Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Guinevere

Guinevere

24-03-2011 om 19:24

Hoeveel strijd bij 4-jarige?

Ik wil graag even van jullie horen hoeveel strijd jullie nu eigenlijk leveren met 4-jarigen. Even vergelijken of die bijna-kleuterzoon van mij zich nu zwaarder verzet dan andere kinderen of dat het aan mijn gevoel ligt.
Ik zit nu op een stuk of 4-5 zware aanvaringen per dag, de minnelijke schikkingen niet meegerekend. Dat varieert van toch stiekum oversteken zonder te wachten op moeder, via discussies over het menu, tot krijspartijen over zijn schoeisel. En natuurlijk nog vele andere smeuïgheden. De hele dag word ik uitgedaagd, zo voelt het, alles wordt bediscussieerd, pfff.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
dc

dc

24-03-2011 om 20:19

Weinig

Hij wordt nu bijna 5, maar is het afgelopen erg lief, verstandig en wijs geweest. Maar volgens mij is dat gewoon zijn karakter.

De enige aanvaringen die ik met hem heb is als bijvoorbeeld de tv uit moet, of hij iets verliest!

Valkyre

Valkyre

24-03-2011 om 20:26

Soms wel, soms niet

Volgens mij heeft die van mij ongeveer dezelfde leeftijd (gaat in april wennen op school). Hier wisselende dagen.. Eergisteren leek 't wel of-ie banaan in z'n oren had, hij is dan echt niet te bereiken (zes keer z'n naam noemen voor hij een keer opkijkt, dat werk). En inderdaad strijd over bijna alles - wil z'n nieuwe schoenen niet aan, wil niet alleen slapen, wil televisie kijken, wil wil wil... Gisteren gezellig naar de kermis geweest waar hij zelfs niet moeilijk deed over 't feit dat hij geen knuffel mocht uitzoeken omdat ik geen geld meer had. Maar dan op weg naar huis zomaar de straat op rennen en bij thuiskomt meteen weer in de jengelmodus.

Het gekke is dat hij de ene keer ontzettend goed reageert op "nee" of (beter) "straks, na..." en de andere keer krijst hij de hele boel bij elkaar... Ook ongeveer 4-5 keer per dag, inderdaad. Vaak denk ik "het is een fase" en dat sleept me er dan toch doorheen. Maar ik word ook wel eens kwaad, wat vast contraproductief is... Nou ja. Tips zijn zeer welkom!

Asa Torell

Asa Torell

24-03-2011 om 20:27

En dat vraag je nog

het gaat hier toch om Meneer Al Vanaf Dag Een De Baas In Huis . Ik vermoed dus dat hij zich wel meer verzet dan de gemiddelde (bijna-)vierjarige... Hier is dochter van 3j9md, toch de meer pittige peuter van de twee, goed voor misschien 1 echte aanvaring per dag. Wel aardig wat gehuil daarnaast nog.
Dat gezegd hebben is zoon destijds van een superbraaf peutertje veranderd in een kleuter en nu 7-jarige die met vlagen nog steeds op het door jou beschreven nivo zit. Waarbij hij dan inderdaad echt speciaal voor de uitdaging lijkt te gaan, pfff. Het goede nieuws daaraan is dat het met periodes gaat, dus wie weet is het bij jullie ook een periode rondom-bijna-naar-school die daarna weer een tijdje wat afzakt.

Guinevere

Guinevere

24-03-2011 om 20:59

Euh, ja

Euh, ja, dat klopt wat je zegt, Asa. Vanaf Dag 1 De Baas In Huis inderdaad. Op een goede dag blijft het bij een aanvarinkje of 3. Met hem inderdaad geen dag zonder strijd. Hm, de teneur slaat nu al door richting "enfant terrible", zoals ik hem in mijn hoofd noem als ik weer uitgeput onderuit ga na zo'n aanvaring, die gerust 20 minuten kan duren.
Jaja, consequent zijn, dat is de gouden tip, ik weet het, maar het helpt (nog) niet. Gelukkig past hij nog in het stoeltje van het winkelwagentje, anders was boodschappen doen ook één groot drama. Zelfs bij gym gaat hij opzettelijk dwars liggen: als iedereen in de kring gaat zitten, gaat hij op zijn handen staan om de kring ondersteboven te beschouwen. Of hij verzint iets anders. En als ik hem iets verbied, bijvoorbeeld dat hij zijn mes als draaimolentje gebruikt, dan gaat hij het expres nog een keer doen. "Ja, maar IK vond het WEL leuk!".
Om eerlijk te zijn, ik heb nu al twijfels of ik 'm over een paar jaar nog in de hand kan houden. Niet dat het een ongeregeld stuk vreten is, of een vervelend ding, absoluut niet, maar als hij iets wil dan dóet hij het gewoon. Hopelijk gaat iemand me nu vertellen dat dat normaal kleutergedrag is en dat dat overgaat?

Hanne.

Hanne.

24-03-2011 om 21:05

Leerdoel bij kleuters!

HEt is zeker normaal kleuter gedrag, sterker nog, hier is het bij de kleuters één van de leerlijnen die gemonitored wordt.

En niet geheel onverwacht blijkt mijn 4.5 jarige dat deel van de leerlijn nog niet voldoende te scoren. Juf geeft aan regelmatig de hele truckendoos open te moeten maken om punten als jas en schoenen aan voor elkaar te krijgen.

Eind groep 1 zou ze het moeten kunnen. gelukkig dat we dit jaar laat vakantie hebben. HEeft ze nog tot eind juli!

Vanmidd

Luister guinevere

even streng want ik heb weinig tijd

Dit is niet alleen normaal... ik zou me zelfs zorgen maken als je zoon het níet zou doen! Ik denk ook dat je hem niet te veel moet typecasten, vast zetten in stereotypen. oeps dat staat er weer heel streng.

Kijk, ik spreek hier even als bioloog. Evolutiebioloog. Ik zou me ernstig, ERNSTIG zorgen maken als jouw zoon alle grenzen van zomaar een willekeurige (ok wel zijn eigen) moeder zou aannemen. Hij moet dat allemaal uitproberen en in twijfel trekken. Dat is zijn taak. Daardoor doet hij ervaringen op, bouwt hij een band met jou, leert hij de omgeving kennen enzenzenz. Stel je voor dat van alle nieuwe kinderen de helft dit gedrag niet vertoont en de andere helft wel. Welke helft zal zich beter staande kunnen houden in een onbekende en voortdurende omgeving? Evolutionair is dit een enorm belangrijke eigenschap. Dadendrang, exploratiedrift, hoppekee gaan met die banaan!

Rieleks en voeg je in het moederschap!

PS Op den duur is het natuurlijk erg fijn als hij gaat finetunen, maar de kleuterleeftijd is de tijd van de experimenten. Sociaal met name. En je zoon staat nog aan het begin. Dus hij moet alles, alles nog uitproberen! Maak je borst maar nat.

Sascha2

Sascha2

24-03-2011 om 22:37

Hier

Hier varieert het per kind. Oudste van zes heeft op dit moment redelijk veel aanvaringen met me, luistert heel slecht en is heel snel aangebrand. De tweede van bijna vijf heeft om en nabij vier aanvaringen per dag met me. De derde van net drie leeft op aanvaringen en de vierde, ach die banjert vrolijk door het leven maar is ook pas 17 maanden. Bij de oudste twee is het duidelijk een fase, normaal zijn ze niet zo snel aangebrand of boos en wordt er beter geluisterd. De derde heeft een wat feller karakter, bij haar ben ik de aanvaringen wat meer gewend. Het aantal wat jij noemt klinkt mij niet vreemd in de oren.

Sera

Sera

25-03-2011 om 00:12

Rodebeuk

Ik ben het met je eens dat het niet abnormaal is als een kind regelmatig nee zegt of niet doet wat je zegt. Ik ben het niet met je om kinderen die dat niet doen je zorgen moet maken. Er zijn ook kleuters die nooit strijd leveren en die wel doen wat je zegt in 99% van de gevallen. Dat zijn ook hele normale kinderen.

Misschien zijn mijn kinderen makkelijk (in elk geval de oudste twee zijn redelijk makkelijk) maar het de hele dag door strijd leveren herken ik helemaal niet. Ik herken het alleen bij mijn jongste zoon maar die is nog maar 2 dus dat is een ander soort strijd.

Guinevere

Guinevere

25-03-2011 om 08:04

Biologisch ja

Ja, natuurlijk is het biologisch. Aangezien mijn koters toch al "apen" zijn staat nu voor eeuwig het beeld op mijn netvlies gebrand van een moederbeest met een nest jongen uit een natuurdocumentaire, waarbij het ene jong braaf bij zijn moeder blijft en het andere jong de beest gaat uithangen, met alle risico's van dien. Als die 2e het overleeft dan staat hem een grootse toekomst in de sociale groep te wachten.
In elk geval is het goed te lezen dat er meer kinderen in deze smaak zijn. Het grootste gedeelte is minder heftig, een klein deel is even uitdagend als mijn aapje. Af en toe schiet ik behoorlijk in de vertwijfeling als ik weer als een soort boeman met hem over straat moet, hij niet luisterend en ik "STOP! LUISTER! DENK EROM!" roepend. Of gewoon een discussie heb over zijn broodbeleg (gisteren bestelde hij trouwens gniffelend een boterham met "commandanten", jammer, dat ken en heb ik niet ).
Mooi ook dat het (vaak) overgaat. Dat geeft me weer een houvast voor de toekomst.

ayla

ayla

25-03-2011 om 09:02

Ja hoor

Hier ook, zelfs de juf beaamde deze week dat hij toch wel een sterk karakter heeft, nadat ze hem tijden heeft lopen zoeken en toen uit groep 3 heeft moeten plukken . Onze kinderen weten gewoon wat ze willen en dat is bij voorkeur niet wat jij wilt. De oudste had dat ook wel toen ze een peuter was, heb toen nog in een vlaag van wanhoop een cursus omgaan met peuters gedaan. Fijne daarvan is dat je merkt dat het altijd erger kan. Waar mijn oudste altijd en trouwens nog steeds de discussie met je aangaat is mijn jongste meer voor gewoon doen, hij kijkt je lachend aan en doet precies datgene waarvan jij net had gezegd dat hij niet moest doen. En als hij zijn zin niet krijgt, krijsen, liefst zo hard mogelijk. Ik heb trouwens ook in mijn omgeving gezinnen met kinderen van het soort makke lammetjes. Van die families die het gezellig vinden om met zijn allen te gaan winkelen, of van die kinderen die wel hun bord leeg eten etc. Wij gaan nooit met zijn allen naar de winkel, 1 kind gaat nog, 2 kinderen is vragen om problemen.

Hier nog niet

Met zoon, inmiddels 5, is het tot nu toe erg meegevallen. Die is redelijk gezeglijk, en verder helpt het dat een heleboel in zijn leven behoorlijk voorspelbaar is, en dat ik een slons van een moeder ben (ik heb eigenlijk nooit discussies over broodbeleg bijvoorbeeld, want hij mag gewoon zelf kiezen).
Met dochter (net 2) gaan wij, zo vrees ik, nog wat beleven. Die is inderdaad meer van de "maar IK vind het leuk" beweging. Soms vraagt ze wel eerst of ze iets mag: "mag splinge?" "Nee, X, mag niet" en dan springen. En nog eens. En ondertussen heel hard lachen...

Groeten,

Temet

Mak lammetje en enfant terrible

Tja, ik ben ook blessed met een mak lam, om het maar even met de woorden van Ayla te omschrijven. Ik herken inderdaad iedere dag meerdere keren strijd, schreeuwen en brullen om je zin te krijgen totaal niet. Nu niet, met bijna 6, maar ook niet met 4 of 5. Ja, in de peutertijd toen zoonlief nog niet kon praten en alleen maar kon brullen om iets duidelijk te maken.
Tuurlijk hebben we wel eens strijd, en tuurlijk is zoonlief soms vervelend en eigenwijs, maar niet iedere dag en niet iedere dag meerdere keren. Vaak is hij snel rustig te krijgen door gewoon uit te leggen waarom iets moet of niet mag. Dat is deels mazzel en deels een kwestie van de juiste knoppen zien te vinden bij je kind.

Ik snap wel dat het fijner is om de stellen dat slecht luisteren of driftig worden om je zin te krijgen bij kleuters de norm is en sterker: zeer gewenst is om een kind zich zo goed mogelijk te laten ontwikkelen. Want dan hoef je wat minder te twijfelen over je opvoeding of aanpak of de minder leuke kantjes van het kind.
Ik heb echter niet het idee dat als ik een vriendje van mijn zoon bijna dagelijks in een driftbui zie schieten omdat ie niet mee naar huis wil dat hij zich daardoor tot een volwaardiger mens zou ontwikkelen dan mijn zoon of zich later beter kan handhaven in de wereld. Juist niet.

Ik denk ook niet vertederd: "wat heeft hij een leuk eigen willetje", als hij bijtend en slaand de deur uit gaat. Maar ik noem hem ook zeker geen enfant terrible, omdat het jongetje er niks aan kan doen, en de ouders ermee in het haar zitten.

Maar zullen we dan ook kinderen die minder lastig zijn niet meteen a la Rodebeuk minder opgewassen tegen het leven oid (?) noemen, of a la Ayla "makke lammetjes" noemen die en "die gezinnen" die met die makke lammetjes gaan winkelen of nog gekker: die kinderen die wel hun bord leegeten denigrerend als rariteit wegzetten?

Want dat lijkt me een beetje doorslaan in de redenatie dat strijd gewoon is en geen strijd dus abnormaal.

dc

dc

25-03-2011 om 11:51

Inderdaad!

Wilde er ook al even wat van zeggen. Om mijn zoon gelijk "een mak lammetje" te noemen, dat evolutiegezien slecht in de markt zou liggen, dat herken ik dus helemaal niet.

Hij is meegaand, ja, en heel erg redelijk. Ik herken echt het karakter van zijn vader in hem, en er is maar 1 reden dat zijn vader en ik onder 1 dak kunnen leven, en dat is juist die karaktereigenschappen.

Mijn jongste is juist meer als ik, en die kan mij ook grijnzend aanstaren als hij precies doet waar ik net van heb gezegd dat hij dat niet mag doen. En objectief kijkend naar mijn leven en mijn man's leven, denk ik dat de oudste het makkelijker zal krijgen in het leven. Hij zal het zichzelf namelijk een stuk minder moeilijk maken!

En verder, meegaand betekent niet dat hij over zich heen zal laten lopen. Zijn vader doet dat niet, en ik zie niet in waarom hij dat wel zou doen.

Dus bij deze graag een beetje respect voor mijn "makke lammetje"!

Massi Nissa

Massi Nissa

25-03-2011 om 11:52

Hier best gekke dingen

Dochter staat sinds de geboorte van haar broertje (die ze overigens heel lief vindt) in de dwars-stand. Ze plast weer in haar broek, knipt in heur haren als we even niet kijken, maakt de rieten balkonafscheiding kapot etc. Daarnaast is ze verbaal enorm aan het uitproberen: rare woorden gebruiken, weigeren om het weigeren, expres heel erg langzaam doen als we haast hebben e.d. Gelukkig doet ze dit niet de hele dag door, maar wel zo vaak dat ik elke dag wel een paar keer mijn ogen ten hemel sla en bid om geduld. Ik geloof namelijk niet dat het beter wordt als ik er keihard tegenin ga. Het is een fase en bovendien wordt ze nu enorm op de proef gesteld met zo'n baby in huis. Ik knuffel haar dus extra veel (wanneer ze dat toestaat), prijs haar de hemel in om elk onbenulligheidje dat wel goed gaat en vraag steeds of ze me even zou willen helpen met de baby (doekje pakken ofzo). Oma is ook al ingeschakeld om haar wat meer individuele aandacht te geven. Het is even niet anders.
Meer in het algemeen herken ik die uitprobeerfase heel goed, die duurt hier al jaren, maar het komt en gaat. Er zijn dagen en zelfs weken dat ik op een soort wolk van moedertrots loop, zo geweldig doet ze het dan, en er zijn dagen dat ik alleen maar aan het overleven ben met haar. Wat hier wel verschil uitmaakt is of we ons een beetje strak aan het gezinsritme houden. Dat helpt echt. En zorgen dat ze niet te moe wordt.
Sterkte Guinevere, ik troost mezelf ook voortdurend met het idee dat ze die pit nog hard nodig zal hebben in haar leven.
Groetjes
Massi

ayla

ayla

25-03-2011 om 11:57

Jopi

ik vind 'brave'kinderen echt geen rariteit, of eigenlijk wel maar dat komt omdat ik totaal anders gewend ben, die andere zullen mijn kinderen een rariteit vinden. Je hebt alleen aan iedere kant extremen, ik denk dat mijn kinderen extremen zijn aan de ene kant en die makke lammetjes zijn extremen aan de andere kant. Die zullen nooit discussies aan gaan waarom dat ze naar de winkel moeten, hoe lang dat dat dan wel niet gaat duren, welke winkels dat je precies gaat bezoeken, hoe lang die winkel dan precies gaat duren. Die kinderen accepteren dat gewoon, mama zegt dat we nu naar de winkel gaan dus doen we dat.

ayla

ayla

25-03-2011 om 11:58

Het makke lammetje

was trouwens niet verkeerd bedoelt hoor, ik zou af en toe wat erom geven om eens een mak lammetje te hebben

Mensen mensen

...begin nou toch gewoon een draad over je makke lammetje en ik zal je uitgebreid toejuichen en uitleggen hoe belangrijk makke lammetjes in de evolutie zijn geweest. Het is enorme tijdverspilling als iedereen altijd maar de normen ter discussie stelt, in heel veel situaties is het veel beter om gewoon te doen wat er gezegd wordt. Waar zouden we komen als iedereen constant alles aanvecht?

Kortom. Ik was moe en gehaast (wat ik ook met zoveel woorden had gemeld) en wilde even Guinevere een hart onder de riem steken.

Meer niet.

In zijn algemeenheid is het heel goed om af en toe twee (of zelfs tien) passen naar achteren te doen en te genieten van de nukken van je kind. Het heeft allemaal zijn waarde.

Vic

Vic

25-03-2011 om 13:54

Ouders van makke lammetjes

Het is alleen zo jammer dat (veel) ouders van makke lammetjes net doen of dat gedrag door hun eigen opvoedkwaliteiten komt. Of eigenlijk het omgekeerde, dat het eigengereide gedrag van mijn kinderen te wijten is aan mijn opvoeding. Ik zou dolgraag kinderen willen die na max 3 keer iets zeggen dat ook gewoon dóen, maar dat zit er gewoon niet in. Met een van de kinderen ben ik wel eens bij een deskundige geweest. Die zag vrij snel dat het kind geen labeltje nodig had, maar bevestigde dat ze bovengemiddeld eigenwijs was.

Vic: he

tis natuurlijk een universele oudervalkuil om de dingen die goed gaan aan hun opvoeding te wijten en de dingen die lastig zijn aan de genetische aanleg van hun kind... en bij de kinderen van anderen andersom..

Maar, waar ik voor schrijf, Emmawee heeft er gewoon al woorden voor gevonden, voor wat je beschrijft: Hoogeigenwijs. Leuk toch?

Behehehehee

Fijn om te lezen dat mijn makke lammetje in de evolutietheorie nog een kans tot slagen heeft Rodebeuk! Ik zal er geen apart draadje voor starten, je hebt me voldoende gerustgesteld.

En Ayla, ik vind andere kinderen/mensen niet zo snel een rariteit, dus ook drukke, opstandige kinderen met regelmatige driftbuien veroordeel ik niet tot iets extreems of afwijkends. Ik hou daar helemaal niet van, vandaar dat ik ook een beetje nekharen voelde opkomen bij jouw bewoordingen.
Net als Vic heb ik een hekel aan oordelen of labelen.

Om de andere kant van de medaille te laten zien: mijn zoonlief is dus makkelijk (en blij, vrolijk, en lief natuurlijk maar soms ook heel gevoelig. Moeilijke nieuwe situaties vindt hij snel eng en moet daar soms van huilen en durft niet mee te doen. Het merendeel van de kinderen om ons heen gaat onbevangen op situaties af waar onze zoon heel lang de kat uit de bomen blijft kijken en niet meedoet.

Ik vind dat vervelend voor hem, en het gaat met de jaren ook steeds beter, maar ik zit als dit gebeurd ook niet te wachten op mensen die dit gedrag dan wijten aan bv mijn opvoeding, of mijn zoon wegzetten als jankerd of angsthaas. Net zoals ik dat ook niet bij andermans kinderen doe die het ergens moeilijk mee hebben of anders zijn dan die van mij.

dc

dc

25-03-2011 om 15:06

Vic

"Het is alleen zo jammer dat (veel) ouders van makke lammetjes net doen of dat gedrag door hun eigen opvoedkwaliteiten komt. "

Dat gaat alleen op als je kinderen qua karakter op elkaar lijken. Meestal niet het geval. Denk je dat je kind zo goed eet, slaapt, luistert omdat je consequent en duidelijk bent, blijkt nummer 2 echt lak aan je consequentheid te hebben!

Vic

Vic

25-03-2011 om 15:28

Tja, ik ken ze

Ik ken mensen met twee van die makke lammetjes, of met enig kinderen. Die zijn er dus echt van overtuigd dat dat komt doordat ze de kinderen van jongsafaan consequent hebben opgevoed. Ik kan me eigenlijk niet meer zo goed herinneren of ik echt consequent ben begonnen, of dat ik altijd al wat laks was. Kan me wel nog oudste als (net) 2-jarige herinneren die opmerkte dat het toch wel heel oneerlijk was dat zij altijd moest doen wat ik zei, terwijl ik zelf gewoon deed wat ik wilde. En nu is ze 11 en wijst me er regelmatig op dat je afspraken maakt met z'n tweeën (als ik zeg dat we zus en zo niet hebben afgesproken), dus dat het geen afspraak is als ik bepaal dat ze om 18.00 uur thuis moet zijn. En dan mijn jongste, nét 6, die als ik zeg dat ze naar bed moet antwoordt: 'Mama ga jij nu eerst maar even lekker koffie drinken. Dan maak ik even mijn spelletje af'. Dan zeg ik: 'Gut, dat is eigenlijk een heel goed idee. Dat gaan we doen'. En daarna gaat ze wel heel lief mee naar boven. Tja, liever zo dan een strijd aan gaan, maar het is inderdaad niet heel consequent.

Tja.

Tja, sorry Vic, ik denk dat je me heel vervelend gaat vinden maar inderdaad: ik heb enig kind (en twee oudere stiefkinderen) en in vind mezelf (onszelf) ook heel consequent. Sterker: ik vind mezelf eigenlijk best een goede opvoeder! Ik had met alle liefde graag een tweede kind willen hebben gekregen om te bezien of dat ook een mak lammetje was geworden of juist een driftkikker maar helaas is dat aan ons voorbij gegaan. Ik zal dus tot in lengte van dagen een trotse moeder blijven van een mak lammetje maar een brullend wolfje was ook heel welkom geweest. Gelukkig krijgen we die uit de buurt en via school regelmatig over de vloer

Sera

Sera

25-03-2011 om 16:13

Karakter

Karakter krijgen kinderen mee en heb je als ouder geen invloed op maar natuurlijk speelt wel mee hoe je ermee omgaat. In mijn omgeving zie ik wel regelmatig dat karakter als excuus wordt gebruikt voor niet opvoeden. Soms ook uit onmacht omdat ze geen andere manier weten van omgaan met de kinderen dan die ene manier en die is dus niet zo succesvol. Karakter is geen excuus voor slech opgevoede kinderen. Ook kinderen met een sterke wil kan je opvoeden. Het kost alleen meer moeite en misschien zul je ook meerdere keren van tactiek moeten veranderen. Ik ben van mezelf best lief (al zeg ik het zelf ļ ) Ik geef heel makkelijk toe, ben niet echt consequent en ik vind het geen probleem om extra dingen te doen voor anderen. Bij mijn oudste twee werkt dat prima want die lijken op mij en doen nooit moeilijk over dingen. Consequent zijn hoeft dus niet zo want ze lopen heus niet over me heen verder. Bij de derde en zeker bij de vierde heb ik een hele andere aanpak nodig. Ik vond dat eerst ook moeilijk om anders te doen. Ik heb toen toch geprobeerd om wat meer van mijn moeder over te nemen. Mijn moeder was vroeger reuze streng. Daar haalde je echt geen geintjes mee uit want dat was gewoon geen goed idee. Voor mijn moeder hadden we echt ontzag. Ik ben dus toch maar strenger geworden, onaardiger en consequenter. Mijn vierde is nu twee jaar en mijn moeder zegt dat de tijd tussen 2 jaar en 4/5 jaar het belangrijkst is om beleefde en gehoorzame kinderen te krijgen. Juist op die leeftijd moet je niet te veel toegeven en consequent zijn want dat nemen ze mee voor later. Ik ben niet zo streng als mijn moeder, dat zit niet in mij merk ik maar ik probeer wel wat dingen van haar over te nemen.
Als een van mijn jongste kinderen moeilijk doet en iets niet wil is dat een gegeven maar ik zorg erdan wel voor dat ze uiteindelijk hun zin niet krijgen. De strijd aangaan is heel vermoeiend maar juist op deze leeftijd doe je dat zodat ze straks wel zonder zeuren meegaan omdat ze dan geleerd hebben dat zeuren en klieren ze niet dichter bij hun doel brengt maar er verder van af drijft. Bij koppige kinderen met een sterke wil moet je dat eindeloos herhalen maar ook die leren het vast ooit wel eens al kosthet meer tijd.
Daarnaast zijn er dingen waar ik niet zo moeilijk over doe omdat ik ze niet belangrijk genoeg vind om een strijd over aan te gaan. Zo hoeven ze bijvoorbeeld niet hun bord leeg te eten want ik vind dwingen met eten niet prettig. Ze mogen in bed altijd lezen/boekjes kijken en wanneer ze gaan slapen kunnen ze zelf bepalen.
Met andere dingen ben ik wel weer streng: bestek op de grond gooien of mee op de tafel slaan of spelen met eten of ander kliergedrag aan tafel = verder eten in de bijkeuken. Dat vinden ze hier helemaal niet leuk dus na een paar keer leren ze heus wel dat het niet mag.
Daarnaast is het soms ook beter om af te leiden of er een spelletje van te maken of iets dergelijks. Je wilt natuurlijk ook een positieve sfeer houden in huis.
Ik vind het soms trouwens wel moeilijk, vooral bij mijn jongste omdat ik ook niet zo gewend ben van mijn oudste twee. Soms zou ik wel willen dat hij wat meer had op dit gebied van de oudste twee.

Echter als een ander kind in de zandbak bijvoorbeeld express zand rond gaat gooien en de moeder zegt met een glimlachje ach het is nu eenmaal een boef dan ligt het toch echt aan de moeder en niet zozeer aan het kind dat hij zich misdraagt.

Sera

Sera

25-03-2011 om 16:20

Vic

Maar Vic als een 2 jarige dat tegen je zegt dan zeg je toch gewoon dat mama's de baas zijn en dat zij daarom moet doen wat jij wilt en niet andersom?
Bij een 11 jarige zou ik het woord afspraak ook niet maken maar gewoon zeggen je bent om 18h thuis en verdere discussie afkappen onder het mom van anders ga je helemaal niet weg. Alleen als er echt onderhandelt kan worden gebruik ik het woord afspraak. Natuurlijk als mijn kind een goede reden heeft om pas om 18:30 te komen wil ik daar best over nadenken (dan kan ik met de moeder van x meerijden is bijvoorbeeld een goede reden) maar ik ga niet eindeloos in discussie.
Misschien vind jij het niet erg hoor maar ik zou niet willen dat mijn kinderen op zo'n toon tegen mij praten (zoals van ga jij maar koffie drinken als ik dit spelletje afmaak). Dat zou ik dus echt niet willen. Ik hou niet van brutaal gedrag.

Vic

Vic

25-03-2011 om 16:32

Sera

Ik vind dat helemaal niet brutaal, meer een soort handige onderhandeling over nog 10 minuutjes op haar DS. Brutaal vind ik 'Ja dahaag, bekijk het maar. Ik maak eerst mijn spelletje af'. Ze weten trouwens wel dat ik de baas ben, maar dat hoeven ze natuurlijk niet altijd leuk te vinden. Dat zeg ik ook wel eens 'je hoeft het niet leuk te vinden, je moet het gewoon doen'.

Sera

Sera

25-03-2011 om 16:37

Vic

Brutaal vind ik: ik ga nu dit spelletje afmaken terwijl jij koffie drinkt en daarna ga ik naar bed

Niet brutaal vind ik: mag ik asjeblieft dit spelletjes afmaken voor ik naar bed ga?

Mijn kinderen vinden het ook zeker niet altijd leuk dat ik de baas ben. Vooral mijn derde (nu 6) zou het liefst de baas willen zijn. Zij kan soms heel brutaal en dwingen doen. Niet prettig.

dc

dc

25-03-2011 om 17:51

Karakter ouders

Ik denk dat sommige ouders van nature ook wat baziger zijn dan anderen. Ik ben net als Vic van nature niet echt bazig. Ik heb helemaal geen zin om mijn kinderen te vertellen wat ze wel en niet moeten doen. Natuurlijk hoort het tot op zekere hoogte bij het opvoeden, maar ik voed zo op, dat ze zo snel mogelijk hun eigen beslissingen maken.

En misschien juist omdat ik zo'n hekel heb aan de baas spelen, is er met mij weinig discussie mogelijk als ik zeg dat iets moet gebeuren. Daar heb ik echt het geduld niet voor. Maar als het niet nodig is, dan gaan dingen gewoon in overleg. En ben ik ook niet te beroerd om te onderhandelen.

Hart onder de riem

hier ook 2 van die apen. helaas zijn ze gezegend met een pittig karakter, met veel doorzettingsvermogen. de oudste bijna 7, begint nu wel wat rustiger te worden en ook voor reden vatbaar. de jongste 3 is op het moment een draak. nog maar 3 jaar te gaan denk ik en dan is het ergste achter de rug.

Met vlagen

hebben we hier ook periodes van aanvaringen, maar meestal bedaard het daarna en vraag ik me af waarom het opeens veranderd is. Soms is het gewoon grenzen opzoeken en zodra hij die zich weer herinnert dan gaat het weer.

Ik denk dat wij op zich best een redelijk kind hebben dus altijd 4/5 flinke aanvaringen herken ik niet. Hier ook slechts nog 1 kind dus geen idee of het karakter of ons goede opvoeden is

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.