Kind van 11 "smetvrees", wat te doen? hulp gezocht
Hallo, mijn dochter van 11 jaar is de laatste maanden steeds vaker bang om ziek te worden, van niet handen wassen, bacillen, etc etc. Ze was heel vaak haar handen en als iemand iets aangeraakt heeft, van ons gezin, wil ze het niet meer eten. Het neemt steeds ergere vormen aan merken we. En als ze vraagt; is dit schoon? Kan ik er niet ziek van worden, stel ik haar tig keer achtereen gerust maar ze maalt maar door( zegt ze zelf).
Ze is heel bang om ziek te worden en dood te gaan..
Mijn man wordt boos, en wil dat die "aanstellerij'afgelopen is. Ik probeer haar gerust te stellen maar zie ook wel dat het niet erg helpt, tijdelijk even. Wat zit hierachter, en hoe kan ik haar helpen?
We maken ons best zorgen namelijk..
Janine
Ocd
Klinkt als ocd/ocpd. Je kunt info vinden op google.
sterkte.
Mijn dochter van 10
zit sinds enkele weken met 'n gelijkaardig probleem. Vreselijke gedachten komen steeds in haar op en ze kan ze niet tegenhouden. Ik ben ook wanhopig op zoek naar hulp, maar je vindt niet van 't ene moment op 't andere iemand die hier echt mee kan omgaan. Ze is ondertussen wel gediagnostiseerd door een neuroloog : OCD. Hij beklemtoont dat SSRI's absoluut nodig zijn. Ik sta daar natuurlijk huiverachtig tegenover. Anderzijds : normaal functioneren en naar school gaan wordt erg moeilijk voor haar.
Niet huiveren
Hopla, als je kind een infectie heeft, huiver je dan ook om medicijnen te geven? Niet huiveren! De balans is flink verstoord in de hersenen van je dochter en daar heeft ze heel veel last van. Kortom, ze is ziek. Gelukkig zijn er medicijnen! Doen hoor! Natuurlijk aanvullen met therapie zo gauw het kan, maar laat haar die medicatie ook nemen. Die herstellen de neurotransmitterbalans en dat is echt nodig. Veel sterkte!
Herstellen?
Elissa, ik heb al een paar keer gelezen dat die medicijnen de neurotransmitterbalans niet herstellen, dat ze slechts tijdelijk werken zolang je ze neemt. Maw, ze genezen niets. Wat daar nu van aan is... ? Dat zou betekenen dat ze voor de rest van haar leven van die medicijnen afhankelijk is ;-(.
Bovendien heb ik zelf een tijdje SSRI's genomen. Ik had er zóveel bijwerkingen van... Vergat ik ze een dag in te nemen, was ik doodziek. 25 kilo bijgekomen. Duizelig, misselijk, heel moe (niet in staat om een hele dag door te komen zonder dutje). Vandaar ook dat ik nog altijd hoop dat 't wel weer over zal waaien, hoewel ik diep vanbinnen wel weet dat dat niet zal gebeuren.
Ik ben het anderzijds ook met de neuroloog eens : nu vormt ze haar beeld op de wereld, als dat beeld nu verder verstoord raakt, zal 't later alleen maar erger zijn.
Sinilind, je zegt 'ex-ocdlijder'. Betekent dat dat jij ervan af bent ? Wat heb je daarvoor gedaan ?
Hopla
Normaal gesproken zijn SSRI's juist wel een duwtje in de rug om het je hersenen daarna zelf te laten doen. Bij een klein deel van de mensen werkt dat niet, maar bij de meerderheid dus wel. Het is wel zo dat je het een flinke tijd vol moet houden, ook als het weer goed gaat. Reken op een jaar. En dan niet zomaar stoppen, maar rustig afbouwen.
Vervelend dat je zo veel bijwerkingen hebt gehad van SSRI's! Dat is niet gebruikelijk. De meeste mensen hebben geen of heel milde bijwerkingen en als ze er wel zijn dan helpt het meestal wel om naar een ander medicijn over te stappen. Want er zijn SSRI's genoeg. Ik zou toch echt niet erop gokken dat het vanzelf weer over gaat. Grote kans dat het alleen maar slechter gaat in die tijd, dat wil je toch zeker niet.
Bijwerkingen
Je hebt gelijk, ik pin me waarschijnlijk te veel vast op de zware bijwerkingen die ik gekend heb. Ik moet er niet automatisch van uitgaan dat dat bij haar ook het geval zal zijn.
Ze heeft nu voorlopig een medicijn dat op angsten werkt, gekregen(sulpiride) en ik moet toegeven : het effect is wonderbaarlijk. Ze heeft maar heel weinig 'enge gedachten' meer en kan er perfect mee leven nu. Alleen zou dit medicijn niet op lange termijn genomen mogen worden, wegens verslavende effecten.
Knurf
Ze is nog zo jong hé. En het middeltje is wel minder onschuldig dan een bril. Maar je hebt natuurlijk gelijk, ik moet het meer zo bekijken. Fijn te horen dat niet iedereen zo'n last heeft van bijwerkingen. En fijn dat er mensen zijn die haar problemen herkennen, dat brengt troost en opluchting : oef, ze is niet de enige op de hele wereld met dergelijke angsten.
Enorme huilbui
Gisteravond 'n enorme huilbui en vanmorgen weer 'n irreële angst. 't Lijkt weer achteruit te gaan ;-(. Het is ook voor het eerst dat ze zich een beetje tegen mij begint te keren (opmerkingen over mijn uiterlijk, over dingen die ik doe, geen welterusten meer willen zeggen als ik zeg dat ze nu eerst en vooral moet slapen, enz). Is nooit eerder gebeurd. Gevolg van de medicijnen ? Of gewoonweg net nu 't begin van de puberteit ?
