Hoe met kinderen praten

Herfst

Ik heb het boek ook net weer gelezen, net als het enigszins vergelijkbare boek 'luisteren naar kinderen' van Gordon. En probeer het nu ook weer beter toe te passen, de klad zat er wat in.
Het is me al wel eerder opgevallen dat sommige stukken bij het ene kind beter werken, en andere bij het andere. Mijn dochter (4) vindt het serieus nemen en verwoorden van haar gevoelens bijvoorbeeld heerlijk, die kan je daarmee vaak heel goed troosten. Maar zoon (7) kijkt me dan altijd wat vreemd aan, zo van 'ja dacht je nou echt dat ik nu minder boos werd?'. Bij hem werkt het uitwerken van een zakelijk compromis juist weer heel goed.
Ik heb trouwens ook net het boek van How2Talk2Kids over rivaliteit tussen de kinderen gelezen ('How2Talk2Kids - broers en zussen zonder rivaliteit' in het nederlands, ik heb de amerikaanse versie) en dat bevalt me erg goed, dus mocht er bij jou gedoe zijn tussen de kinderen, dan kan ik dat ook echt aanraden. Wat vooral verschil maakt heb ik het idee (enfin, ik heb het nu sinds een week ) is dat ik minder het idee heb dat de conflicten helemaal zouden moeten verdwijnen (wat natuurlijk een onzinnige gedachte is, maar ergens zat toch in mijn achterhoofd dat ik, of anders wel de kinderen, blijkbaar iets fundamenteels fout deed waardoor er zo veel ruzie was). En dat is al een hele opluchting.

Asa

Hi asa,

Wat leuk om te lezen!
Ik heb ook beide boeken..
Wat bij mijn zoon van 6 nu opeens gebeurd, is dat hij dus heel vaak boos is. Omdat hij het mag zijn, en eerst had ik daar meer moeite mee. Nu heb ik door dat ik de boosheid bij hem kan laten en hem kan helpen ermee om te gaan. In plaats van het weg te drukken.
Ik merk dat ik nu zelf ook een betere manier gevonden heb om mijn eigen boosheid te uiten. Eerst dacht ik dat ik dat niet moxht laten zien.
Dus op het moment veel boosheid in huis, maar we proberen het in goede banen te leiden. Even een inhaalslag misschien, eruit is eruit.
Ook de ruzies tussen de broers onderling verdwijnen niet maar zijn meer hun uitdaging dan de mijne. Ze leren elkaar gowd kennen nu omdat ik er niet meer steeds tussen zit.
Verder het zakelijke deel dat jij noemt gaat hier nog niet zo goed. Het afspreken vd nintendo tijd en het zelf met ideeen komen, verloopt nog moeizaam. Misschien verwacht ik teveel in 1 keer? Of teveel voor de leeftijd?

Ik heb elke dag weer nieuwe inzichten maar vind het wel moeilijk. Ojn man kijkt soms ook beetje raar op trouwens omdat het e ht een andere aanpak is

Vanmorgen in supermarkt helaas minder succes gehad en ze flink bij arm moeten grijpen maarja maarja.

Ik hoop meer te horen hier. Asa leuk dat je ook beide boekjes hebt. Hoe oud zijn jouw kinderen?

Herfst

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Haha

Ja, het is hier ook nog geen wondermiddel . Een van de redenen om eraan te beginnen was juist dat zoon al aardig boos kon worden, en dat is eigenlijk nog niet echt veranderd (en zelf ben ik helaas ook nog niet perfect in dat opzicht ). Wat dat overleggen betreft, zoon heeft er lang niet altijd zin in en we moeten er ook echt rustig voor gaan zitten. Maar het kan wel heel goed werken. Ik schat overigens in dat dochter er minder zin in zal hebben, tot nu toe heb ik het met haar nog niet echt geprobeerd.
Wat ik hier wel lastig vind is dat man niet mee doet, en dan eerder genoeg heeft van dingen die de kinderen verkeerd doen dan ik en er ineens met een straf doorheen komt als ik net probeer iets op een andere manier op te lossen. Enfin, ook tussen volwassenen moet er soms aan het oplossen van problemen gewerkt worden .

Man

Man doet hier ook niet mee. Verder probeer ik het maar zo goed mogelijk toe te passen en hoop ik dat oefening helpt.
Wat ik nog lastig vind trouwens is het toestaan van alle gevoelens maar dan niet perse al het gedrag (o je bent boos zie ik - we gooien hier niet met speelgoed)

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Herfst

Je schrijft: "En mijn zoontje van 6 jaar is geloof ik in de war van mijn nieuwe aanpak. Ik moet zelf ook nog wennen soms aan mezelf. En nu hij heeft ontdekt dat hij boos mag zijn (ik had hier eerst nogal moeite mee) is hij dus de hele tijd boos lijkt wel. Het is vast geen wondermiddel ofzo maar ik ben toch wel hoopvol."

De aanpak is er niet op uit om boosheid te elimineren. In die zin is het geen wondermiddel dat ertoe leidt dat je kind niet meer boos is. Dat weet je natuurlijk. Maar het is ook lastig. Boosheid bij je kind zien is niet leuk en lastig. Je zelf boos voelen is niet prettig, dus dat wil je voor je kind ook niet. Je wil vooral dat boosheid hanteerbaar is, voor jezelf en voor je kind. Door boosheid te doorvoelen - het neemt toe en weer af -gaat je kind zelf leren om ermee om te gaan. Zelf ben je een belangrijk voorbeeld voor je kind. Goed voorbeeld doet volgen en een slecht voorbeeld ook Ik heb de boeken zelf nog niet gelezen - ben ik zeker wel van plan!