Help, wat moet ik met mijn 8- jarige pre-puber?
Ik zit even met mijn handen in het haar.....
Onze 8-jarige dochter is sinds een week of 6 niet te genieten. Ze is opstandig, luistert totaal niet, heeft een grote mond, schreeuwt, is onverschillig en maakt voortdurend ruzie met haar zusje. Ik heb het gevoel dat ik op dit moment geen grip op haar heb. Het lijkt wel of ik mijn kind niet meer terug ken. De hele dag is een grote strijd.
Negeren lukt vaakt niet, omdat het hele gezin last van haar heeft. Straf lijkt ook niet echt te werken; het maakt weinig indruk op haar. Belonen helpt soms, maar ook niet afdoende. Bovendien heb ik daar ook niet altijd zin in; ik vind dat ze respect voor ons moet hebben en naar ons moet luisteren (wat overigens niet wil zeggen dat wij autoritair zijn; er is ruimte voor een eigen inbreng, maar wel tot op een bepaalde hoogte en met enig respect).
Wie herkent dit? Hoort dit misschien bij de leeftijd? En hoe kunnen we hier het beste mee omgaan, want wij weten het niet meer.....
Het kost ons erg veel energie en het hele gezin lijdt eronder.
Lijkt mijn zoon wel
precies als jouw verhaal: brutaal, grote mond, niet willen luisteren en broertje aldoor keineren en hem uitdagen.
had al zovaak met hem gepraat over het waarom en hoe maar daar kwam niks uit. wel dikke tranen en snikken dat hij het zelf ook niet wist. maar de volgende dag ging het gewoon weer verder. hij zei ook dingen die je als moeder helemaal niet wilt horen: ik haat je ik wou dat je dood was. zulke dingen en dan ook over zijn broertje.
op gegeven moment was het zo erg dat ik niks meer tegen hem durfde te zeggen, bang voor ruzie. ik had ook geen positief gevoel meer voor hem. het was dat hij mijn zoon was (waar ik veel van hou) maar in die periode kon ik geen lichtpuntje meer zien bij hem. En toen heb ik hem voor de keus gezet: jij gaat je veranderen of anders pak je vanmiddag je koffer en gaat maar ergens anders wonen..........en ik was zo ver met hem heen dat ik hem er echt had uitgezet.
dat was op een donderdag, vrijdag was hij de liefste zoon/broer die er was. Zaterdag ging hij logeren (was al gepland) en ik kon zelf toen even bij tanken. En vanaf toen gaat het goed.... Een week zelfs heel goed, daarna af en toe een mindere dag maar het gaat weer redelijk goed.
voor ons was het breekpunt de "koffer" die ingepakt zou moeten worden
O,ja in die periode dat het slecht ging hadden we ook het 10min. gesprek op school en de juf vertelde dat zoon het leuk deed op school , goed in de groep lag, goed kon samen werken, behulpzaam en lief was. heuh???? wij waren helemaal verbaasd thuis was het dus helemaal andersom. juf zou het op school in de gaten houden.
zelf ga je ook zoeken naar redenen:
hij loopt misschien op zijn tenen met schrijven/lezen en moet dat dan misschien thuis afreageren. misschien de tijd van het jaar? en wat bij hem speelde zijn vriend van vorig jaar bleef zitten en heeft nu zijn eigen vriendjes weer en mijn zoon had toen geen "echte" vriend.
Als ouder zoek je altijd naar een antwoord naar het WAAROM maar soms weet je het gewoon niet.
gelukkig gaat het nu goed bij ons
hoop dat het bij jullie ook snel goed komt
Herkenbaar!
Hallo,
Precies zo bij ons. Onze dochter is heel brutaal, schiet 's ochtends totaal niet op als ze naar school moet, ik zit dan de hele tijd te duwen en te trekken en voor ik het weet zitten we naar elkaar te schreeuwen! Zo slecht van mezelf, ik zou er toch boven moeten staan, maar het lukte me vanmorgen weer eens niet. Ze zei dat ze een verrassing voor me had: ik hoefde haar niet meer uit te zwaaien. Ik wachtte en verwachtte dat ze zo naar school zou fietsen, maar gelukkig kwam ze toch even dag zeggen...
Ik weet het, consequent zijn en zo, maar ook ik vraag me af wat hiervan nu de oorzaak is...
Groeten,
Noor
