Kind wil niet in eigen bed
Misschien dat iemand hier een echt werkende tip heeft? Mijn zoon van 6 jaar weigert sinds hij hier woont in zijn eigen bed te slapen, hij moet om 19.00 in bad en daarna naar bed maar hij komt er tig keer uit dan tot we zelf gaan slapen en dan begint ie te klagen dat hij niet alleen wil slapen, dat ie bang is enzovoort enzovoort. Als ik hem terugstuur naar zijn eigen bed gaat hij 9 van de 10 keer heel zielig zitten snikken, als dat geen effect heeft gaat ie klagen dat hij dorst heeft, moet plassen, het licht op de overloop aan moet, dat ie dacht dat er iemand achter de kastdeur stond enz enz. Het eindigt er meestal mee dat hij dan toch in het grote bed mag. Zijn moeder en ik zijn het niet eens over de aanpak hiervan, zij vindt dat ik niet zo soft moet zijn en niet toe moet geven maar ik vind het sneu als ie zo zit te huilen. Gevolg is dat we nu allemaal slecht slapen en vooral te kort.
Iemand een tip die werkt? Mijn dank is groot.
RosaMontana schreef op 24-01-2022 om 20:28:
[..]
Als hij nog niet moe is kan hij misschien naar een luisterboek luisteren.
Dat schrijf ik even op.
Ik heb ook een 6-jarige en ik zou ook voor de strengere aanpak gaan. Wel even meedenken wat hem helpt; nu is man bijvoorbeeld (zachtjes) boven de was aan het opruimen, zodat zoon niet helemaal het gevoel heeft dat ‘ie alleen ligt. Dat werkt hier altijd goed.
Ik kan me - met alle veranderingen - wel voorstellen dat jullie zoon momenteel wat meer behoefte aan veiligheid en geborgenheid zoekt. Misschien samen een nieuwe knuffel uitzoeken zodat ‘ie niet helemaal alleen ligt?
Vraag aan je kind hoe jullie dit samen kunnen oplossen. Ik zou zijn angsten serieus nemen. Je wilt toch niet dat hij doodongelukkig in bed ligt en niet om hulp durft te vragen omdat hij alleen moet slapen? Misschien een beloningssysteem, lamp aan laten, mooi dekbedovertrek uitkiezen etc.
Hoe gaat het verder thuis en met hem? Dit was toch ook dat VT verhaal? Heeft dit jochie niet ook gewoon al heel veel meegemaakt en het nu wat lastig?
Reflectione schreef op 24-01-2022 om 20:43:
Hoe gaat het verder thuis en met hem? Dit was toch ook dat VT verhaal? Heeft dit jochie niet ook gewoon al heel veel meegemaakt en het nu wat lastig?
Zn moeder is inmiddels 39 dagen droog dus het gaat allemaal oke.
Het belangrijkste is dat jullie op één lijn komen te zitten en dat jullie die lijn consequent volgen. Als je dat niet doet, voelt een kind dat haarfijn aan en maakt daar gebruik van. Hij weet nu dat als hij blijft huilen, dat hij zijn zin zal krijgen van jou.
Je schrijft ook dat je bang bent dat hij jou niet meer lief vindt als je hem zijn zin niet geeft. Dat hoeft ook niet. Doorgaans zijn kinderen heel loyaal, elk kind roept wel eens dat het de stomste ouders van de wereld heeft maar dat is geen reden om alles maar goed te vinden. Je hoeft geen vriendjes te zijn met je kind, je bent de ouder. Je kind moet weten dat je er voor hem bent en van hem houdt, maar jullie zijn niet gelijkwaardig qua gezag.
In de periode dat jij hem alleen op woensdagmiddag en om het weekend had, had je de ruimte om alleen maar leuke dingen te doen met je kind. Maar nu hij fulltime bij je woont, komen er ook minder leuke kanten van het ouderschap bij kijken.
Voorheen gameden jullie tot diep in de nacht schrijf je. Waarom? Je kind is zes, hoezo zou je tot diep in de nacht gamen met een kind van maximaal zes jaar? Ook al is het weekend en hoeft hij dan niet om acht uur te slapen, twee/drie uur 's nachts is echt geen normale tijd, dat verstoort het ritme ook enorm. Dat zou ik dus echt afraden, ook in het weekend en vakanties.
De moeder wil niet dat hij in jullie bed slaapt. Ik neem aan dat ze dat dan ook niet toestond toen jullie nog niet samen woonden, dus hij is wel gewend om alleen te slapen.
Wel is zijn situatie flink veranderd. Jullie wonen nu samen, nieuwe school, andere omgeving. Dat kan best spannend zijn. Is er ook nog een andere mogelijkheid om alleen te slapen? Met een kind van zes kun je daar best al wel een gesprek over voeren.
Twee onze drie kinderen hadden ook zo’n fase van uit bed komen, allerlei smoezen etc… wat hier werkte was een Deryan bedtent,daarmee ontstond een veiliger gevoel in bed en sliepen ze beter in hun eigen bed.
Mij lijkt dat deze jongeman wel genoeg doorgemaakt heeft idd. Waar hij vooral nood aan heeft: (gevoel van) veiligheid. En dat is natuurlijk best een uitdaging als je in een spiraal zit waarin moeder steeds weer boos doet tegen hem.
Moeilijk dus. Enerzijds zou ik zeggen: geef de jongen eerst eens een jaartje rust . (Dus laat hem bij jullie liggen en ga anders gewoon met hem naar bed, slaaptekort ook opgelost)
Maar van de andere kant is het nu vooral ook zaak om samen op één lijn te komen. Als moeder het niet met je eens is blijft het poppenkast.
BlueFawn schreef op 24-01-2022 om 20:46:
[..]
Zn moeder is inmiddels 39 dagen droog dus het gaat allemaal oke.
Super om te horen! Dat betekent alleen niet perse dat hij er geen last meer van heeft he?
BlueFawn schreef op 24-01-2022 om 20:46:
[..]
Zn moeder is inmiddels 39 dagen droog dus het gaat allemaal oke.
Spanningen over spannende en moeilijke levensfases komen er bij kinderen in mijn ervaring juist wat vaak vertraagd uit. Ik heb dit bijvoorbeeld gemerkt bij scheiden en overlijden van oma. Misschien komt hij nu juist wat tot rust en is er ruimte om het toe te laten?
Goed dat ze is gestopt met drinken! 💪🏻
Je ondermijnt moeder! Een absolute no go! Bovendien leert je kind zo om jullie tegen elkaar op te zetten.
Als.je tegen mij steeds zo doet kon je mooi met kind op de bank gaan slapen. Ben je nou gek zeg.
En nee hij vind je echt niet minder leuk als je streng bent. Integendeel, kijk maar eens naar leerkrachten, de strengste zijn vaak de beste/leukste die er geweest zijn. Duidelijkheid is namelijk belangrijk. Ik ben niet streng ik ben duidelijk en consequent. Zo weet een kind waar het aan toe is. En dat is kind bij moeder duidelijk ook. Bij jou niet want lekker brullen en hup papa geeft wel weer toe. En moeders is boos op vader, terecht. Dit gaat je zo de relatie kosten als je moeder zo ondermijnt in haar ouder zijn.
Ga met elkaar in gesprek. Jullie willen beiden dat het kind gaat slapen. Ga dan iig op 1 lijn liggen aan wat jullie als aanpak doen. Dit is werkt niet, wekt irritatie op en is onduidelijk voor het kind
Wat is er mis met de lamp op de overloop aan?
Tuurlijk hoef je niet in alles mee te gaan. Maar bij ons gaf dit uiteindelijk ook meer rust.
Wij hebben ook zo'n periode met zoon gehad. Hebben samen gesproken over hoe aan te pakken en dus ook 1 lijn te houden.
Kort en duidelijk blijven benoemen dat het bedtijd is.
De 1e keer een vraag om slokje water is ok, een keer plassen ook, daarna alleen blijven herhalen dat het bedtijd is en terug naar bed begeleiden. En zo min mogelijk andere vorm van aandacht geven.
Zoon heeft een slaapwekker die iets licht geeft, wilde lange tijd ook z'n nachtlampje aan en die deed ik dan uit als wij naar bed gingen.
Sinds kort heeft hij ook een wereldbol met een lampje en die blijft naast de slaapwekker gewoon heel de nacht aan.
Dus zoek naar wat kan voor jullie en blijf dan op 1 lijn
Ik mis het ‘voor het slapen gaan voorlees’- ritueel. Je kind moet na het douchen meteen gaan slapen. Hier gingen ze niet iedere avond onder de douche, maar we lazen wel altijd een verhaal voor. Zo creëer je een rustiger overgang naar de nachtrust.
Kijk eens in de bibliotheek naar prentenboeken. Je zoon is 6 en heeft recht op gratis leesabonnement. Zoek samen een paar kleurrijke boeken uit en breng zo verandering in het welterusten-proces.
Desnoods een door hem uitgekozen knuffel in bed en een bekertje water op een stoeltje naast zijn bed.
Beter een half uurtje investeren in welterusten-proces en daarna genieten van die investering dan die aandacht hiervoor overslaan. (Vergeet niet dat hij idd gewend is met jou uren te gamen.)
Mija schreef op 24-01-2022 om 20:21:
Op die leeftijd hechtte ik geen waarde aan alleen slapen dus ik zou gewoon een eenpersoons bed naast het ouderlijk bed hebben geschoven. Probleem dat iedereen slecht slaapt opgelost.
Slaapt hij ook niet als hij in het ouderlijk bed mag inslapen? Ik had vroeger ook periodes dat ik wat angstig was en dan mocht ik in mijn ouders’ bed inslapen en droeg mijn vader mij als zij naar bed gingen naar mijn eigen bed. Ik was wat bang op de zolder, waar mijn kamer was, daar stond de verwarmingsketel en dan begon ik te piekeren over brand. Ik piekerde sowieso nogal veel. Ik had er minder last van in het bed van mijn ouders. Dat voelde veilig.
Hij woont nog niet zo lang bij jou. Hij is waarschijnlijk nog niet gewend? Zijn er andere geluiden? Andere lichtinval? Misschien moet hij er wel erg aan wennen dat zijn ouders bij elkaar wonen! Het is een hele verandering voor zo’n klein menneke. Ik zou zelf toch een beetje creatief proberen te zijn en het wat tijd geven. Maar ik heb makkelijk praten want het zou mij niet kunnen schelen of hij in zijn eigen bed slaapt of niet. Dat komt wel weer een keer.
Dit. Besluit samen met moeder wat het wordt. Ik zou ook voor de bed-naast-jullie-bed optie gaan. Desnoods een slaapzak met matrasje op de grond als er geen plek is. Maar wat jullie ook besluiten, hou je er beide aan. Nu moet het arme kind eerst uren huilen voor het rustig kan slapen, niet leuk. En voor niemand goed.
Kind dat het spannend vond om alleen te slapen hier doet het goed met een babyfoon. 's avonds altijd even checken of wij die bij ons hebben beneden, of we reageren. En als dat zo is dan is het goed en kan er geslapen worden want als er iets is horen papa en mama het.
PinkFlower schreef op 24-01-2022 om 21:06:
Je ondermijnt moeder! Een absolute no go! Bovendien leert je kind zo om jullie tegen elkaar op te zetten.
Als.je tegen mij steeds zo doet kon je mooi met kind op de bank gaan slapen. Ben je nou gek zeg.
En nee hij vind je echt niet minder leuk als je streng bent. Integendeel, kijk maar eens naar leerkrachten, de strengste zijn vaak de beste/leukste die er geweest zijn. Duidelijkheid is namelijk belangrijk. Ik ben niet streng ik ben duidelijk en consequent. Zo weet een kind waar het aan toe is. En dat is kind bij moeder duidelijk ook. Bij jou niet want lekker brullen en hup papa geeft wel weer toe. En moeders is boos op vader, terecht. Dit gaat je zo de relatie kosten als je moeder zo ondermijnt in haar ouder zijn.
Ga met elkaar in gesprek. Jullie willen beiden dat het kind gaat slapen. Ga dan iig op 1 lijn liggen aan wat jullie als aanpak doen. Dit is werkt niet, wekt irritatie op en is onduidelijk voor het kind
Moet ik haar het zelf op laten lossen en me nergens mee bemoeien bedoel je?
