Kinderen niet welkom bij opa en oma hoe omgaan
Mijn schoonouders willen niet dat onze kinderen meer bij hun op bezoek komen omdat onze kinderen te druk zijn. Vorige week zijn ze op ons aandringen na lange tijd weer even opbezoek geweest bij ons.
Andere familie lid met druk gezin mag dagelijks komen. Dat is niet druk zeggen ze. We zijn hierover in gesprek geweest. Dit heeft niet geholpen.
Ik wil nu niet meer komen zolang onze kinderen niet meer mogen komen. Moeder is erg ziek. Dus ik snap dat ze geen drukte wil. Andere drukke gezinnen mogen wel komen. Wij niet. Hoe hiermee omgaan?
Yumi schreef op 16-10-2022 om 19:31:
[..]
Onvoorstelbaar, ik denk dat oma blij mag zijn dat ze wegblijven maar waarschijnlijk geeft deze houding ook nog eens onrust en verdriet.
Dat heeft oma dan echt zelf veroorzaakt. Ernstig ziek of niet een kleinkind zo afwijzen is gewoon k*t gedrag. Dat doe je niet als oma. Je gaat niet 1 kind niet meer willen zien omdat deze druk is maar anderen die ook druk zijn wel laten komen. En dan ook nog zeggen "ik wil ze niet meer zien, ze zijn niet welkom".
Sorry maar nee echt 0 begrip voor.
Als ze nou alle kleinkinderen niet meer wilde of minder wilde zien zou ik het snappen omdat ze ziek is maar zo een kind afwijzen? Nee dat snap ik niet en vind ik echt niet kunnen. Kind kan hier ook nog een flinke klap aan zelfvertrouwen aan over houden. Ik begrijp dus juist de reacties niet die dit blijkbaar normaal vinden alleen omdat iemand ziek is. Ziek zijn geeft je nog geen recht een kind zo te behandelen.
PinkFlower schreef op 16-10-2022 om 22:17:
[..]
Dat heeft oma dan echt zelf veroorzaakt. Ernstig ziek of niet een kleinkind zo afwijzen is gewoon k*t gedrag. Dat doe je niet als oma. Je gaat niet 1 kind niet meer willen zien omdat deze druk is maar anderen die ook druk zijn wel laten komen. En dan ook nog zeggen "ik wil ze niet meer zien, ze zijn niet welkom".
Sorry maar nee echt 0 begrip voor.
Als ze nou alle kleinkinderen niet meer wilde of minder wilde zien zou ik het snappen omdat ze ziek is maar zo een kind afwijzen? Nee dat snap ik niet en vind ik echt niet kunnen. Kind kan hier ook nog een flinke klap aan zelfvertrouwen aan over houden. Ik begrijp dus juist de reacties niet die dit blijkbaar normaal vinden alleen omdat iemand ziek is. Ziek zijn geeft je nog geen recht een kind zo te behandelen.
Misschien raakt het je persoonlijk, dat kan, maar we kennen een flinter van een warrig en vooral incompleet verhaal, dus om oma nu van k.tgedrag te beschuldigen is wat onnodig?
Koekie1980 schreef op 16-10-2022 om 20:16:
[..]
Oma is ziek en moet juist lekker doen wat ze zelf wil ipv rekening houden met iedereen om haar heen. Ze doet t toch nooit goed. Vooral als ze levensbedreigend ziek en haar tijd kort is. Het is haar dagindeling en energie en als het ten koste gaat van haar eigen welzijn, dan jammer de bammer voor de kinderen en kleinkinderen.
Denk dat veel ouders blind zijn voor de drukte van hun eigen kids. Vergelijkbaar met ouders die denken dat opa en oma maar verplicht op hun kids moeten oppassen want dat doen ze bij kids van siblings ook. Veel grootouders hebben uiteraard moeite om tegen de een ja en tegen de ander mee te zeggen. Maar TO bepaalt dit nou eenmaal niet, dat bepalen opa en oma.
Het is niet leuk om je als ouder afgewezen te voelen, met als reden dat je kids te druk zijn. Maar zo kinderachtig "dan komen we helemaal niet meer" is ook onbeschoft tegenover de zieke oma. Ze kiest er niet voor om ziek te zijn en ze zal het waarschijnlijk al moeilijk genoeg hebben om haar eigen grenzen aan te kunnen geven.
Zoals PinkFlower hierboven schrijft en zoals ik schreef is het niet oké van oma om haar kleinkinderen zo ongelijk te behandelen. Ook als ze ziek is. Ze komt de deur nog uit dus ze heeft ook nog de energie om te bedenken dat het kwetsend is als sommige kleinkinderen elke dag mogen komen en andere kleinkinderen worden geweerd. Ik snap het helemaal hoor dat ze minder energie heeft nu ze ziek is, maar laat dan alle kleinkinderen minder vaak komen, ook als die andere kinderen zogenaamd meubilair zijn. Het verschil is nu veel te groot.
Ik zou me goed voor kunnen stellen dat als mijn schoonmoeder ziek zo zijn ze ook alleen mijn oudste kinderen over de vloer wil en niet de jongsten. En dat ze van de oudsten vooral het liefst mijn oudste zoon op bezoek heeft. Dat is echt haar lieveling. Toch vind ik dat niet zo raar. Ze hebben ook gewoon ook veel meer gemeen en hebben een aantal dezelfde hobbies. Ik kan me voorstellen dat als ze ernstig ziek zou zijn, het gezelschap van mijn zoon haar minder moeite en energie zou kosten dan dat van de andere kinderen.
De jongste kinderen vind ze nu al te druk (ze is een hele leuke oma voor oudere kinderen maar met kleintjes kan ze weinig) dus laat staan als er zoiets aan de hand is.
Mag een oma onderscheid maken? Ik vind dat wel wat lastig. Ik vind het niet zo erg dat mijn schoonmoeder onderscheid maakt tussen de oudsten en de jongsten. Ik vind het soms wel lastiger dat ze ook onderscheid maakt tussen oudste zoon en oudste dochter/pleegzoon. Tegelijk begrijp ik het ook wel weer want het klikt gewoon veel beter.
Ze heeft ook nog twee andere kleindochters (van mijn schoonzus) waar ze heel goed mee kan. Dan is er nog een kleindochter van weer een andere zus maar die is duidelijk nog te jong voor haar en daar heeft ze ook minder mee. In elk geval maakt oma hier duidelijk onderscheid tussen de verschillende kleinkinderen. Maar objectief gezien snap ik wel waarom juist die kleinkinderen haar lievelingen zijn.
Als kind kwam ik wekelijks met mijn ouders bij oma. Neefjes en nichtjes kwamen veel minder. Daar was ik eigenlijk wel het lievelingetje, oma was wel lief tegen de rest maar ik had wel een streepje voor.
Bij opa en oma aan de andere kant kwamen wij niet zo vaak. Daar waren een neefje en nichtje die heel duidelijk favoriet waren en die wel heel vaak kwamen.
Volgens mij niet zo gek.
Ik denk dat je er als ouders enorme drama's van kan maken, of je schouders erover kunt ophalen. En dat heeft volgens mij gevolgen voor hoe een kind het ervaart.
Ik heb er echt moeite mee hoe sommigen deze oma verwijten een voorkeur te hebben op grond van 5 berichten vol onduidelijkheden van TO.
Wat we wèl weten is dat die oma vorige week nog langs is geweest om haar kleinkind te zien. Om een of andere reden is bij haar thuis ontvangen te druk voor haar. Maar ze doet ondanks haar ziekte dus echt wel haar best!
Het lijkt me dat je dit prima aan een kind uit kan leggen: Oma wil het wel, maar het kan niet meer zoals vroeger.
Daarnaast vind ik het belangrijk dat je een kind leert dat je grenzen aan mag geven. Ook als dat een grens is die een ander niet leuk vind. En dat je andermans grenzen moet respecteren.
Zingen schreef op 16-10-2022 om 14:35:
[..]
Mijn man blijft gewoon gaan. Die snapt dat ik niet gaat omdat ons kind verdrietig is doordat zij wordt afgewezen door opa en oma. Ze weet dat dat andere neefjes en nichtjes en ander bezoek wel mogen komen, alleen zij niet want ze is te druk. Mijn schoonmoeder heeft duidelijk asngegeven dat ze wil dat onze kinderen niet mogen komen.
In één stukje heb je het over ons kind én onze kinderen. Wat is het nu?
Vrijevlinder schreef op 16-10-2022 om 20:46:
Jammer dat er weinig begrip is voor iemand die erg ziek is. Dit zou het uitgangspunt zijn.
Het lijkt mij logischer als je op ziekenbezoek gaat, dat je van te voren te gaat bedenken: wat is fijn voor de zieke, wat kan zij aan qua drukte?
Dát zou het uitgangspunt moeten zijn.
Aan de ene kant mee eens, oma bepaald dit zelf.
Aan de andere kant komt het wel wat vreemd over; als je zo ziek bent dat je niet tegen druk bezoek kunt is het wel wat typisch om het ene gezin met kinderen wel dagelijks te laten komen en bij het andere gezin een verbod op te leggen dat kleinkind niet mag komen. Het verschil is wel erg groot. Zijn er geen andere mogelijkheden vraag ik me dan af.
Aiden schreef op 17-10-2022 om 09:11:
[..]
In één stukje heb je het over ons kind én onze kinderen. Wat is het nu?
Ze heeft het ook in één stukje over opa en oma die haar kinderen (meervoud) niet willen zien, maar ze wèl vorige week zelf bezochten.
Waarop zijzelf de stekker eruit trok.
Ik vind het een vaag verhaal vol onbegrip en woede.
Zelf heb ik een aandoening waarbij ik helaas grenzen moet (leren) aangeven. Mensen die dat niet snappen of waarmee het sowieso al moeilijk communiceren was, vragen veel van me. Soms te veel. Hoe graag ik ze ook zie. Dan begin ik bij mezelf met het aanpassen aan mijn mogelijkheden: voor en na een visite niks inplannen, het bezoek zelf kort en rustig houden. Ontzettend moeilijk, want als ze er eenmaal zijn, vind ik dat fijn, wil ik ze niet voor het hoofd stoten en ga ik over mijn eigen grenzen - die zij niet (willen?) zien. Dat moet ik dan achteraf bekopen. En dat is niet op te lossen met een middagdutje. Eén enkele visite kan me dagen kosten. Dus ik probeer in zulke gevallen explicieter aan te geven wat kan. Zelf op bezoek gaan, vind ik dan een mooie oplossing. Dan kan ik makkelijker zelf besluiten dat het genoeg is geweest - of met behulp van mijn man die het soms eerder signaleert. Soms ga ik als ik ergens op bezoek ben tussendoor even alleen wandelen. Iets dat ik bij visite hier thuis niet zo makkelijk kan. Maar hoe goed ik het ook uitleg, sommigen snappen dat niet. Of ze zijn beledigd omdat ik niet gezellig blijf eten - wat nooit de afspraak was, maar wat zij een goed plan vonden.
Als je ziek of beperkt bent, krijg je helaas soms te maken met een afbrokkelend sociaal leven. Tegen vrienden en familie die het niet snappen, de lat te hoog blijven leggen en zichzelf zelfs als slachtoffer zien, moet ik heel duidelijk zijn. En da's ronduit kut.
Maar goed, dit is projectie. De hardheid van sommigen hier raakt me misschien teveel.
yette schreef op 17-10-2022 om 09:Maar hoe goed ik het ook uitleg, sommigen snappen dat niet. Of ze zijn beledigd omdat ik niet gezellig blijf eten - wat nooit de afspraak was, maar wat zij een goed plan vonden.
Zoiets is ook heel lastig te snappen, als je het niet van nabij meemaakt. Want hoe kan blijven eten nou belastend zijn, dat is toch gezellig en ontspannen?
Ik heb het altijd gerespecteerd als mensen zeiden dat iets te veel was, maar echt snappen deed ik het niet. Totdat een paar mensen die ik écht goed kende met gebreken te maken kregen, en ik gewoon aan ze zag dat het niet meer ging. En nu heb ik zelf ook iets waardoor ik niet meer alles kan wat ik voorheen deed.
Ik denk eerlijk gezegd dat de sleutel niet is dat mensen het moeten begrijpen, want het is heel lastig om echt te begrijpen hoe dat is. Het enige wat er nodig is is het respecteren dat jij je grenzen aangeeft.
En daar zal ook best wel eens discussie en onbegrip over zijn. We kennen immers allemaal ook wel iemand die met een beroep op ‘lek en gebrek’ altijd onder alles uit probeert te komen of alle medelijden en aandacht naar zich toe trekt.
Maar als mensen je goed genoeg kennen om te weten dat je niet zo’n type bent, zou acceptatie van je grens genoeg moeten zijn.
En dat is wel eens jammer en niet leuk voor degene die iets leuks wilde doen of op bezoek wilde komen. Maar jemig, een volwassen mens moet zoiets kunnen incasseren zonder stampvoetend de hele relatie op te zeggen of ‘dan kom ik helemaal nooit meer’ te roepen. Want dat is ‘dikke ik’-gedrag.
Maar Zingen heeft de oma juist uitgenodigd om bij hen thuis op visite te komen. Bij Zingen op visite gaan is voor oma idd minder enerverend; Zingen doet de boodschappen en maakt het huis schoon, serveert de koffie en taart etc etc. Ik lees hieruit dat Zingen goodwill toonde en rekening hield met de gezondheid van de schoonmoeder.
Voor iemand die zo zijn best doet maar dan toch te horen krijgt dat ze haar dochter te druk vinden om bij oma langs te mogen komen, terwijl de andere kleinkinderen waaronder mogelijk ook andere kinderen van Zingen, wel welkom zijn, is dit kwetsend en wordt het persoonlijk.
Maar goed, misschien komt oma tot inzicht dat het niet rijmt en stelt oma haar mening bij. We gaan niet voor niets richting de feestelijke dagen die zo in teken staan van familiebanden. (Persoonlijk denk ik dat ik rond die tijd liever een weekje vakantiepark zou boeken, als dat financieel haalbaar zou zijn.)
Flanagan schreef op 17-10-2022 om 11:28:
Maar Zingen heeft de oma juist uitgenodigd om bij hen thuis op visite te komen. Bij Zingen op visite gaan is voor oma idd minder enerverend; Zingen doet de boodschappen en maakt het huis schoon, serveert de koffie en taart etc etc. Ik lees hieruit dat Zingen goodwill toonde en rekening hield met de gezondheid van de schoonmoeder.
Voor iemand die zo zijn best doet maar dan toch te horen krijgt dat ze haar dochter te druk vinden om bij oma langs te mogen komen, terwijl de andere kleinkinderen waaronder mogelijk ook andere kinderen van Zingen, wel welkom zijn, is dit kwetsend en wordt het persoonlijk.
Maar goed, misschien komt oma tot inzicht dat het niet rijmt en stelt oma haar mening bij. We gaan niet voor niets richting de feestelijke dagen die zo in teken staan van familiebanden. (Persoonlijk denk ik dat ik rond die tijd liever een weekje vakantiepark zou boeken, als dat financieel haalbaar zou zijn.)
Dat de uitnodiging vanuit Zingen kwam, vind ik eigenlijk doodnormaal. Als je niks mankeert, valt het uitnodigen van opa en oma toch niet in de categorie 'goodwill tonen en je best doen'?
Het belangrijkste is, dat dit bezoek wèl voor allen kon. Dus die uitnodiging was een goede oplossing. Een manier waarop er nog contact kan zijn zonder dat het voor oma te zwaar is. Maar dan moet je vervolgens niet gaan opbellen met de (mijns inziens kortzichtige) verwachting dat contact dus überhaupt gewoon kan en dat je daarin dan ook wederkerigheid verwacht. Het is jouw verantwoordelijkheid om je kind uit te leggen wat de nieuwe voorwaarden zijn. Ik vind het echt triest dat TO dat niet ziet en roept dat het zonder uitnodiging van de andere kant, van haar helemaal niet meer hoeft 
Ik zou ervan uitgaan dat oma goede redenen heeft om het zo te willen. Die kun en hoef je niet te snappen, alleen te respecteren. Naar je kind toe (kinderen??) is het denk ik goed om het niet groter te maken dan het is. En zeker niet om de jaloezie nog eens aan te wakkeren door erop te wijzen dat neef Jan en nicht Marietje wel dagelijks langs mogen komen.
Zoek naar oplossingen om toch contact te houden. Wat kan oma wel aan? Kan en wil ze met jouw kind(eren) bellen? Mogen ze kaartjes sturen of tekeningen? Stimuleer dat dan. De oplossing om bijvoorbeeld met opa te wandelen of iets buitenshuis te doen vind ik een goede. Zo heeft oma geen last van de drukte.
En verder: accepteer als het zo is. Leuk is het niet, maar ze zullen er geen trauma aan overhouden. Zelf had ik een oma die duidelijk haar voorkeuren had voor kleinkinderen. Ik hoorde daar niet bij. Ik begreep het niet (en nog niet trouwens), maar er stonden genoeg liefdevolle familieleden tegenover. Maak het niet te groot.
@Yette, ik snap dat je vanuit jouw situatie anders tegen de reactie van Zingen aankijkt. Ik hoop ook dat het contact niet verandert in een ijskast. Zelf heb ik vroeger mijn moeder ontzien door maar 1x per maand met de kinderen bij haar op visite te komen. Dat was nodig omdat al haar energie op ging aan de zorg voor de andere vier kleinkinderen die elk weekend daar gebracht werden. Zo zijn mijn kinderen en mijn moeder wel wat uit elkaar gegroeid. Onlangs kreeg ik tijdens de organisatie rond haar uitvaart te horen dat ik vroeger meer mijn best had moeten doen dat contact in stand te houden, dat ik een aandeel had in die verwijdering. Ik was geschokt; onterecht verwijt. Zodoende snap ik Zingen; contact tussen oma en kleinkind is mooi en fijn; dat wilt iedere moeder. Je kan het echter alleen bereiken als het van beide kanten komt.
Ik denk dat de wens van Zingen ( geen uitsluiting dochter) alleen maar gaat leiden tot meer afstand.
Mijn ouders zien mijn dochter vaker dan de kinderen van mijn zus, simpelweg omdat wij om de hoek wonen en mijn zus verder weg. Toch zou ik in een periode dat bezoek van kinderen lastiger is echt wel ruimte willen creëren zodat neefje en nichtje ook eens langs kunnen komen. Dan gaat mijn dochter maar een keertje minder. Het zijn net zo goed de opa en oma van neefje en nichtje en het zijn net zo goed de ouders van mijn zus als van mij. Als ik zou weten dat ze de deur voor mijn neefje en nichtje dicht zouden houden terwijl mijn dochter dagelijks over de vloer mag komen, dan zou ik daar wel wat van vinden.
Als oma dan regelmatig bij jullie komt zodat er toch contact is en dat minder belastend is, dan zou ik dat respecteren en meehelpen vormgeven. Maar een kind volledig afwijzen/niet meer willen zien en andere kinderen dagelijks willen zien, daar heb ik echt wel moeite mee. Zelfs als het niet om mijn eigen kind zou gaan.
Een gesprek hierover zou ik door je man laten voeren omdat hij het eigen kind is. En dan vooral met de insteek 'wat kan er wel en hoe geven we dat vorm?'
