Hoe hebben jullie het GROTE geheim van Sinterklaas verteld?

tja

Hier zijn de kinderen er zelf achter gekomen. Zoon wist het 'eigenlijk' al wel want we zochten toch al vaak de sinterklaascadeau's samen uit volgens zoon. Hmmm, ik dacht dat ik beter verborgen had dat we in die speelgoedwinkels waren vanwege Sinterklaas.
Dus toen zoon in groep 5 in twee klassen tegelijk een Sint zag binnengaan viel er een kwarjte. Hij had blijkbaar niets met het concept 'hulpsinterklaas'.
Maar het was ook goed, geen trauma aan over gehouden gelukkig.
Misschien kun je per ongeluk eens wat 'foutjes' maken of iets per ongeluk meegeven aan je zoon en dan kijken hoe hij daar op reageert.
Misschien is hij wel allang op de hoogte maar wil hij jou nog even in de waan laten omdat hij bang is anders geen cadeautjes te krijgen.

Met een boek

Jongste versnelde naar groep 5. Wij hebben hem toen om dezelfde reden als jij (je wilt niet dat hij het lachertje van de klas is) verteld over het grote geheim.
Er bestaat een boekje waarin tijdens het lezen duidelijk wordt hoe het precies zit. Dit boekje gaat in op alle historische verhalen over de Sint. Dit boekje hebben wij in één keer voorgelezen. Dat werkte erg goed. Aan het eind dacht hij eerst dat het een leuk verhaal was, maar al snel kwam de reality check. Ik vond het een prettige manier.
Ik heb even gegoogeld of ik de titel kan terugvinden. De titels die ik zie, zijn het niet.

gewoon

Hier heb ik het 'geheim van acht' verteld aan oudste. Ook een slim kind en hij was er zeker toen nog niet zelf achtergekomen. In groep 5 gingen ze lootjes trekken en ik wilde gewoon dat hij wist wat er gedaan werd en ik houd er niet van om ook die lootjes weer op 'meehelpen want sint heeft het zo druk' te gooien.

Ik vertelde meteen dat hij mee mocht helpen om het feest voor zijn broer leuk te maken en hij voelde zich heel groot.

Als je het doet: vertel het dan nu en wacht niet langer meer.

Hints geven

Zodat ze er wel zelf achter komen maar dat sturen. Dat vind ik wel een fijne manier, ik merkte bij oudste dat het toch wel eigenwaarde dingetje was. Heeft ons ook zodra hij er achter was gezegd dat jij 't allang wist'... Tuurlijk schat

twee keer

onthuld, dat geheim. Gewoon rond deze tijd van het jaar verteld van "zo zit het eigenlijk". Oudste was héél boos en verdrietig. Hij probeerde nog even een tijdje vol te houden alsof hij van niks wist, maar dat lukte natuurlijk niet echt meer...

Bij nummer twee nog iets subtieler aangepakt. Benadrukt dat het feest en de cadeaus blijven, dat jongste wél moet blijven geloven maar dat het een soort eer was dat zij het nu weten mag, ingewijd in het geheim dat volwassenen weten en kleintjes niet, bla bla. Zij vond het wel spannend, maakte er geen punt van dat ze belazerd was en vond het vooral leuk om mee te helpen de mythe in stand te houden voor jongste.

Beide kinderen hebben nooit getwijfeld. Hoe slim en kritisch ze ook zijn, sommige dingen wíl je gewoon niet zien

Ik heb het mijn jongste een paar weken na haar 9e verjaardag verteld, toen ze dus al Sinterklaas in groep 5 had gevierd met surprises. Haar reactie was dat ze het 'allang' wist, maar toen ik vroeg hoe ze erachter gekomen was wist ze dat niet zo goed. Vervolgens vroeg ik wie ze dan dacht dat de cadeautjes in de schoenen deed, antwoordde ze 'Zwarte Piet'
Oudste was volgens mij ook een jaar of 9 toen ik het vertelde, maar daar had ik het idee dat ze al langer twijfelde. Ze had namelijk een zwarte handschoen bij de keukendeur gelegd. Toen ik daarvan schrok zei ze dat die vast van Zwarte Piet was, en toen ik zei dat dat niet kon vroeg ze soort van verontwaardigd: 'Oh, en waarom dan niet?' Dat was vlak voor Sinterklaas dus toen kon ik het nog niet over mijn hart verkrijgen om haar definitief van het geloof te brengen.

Dank!

Gelukkig is er niemand hier die twijfelt of ik het wel moet vertellen. Mijn man vindt nl dat 'vrouwen' overal een probleem van maken, dit lost zichzelf op vindt hij...

Goede tips hier. Hints geven, boekje lezen, allemaal goede ideeën. Ik ga eens googlen naar dat boekje, heet het toevallig 'Het Geheim van Acht' zoals Barvaux noemde?

Overigens heeft zoon in groep 5 gewoon meegedaan met de surprises en dat kon blijkbaar gewoon naast elkaar. Er waren toen nog wat andere klasgenoten die ook nog geloofden, maar nu dus niet meer.

ik lees even mee

hier ook een 8-jarige in groep 6, die ik vorig jaar nog niet van zijn geloof wilde helpen. Hij ging zo op in een hele theorie over een 'hulpsinterklazennetwerk' dat al voordat Sinterklaas aankomt inkopen doet (vandaar die pepernoten al in september in de winkel), dat we dat maar glimlachend hebben aangezien en het verklappen van het geheim maar voor dit jaar bewaren.

Bij hem in de klas waren er vorig jaar lootjes, maar dat was blijkbaar geen punt. Ik had het haar uitgelegd en ze heeft gewoon niets expliciets gezegd over het al of niet bestaan van sinterklaas, en de andere kinderen ook niet. Er was één jongetje in groep 3 dat rondbazuinde dat de sint niet bestaat, maar die werd niet geloofd Zelfs een vriendinnetje dat vroeg:"geloof jij nog in Sinterklaas?" antwoordde zoon met een zeer overtuigd "natuurlijk geloof ik in Sinterklaas, duh!"

Dus.... ik heb alleen geen idee wat hij nog wel en niet gelooft. En wat hij ervan gaat vinden als we hem inlichten....

Boek gevonden

Het is niet : het geheim van acht. En ook niet de andere boeken die gelijk oppoppen als je googelt op sinterklaas en geheim.

Wij hebben gelezen: Het geheim van de Sint, je zult eraan geloven. Van Greet de Bruijn & Don Croonenberg.
Volgens mij was dit toen (rond 2008/2009) een tip op OOL.
Het gaat over een meisje dat op onderzoek uit gaat en die allerlei mensen vragen stelt. Dat leidt tot een vreemde ontdekking.
Het boekje is een handreiking voor kinderen en hun ouders om op een positieve manier achter het geheim van de Sint te komen.

De andere boeken ken ik niet (1 is genoeg immers) .

Ik heb

Ik heb het gewoon verteld...

Mijn kinderen hadden allebei een andere reactie: eentje dacht het eigenlijk al, de ander vond het zielig voor Sinterklaas omdat hij dan al 'n keer dood was gegaan. Verder waren ze er allebei in 10 minuten overheen Niet te moeilijk over doen...

Zelf achter komen

Hier kwam dochter (nu 13) er zelf achter toen ze net in groep 5 zat. Ik weet nog heel goed dat ik in de evenementencommissie van school zat en we het die avond op de vergadering over Sinterklaas gingen hebben en dochter me dus die middag heel stellig vertelde dat ze zeker wist dat Sinterklaas niet bestond. Ze twijfelde al langer: hoe pasten al die pieten en kadootjes op die boot etc.
Dochter heeft er nooit een probleem van gemaakt en speelde het spel gezellig mee voor haar jongere broer.
Jongere broer is inmiddels bijna 10 en gelooft naar mijn idee nog steeds in Sinterklaas. Loopt w.b. ontwikkeling ook wat achter en zit nog in groep 5. Ik heb dus eigenlijk nog niet heel erg de behoefte het hem te vertellen. Dochter vindt alleen dat hij het nu eindelijk wel eens mag weten. Ik ben heel benieuwd of hij er dit jaar zelf achter gaat komen. Zo niet dan gaan we het hem ergens na dit Sinterklaasfeest toch maar eens vertellen.

Informatie boekje op school

Mijn dochter, toen nog 7, versneld naar groep 5, heeft toen voor de zomervakantie een of ander informatie boekje gelezen op school wat daar over ging. En ging vragen stellen, 's avonds in bed. Daar ben je ook echt mee bezig in juni (NOT). Die vragen kwamen voor ons uit het niets. Ik heb ze haar zelf laten beantwoorden en
Zo heeft ze het zelf uitgevogeld.

Alleen maar leuk vond en vindt ze het nu me 2 gelovige zusjes.

Ik denk echt dat wanneer ze kritische vragen gaan stellen en ze het ong zelf
Uitvinden ze echt niet boos zijn.

Het geheim van acht

In de zomer van het jaar dat kind acht wordt, horen ze Het Geheim van Acht. Ik vertel een aantal oude sinterklaasverhalen en wat hij allemaal heeft gedaan. Dat toen hij overleed de mensen dat zó verdrietig vonden dat ze net deden of hij er nog was en in zijn naam leuke dingen gingen doen. Dan komt min of meer de clou en vraag ik kind of hij weet wie deze meneer was.
Dan vertel ik dat dit een heel groot geheim is, dat íedereen er aan meedoet: tv, radio, grote mensen, winkels dus dat hij niet het hart moet hebben om het door te vertellen. Als iedereen meedoet kan jij niet het feest gaan lopen versjteren, je bent nu immers oud genoeg om ook mee te mogen doen. Sinterklaas zit in je hart, we zijn allemaal Sint.

Hier

vroeg dochter in groep 4 net na sinterklaas hoe het nou eigenlijk zat. Ze twijfelde al even, maar kon zich niet voorstellen dat wij al die cadeaus kopen. Dus dat ging vrij makkelijk.
Onze zoon van 5 twijfelt nu al. We gaan gewoon mee in wat hij ervan bakt, ik ga niet tegen hem liegen als hij de waarheid wil weten. Maar ik hoop eigenlijk wel dat hij tot groep 4 gelooft. Vind ik toch wel speciaal, al blijven wij het gewoon vieren.

Mocht zoon begin groep 5 nog geloven, dan helpen we hem uit de droom.Ik vind groep 5 een mooi moment voor het grote geheim. Ik zou echt niet willen dat mijn kind op die leeftijd als enige nog erin gelooft. Ik vind het dan toch wel heel erg op "besodemieteren" gaan lijken.

Hier

zijn de kinderen rond de leeftijd van 8 a 9 'deelgenoot in het grote geheim' gemaakt. Luister, je bent nu zo oud, en dan hoor je toch eigenlijk wel bij de groters. En wij, groters, hebben samen een heel groot geheim voor de kleintjes. En dan uitleggen. Jongste is nu 8, wel een slimmerik, en hij vermoedde dus al zoiets. De eerste keer zonder geloof ging prima. Eigenlijk vonden ze het alleen maar leuker geworden, want nu konden ze rechtstreeks onderhandelen over kado'tjes

boekje

Het is inderdaad het boekje van Greet Bruijn, wat ik hier gaf als tip. Volgens mij is het alleen via internet te bestellen, als dat uberhaupt nog mogelijk is. Misschien via marktplaats?

Verschillend

Bij de Mijn kinderen zijn er op verschillende manieren achtergekomen dat Sint een spel is. Ze waren allemaal rond de 9 jaar.

De oudste hoorde in de zomer dat ik me min of meer versprak en vroeg om uitleg. Bij de tweede weet ik niet meer precies hoe het is gegaan maar zij deelde mij mee dat ze het allang wist maar het sneu voor ons vond om niet meer te geloven omdat wij zo leuk bezig waren met het hele evenement. De jongste twee heb ik het direct na pakjesavond verteld. Na 16 jaar het spel meespelen, in het geheim kadootjes kopen en alles tot pakjesavond verstoppen was ik het wel zat.

Ik heb me overigens nooit in bochten gewrongen bij vragen over hoe Sint en Piet het toch allemaal deden. Mijn standaardantwoord was: wat denk je zelf. Dan kwamen ze ofwel met een voor henzelf plausibel antwoord of twijfel. Allebei prima.

Op de school waar mijn kinderen zaten werd over het algemeen lang geloofd. Dus ik voelde geen druk om ze het geheim te onthullen voordat ze surprises gingen maken. Ze vonden het de normaalste zaak van de wereld dat je in de bovenbouw surprises maakt en in de onderbouw Sint een kadootje komt brengen. Net zoals dat de onderbouw 's middags nog een speelkwartier heeft en de bovenbouw niet.

skik

ook toevallig

zoon begon er vanochtend tamelijk verontwaardigd over dat er kinderen waren in zijn klas die zeiden dat Sinterklaas niet bestond, en dat ze dat van hun ouders hadden gehoord. Hij vond het een belachelijk idee, hoe kon dat anders met het sinterklaasjournaal etc? Enne, wie is er anders zo gek om al die kado's te kopen?

Hoogste tijd voor een gesprek vanavond als z'n broertje in bed ligt.....

skik

"Ik heb me overigens nooit in bochten gewrongen bij vragen over hoe Sint en Piet het toch allemaal deden."

Mijn kinderen kwamen nooit met vragen maar ik pas er voor om een kind in groep 5 te laten geloven als het met een surprise naar school wandelt. Ik heb nog er nog steeds moeite mee om te begrijpen waarom mensen zo moeilijk doen. Bang dat hun kind boos wordt als ze het vertellen? Is het beter dat het kind er door de rest van de klas op gewezen wordt? Ik ben blij dat mijn kinderen er in ieder geval niet moeilijk over deden, niet boos werden en het gewoon een leuk geheim vonden en met plezier meededen aan de surprises maken zonder dat ze begrepen wat ze nu aan het doen waren.

omdat

in ons geval omdat zoon nog zo overtuigd was, helemaal opging in het sinterklaasjournaal en er hele fantastische theorieën over had verzonnen. Dat was zo schattig, dat we het hem nog maar niet hadden verteld. En we hoopten eigenlijk ook nog wel dat hij er zelf mee zou komen, we gaven wel wat duidelijke hints hier en daar. Of hopen, nouja, het is ook wel een soort van boeiend om te zien hoe zo'n kind dat hele sinterklaasgebeuren beleeft. Eigenlijk dachten we dat hij nú niet meer zou geloven (ook door opmerkingen die hij heeft gemaakt, zoals: ik geloof niet dat piet echt door de schoorsteen komt, of ja zeg, sinterklaas kan toch niet bij iederéén langs op pakjesavond) en dat hij wellicht het spelletje al mee speelde, maar niet dus!

Verder wringen wij ons ook niet in bochten om het geheim te bewaren, maar er loopt hier ook nog een kind van 5 rond, dus we blijven wel discreet. Inderdaad bij kritische vragen zeggen: wat denk je zelf? Ik zeg wel altijd dat sinterklaas alleen kadootjes geeft aan mensen die kleine kinderen hebben, en bij grote mensen en grote kinderen mensen elkaar kado's geven. Wie sinterklaas dan is, dat blijft in het midden.

mijn zoon

Waarmee ik al uitgebreid had gesproken hoe het in elkaar zat, bleef maar praten alsof hij echt geloofde. Toen ik daar iets van zei;'Je weet toch dat hij niet echt bestaat' Zei hij met zoveel woorden'Stil nou, mam, ik vind het gewoon leuker om te doen alsof hij wel bestaat.... dan is dat ons geheim oke?'

Geen groot succes maar ook geen drama

We hebben het beide kinderen begin groep 5 verteld. Oudste was heel verontwaardigd dat wij dachten dat hij (nog) geloofde, maar was ook bang hoe het nu in het vervolg moest nu wij wisten dat hij niet meer geloofde. Over het 'liegen' zat hij helemaal niet in, want het was toch gewoon een leuke traditie? Jongste daarentegen was niet blij met het 'liegen'. Hij vond het liegen omdat we hem nooit de waarheid hadden verteld terwijl we wisten dat hij geloofde.

Ik moet zeggen dat ik het altijd moeilijk heb gevonden om te beoordelen of ze nu echt geloven, vooral omdat bij de meeste kinderen het 'willen geloven' heel sterk is.

mm ik twijfel ook over vertellen

Dochter is 7, groep 4. Vorig jaar kwamen er al vragen of het allemaal wel echt was. Recent begon ze er ook weer over of het allemaal wel echt was van het sinterklaasjournaal en zo. Alleen op een niet handig tijdstip met jongste (4) erbij. Kortom ik zit nogal te dubben over wat te doen. Als ze het me nog een keer vraagt, dan denk ik niet dat ik er over ga liegen, maar ja, het is toch ook wel speciaal...

Sneeuwitje

gewoon

Ik heb het verteld toen ze resp 8/groep 5 en 7/groep 4 waren.

Even samen een boodschap doen en dan onderweg verteld. Beiden riepen binnen 500meter dat ze het wel wisten en of we het nu weer over iets gewoons konden hebben.

Heb ook nooit veel 'gelogen' over sint. Oudste maakte ook de surprises in de woonkamer waar 2 jongere kinderen bij zaten. (bij vragen was het antwoord dat je dat in groep x zo doet).

Geloof zat ook niet heel diep. Middelste riep al toen ze 4 was dat sint niet bestond. Gewoon omdat ze dat dacht....

vanavond verteld

en.... zoon vond het wel een goede grap. Erg leuk, en waaauw, kopen papa en mama altijd die kado's? Volgens mij vindt hij ons nu extra lief Het lijkt hem niks uit te maken dat hij het weet, de kadootjes komen toch nog wel, en Sinterklaas is gewoon leuk! Maar hij had dus nooit wat door gehad. Ongelooflijk.

Het geheim is niet zo groot

Het geheim is vooral subtiel hier. Ook onze oudste was een langdurige en volhardende gelover. Ik heb hem in groep vijf verteld hoe het zat, maar dan een paar weken na Sinterklaas. En ik heb er hetzelfde bij uitgelegd a, s mijn vader indertijd bij mij: Sinterklaas heeft wel ooit echt bestaan en toen hij heel oud was en doodging, vonden de mensen dat heel jammer. Toen zijn ze met z'n allen gaan spelen dat hij nog steeds bestond en cadeautjes uitdeelde, maar stiekem kochten ze die dan zelf voor elkaar. En zo doen we het nu nog steeds, ouders kopen cadeautjes voor hun kinderen, mensen kopen cadeautjes voor elkaar, maken gedichten en surprises en verkleden zich en zo spelen we met z'n allen dat Sinterklaas nog steeds bestaat. En zo bestaat hij dus eigenlijk toch nog Mijn kinderen hadden allemaal volkomen vrede met dat verhaal en we zijn nog altijd enthousiaste Sinterklazers.

Vooral heel simpel houden.

Mijn zoon kan heel erg slecht tegen veranderingen. Hij heeft heel veel structuur nodig December is dan ook vreselijk voor hem Sinterklaas, Kerst, vakantie. Toen hij in groep 4 zat was hij helemaal op van de spanning die er hing in de groep rond Sinterklaas. Ik zei en als ik nu zeg dat het gewoon een verklede man is. Hij zei mam dat heb ik steeds gedacht. Wel er duidelijk bij gezegd dat nog niet iedereen in de groep op de hoogte was van het grote geheim en hij heeft leuk Sinterklaas meegevierd zonder iets te zeggen. Ik wil hiermee zeggen maak het je zelf niet te moeilijk< kinderen hebben meer in de gaten dan je denkt.

niet dus

die van ons had best wel door dat er allemaal 'hulpsinterklazen' waren, en dat pieten geschminkte blanke mensen zijn, maar dat deed er niet toe. Hij dacht oprecht dat kadootjes in de schoen en op pakjesavond van de echte sinterklaas kwamen (en de echte, dat was die van het Sinterklaasjournaal). Zelfs toen we zeiden 'en stel je nu eens voor dat papa en mama de kadootjes altijd gekocht hebben' viel het kwartje nog niet direct. Bijzonder, niet?

jammer hoor

Ik zou afwachten. Zoon zat in groep 6 en geloofde nog ook al deden ze surprises en kwam de geschiedenis van sinterklaas aan bod. Opeens in de zomer erna zei hij ineens. Goh hoe zit dat. Mensen kunnen ongeveer 100 worden hoe kan sint dan 400 zijn? Ik zei....wat denk je zelf? Dat dat niet kan en sint een soort toneelstuk vd geschiedenis is. Inderdaad. Ok en die kados doen jullie dus....
Het was helemaal prima voor hem. Dochter is 8 en gelooft nog. Zij zei laatst dat x had gezegd dat ouders de kados kopen . Ik zei; wat denk jij ervan.? Dat x maar kletst zei ze..... Anyway volgens mij heb je minder teleurstelling en verdriet als zelf de kwartjes gaan vallen. En hoezo lachertje vd klas? Een beetje een leuk kind speelt het verhaal mee voor de kinderen die nog geloven. Mijn zoon zou een kind er nooit op uit lachen en op school zou dit wel ' bestraft ' worden. Zoals vriendin van dochter deed kan altijd gebeuren. Kinderen geven er dan wel weer een draai aan of niet....