Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Guinevere

Guinevere

03-01-2012 om 11:29

Kleuter die zich niet wil laten opvoeden

Laat ik als eerste maar stellen dat mijn titel erger doet vermoeden dan het in werkelijkheid is. Maar we hebben hier thuis te kampen met een kleine versie van " enfant terrible". Een ruim 4-jarige met een kop erop, zullen we maar zeggen. Hij heeft maling aan een groot deel van wat ik zeg. Kennelijk raken we bij hem niet de juiste snaar qua opvoeding.
Ik kan een voorbeeldje geven: vlak na zijn ontbijt had hij vanmorgen weer trek. "Ik wil een boterham!". Mijn reactie: je gaat nu even wachten, want je gaat eerst douchen en aankleden. Als je dan nog trek hebt, krijg je een boterham. "Ik wil een boterham, nu!". Ik herhaal de boodschap. "Ik wil NU een boterham! NU!". Tja, ik waarschuw dat hij naar de gang mag als hij doorgaat (bied ook aan hem gelijk naar de douche te brengen). "Ik wil NU een boterham!". Hup, gang, waar hij vervolgens niet wil blijven zitten, dus bovenstaande scene herhaalt zich maar nu rondom het zitten op de gang.
Dit is maar een voorbeeldje, we hebben doorlopend akkefietjes over rechtop zitten aan tafel (dan gaat hij expres nog erger ondersteboven zitten), nou ja, eigenlijk met luisteren in het algemeen. Toch lekker doen ook al is er niet iets anders medegedeeld. Het is ook absoluut karakter, vanaf dag 1 was hij al enorm sterk in het doorduwen van zijn wil.
Iemand tips?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Net zo eentje hier

Maar ik heb gewoon met volle teugen genoten. Het was mijn laatste kleuter, laat hem maar lekker vol erin gaan. Dit is toch gedrag wat bij de ontwikkelingsfase hoort? Hij probeert alles uit. De mijne is intussen 6,5 en het wordt langzaam minder, maar in sommige zaken flikt hij het nog steeds.
Wat P zegt, niet overal een strijd van maken. Ik zou zelf de boel zo voorspelbaar mogelijk houden. Dan gaan ze nl. toch nog genoeg dingen in twijfel trekken. Ik zou dus bij zo'n kind niet met extra regels over boterhammen komen. Dat is achteraf gepraat misschien, maar een duidelijke set regels werkt het beste. Hier weigerde hij al het broodbeleg, prima, maar dan hield het ook gewoon op. Of hij mocht van mij alleen een halve extra eten als ik betwijfelde of hij een hele op zou kunnen. Dat was een vaste regel, geen discussie verder.
Ja, al pratende zie ik dat ik twee uitgangspunten had: niet altijd strijd gunnen en als er regels zijn ze onverbiddelijk toepassen.
Succes en (sorry) veel plezier!

Roosje Katoen

Roosje Katoen

03-01-2012 om 11:39

Eens met p

Als je vantevoren toch al weet dat het een enorme strijd wordt of dat je de strijd niet gaat winnen, zou ik toegeven. Wat maakt het uit dat hij niet rechtop aan tafel zit? Als hij gezellig op zijn kop wil eten, prima toch? Vaak is het niet zo belangrijk om het op mijn manier te doen, en kan het ook op een andere manier. Als mijn peuter iets persé zelf wil doen, kan ik het wel voor hem doen met een woedeuitbarsting tot gevolg, maar ik kan hem ook een minuutje zijn eigen gang laten gaan en dan blijft hij vrolijk en gezellig. Zoiets dus...

Guinevere

Guinevere

03-01-2012 om 11:53

Zo, jullie zijn snel!

Wauw, snel zijn jullie vandaag zeg! Pick your battles, inderdaad, die uitspraak moet ik maar eens laten uithouwen in een marmeren plaatje. Is altijd goed om in het achterhoofd te houden.
Punt is alleen dat het hier de hele dag door zo gaat. Zeg ik links, dan gaat hij (uit principe?) rechts, dat idee. En ik heb het gevoel dat ik geen enkele autoriteit over hem heb, dat ie een loopje met me neemt. Alleen als ik er een grap van maak dan krijg ik hem nog wel zover dat hij gierend van het lachen meewerkt ("dan ga ik in je billen bijten hoor!"). Het zou zo fijn zijn als hij nou heel soms eens zou meewerken. Gisteravond wilde hij niet naar bed. Dus toen verstopte hij zich onder het grote bed, terwijl ik zei dat hij dat niet moest doen. Hij wilde er niet onder vandaan komen dus ik ben weggegaan, uiteraard na een waarschuwing. Ja, dan is het brullen natuurlijk. Maar zo gaat het hier helaas vaak, hard tegen hard.
Ik heb gebrekkige ervaring met zo'n kleuter, oudste was zo ontzettend anders! Die luisterde gewoon naar wat ik zei, binnen zijn eigen problematiek natuurlijk.

O, nu pas?

Dit soort gedrag vertoont mijn dochter ook, maar die is nog geen 3.

Wat de "pick your battles"adviezen - die ik overigens van harte onderschrijf - ook wel eens vergeten is dat je kind ook wel eens dwars gaat liggen om iets waarvan je nog niet had bedacht dat dat een grond voor conflict zou kunnen zijn. Die van mij wel tenminste. Heb je ineens iets verkeerds gedaan zonder je van enig kwaad bewust te zijn

Maar dat terzijde. Hier inderdaad ook maar een zoveel mogelijk mijden van narigheid, vooral door keuzes te geven (we gaan weg: ga ik eerst plassen of ga jij eerst plassen).

Overigens dit: "Hij wilde er niet onder vandaan komen dus ik ben weggegaan, uiteraard na een waarschuwing. Ja, dan is het brullen natuurlijk. Maar zo gaat het hier helaas vaak, hard tegen hard. " - dat heb ik ook. Het komt regelmatig voor dat er weinig anders op zit dan af te wachten tot ze in huilen uitbarst; vooral als ze in een driftbui zit trouwens. Niet leuk, maar soms moet het helaas toch.

En deze "Het zou zo fijn zijn als hij nou heel soms eens zou meewerken" deed mij breed grijnzen, want dit riep ik gisteren nog vrijwel letterlijk tegen mijn dochter.

Ook hier trouwens een oudste die een stuk makkelijker was. Destijds dacht ik nog dat het kwam omdat hij zo goed praatte en daarom zijn eventuele ongenoegen ook in woorden kon uitdrukken. Nu weet ik inmiddels dat hij gewoon een watje is, en dochter een rolletje prikkeldraad

Succes ermee

Temet

Guinevere

Guinevere

03-01-2012 om 12:43

Nou, eerder nu nog steeds

Haha Temet, grappig, het is inderdaad net peutergedrag. Alleen was ik van mening dat dat nu eens over zou moeten zijn, na 4,9 jaar.
En ik dacht destijds (met oudste) vermoedelijk dat wij van die goede opvoeders waren... Maar het is karakter, niet opvoeding. Jongste is trouwens een beetje te mondig, zodra hij zijn mond opendoet begint hij een discussie met ons. Ondersteund door clowneske bewegingen en gebaren. Hij kan zo de Engelse politiek in, of de Italiaanse.

Guinevere

Guinevere

03-01-2012 om 12:49

Mutliple choice

Het multiple choice-idee spreekt me wel aan. Dan alleen nog zorgen dat meneertje zich ook aan de afspraak houdt.
Goed te lezen trouwens dat het soms bij 6,5 jaar over is. Nog 2 jaar te gaan dan. En als ie 40 is bewonderen de mensen hem misschien om zijn vrije geest. :-S

Roosje Katoen

Roosje Katoen

03-01-2012 om 13:58

Oh ja

wat hier nog wel eens helpt, bij treuzelen bij het naar bed gaan, is dreigen dat er op zo'n manier geen tijd meer is voor een verhaaltje. Meestal kiezen ze dan eieren voor hun geld

Guinevere

Guinevere

03-01-2012 om 14:24

Roosje

Ja, dat doe ik vrijwel dagelijks .. :-p Hij rent elke dag weer weg bij het naar bed brengen, en ik ben niet van plan erachter aan te rennen. Dus dreigen met het verhaaltje of opstaan en weglopen. En dan gaat het de volgende dag gewoon weer zo.
Dat is ook zo'n moment dat ik denk dat mijn opvoedingsmethode niet aanslaat. Hem zelf de gevolgen van zijn gedrag laten dragen: als je niet niet dit, dan is dat het logische gevolg. Ben daar al zo lang mee bezig, maar hij blijft volhouden.

Guinevere

Maar volgens mij werkt je techniek wel degelijk. Alleen een fase later dan jij zou willen. Dus hij gaat klieren, jij speelt je troef uit, hij houdt op met klieren (gaat huilen). Jij zou natuurlijk liever zien dat hij helemaal niet gaat klieren. Dan zou je de dreiging een fase naar voren moeten schuiven; of je kan je erbij neerleggen dat weglopen inmiddels tot het avondritueel behoort.

Bij mijn zoon is "wil jij nog voorgelezen worden vanavond?"(op barse toon uitgesproken) inmiddels het teken dat hij nu echt moet ophouden met klieren want dat het moeder menens is (hij is dan wel een watje, maar geen engeltje). Maar daar zijn dan al een of twee waarschuwingen aan voorafgegaan.

Groeten,

Temet

Het voor zijn?

als je al weet dat hij wegloopt...dat je van te voren afspraken maakt?? Als we boven zijn en je loopt weg, dan....
Als hij 2 boterhammen heeft gehad eerst de vraag stellen: wil je er nog 1 of kunnen we nu naar boven en onder de douche?
Voordat je aan tafel gaat wil ik dat je netjes recht op zit anders.....

Negatief aandacht vragen...

Bij ons is negeren de allerbeste remedie!! Uitleggen heeft totaal geen zin, aangezien blijkbaar in zijn koppie zit dat hij een boterham wil, en wel nu!

Niet aankijken en verder gaan waarmee je bezig bent, ga stofzuigen, dweilen oid, zodat hij duidelijk merkt dat het zeuren geen nut heeft.

Bedenk je bij alles "hoe erg is dit?" Is het echt heel erg dat hij onderuitgezakt aan tafel zit? Niet? negeren! Dan houdt het vanzelf op, het is een manier van aandacht vragen, want als hij nog verder onderuit gaat zitten, krijgt hij nog meer aandacht...

succes!!

Ashara

Ashara

03-01-2012 om 17:19

Hier

Mijn dochter kan ook erg moeilijk zijn. Ze is een kind wat verbaal heel sterk is. Verder wil ze gewoon vaak graag haar zin hebben. Als iets niet naar haar zin is dan is het gelijk drama. Ze wil gewoon dat alles gaat zoals zij wil en controle houden op de dingen om haar heen. Dat gaat gewoon niet.

Een methode die 100% effectief is heb ik nog niet gevonden maar wat ik doe is:

- veel praten/uitleggen. Als ze iets wil/dwars doet doorvragen naar wat er nu precies is.
-Haar het idee geven controle te hebben door haar regelmatig keuzes te geven.
- drama gedrag deels negeren. Niet haar negeren maar wel het drama gedrag.
-Consequent blijven. Weinig afwijken van de routine.
- Straf geven als ze echt over onze grenzen heen gaat. Ik geef liever niet te vaak straf omdat ik graag wil dat als ze straf krijgt dat het ook echt een straf is en ze onder de indruk is. Er zijn gelukkig wel dingen die ze heel erg vindt dus ik weet wel met welke straf ik haar kan 'raken'

Niet alles zal in elk geval bij elk kind helpen. Zo helpt het mijn dochter om keuzes te hebben en om het gevoel te hebben dat ze mee kan en mag beslissen. Meer autonomie om zelf beslissingen te maken helpt bij haar ook. Bijvoorbeeld zelf de volgorde bepalen van aankleden/ontbijten. Bij mijn zoon daarentegen werkte dat alleen maar averechts. Bij hem hielp het juist om zijn wereldje zo klein mogelijk te maken, een sterke vaste routine te hebben en daar zo min mogelijk van af te wijken en om hem juist zo weinig mogelijk keuzes te geven. Hij wordt er juist veel rustiger van als alles lekker voorspelbaar is. Ook nu hij wat ouder is heeft hij nog steeds die drang naar routine en voorspelbaarheid.

Bij mijn dochter werkt het juist beter om veel te praten, beroep te doen op haar eigen autonomie en haar meer het idee geven dat ze zelf ook beslissingen kan nemen.

In zijn algemeenheid helpt het hier wel om als ouder voorspelbaar te zijn, rustig te blijven reageren op dezelfde manier en duidelijke consequenties te verbieden aan echt wangedrag.

Welke straffen het beste te zijn verschilt ook per kind. Bij mijn dochter helpt het om haar naar haar kamer te sturen of om haar bepaalde privileges te ontzeggen. Zij vindt het heel erg als ze iets niet met iets mag mee doen wat op dat moment gaande was.

Pick your battles vind ik altijd een lastige. Ik ben van mezelf sowieso geneigd om de kinderen vrijheid te geven dus als ik iets wil dan is het ook meestal wel belangrijk. Althans ik heb wel een reden waarom ik dat zo wil. Ik vind dat eigenlijk niet dat vervolgens alles moet draaien om wat een kleuter wel of niet wil. Ik ben dus op dat moment ook best wel streng. Als het allemaal niet zo belangrijk is dan komt er ook geen drama want dan mag ze zelf beslissen.

Ongewenst gedrag negeren is bij haar ook geen goede. Ze is een kind wat duidelijk de grenzen opzoekt en ze moet die dus ook voelen. Ik ben van mezelf niet zo streng maar tegenover haar gedraag ik me wel strenger dan mijn karakter is. Dat is nodig bij haar.

Rafelkap

Rafelkap

03-01-2012 om 18:44

Commanderen

Dat gecommandeer "ik wil een boterham etc.", heel herkenbaar. Ik wil niet dat hij commandeert, dus ik noem dan een eindeloze lijst op van dingen die ik wil, en doe soms erg overdreven (ik kan goed een jengelend kind nadoen) zodat hij moet lachen. Of bv heel kort zijn: eerst douchen dan eten (verder geen commentaar geven).
Maar het gaat beter, vorig jaar wilde die van mij (ruim 6) nog ministerpresident worden, nu wil hij dracula worden.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

03-01-2012 om 19:04

Ach

ik denk dat sommige kinderen nou eenmaal wat moeilijker te sturen zijn. Je kunt ze nou eenmaal niet boetseren tot het perfecte kind, al zou dat best handig zijn Soms helpt het ook wel met een afstandje ernaar te kijken, want het zijn natuurlijk ook gewoon lieve kleine mensjes (soms

Polly Shearman

Polly Shearman

03-01-2012 om 19:29

Kwin

je beschrijft onze terrorRuud, en wij hebben met hem echt al alle geprobeerd!! alles! de ggz heeft mee gedaan, met video beoordelingen enz. We komen er niet uit, de ggz komt er niet aan uit, volgens hen doen we alles goed volgens de "opvoedregels" alleen reageerd ruud nou eenmaal niet op de normale opvoedregels, Ruud gaat als een losgeslagen projectiel door het huis, en met twee broers en een vader met ad(h)d gaan wij wel in die richting zoeken, maar hij is nu gewoon echt nog te jong om daar een stikker op te plakken.
Wij blijven aanmodderen met hem, en als we heb zo nu en dan in het gareel hebben is dat gewoon meer geluk dan wijsheid. Het is geen trucje wat we nog een keer herhalen en dan het zelfde resultaat hebben.
Ik kan mijn hele trucendoos voor je opentrekken kom eens meekijken hier thuis zou ik zeggen, alle picogrammen, en lijsten enz enz...dan nog lijkt het allemaal niet te werken, alleen perongeluk bij toeval.

Guinevere

Guinevere

03-01-2012 om 22:31

Whaa polly

Oh no Polly, die kant denk ik nog niet op hoor! In elk geval, "die" alarmbellen zijn nog niet afgegaan. Wel loopt meneer af en toe rond terwijl hij scandeert: "Ik ben de beste van de wereld!". Dus ik zoek het eigenlijk meer in die richting, het is de bedoeling dat de wereld zich naar hem schikt en dat zal hij laten weten ook! De naam Terror vind ik echter wel goed van toepassing, hoewel anderen dat misschien niet zo zullen zien want ik vermoed toch dat dit gedrag vooral thuis zo is. Op het KDV wilden ze een hele groep kindertjes zoals hij (wat ik ze niet had willen aanraden :-S). Misschien is Terrorruudje ook eigenlijk wel koning van de wereld? Maar echt, ons "zorgengevalletje" is in vergelijking met zijn broertje een meewerkend doetje, indien in goeden doen natuurlijk.
Morgen ga ik verder reageren, fijn al die reacties, ik ben nu niet meer helder na een kinderloos nieuwjaarsdinertje met Sambuca (nog geen goede voornemens gemaakt dus).

Guinevere

Guinevere

03-01-2012 om 23:06

Euh voor de duidelijkheid

"Zorgengevalletje" slaat niet op de hier beschreven kleuter natuurlijk, maar op zijn big brother. De big brother is het van het meewerkende type, 80% van de tijd. Oef.

ayla

ayla

04-01-2012 om 19:28

Zo herkenbaar

Vooral nu ik zoon boven hoor krijsen, man weer terug hoor mopperen, zoon nog harder schreeuwen. Hard tegen hard. Vaak werkt dat maar vaak ook niet. Aylazoon roept vaak vertwijfeld, jullie luisteren niet naar me. Na mijn oudste ben ik gelukkig wel iets gewend, ze zijn beiden niet makkelijk. Erg slim, verbaal sterk en geen doetjes.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Guinevere

Guinevere

04-01-2012 om 21:51

Negeren is lastig

Negeren probeer ik inderdaad vaak, maar het is zo lastig! Hij houdt het zo ontzettend lang vol namelijk, hij kan gerust een half uur doorgaan over "iets". En dan ben ik het na 10 minuten wel zat eigenlijk. Bijkomend probleem is dat meneer ook zijn broer de zenuwen geeft, die attendeert mij dan ook nog fijn op het gezanik van zijn broertje en raakt er ook geirriteerd door.
Hoe houd ik negeren een half uur vol? Stofzuigen of dweilen zijn geen optie. :-p Misschien boven de was opvouwen ofzo, zal ik eens proberen.

Guinevere

Guinevere

04-01-2012 om 21:55

Rafelkap

Dracula, dat is een mooi beroep, kan je beter mee verdienen dan als MP. Kijk maar naar dat kasteel.
Ik moet zoon misschien ook eens wat vaker imiteren. Ik vertel hem wel regelmatig wat ik allemaal wel niet wil hebben, en ook niet krijg (grote chocoladetaart).

Guinevere

Guinevere

04-01-2012 om 22:00

Ashara

Ashara, dank voor je verhaal. Klinkt als mijn jongste zoon, incl. het verbale. Hoe oud is je dochter? Gaat het beter nu je dit allemaal doet?
Ik vind het lastig voorspelbaar te zijn, ik ben nog al een willekeurig type. Er zit wel routine in de dag hier hoor, dat wel. Ik bedenk me nu trouwens dat we dat zelfde gedonder hebben op etenstijd, dan zit zoonlief altijd te verkondigen wat hij NIET wil eten. En dus nooit wat er op tafel staat. Moeten we dus altijd dreigen met het dessert als hij weigert 1 hapje sla/boontje/wortel te proeven. En dat is dus dagelijks. Er zit geen vooruitgang in. Hoewel, we hoeven hem nu niet meer op de gang te zetten als hij weer eens niet meewerkt, het dreigement is nu na 4.367 keer voldoende. Voor 1 hapje dan.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

04-01-2012 om 22:05

Battle

Die battle van het eten zou ik in elk geval niet meer aangaan, die win je echt nooit. HIer is negeren volgens mij echt het codewoord. Gewoon gezellig met elkaar kletsen en niet over het eten praten, toetje erbij en over tot de orde van de dag.

Iedere avond 20 minuten gegil

Over dat hij zijn eten niet wilde. Vanaf 2 jaar. Komt nu nog sporadisch voor. Ik ben dus van de negeer-school. Ik vind dat gegil (niet al te veel d ook niet zo erg, ik geef er alleen niet aan toe. En het werkt, want na 20 minuten eet hij het gewoon op. Dan gaan we dus niet inpeperen dat hij het toch wel eet en dat hij dat gegil wel kan overslaan. Want dan heb je weer een battle te pakken.

Verder moet je ik helaas (slecht nieuws) melden dat het gedrag van mijn jongste enorm verergert als opvoeders inconsequent zijn. Mijn man zit echt met zijn tong op zijn tenen na een dag, terwijl ik geen centje pijn heb. Als ik in goeden doen ben, tenminste. Als ik moe/depri ben tuin ik er ook in. Hij weet ons ook altijd wat af te troggelen. Pas de laatste maanden realiseer ik me dat hij altijd overal een wedstrijdje van maakt. Bijv. eten weigeren in de hoop dat hij dan het "snoepmoment" vol kan benutten nadat hij alle "gezonde" momenten heeft overgeslagen. Hij is gewoon de HELE dag bezig met strategie en tactiek. Hij zit ook rustig een half uur te pokeren omdat hij al het beleg weigert. Het wordt toch wel een keer koekjestijd... hij kon ook achterlijk vroeg klokkijken (drie jaar) maar dat had puur te maken met het eetschema. Diepe zucht. Ja, het is wel vermoeiend.

Gisteren bij het winkelen in de uitverkoop heeft ie me nog een croissant afgetroggeld. Dan tuin ik er toch weer in. Hij zet in op hot dog, die wimpel ik af, en dan begint hij een half uur later weer, net bij de bakker van V&D, en dan bedenk ik dat het al vijf uur is en dat we nog wat moeten ophalen bij een vriendin aan de andere kant van de stad, en dat hij al behoorlijk onmogelijk in het verkeer is als hij géén honger heeft, een wit broodje wil hij niet, ok dan niet, maar een croissant wel, en dan hebben ze daar toevallig croissants met een knakworst erin .... grrrr....

Aftroggelen

Dat is nu eens een mooi woord voor dergelijke praktijken. Ik ben ook de halve dag aan het onderhandelen soms, voor mijn gevoel.. Als er gewoon geen snoep in huis is, wordt het alweer makkelijker.
Mijn pest is dat ik zelf slecht ben in structuur aanbrengen. En kind 1 lijkt op mij en dat levert vaak gedoe op (arme jongen met zo'n moeder), maar kind 2 trekt veel meer zijn eigen plan. Die moeten we dan bwvs weer aan zijn bed vastbinden 's avonds

Ik vond de leeftijd tussen 3 en 5 wel het pittigst denk ik, terugkijkend. Benieuwd wat nummer 2 nog voor ons in petto heeft.

app-sent

Massi Nissa

Massi Nissa

05-01-2012 om 10:11

Kwin

Heb niet de hele draad gelezen (ik moet teveel leeswerk inhalen na mijn vakantie, haha), maar ik heb ook zo'n kleuter. Wat hier werkt is al genoemd: negeren van slecht gedrag (indien mogelijk), uitbundig prijzen van goed gedrag, keuzes geven die geen echte keuzes zijn (al trapt dochter daar nog maar zelden in, helaas: "Dat wil ik allebei niet, ik wil..."). Mijn dochter heeft ook veel positieve bevestiging nodig - heel fijn als ze intussen het bloed onder je nagels vandaan haalt met treuzelen, dwarsliggen en zeuren . Toch werkt dat hier eigenlijk nog het beste, steeds maar weer benadrukken wat er allemaal goed gaat en hoe belangrijk ze is. En veel samen doen. Wij kleuren veel samen en doen spelletjes (gewoon tussendoor als ik kook en zij aan de keukentafel zit). En morgen ga ik (o ultieme opoffering) met haar naar Megamindy en de snoepbaron.
Groetjes en veel succes
Massi

Aftroggelen en het poldermodel

Hier een peuter (drie 1/2) en geen kleuter, maar wel een die ook de hele dag aan het vragen is om eten. Mag ik een koekje, snoepje, cracker, soepstengel, appel, banaan etc. Veel meer dan ik van mijn oudste gewend ben.

Hij weet gewoon dat er met mij tot op zekere hoogte te onderhandelen valt en weet dat meedogenloos uit te buiten. Hij krijgt dus eigenlijk vaak ook meer gedaan dan ik eigenlijk wil, gewoon omdat ik van het gezeur af wil zijn. Als ik op een gegeven moment alles weiger en hem alleen nog een appel of banaan aanbiedt, gaat hij daar trouwens meestal gretig op in. Moet ik dus eigenlijk eerder inzetten als middel in de strijd.

Guinevere, wat die eeuwige strijd om alles aangaat kan ik je alleen maar veel geduld en sterkte toewensen. Probeer consequent te blijven, kweek een olifantenhuid en hanteer het mantra: 'dit is een fase'. Het moet een keer overgaan. Toch?

Chris

Hé massi (ot)

Hé Massi, hoe was Marokko? Iedereen je kinderen sufgeknuffeld?

En ot2: Dolfje Weerwolfje is ook een leuke film. Heeft wel een 6-aanduiding meen ik, ik weet niet hoe snel je dochter iets eng vindt. Lijkt me beter te verteren dan Mega Mindy, maar ja, je hebt het je dochter natuurlijk al beloofd...

Groeten,

Temet

Ashara

Ashara

05-01-2012 om 12:51

Guinevere

Of het werkt is lastig in te schatten. Het is geen tovermiddel helaas. Haar karakter blijft natuurlijk hetzelfde. Ze is gewoon iemand die graag de grenzen opzoekt. ik merk wel dat ze veel minder uitprobeert als ze precies weet wat ze kan verwachten en als ik zo weinig mogelijk afwijk. Consequent zijn en rechtlijnig blijven lukt mij ook alleen als ik zelf ook uitgerust ben en niet te veel stress heb. Dan heb ik ook veel meer energie om daar echt mee om te gaan en elke keer weer rustig de grenzen aan te geven zonder zelf heel boos te worden. Op dat laatste reageert ze namelijk niet goed.
Op het moment dat ik zelf moe ben of haast heb dan gaat het vaak mis.

Mijn dochter is nu overigens 5,5. Het gaat nu wel veel beter dan een jaar of zo geleden. Rond de 4 jaar hadden we echt een moeilijke periode. Ik heb ook echt van alles uitgeprobeerd. Uiteindelijk bij haar tot de conclusie gekomen dat wat het beste werkt is om heel streng en rechtlijnig te blijven, heel voorspelbaar en haar zoveel mogelijk autonomie te geven. Natuurlijk gaat het alsnog wel eens mis maar op dit moment hebben we niet de hele dag door strijd.

Massi Nissa

Massi Nissa

05-01-2012 om 14:14

Temet (ot)

Kinderen platgeknuffeld, ja. Het was heel erg zinvol. Iedereen was blij, ook opa op zijn sterfbed. Het voelde heel goed om daar te zijn.
En ja, ik kom niet meer onder Mega Mindy uit. Ach, erger dan Pokemon kan het nooit zijn en daar ging ik ook naartoe met mijn jongste broertje. Jij ook een goede vakantie gehad?
Groetjes
Massi

Massi (ot)

Hier niet echt vakantie. Maar de dagen met familie waren gezellig, en kinderen vermaken zich met logeerpartijtjes etc.

Was Mega Mindy een beetje dragelijk? Er wordt veel gekat op de producten van Studio 100, maar er zijn ergere dingen denkbaar. Pokemon bijvoorbeeld lijkt me inderdaad een veel grotere straf.

Groeten,

Temet

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.