mooi vindt. Maar we vinden het wel belangrijk dat hij er verzorgd bijloopt. Zo mag hij van ons niet in een trainingspak of joggingpak naar school bijvoorbeeld, en hij mag ook niet zijn boxershort boven de broekrand dragen, met zijn broek halverwege zijn achterste. Regels die er zijn omdat we ook nog wat waarden en normen willen bijbrengen."

Het komt op mij over dat je je nogal dwingend opstelt. Ik kan me niet voorstellen dat dat goed gaat werken. Kijk eens naar de kleding van zijn klasgenoten en vrienden (en broers?). Breng je op de hoogte van zijn wereld. Leef je in. Interesseer je voor hem. Overleg met hem. Ik denk dat je dan op een constructiever pad terecht komt.

Misschien dat je als ouder sowieso al meer geneigd bent om met liefde, begrip, en interesse, met een roze bril, naar je kinderen te kijken dan als pleegouder? Die liefde, die er voor zorgt dat je niet te strikt in de leer kan zijn maar dat je je openstelt voor je kind, lijkt mij heel belangrijk. En juist bij een pleegkind lijkt het me moeilijker.

Een voorbeeld dat misschien niet ter zake doet. Misschien liep die jongen vroeger wel altijd in trainingspakken rond? Zo ja, dan ga je dat hem toch niet ineens rigoureus afpakken? Stelf je voor dat je zelf ergens anders moet wonen waar je niet meer je eigen kleren aanmag, maar kleding die je helemaal niet gewend bent en die je niet bij jezelf vindt passen? Het is maar een voorbeeld hoor, misschien speelt dit bij jullie niet. Maar wat ik bedoel is: kijk naar die jongen, wat normaal is voor hem, wat hij gewend is, wat bij hem past, wat hij wil, wat gewoon is in zijn wereldje, wat hij fijn vindt, etc. Daar zul jij je ook aan moeten aanpassen, net zoals hij zich aan jullie zal moeten aanpassen. Met dit verschil: jullie hebben ervoor gekozen om pleegouders te zijn, hij niet om pleegkind te zijn. Jullie moeten de wijste zijn en proberen een manier, een ingang, te vinden, die bij hem en zijn achtergrond, zijn leven, zijn familie, past.

Je inleven in het kind vind ik een heel belangrijke basis voor opvoeding (dit betekent niet: alles goed vinden).

Er zijn als ouder zoveel voornemens die je los laat! Er was laatst een lange draad daarover op OOL. Je bedenkt allerlei regels, dingen die je juist niet of juist wel voor je kind wil, televisiekijken, eten, speelgoed, maar de praktijk (het kind zelf, de omgeving) blijkt weerbarstig. En dan ga je niet meer alleen van jezelf uit, maar houd je ook rekening met de ander (het kind zelf, familie, vrienden..) O o al die opa's en oma's die met de verkeerde dingen (speelgoed, snoep) komen aanzetten – met een glimlach en een zucht zet je je daar meestal overheen, en je bent blij voor je kind dat die zo'n plezier heeft van de ongeoorloofde verwennerij...

Tenslotte, ik ben absoluut geen expert wat betreft pleegkinderen, maar ik stel me zo voor dat je je als pleegouders zo positief mogelijk moet opstellen naar de familie van het pleegkind. Pleegkind kan er ook niets aan doen dat hij die familie heeft, maar het is wel deel van zijn leven, zijn indentiteit. Waarschijnlijk leeft hij langer met zijn familie dan met zijn pleegouders. Breng het kind niet in een loyaliteitsconflict. "Maar hé, hij heeft ook recht op contact met familie," vind ik nogal negatief en afkeurend overkomen. Denk je dat het gezond is voor die jongen als jullie zijn familie, en zijn liefde voor of gehechtheid aan zijn familie, afkeuren?

Vraag: heb je zelf kinderen, of heb je al eerder pleegkinderen gehad, of komt dit kind met 9 jaar als eerste kind bij jullie?

Maylise

Maylise

27-10-2012 om 02:40

Op zich normaal

De situatie zelf vind ik niet zo heel bijzonder. Als mijn kinderen gaan logeren bij een familie lid komen ze ook soms gruwelijk verwend terug. Vooral bij een van mijn schoonzusjes is het altijd feest, pretpark, zwembad, bioscoop en MacDonalds op één dag en ook altijd langs de speelgoedwinkel. In een gewone gezinssituatie overleg je als familie ook niet altijd met de ouders.

De situatie van het schoenen kopen zou mij ook kunnen overkomen. Nichtje/neefje hier te logeren, één paar schoenen die nat zijn geworden dus dan even langs de winkel, sokken moet je dan ook hebben, ze hebben misschien een leuke aanbieding dus ach dan neem je een setje mee. Ik zou daar verder ook niet bij stil staan.

Ik overleg bij een logeerpartijtje ook niet altijd met de ouders en andersom word ik ook echt niet gebeld als mijn kinderen ergens logeren en er iets voor hun wordt gekocht. Mijn kinderen hebben ook wel eens een kledingstuk gekregen waar ik niet zo blij mee was. Dan vond ik daar wel een compromis in. Mochten ze het aan maar dan met iets anders erbij of alleen in huis of alleen in de buurt of zo. En uiteindelijk is het ook niet zo belangrijk. Dan lopen ze maar een keer er wat raar bij. Als ze zelf nou blij ermee zijn.

Misschien heeft tante wel extra veel gekocht maar ik snap dat ergens wel. De situatie is voor tante natuurlijk ook lastig. Neefje kan door omstandigheden niet thuis wonen dus dan wil ze iets extra's voor hem doen. Dat snap ik verder wel. Of het verstandig is weet ik niet. Dat hangt ook van de omstandigheden en de achtergrond af.

Pistolen zijn inderdaad geen leuk speelgoed maar dat is nou typisch iets waar je uiteindelijk vaak toch maar je principes over opgeeft. Als het niet een nerf blaster is dan is het wel een klapperpistooltje van een vriendje dat ze op hun verjaardag krijgen of iets wat ze op de kermis winnen. Het blijkt gewoon lastig te zijn om die dingen echt 100% te weren. Natuurlijk kan je dan zeggen nee, dat ding moet weg maar ach da's ook weer zo sneu en uiteindelijk is het maar speelgoed. Je kan uiteraard wel regels afspreken over hoe er mee gespeeld mag worden (niet op andere mensen die niet meespelen richten, niet op dieren enz.)

Een half uur eerder of later komen vind ik niet zo bijzonder. Mijn ervaring is dat als mijn kinderen worden teruggebracht na een bezoek aan vriendjes of familie het eigenlijk altijd standaard later is dan afgesproken. Niet iedereen is nu eenmaal zo punctueel. Ik ook niet altijd met sociale afspraken.

In elk geval vind ik de situatie die je beschrijft niet zo bijzonder. Er kunnen natuurlijk zaken op de achtergrond meespelen die het complexer maakt maar de situatie die je beschrijft is ook binnen een niet pleeggezin redelijk normaal. Althans bij ons wel. Ik weet natuurlijk niet hoe representatief dat is.

Overigens snap ik goed hoe moeilijk het is om je weg hierin te vinden. Ik heb zelf ook een inmiddels volwassen pleegzoon die vanaf zijn 8ste bij ons heeft gewoond en inmiddels wonen twee nichtjes bij ons aangezien hun ouders op dit moment niet voor ze kunnen zorgen dus ik begrijp dat het heel delicaat is om voor kinderen te zorgen die je pas later leert kennen en waarbij ook allemaal andere factoren meespelen. Ik weet nog goed hoe moeilijk ik het in het begin met pleegzoon vond. Hij was al 8 en ik kende hem helemaal niet en hij mij ook niet en het maakte mij zo onzeker.

Rafelkap

Rafelkap

27-10-2012 om 08:03

Gewicht

Je doet nu volgens mij net wat je niet wilt: er teveel gewicht aan geven. Ik snap die tante wel. Dit is de enige manier dat ze haar liefde kan blijken. Jullie kunnen urenlang met hem lego bouwen, zij niet. Tijd is veel waardevoller. Daar kan toch geen paar nieuwe schoenen tegenop? Laat het lekker gaan.
Of het nou een pleegkind is of een eigen kind, je hebt altijd te maken met familie die dit soort acties doen. Over pistolen etc. zou ik ook niet zo blij mee zijn, maar ach die dingen gaan wel weer stuk Mijn oudste komt na een logeerpartij ook vaak helemaal in het nieuw gekleed weer thuis. Ik vind het totaal onnodig, maar wel leuk voor hem en ach, het scheelt mij weer.
En jullie hem niet verwennen? Dierentuin (hoewel de kaartjes gratis waren) en uit eten vind ik nogal wat. Maar dat doen jullie niet elke dag. Laat die tante maar en geniet jij van de tijd die je doormaakt met je pleegzoon. Je bent gewoon nu nog heel onzeker, die band moet groeien, die is er niet zo snel als een paar schoenen
Wel top van je dat je dit doet trouwens, pleegzorg.

mari39

mari39

27-10-2012 om 08:16

Ik zou

me er niet zo druk om maken, je pleegzoon heeft een leuk weekend gehad daar ging het toch om? Ik zou een volgende keer zoon weer laten gaan, zonder op/aanmerkingen of zo. Deze tante is zijn familie en door familie worden kinderen vaak verwend. Doe ik ook als mijn enige nichtje komt logeren!!!

Ik begrijp je ideeen wel over materiele zaken, wel/niet mooie kleding etc., maar die normen en waarden zou ik thuis mee geven. Niet iedereen heeft daar dezelfde ideeen over. Dat is iets wat pleegzoon ook mag leren.

Wat betreft kado's, tja toen onze oudste zoon nog enig kleinkind was ging hij met oma ook altijd langs de speelgoedwinkels. Voor dure playmobilauto's. Dat vond ze leuk, om hem zo te verwennen. Ik kan me voorstellen dat dat bij tante ook zo werkt. En dat een 9 jarige een nerf uitkiest, begrijp ik helemaal. Jongens vinden geweren vaak geweldig. Dat houdt je ook niet tegen, ze maken zelfs geweren van hun handen. Ik (als moeder van 2 zonen en kom zelf uit meidengezin) heb geleerd dat "niet pedagogisch verantwoord" los te laten. Want wat is daar niet pedagogisch verantwoord aan, vraag ik me af? Ik kon daar nooit een antwoord op geven, behalve dat ik het niet leuk vond om nepkogels te moeten ontwijken en al die drukte er om heen niet leuk vindt.

Kortom: ik denk dat het allemaal zo erg niet is wat er is gebeurd. De vraag is inderdaad: waarom wordt jij hier onzeker en boos over? Kan niet aan tante liggen, want die kende je nog niet. Waar zit jouw onzekerheid in?

Citaat van mijn broer.........

Toen mijn broer nog geen kinderen had en wel al getrouwd was 'leenden' ze soms onze oudste (Yes, een goed oppasadres die het nog leuk vinden ook!) Gewoon beide gek op kinderen. Oudste was toen nog enig kind...of jongste was nog baby. Afijn dat doet er niet toe. Hun inkomsten en dagelijkse patroon week nogal af van het onze. Zij waren nog in de 'lang-leve-de-lol-modus' die je als jong getrouwd stel nog hebt.
Dat oppassen en logeren resulteerde vaak in een overvol weekend met in mijn ogen veel te veel drukte en ook verwennerij waarbij mijn schoonzus eindelijk die geweldig leuke trui voor kinderen aan kon zien bij haar nichtje en meteen ook maar kocht (ook nogal ruim in het geld). Dus kwam oudste thuis doodmoe en vol verhalen en met d'r weekendtas uitpuilend. Daar mopperde ik nog wel eens op...Ach zei broer:
" Jij hebt haar toevallig 99% van de tijd en wij alleen die 1 % en in die 1% proppen we dan alles wat we in die 99% van de tijd voor haar hebben bedacht..."
Ik vond dat eigenlijk wel 'treffend' en zag het toen al heel anders, kon er meer begrip voor opbrengen voor die verwennerij.....
Nu heeft broer zelf 3 kinderen en moeten ze hun aandacht en tijd verdelen tussen die 3 en hun werk en dagelijks leven en gaat hij niet anders ermee om dan wij ooit met onze kinderen. En dan zo nu en dan logeert er 1 van die 3 hier of 2 of alledrie en doen wij ongeveer wat broer en schoonzus toen deden. Leuke dingen met ze en soms kopen we wat want wij hebben niet meer van die schattige kleuters om in vrolijke rokjes te hijsen
Als ze dan eindelijk komen hebben wij wel 10 ideeën om met ze te doen....
groeten albana

Tijgeroog

Tijgeroog

27-10-2012 om 09:57

Onzeker

Volgens mij maak je je er boos om omdat je onzeker bent, omdat je nog je weg moet vinden in hoe het allemaal loopt en daar graag zelf de controle over wil houden.
Ik vind het heel herkenbaar van toen mijn kinderen net geboren waren. Ik vond het, als ik er volledig de controle over had, al moeilijk genoeg om het allemaal goed te doen, en zeker om het perfect te doen als ik voor ogen had. (Ik ben een keer erg boos geweest omdat m'n schoonzus gel in het haar van m'n zoontje gedaan had, omdat hij dan zo op haar zoon leek. Ik vond dat ze bij hem dan maar de gel eruit moest halen. Dat was achteraf gezien m'n boosheid ook niet waard.)
En qua band opbouwen enzo zit jij nu natuurlijk in dezelfde fase. Bovendien speelt er bij jou meer mee, hij kent z'n tante al langer, dus dat voelt misschien als oneerlijke concurrentie, jij wilt nu geaccepteerd worden. Tante had bovendien niet veel tijd om leuke dingen met hem te gaan doen, dus moest het allemaal in weinig tijd gepropt worden, geeft echt niet joh, dat snapt hij wel, dat maakt logeren juist zo bijzonder. Dat er dan andere dingen kunnen dan normaal. En als hij het niet snapt mag jij het hem uitleggen.

En wat betreft de tijd dat hij gebracht en gehaald werd: bij logeerpartijtjes vind ik halen maar zeker brengen binnen een half uur na de afgesproken tijd erg op tijd, tenzij, zoals al genoemd werd, je aangegeven hebt dat je daarna andere afspraken hebt. Zeker bij terug brengen is het fijn dat ze op hun gemak naar huis kunnen komen, spel af kunnen maken enzo. En dan speelt ook nog mee of het ver rijden is of niet... Kon tante de weg goed vinden, had ze misschien onderschat hoeveel tijd het kost om jullie huis te vinden.
Pick your battles, zoiets als de tijd is het niet waard om je boos over te maken. Je hebt wel betere dingen te doen.

esther

esther

27-10-2012 om 10:06

Regels

Onze kinderen gaan een paar keer per jaar tijdens een vakantie een week naar een tante. Alleen, zonder broers/zussen. (we hebben er 5). En in die week worden ze op alle fronten verwend. Heel veel aandacht, heel veel uitstapjes, heel veel snoep en ijs, mogen elke dag kiezen wat ze eten, heel veel beeldschermtijd (in mijn ogen, krijgen kadootjes als ze gaan shoppen. De laatste keer kwam onze dochter thuis met een jas die ik lelijk vond (zo'n zilver, glimmend ding). Ze was er zo gelukkig mee...Ze gaan daar om 23.30-0.00 naar bed.(9,11 en 13 jaar)

De kinderen genieten hier zo enorm van. Juist omdat het zo anders is dan thuis. Eenmaal thuis duurt het een dag of 2 voor ze weer helemaal in het gareel zijn. Maar ze zijn er zo vol van - de hemel op aarde.

En waarom zou ik ze dit niet gunnen? Ik logeerde zelf vroeger ook bij deze tante en heb destijds ook mijn deel gehad. En ik kan mij nog het gelukzalige gevoel herinneren als ik er heen mocht en als ik er vandaan kwam. Dat deed niets af aan alle liefde, zuinigheid en regels thuis.

Een half uur later thuisbrengen gaat in mijn ogen nergens over. Dat je zoon overladen wordt met spullen; waarom steekt dat jou? Omdat je bang bent dat zoon er liefde aan koppelt? Van tante krijg ik meer dus vind ik haar liever? Waarom moet de omgeving van je zoon jullie opvoedregels aanhouden. Ik denk dat het juist goede is dat hij leert dat jullie de veilige basis zijn met een aantal basisregels en dat er heel veel verschillende mensen omheen staan met andere ideeen, andere tijdsinvulling en ook andere normen en waarden. Dat is de echte wereld. (waarschijnlijk is hij daar al achter, ervanuitgaande dat de meeste pleegkinderen al een leven achter de rug hebben)

"Zo mag hij van ons niet in een trainingspak of joggingpak naar school bijvoorbeeld, en hij mag ook niet zijn boxershort boven de broekrand dragen, met zijn broek halverwege zijn achterste. Regels die er zijn omdat we ook nog wat waarden en normen willen bijbrengen. "

Onze kinderen gaan ook niet in een trainingspak naar school; doet niemand hier. Ik associeer dat ook met 'asociaal'. Hoezo vooroordeel; gaat nergens over.
Die broek onderaan z'n kont moet ik om lachen, het ziet er niet uit en is ontzettend onhandig. Maar je moet er wat voor over hebben om met de rest mee te doen. Ik liep vroeger met een extra geknoopte trui om mijn nek; ook onhandig en idioot.Dat gaat allemaal weer over; over een paar jaar is er weer wat anders. 'Normen en waarden' vind ik dan een groot woord voor zoiets onbenulligs. Normen en waarden gaan voor mij over 'grotere'zaken. Over gedrag.

Wees niet te streng en te strak. Geef een kind ook de ruimte voor zijn ontwikkeling, zijn fouten te maken. Ik herken wel veel in je verhaal. In de ogen van onze omgeving zijn wij ook strak. Ik ben mij ervan bewust dat we ook best veel van onze kinderen vragen. (etikette en dergelijke). Ik zie ook steeds meer dat dat onze kinderen niet alleen maar goed doet. Het is een spanningsveld tussen wat wij belangrijk vinden (veel) en waaraan kinderen kunnen/willen voldoen. Nu ze ouder worden vind ik dat we minder regels moeten stellen en meer ruimte moeten geven. Soms lukt dat goed en zien we mooie dingen gebeuren, soms lukt het niet uit angst dat er dingen gebeuren die wij niet willen.

Ik hoop dat je je vragen blijft stellen hier en dat je tegen (stevige) kritiek kunt. Dat kom je hier tegen. Mijn ervaring is dat als ik het even liet bezinken ik anders tegen zaken aan ben gaan kijken.

Inge M

Inge M

27-10-2012 om 10:43

Over toestemming vragen

Het meeste is al gezegd. Ik reageer even op jouw verwachting dat anderen jouw toestemming nodig hebben voor bepaald speelgoed of schoenen.
Ik vind toestemming absoluut niet nodig, tenzij het om een huisdier gaat of speelgoed waar nog allerlei kosten bij komen. En daarnaast misschien nog games of films die ver boven zijn leeftijd uitgaan.

Tango

Tango

27-10-2012 om 11:42

Pleegzorg, beetje lang

Ik werk zelf in de pleegzorg, niet als pleegouder overigens, en maak dit soort dingen dus heel vaak mee. Ouders en andere biologische familie willen vaak het kind verwennen met kado's en uitjes juist omdat dat het enige is dat zij nog kunnen voor het kind. Ze kunnen niet voor het kind zorgen dus willen ze dat compenseren door het te overladen met kadootjes. Of dat de juiste manier is, nee natuurlijk niet maar vaak voor hen de enige.
Wat al eerder genoemd werd is dat het belangrijk is dat je de familie van je pleegzoon accepteert en dit ook aan hem laat merken. Dus benoem dat je het leuk voor hem vindt dat tante zoveel met hem heeft gedaan. Ook naar tante kan je dit benoemen als je pleegzoon erbij is. Hij ziet dan dat jij haar accepteert. Anders kan je pleegzoon echt last krijgen van loyaliteitsproblemen. Zij biologische familie blijft immers altijd zijn familie.
Ik neem aan dat je een pleegzorgwerker hebt, bespreek met haar dit soort situaties, daar is hij of zij voor. Natuurlijk weet je dit niet allemaal vantevoren als je pleegouder wordt en mag je fouten maken, maar het is zeker belangrijk erover te praten. Je wilt natuurlijk je best doen voor hem en dat doe je volgens mij ook heel goed hoor, maar dan is het lastig als iemand anders het dan zo anders doet. Voor je pleegzoon is het niet erg dat het bij jullie anders gaat. Dat kun je hem ook uitleggen: jullie zorgen elke dag voor hem en hebben dan niet de mogelijkheid om altijd iets duurs en leuks te ondernemen. Tante heeft dat wel in die paar dagen dat hij daar is en hij boft maar met zo'n lieve tante.
Je kunt wel met hem afspraken maken over het nerf-pistool (waar en wanneer hij ermee mag spelen) en uitleggen waarom jij het niet zo'n leuk kado vindt, maar dat het wel lief is van tante dat ze hem iets heeft gegeven. Misschien kan hij het de volgende keer weer meenemen naar zijn tante, zodat hij er daar mee kan spelen.
Wat betreft de schoenen dat vind ik niet zo raar als hij inderdaad geen andere schoenen mee had. Beter opletten? Tja, welk kind krijgt geen natte voeten als het mee gaat naar het strand. Misschien kun je de volgende keer vantevoren een beetje vragen wat tante met hem gaan doen en daarop aanpassen wat je meegeeft. Bijv. laarzen mee als ze naar het strand gaan.
En Jasmino, jouw pleegzoon boft absoluut met jou als zorgzame pleegmoeder. Heel fijn dat je dit voor hem doet. Als je nog meer vragen hebt, stel ze maar hoor.

Tirza G.

Tirza G.

27-10-2012 om 12:29

Ach

Lieverd. Wat ik in jouw posting lees, is niet alleen dat je dit jongetje wilt beschermen en een zorgeloos leven bieden, je wilt hem ook gelukkig maken - en wat dingen meegeven voor zijn bestwil, die hij vanuit zijn eigen achtergrond niet heeft meegekregen. En dat siert je - dat je dat doet en overhebt voor 't kind van een ander' verdient alle respect.
Ik hoop dat je er wat ontspannener in kunt gaan staan. Wat jij/jullie dat kind bieden, is van levensbelang. Het zal hem voor de rest van zijn leven bijblijven en vormen. En in die 70 jaar die nog voor hem liggen zal dat een basis gaan vormen waar een halfuurtje niks op uitmaakt. En die schoenen gewoon te klein worden. Vertrouw op jezelf.

Tirza

Merel

Merel

27-10-2012 om 14:10

Snap het deels wel

Een half uur te laat komen, daar zou ik ook van balen. Ze had toch even kunnen bellen, dat het iets later wordt? Ik zit dan echt een beetje te wachten. Maar goed, als je straks die tante beter leert kennen, en ze heeft dat vaker, dan calculeer je het wel in. Ik heb hier ook vrienden die steevast te laat komen, half uur tot een uur. Dus als ik graag wil dat ze rond 2 uur komen, dan stel ik ze voor om om 1 uur te komen Maar goed, dat ligt misschien ook aan mij, ik vind het een irritante eigenschap, te laat komen, spreek dan een wat ruimere marge af ofzo.
En met het wapenspeelgoed, dat wilde ik hier ook weren, maar bij de eerste keer kermis kwamen ze allebei thuis met een mitrailleur en pijltjes en nog meer van die zooi, en blij dat ze ermee waren, dus tja, jongens hebben dat op een bepaalde leeftijd erg, hopen maar dat het snel stuk gaat (met dat kermisspul hoefden we daar nooit lang op te wachten)
De broek half op de kont heb ik er hier nooit goed uitgekregen hoor, en we zijn toch echt geen aso's maar zoon vindt het zó belangrijk om zijn broek zo te dragen (omdat de hele klas het heeft) gelukkig hebben we een compromis gevonden en zie je nog maar 4 cm van het ondergoed (incl.rand) meer niet.
Verder denk ik dat het met de tijd wel beter en ontspannener gaat, en het klinkt nu net alsof je veel regeltjes hebt, maar dat komt omdat je het nu in een lijstje opschrijft, wij hebben ook voldoende regeltjes hoor.

La vie devant soi

Heeft mij indertijd enorm getroffen als film waarin Simone Signoret zorgt voor kinderen van prostituees en uiteindelijk 3 kinderen overhoudt voor wie niemand terugkomt. Ze respecteert de kinderen en het Afrikaanse kind gaat naar de moskee in de Afrikaanse wijk, het arabische moslim kind krijgt zo'n opvoeding die bij zijn achtergrond past en het Joodse kind idem dito. Het knappe is dat ze dit zeer serieus neemt maar zich dus ook een keer vergist lijkt te hebben. Een arabische vader komt na jaren voor zijn kind waarvan zij denkt dat dat juist het joodse jongetje is. Alles aan deze film is respect, compassie en relativering maar ook diepe liefde, loyaliteit en menselijkheid. Dat respect krijgt ze uiteindelijk ook terug van haar pleegzoon die haar helpt om thuis te sterven wat ze wil tegen de wens van de dokters in. Want uiteindelijk gaat het om het respecteren van elkaar als individu. Ik vroeg me vrijdag bij Vermist dus ook af hoe dat nou zo is dat een meisje dat op haar 8e uit Brazilie is geadopteerd geen Portugees heeft leren spreken zodat ze bij de hereniging op volwassen leeftijd niet met haar biomoeder kon spreken. En zo vraag ik me regelmatig af waarom de regeltjes belangrijker zijn dan het leven van een kind. Door de ogen van een kind zijn zaken die volwassenenen belangrijk vinden om te eisen of op te leggen soms juist krenkend voor een kind. Dat is dan geen opvoeding.

moeder

moeder

27-10-2012 om 16:46

Jasmino

Jasmino, ik heb enorm veel respect voor wat jullie doen. Als ik mij goed herinner hebben jullie geen 'eigen' kinderen. Vanuit het niets ben je nu de pleegouders van een kind van 9 jaar, een kind dat ook nog een rugzakje aan bagage met zich meezeult. Ga er maar aan staan. Petje af hoor!
Goed ook dat je hier over je twijfels en dilemma's schrijft. Ik kom al jaren op dit forum, en het heeft mij veel gebracht. Bij ouderschap en opvoeding komt erg veel kijken, en het helpt om feedback te vragen aan anderen. Ik denk dat je al veel goede tips hebt gekregen. Het probleem van veel kado's en aandacht van een tante is denk ik voor veel ouders herkenbaar. Het zou zo fijn zijn als iedereen er dezelfde opvattingen op na zou houden als jij. De praktijk is echter dat iedereen anders is. En anders is zeker niet altijd slechter. Maar wel anders. En weet je, de meeste kinderen snappen heel snel dat op verschillende plekken andere regels gelden en andere dingen 'gewoon' zijn. Daar moeten ze mee leren omgaan, en jij als nieuwsbakken pleegmoeder ook. Lastig, dat is het zeker. Het is misschien de eerste keer dat je hier tegenaan loopt, maar het zal zeker niet de laatste keer zijn. Leerkrachten, vriendjes, familieleden, sporttrainers, buurkinderen: allemaal hebben zij invloed op jullie pleegkind. De leeftijd dat je als ouders alle regie en controle hebt, is jullie zoon al voorbij. Als (pleeg)ouder heb je geen invloed op de wind, maar wel op hoe je de zeilen zet.
Ik moest even lachen over jouw opmerking over onderbroeken die boven de broek uitkomen. Toen ik net moeder werd, vond ik dit ook een gruwel en nam ik mij voor dat nooit goed te vinden. Net als teveel beeldschermtijd. Diepvriespizza. Speelgoed dat lawaai maakt. Pistooltjes. En zo heel veel van dat soort dingen. Inmiddels is mijn oudste kind 15 jaar. Een keurige jongen, de leerkrachten vinden hem voorbeeldig, hij haat goede cijfers op het VWO, hij is heel respectvol... Goed gelukt dus. Maar wel met zijn boxershort een stukje boven zijn broek uit. En dol op computeren, liefst uren per dag. En weet je, ik kan mij er echt niet druk om maken, dit zijn niet de dingen die er toe doen. Maar dat weet ik nu, en als nieuwbakken moeder dacht ik daar toch echt anders over...
Ik wens je ontzettend veel sterkte (en plezier!) met jullie pleegzoon. Volgens mij boft hij ontzettend met jullie. En blijf hier vooral schrijven.

moeder

moeder

27-10-2012 om 16:48

Haalt ipv haat

Ha ha, wat een lollige schrijffout. Hij haat dus niet goede cijfers, hij haaLt ze

Tineke

Tineke

27-10-2012 om 16:56

Herkenbaar!

Dat wat jij zo zorgvuldig netjes opbouwt, wordt door zo'n logeerpartij overhoop gehaald. Tenminste, zo voelt het. En dat is wat heel veel pleegouders ervaren. Ik hoop dan ook van harte dat er in jouw buurt ook pleegoudercontacten worden georganiseerd, pleegcafés, koffie-ochtenden, etc. (pleegwijzer)
Want hoe waar veel reacties ook zijn, pleegouder zijn is echt een andere tak van de sport. Daar komen gewoon heel andere zaken bij kijken, dat maakt het mooi, maar ook moeilijk.
Toch is mijn indruk dat je het erg goed doet, niet alleen weloverwogen, maar ook met hart en ziel. Daarom raakt het je ook zo, die logeerpartij. Vind ik niet zo gek. Een volgende logeerpartij zal je makkelijker vergaan, je weet wat je kunt verwachten en je hoeft het er niet mee eens te zijn, je hoeft het alleen maar te accepteren (gedogen). En dan kun je vanzelf blij zijn voor je pleegzoon, hij is toch maar wat rijk met zo'n suikertante.

Vic

Vic

27-10-2012 om 17:48

Regels en invloed

Mag jouw pleegzoon nog wel zichzelf zijn binnen jouw huishouden? Hij heeft natuurlijk al een hele geschiedenis en in zijn biologische omgeving is de manier van kleden zoals hij graag doet misschien wel heel 'normaal'. Daar mag je dus niet zomaar over oordelen. Sowieso heb je er op een bepaald moment niet meer alles over te zeggen hoe je kind zich kleedt. Ik vind het nogal wat om daar dan een link te willen leggen met waarden en normen (je hebt het notabene over een afgezakte spijkerbroek).
Wat je met eigen kinderen hebt, geldt denk ik voor pleegkinderen nog meer. Je hebt ze 'te leen' en moet ze zo goed mogelijk (op-) voeden en waarden bijbrengen. Dat zit niet in kleding of spullen maar in de manier waarop je met elkaar om gaat en de juiste dingen doet. Zelf vind ik eigen verantwoordelijkheid en zelfstandigheid erg belangrijk, belangrijker dan 'invloed kunnen uitoefenen op'. Als mijn kinderen bij hun vader zijn of ergens logeren, gaat het daar anders dan hier of worden ze stevig verwend. Niets mis mee, fijn voor hen, en thuis doen we het weer op onze (en wat meer mijn) manier. Dat kan prima naast elkaar bestaan.

dc

dc

27-10-2012 om 17:50

Die nerf blaster

Vind ik juist heel leuk. Het doet geen pijn (de pijlen zijn van een soort schuim) en de kinderen hebben er veel lol mee. Vooral op playmobil schieten

Jongens maken van een tak al een wapen, dus daar heb ik me maar bij neergelegd. Zolang ze elkaar of anderen maar geen pijn doen.

Verder zou ik het laten gaan. Mijn schoonouders hebben ook altijd wel een cadeautje voor de kinderen als we ze zien. Ik vind dat iets tussen de kinderen en hen. Als ze maar niet verwachten dat ik hetzelfde doe!

Het moeilijkste van opvoeden is loslaten, vind ik. En ik denk dat dat voor jou extra geld, want je moet tegelijkertijd een band opbouwen en loslaten, en dat lijkt me knap lastig! Sterkte dus!

Thea

Thea

27-10-2012 om 18:26

Grappig

Wij hebben dezelfde dingen gedaan als jullie. Dierentuin en daarna uit eten (eigenlijk vind ik dat van de zotte...), naar bos, lekker aanrommelen. En ze zijn ook twee dagen naar opa en oma geweest. Omdat die logeerpartijtjes de afgelopen twee vakanties geen doorgang konden vinden zijn ze ook verwend. Gruwelijk of heerlijk. Tis maar hoe je het bekijkt. Juist als oma of suikertante mag je soms helemaal los. En dat voelt heerlijk voor een kind! Dus hier zijn opa en oma ook naar pretpark geweest, naar bios, uit eten bij MacDonalds en kregen ze ook zomaar een nieuw shirt. En ik weet dat ze daar alle vier heerlijk van hebben genoten. Mijn kinderen weten echt wel dat dit niet betekent dat we iedere week naar MacDonalds gaan, maar het is toch heerlijk van die logeerpartijtjes! Pedagogisch niet helemaal verantwoord, maar daarom juist zo heerlijk.

Afzakkende spijkerbroeken. Gruwel, maar ja, ik had vroeger ook een vreselijk haarlakkapsel en oranje lippenstift. Ik ga er vanuit dat mijn moeder dat ook gruwelijk vond.

Te laat komen. Yep, ik ben ook punctueel maar weet ook dat anderen dat niet altijd zijn. Maar zolang ik niet ergens buitenaf in de regen hoef te wachten, maak ik me er niet zo druk om.

Nerf komt er hier ook niet in als het aan mij ligt. Maar als Sinterklaas het mee brengt dan ga ik er niet te moeilijk over doen.

Schoenen: verder soppen in de natte schoenen is ook geen pretje. Niet druk om maken.

Ik zou ook proberen aan die dingen die jij iets minder vindt toch een positieve draai te geven. Jij vindt misschien die BjornBorg onderbroekenellende helemaal niets; maar je geeft hem wel een heel posiitief signaal af als je er toch een voor hem koopt en dat hij die mag dragen zoals hij dat wil. Want ja, voor jongetjes van negen, is een leuke onderbroek al heel belangrijk. Ik vind het ook niet even geweldig wat mijn zoon uitiest in de winkel (meestal wel hoor) maar dat gevoel dat je hem vertrouwt, dat hij zelf mag kiezen, en dat je zijn keuze respecteert is zoooo belangrijk. Met die keuze niet geven, bereik je het tegenovergestelde.

Jasmino

Jasmino

28-10-2012 om 11:55 Topicstarter

Ik ben weer terug op aarde

Goh, ik ben echt heel blij met alle reacties! Sommige reacties ontroerden me enorm, en dan voel ik me gesteund. Ondanks de kritiek die er soms ook in zit. Ja, gelukkig kan ik kritiek goed verdragen, ik vraag toch ook om reactie!

Toen ik mijn verhaal opschreef, en de stoom in mijn oren ervaarde, wist ik eigenlijk al heel goed dat het veel meer te maken had met mezelf, dan met het gebeurde. Belangrijk om te onderzoeken dus! En ja, ik denk dat onzekerheid inderdaad een grote rol speelt. Tja, ik ben maar een mens denk ik dan, en ik wil het inderdaad heel graag goed doen. Daar mag ik best wat relaxter in worden, dat is een leerpunt. Goed om dat weer te herkennen! Ik werk er ook aan momenteel, en ik heb vertrouwen dat het goed komt.

Ik heb verder inmiddels wel besloten om het hierbij te laten, en dit gewoon te accepteren. Ik ga niet vragen om dingen te overleggen met ons, en ik ga er verder geen enkele consequentie aan koppelen dan gewoon maar te accepteren. Gelukkig kon ik dat inzien door mijn eigen reflectie, gesteund door jullie feedback. De nieuwe schoenen en sokken, speelgoed en alle andere dingen: gewoon een meevaller voor pleegzoon, die het eigenlijk ook wel eens verdient dat dingen voor hem even heel positief verlopen.

Gisteren moest pleegzoon afzwemmen voor zijn a-diploma, en daarbij was zijn moeder en zijn tante aanwezig. We hebben de kans gehad met tante iets meer woorden uit te wisselen, en daarbij is respect gegroeid. Het komt wel goed! Ook voor moeder trouwens veel respect hoor, we hebben gelukkig goed contact met haar. Pleegzoon is dit weekend voor het eerst bij zijn moeder logeren, dat is een mooie afsluiting van de herfstvakantie, hij heeft echt een topweek gehad.

Ik wijs zijn familie trouwens niet af, sterker nog, we ondersteunen het contact enorm. En ik heb ontzettend hard mijn best gedaan om mijn ongenoegen en stoom niet aan hem te laten blijken, maar om te wachten tot hij in bed lag. Ik heb hem verteld dat ik heel blij was voor hem, dat ik zijn schoenen mooi vond en dat ik het leuk vind dat hij een tante heeft die af en toe zoveel tijd aan hem besteedt. Hij stuurt regelmatig een kaartje naar zijn tante en mag haar van ons ook altijd bellen als hij daar behoefte aan heeft. Net als naar zijn moeder trouwens. Er zijn momenten van afgesproken contact, fysiek en telefonisch, daar houden we ons netjes aan. Verder betrekken we moeder bij heel veel dingen, laten we het weten als er iets aan de hand is (toen we naar de huisartsenpost moesten bijvoorbeeld), of als er keuzes gemaakt moeten worden, als er iets speelt op school bijvoorbeeld. En als er leuke nieuwtjes zijn, hoeft hij niet te wachten tot het moment dat er contact is afgesproken, dan mag hij altijd bellen als hij behoefte heeft. We stimuleren dat dus enorm, en dat levert ook een goed contact op over en weer. En wij hopen daarmee het loyaliteitsconflict waarin pleegzoon zit iets te verminderen, en in elk geval niet te vergroten.

Wat de regels betreft: daarover hebben we veel gesproken met de pleegzorgwerker ook. Ik begrijp dat niet iedereen het eens is met onze regels, en ik merk zelf ook dat we steeds relaxter worden daarin. Tegelijk zijn volgens de pleegzorgorganisatie onze regels helemaal niet gek of teveel, en heeft het niets te maken met of pleegzoon zichzelf kan zijn. Pleegzoon heeft heel veel behoefte aan regels en afspraken, aan duidelijkheid ook. En we merken dat hij veel beter kan functioneren als hij die heeft. Hij zal moeten leren meer op zichzelf te vertrouwen, maar dat moet groeien. En hij krijgt binnenkort ook psychologische hulp om hem te helpen bij heel veel van die dingen die er spelen. Tegelijk houden we wel vast aan datgene dat wij belangrijk vinden, en niet aan datgene dat zijn moeder hem heeft geleerd. Hij is tenslotte niet voor niets uit huis geplaatst. Veel van zijn gedrag is helemaal niet "eigen" en hij moet echt leren om zichzelf te ontdekken, veel van zijn gedrag is aangeleerd overlevingsgedrag momenteel. Het gaat er dus niet om dat hij zichzelf niet mag zijn,dat stimuleren wij juist, maar wel op andere manieren. Hij moet nog zo ontzettend veel ontdekken......

Nogmaals, ik ben blij dat ik het hierbij voor mezelf kan laten, en ik heb weer een belangrijke les geleerd. De volgende logeerpartij gaat een stuk beter. En ik denk dat we in tante een fijn mens gevonden hebben met wederzijds respectvol contact. Hoe raar kan het lopen....

Dus: dank voor jullie feedback! En dank ook voor de ontroerende reacties, die mijn ogen deden tranen! Zo fijn ook......

dorle

dorle

28-10-2012 om 12:30

Wijs

Je bent een wijs mens, jullie komen er wel!

Jasmino

Dat klinkt dus heel goed zoals je beschrijft dat het contact verloopt met tante en met de moeder. En dat je ook wat makkelijker wordt met regels gaat denk ik ook wel lukken, want je bent er inderdaad scherp op. Toch wil ik je adviseren om niet teveel een tegenstelling te zetten tussen de opvoeding door moeder en door jou opvoeding. Dat een kind niet voor niets uit huis is geplaatst wil niet zeggen dat je moeders opvoeding dan maar afwijst. Het onvermogen van moeder kon weleens net zo goed je eigen onvermogen blijken te zijn en ik ben dan ook blij dat je pleegzoon naar een psycholoog gaat. Mogelijk wordt daar wat beter duidelijk wat hij nodig heeft. Ik ken de achtergrond van je pleegzoon niet maar ik weet wel dat in mijn eigen gezin er ten onrechte vanuit is gegaan dat mijn kinderen door mijn schuld bijzonder zijn waar ze niet in staat bleken om mij bij te brengen hoe ik dat goed zou kunnen doen. Een pleeggezin was tegen hetzelfde aangelopen want je wordt niet geboren met kennis over de omgang met kinderen die een ontwikkelingsstoornis of buitengemiddeld karakter hebben en dat wordt niet opgelost door een andere ouder erop te zetten. Ook werd niet begrepen hoe ontregelend zoiets kan werken in je gezin en dat je dat niet oplost door het kind dan maar te verplaatsen. Hooguit heeft moeders dan even rust maar het probleem is daarmee niet opgelost. Nogmaals ik weet niets van de achtergrond van je pleegzoon maar ik wil je wel waarschuwen voor vage zaken die geen hout blijken te snijden. Er worden in Nederland veel kinderen uithuisgeplaatst waar het nog maar de vraag is wat de ouders dan fout gedaan hebben en of dat nou niet anders had gekund.

Relax

Zoon is bij iemand anders en die doet het anders. Wat heet, hij is bij biologische familie die het op hun manier goed willen doen.
Anders dan jij. Straks gaat hij bij een vriendje logeren waar hij patat met zijn handen mag eten voor de tv. Bij een klasgenootje die 48 Wii spelletjes heeft.
En weet je, dat doet niks af aan jouw opvoeding. De regelmaat ben jij, zij zijn de uitzondering. Als jij vertrouwen krijgt in jouw regelmaat hoeft de uitzondering geen bedreiging te zijn.
Normen en waarden gaat niet primair over onderbroeken boven de broek. Wel over tantes die rekening houden met pleegouders en als ze dat niet doen, pleegouders die begrip tonen voor tantes die hun best doen.
Relax, dan is het voor iedereen fijner.
Loes

esther

esther

29-10-2012 om 09:33

Fijn

Fijn dat het contact met tante zo goed uit lijkt te pakken. Voor jullie zoon en voor jullie.

Zo op afstand is het moeilijk reageren. Ik reageerde op wat mij opviel in je posting. Natuurlijk is de werkelijkheid veel complexer.

Ik hoop je vaker te zien hier; leer hier ook weer van.

Fransien

Fransien

29-10-2012 om 14:17

Lief

Joh, je bent een vreselijk onzekere jonge moeder. Normaal gesproken heb je een baby waarbij je de handleiding nog helemaal moet ontdekken en waar je helemaal bij meegroeit, nu heb je een groot kind wat al een flink stuk eigen en minder eigen karakter en gedrag heeft. Jonge moeders van baby's zijn al een brok onzekerheid, kun je nagaan wat het bij jonge moeders van grote kinderen moet zijn. Het goede nieuws is dat het bij allebei wel weer goed komt. Al die kleine baby'tjes worden groot en gaandeweg leren de moeders de kinderen kennen en passen de kinderen zich aan de ouders aan en de ouders aan de kinderen. Gaandeweg sneuvelen er wel eens wat principes die toch niet zo principieel en/of noodzakelijk bleken, gewoon omdat het anders niet voor iedereen gezellig te houden is. Bij jou en je pleegzoon zal het niet anders gaan. Misschien loopt hij straks met z'n broek halverwege z'n knieen en heb je besloten dat de kool het sop niet waard is en dat hij ooit zich vreselijk zal schamen als hij die foto's weer terugziet. Misschien zal hij zelf tot de ontdekking komen dat zo'n broek op half zeven toch echt heel onhandig is en helemaal niet lekker zit. Misschien komt er over een jaar andere mode waardoor dit compleet uit is. Pin je er niet op vast. Zorg gewoon dat er wat ritme en regelmaat in het leven van dit jochie komt en dat hij merkt dat er van hem gehouden wordt om wie hij is, niet om hoe hij eruit ziet, meestal komt een kind dan best op zijn pootjes terecht.

Knap

Dat je zo feedback kunt oppakken en kritisch naar jezelf kunt kijken. Respect voor hoe je dit doet!

Sluit me bij mijn voorgangsters aan

Ik vind dat je het heel goed doet. 'T is nogal niet niks, vanuit het niets een negenjarige in huis met wat extra bagage. Geniet van elkaar!

skik

Hmmmm, ik erger me juist vreselijk.....

.....aan hoe pleegouders het eigenlijk altijd goed doen, ze doen immers 'goed werk' en er lijkt een beetje gedacht te worden dat het altijd nog beter is als bij de eigen ouders. Maar als ik dan dit lees, dan heb ik toch wel zoiets van: is hier een geschikt iemand aangewezen. Iemand die idd vanuit het niets een negenjarige krijgt toegewezen en vervolgens niet weet om te gaan met de loyaliteit en de strijd aangaat met de omgeving van het kind. En die strijd, dat vind ik echt heel zorgelijk. Want straks als er gepraat gaat worden over terugplaatsing, krijgt deze pleegmoeder ook een stem. En die weegt in het huidige systeem zwaarder dan die van de ouders. Wat gaat deze pleegmoeder verklaren en wat is daar de werkelijke reden van? Natuurlijk wordt het belang van het kind genoemd, maar dat is zo'n vreselijke schaamlap in dit systeem: die zin kan (en wordt) heel makkelijk gebruikt om heel andere motieven, bijvoorbeeld die vanuit jezelf. Maar omdat je als pleegouder nu eenmaal meer punten hebt dan de eigen ouder, kun je het er nog op winnen ook. Waarmee kind en ouder verliezen. En dat wordt dan 'goed werk' genoemd en door de maatschappij zeer gewaardeerd.

Hoe de pleegmoeder op het gebeuren met de tante reageert (waarbij ik het heel zorgelijk vindt dat ze het kind de consequenties had willen laten dragen van nat geworden schoenen, in oktober) zegt ook iets over de begeleiding natuurlijk, maar ook over de screening. Ik zeg neit dat je ongeschikt bent, maar ik vraag me wel af hoeveel je nou eigenlijk weet over verzorging en opvoeding en hoe goed je weet om te gaan met dat wat je in de boekjes hebt gelezen. Dat van die schoenen, vind ik persoonlijk een vorm van km. Je kind zal maar uit huis geplaatst zijn (waarbij het maar zeer de vraag is of dit wel terecht en noodzakelijk is geweest, zie de problemen rondom jeugdzorg in zijn algemeen) en hieraan worden blootgesteld. En dan horen we alleen nog maar wat je opschrijft en niet wat je niet opschrijft. Ik zal wel het een en ander over me heen krijgen, want je hoort pleegouders te waarderen, maar ik wilde het toch even kwijt. En nee, ik ben geen ouder van een uit huis geplaatst kind.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.