Loslaten en vertrouwen in schoolkeuze kind?
Kind zit in groep 8. Tijdens thuisonderwijs Corona presteerde hij heel hoog in de I, daarvoor had hij II en III op zijn rapport. Sinds hij weer fulltime school heeft, gaat hij achteruit in de toetsen en heeft in groep 7 een II behaald met begrijpend lezen (overige vakken zijn nog in de I). Desondanks heeft hij als pre-advies enkelvoudig vwo gekregen.
Huiswerk, weektaak, plus- en levelwerk maakt hij naar behoren en op tijd van wat ik begreep van basisschool. Kind geeft zelf aan dat het vooral veel werk is en niet per se moeilijk. Kind wil graag meer uitgedaagd worden en leerkracht in groep 8 beseft dat wel, maar weet nog niet hoe te compacten. Ik ga vanuit dat in groep 8 dit ook niet meer van gaat komen.
Kind is overtuigd dat hij vwo aankan en wil per se naar een categoraal gymnasium. Denkt heel laks over hoe de II voor BL naar een I te veranderen. Wil niet extra oefenen, zegt dat hij bij de volgende toets dit gewoon doet. Als ik vraag hoe hij weet dat hij gymnasium gaat halen, zegt hij “omdat ik heel goed kan leren en ik wil voor extra uitdaging gaan”.
Ik heb mijn twijfels. Tijdens thuisonderwijs hebben we de hiaten weggewerkt en hij scoorde meteen in de uiterste van de I-en. Nu hij het zelf moet doen op school en zonder hulp van mij zie ik dat zijn cijfers afbuigen. Eerlijk is eerlijk, in groep 7 was door omstandigheden de kwaliteit van het onderwijs niet op een geweldig niveau. Echter, ook in het middelbaar onderwijs heb je te maken met lerarentekorten en de kans is groot dat hij dan ook meer ‘zelf’ moet gaan doen. En dat zelf doen daar heb ik vrees voor bij hem. Hij leert makkelijk, maar ik vind zijn werkhouding rampzalig, zijn werkwijze ongestructureerd icm de aandachtspanne van een goudvis. Ik voorzie dat hij gaat vastlopen in de hoeveelheid stof/huiswerk. Daarbij is hij in het verleden getest en het IQ-cijfer 115 was niet heel overtuigend vwo wel met kanttekening dat het werkelijke cijfer hoogstwaarschijnlijk hoger ligt ivm communicatie- en motorisch problematiek waar kind mee kampte rond de testperiode (Deze is, overigens, nu grotendeels weggewerkt).
Aan de andere kant misschien zie ik te veel beren op de weg? Ik ben zelf een heel risicomijdend persoon die zichzelf vooral heel goed voorbereid en risico’s indek voordat er aan iets wordt begonnen. En misschien focus ik mij teveel op de eventuele problemen die misschien zouden kunnen komen? Kind is meer van “ik zie wel” en tot nu toe lijkt hij redelijk mee weg te komen, maar is daarmee geen hoogvlieger.
Mijn angst is, dat kind na een jaar gymnasium op zoek moet naar een andere school, afstroomt naar een lager niveau en misschien gedesillusioneerd raakt. Plus ik kan mijn kind niet veel helpen op de middelbare school. Ik ben de laatste tijd meer gaan werken en ben daardoor niet meer zoveel beschikbaar als toen tijdens de lockdown periodes. Daarnaast begint hij, start puberteit, steeds minder van mij aan te nemen. Het zal vanaf volgend jaar meer op hemzelf aan moeten komen.
Nu heb ik hulp/relativering nodig bij het volgende:
Vertrouw ik erop dat kind heel goed weet wat bij hem past? En als hij straks misschien toch een enkelvoudig vwo-advies krijgt toch inschrijven voor een categoraal gymnasium? Of kind komende paar maanden naar een scholengemeenschap en misschien wel een niveau lager praten?
Wandelvrouwtje schreef op 03-10-2023 om 12:27:
[..]
Is die drie uur niet per week?
Hier ook echt geen drie uur per dag hoor, hooguit in een toetsweek.
Overigens ken ik geen gymnasiasten die voor hun categoraal gymnasium gekozen hebben vanwege de oude talen 
Vrijwel altijd zijn het andere argumenten die meespelen. Maar gelukkig zit iedereen daar in hetzelfde schuitje en rollen ze er meestal wel doorheen. Het hoort er gewoon bij, net als lichamelijke oefening. En de Romereis maakt veel goed...
Dat je het beste met hem voor hebt twijfel ik niet aan en zoals ik heb gezegd ik herken je zorgen zeker.
Maar zoals ik het lees is er geen reden om die zorgen de leiding te geven, maar dat gebeurd wel. Vanuit die zorgen wil je allemaal zekerheden inbouwen, maar die krijg je niet, die heb je pas als hij geslaagd is. Uiteindelijk moet hij het zelf doen. En wat ik van je lees is je zoon gemotiveerd en heeft hij een doel, hoe mooi is dat! Dat kan je steunen en zoals ik al zei benoemen dat als hij het niet haalt hij naar een andere school moet. Verder is het aan zoon die het zelf moet doen. En ik denk juist dat je hem vertrouwen geeft door het juist wat meer los te laten en het hem zelf te laten regelen.
Naar de middelbare school gaan is echt loslaten is ook goed voor de ontwikkeling van je kind.
Amber82 schreef op 03-10-2023 om 13:10:
Dat je het beste met hem voor hebt twijfel ik niet aan en zoals ik heb gezegd ik herken je zorgen zeker.
Maar zoals ik het lees is er geen reden om die zorgen de leiding te geven, maar dat gebeurd wel. Vanuit die zorgen wil je allemaal zekerheden inbouwen, maar die krijg je niet, die heb je pas als hij geslaagd is. Uiteindelijk moet hij het zelf doen. En wat ik van je lees is je zoon gemotiveerd en heeft hij een doel, hoe mooi is dat! Dat kan je steunen en zoals ik al zei benoemen dat als hij het niet haalt hij naar een andere school moet. Verder is het aan zoon die het zelf moet doen. En ik denk juist dat je hem vertrouwen geeft door het juist wat meer los te laten en het hem zelf te laten regelen.
Naar de middelbare school gaan is echt loslaten is ook goed voor de ontwikkeling van je kind.
Op mij komt loslaten zo makkelijk over. Loslaten is niet altijd gepast. En ik denk dat je als moeder, omdat je het nu eenmaal goed kent maar ook omdat je je eigen genenpoel kent (en mogelijk ook de genenpoel van de andere ouder) kan het zijn dat je los kan laten in fases. bij de een lukt dat wel en krijg je groei en de ander had net wat meer nodig en daar lukt het niet.
Kind is slim maar kan zich slecht concentreren icm niet de hoogste score in begrijpend lezen: dat kan best een lastige combinatie zijn.. als daar ook nog moeite met plannen en meer bijkomt, dan snap ik wel dat je als ouder wat extra doet. Hoe dan ook, je kind een realistisch beeld voorhouden is belangrijk en soms is daar wat extras voor nodig.
Boktor schreef op 03-10-2023 om 09:01:
[..] In het studieboekje staat ook een weekschema opgenomen in het kader van hoe te plannen en hij had al gezien dat na school er minimaal 3 uur besteed moet worden aan huiswerk.
verder heb ik 2 buurvrouwen/docenten klaar staan die desgewenst hem bijles willen geven in klassieke talen. Grieks is namelijk het enige waar wij niet bij kunnen helpen omdat we dat allebei hebben laten vallen.
Inmiddels heb ik wel met kind al wat geoefend en zie dat hij slordigheidsfoutjes maakt omdat hij zijn aandacht niet bij houdt. Het aantal fouten zakt en het is maar meteen een goede voorbereiding voor de middelbare school, denk ik dan maar.
Hij komt van een basisschool af... Geen een groep-acht-er kan supergoed plannen. Ze leren dan ook verder hoe ze moeten studeren in de brugklas. Dat hoeft je kind nu niet meteen te kunnen.
Bijles Grieks als... Want ij kent dat vak niet? Nou en? Mijn ouders kenden niets van wiskunde B en scheikunde, ik heb zelf mijn diploma gehaald, mijn ouders hoeven dit toch niet voor te kauwen?
Hoezo moet je nu moet hem oefenen en je als z'n persoonlijke bijleslerares gedragen? Hij zit straks op een nieuwe school, nieuwe leerlingen, nieuwe vrienden. Het speelse van de basisschoolleerlingen is weg, om hem heen worden het middelbare scholieren, hij gaat nog zoveel veranderen in zijn houding. Je wil dit allemaal strak in control houden! Waarom?
Je maakt je kind misschien onzeker omdat je hem alle obstakels uit de weg wil halen? Maar die heeft hij juist nodig om te leren. Het hoeft niet altijd supersmooth te gaan, van tegenslagen zelf oplossen leert je kind ook veel. Probeer t wat meer los te laten.
Ik snap je angsten. Maar probeer het een beetje los te laten. Onze dochter eind groep 7 een iq test laten doen omdat ze vast liep op de basisschool. Daar kwam uit dat oa een iq score had wat neerkwam op een havo-vwo score. Nog overgestapt naar andere basisschool. Daar ging ze vanaf met vol vwo advies. Wilde zelf absoluut geen latijn en Grieks waar ze met pre- vwo aan had mogen proeven. Dus werd atheneum. Wij hielden ons hart vast. Want man en ik hebben beide alleen havo.
Werkstukken maken moesten we haar vaak bij helpen. Dus plannen was echt wel een dingetje.
In vwo 1 konden we haar nog een klein beetje helpen. Maar ze ging steeds meer alleen doen. En vroeg ze alleen nog of wij woordjes wilde overhoren.
Nu zit ze inmiddels in 5 vwo en kreeg ze vorige week van haar mentor te horen dat ze haar een echte vwo leerling vinden. En is ze altijd makkelijk overgegaan. Daarbij doet ze ook nog heel veel sporten. Waarbij 2 avonden door de weeks een hele avond weg voor is. Dus ja plannen heeft ze hierdoor ook geleerd. En ja ze heeft in eerdere jaren ook wel eens verkeerd gepland. Dat was dan wel eens een slechter cijfer.. Maar als ik zie hoe ze nu met school en sporten bezig is, is ze daar zo in gegroeid. Dus laat het los. Dus stop met regelen voor bijles regelen. Wie zegt dat hij het nodig heeft. En wil je zoon echt naar het gymnasium omdat de klassieke talen hem zo interesseren of omdat de school hem zo leuk lijkt. Want bij het laatste kan het nog wel zo zijn dat hij er achter komt dat hij die klassieke talen niets vindt en alsnog moet overstappen naar een atheneum. Wat nog steeds vwo is.
Dank voor alle reacties. Ik heb niet alles gelezen, maar ik vermoed dat er ongetwijfeld er ook berichten tussen zitten van mensen die mijn werkwijze niet begrijpen. Sterker nog in mijn netwerk zijn er ook mensen die zich niet kunnen verplaatsen in mij. Ik besef dat ik de schoolkeuzestress nogal zakelijk heb benaderd. Je hebt een einddoel, daar hoort input bij, wat zijn je beschikbare uren daarvoor en toen kwam ik in de knel.
Het is ook een lastig iets. Want de ene middelbare school is niet de ander. De 1 heeft kortere schooldagen, de ander langer, de een heeft mogelijkheden om onder begeleiding op school huiswerk te maken en een andere school weer niet. De ene school biedt lessen van 60 minuten en de ander 30 minuten. De ene regio heeft te kampen met lerarentekorten en een andere regio niet. In de ene regio hoor je meer verhalen over afstromers en/of thuiszitters dan in een andere regio. Het zijn wel de zaken die je referentiekader bepalen in deze en daarom ook niet 1 op 1 in te vullen voor iedereen.
Gaandeweg in dit proces ben ik wel achter gekomen dat het niveau niet iets is waar ik mij zorgen over hoef te maken en dat heb ik ook naast mij neergelegd. Dank, met jullie hulp is dat stukje realiseren sneller verlopen dan anders!
Uiteraard heb ik wel andere dingen die ik mij afvraag en de enige die mij wist te overtuigen daar geen zorgen over te maken is mijn kind. Het is mooi om te zien hoe hij erin staat. We hebben afgesproken eerst het schooladvies af te wachten en dan, hier komt het weer, een plan te maken hoe de schoolkeuze aan te vliegen waarin we niet alleen de school maar ook sport en het sociale gebeuren in meenemen. Voor de rest vertrouw ik erop dat hij weet wat goed voor hem is.
Dank voor jullie input. Ik heb een goed gevoel over de toekomst.
Jeetje Boktor, wat moet je kind zo jong al door een hoop hoepels. Er zijn maar drie dingen belangrijk:
1) wat wil je kind
2) welk advies krijgt je kind
3) voelt je kind zich fijn op de school van zijn keuze
Als ouders ga je dus met hem kijken, praat je over voordelen en nadelen van bepaalde keuzes (bv ver weg is veel reistijd dus soms haal je de training niet).
En dan volg je je kind. En de rest is toekomstmuziek en jij kan niet in de toekomst kijken en je kind ook niet. Dus als dingen tegen vallen, kijk je vanaf daar weer verder.
Boktor schreef op 04-10-2023 om 09:14:
Dank voor alle reacties. Ik heb niet alles gelezen, maar ik vermoed dat er ongetwijfeld er ook berichten tussen zitten van mensen die mijn werkwijze niet begrijpen. Sterker nog in mijn netwerk zijn er ook mensen die zich niet kunnen verplaatsen in mij. Ik besef dat ik de schoolkeuzestress nogal zakelijk heb benaderd. Je hebt een einddoel, daar hoort input bij, wat zijn je beschikbare uren daarvoor en toen kwam ik in de knel.
Uiteraard heb ik wel andere dingen die ik mij afvraag en de enige die mij wist te overtuigen daar geen zorgen over te maken is mijn kind. Het is mooi om te zien hoe hij erin staat. We hebben afgesproken eerst het schooladvies af te wachten en dan, hier komt het weer, een plan te maken hoe de schoolkeuze aan te vliegen waarin we niet alleen de school maar ook sport en het sociale gebeuren in meenemen. Voor de rest vertrouw ik erop dat hij weet wat goed voor hem is.
Dank voor jullie input. Ik heb een goed gevoel over de toekomst.
Het doel, die input en beschikbare uren liggen ook bij je zoon, niet bij jou. (Sorry, ik heb nogal wat leerlingen van wie hun schooltijd het project van de ouders lijkt, dus ik ben redelijk allergisch).
En soms worden kinderen ook nog uitgeloot. Het is verstandig om naar meerdere scholen te kijken, want dat kan van jaar tot jaar verschillen.
Jongens, ze leest het niet. (Schrijft ze)
