Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Vic

Vic

06-10-2010 om 22:35

Nintendo ds voor 6-jarige, te vroeg?

Mijn dochter wil voor haar verjaardag (over 4 maanden) héél graag een Nintendo DS. Ik heb gezegd dat ik daar nog even over moet nadenken. Is ze er niet te jong voor? Hoe oud waren jullie kinderen toen ze zoiets kregen? Mijn oudste was volgens mij al bijna 9, maar toen hadden heel veel vriendinnetjes er al een.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Guinevere

Guinevere

06-10-2010 om 22:41

Hier

Hier kreeg onze zoon er eentje voor zijn 7e verjaardag. Dat ging prima. Zijn broertje van 3 is er ook erg handig mee.
Ik weet niet wat jouw criteria zijn voor "te jong". Vind je het wellicht gewoon niet nodig of vraag je je af of ze het al kan? En er zijn ook veel spellen te krijgen in het Nederlands, dat maakt het makkelijker.

vlinder72

vlinder72

06-10-2010 om 22:43

Tja

Speelt zij er nu veel op? Mijn vijfjarige dochter begint nu ook interesse te tonen in de ds. Maar zij heeft nog niet de handigheid om er echt spelletjes mee te spelen. Behalve Dora dan. Als jouw dochter die handigheid wel heeft dan zou ik haar een ds geven.

Wil ze een ds omdat iedereen er een heeft dan zou ik naar iets anders gaan uitkijken.

Oja, mijn kinderen hebben niet zelf een DS. Ik heb er eentje. En het is echt mijn DS (DSI XL). Ik vind het zelf leuk om hier spelletjes op de spelen. Mijn kinderen mogen mijn ds lenen. Ik bepaal wanneer erop gespeeld wordt. De DS ligt ook nooit op de kamer van de kinderen.

Tja

Ik ken ondertussen genoeg jonge kinderen die er 1 hebben. Ligt echt aan hoe de ouders ermee willen omgaan en wat je budget voor een cadeau is.

Hier is er al jaren een ds in huis die van iedereen is. Zou er zelf niet 1 voor jongste dochter van ruim 4,5 kopen.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app

Chippie

Chippie

07-10-2010 om 08:42

Jongste zoon

Jongste zoon kreeg met z'n zesde verjaardag een Nintendo en bleek ongeveer de laatste in zijn klas te zijn die er één kreeg.

ayla

ayla

07-10-2010 om 09:04

Kan prima

Wij hebben een DS in huis voor algemeen gebruik, dochter speelt hier al vanaf haar 4e op denk ik. Ze is nu pas geleden begonnen met sparen voor haar eigen DSi. Broertje raakt namelijk ook steeds meer geïnteresseerd in de DS

Ja hoor

hier 2 nintendo's in huis waar veel mee gespeeld wordt. De eerste is van mij maar dochter is ermee begonnen rond haar 4 jaar, eigenlijk met mijn volwassen spelletjes (kaartspelletjes, braintraining, ...).
Er zijn heel veel leuke en onschuldige spelletjes hoor, over dieren bv. Ons wildste spel is een racespel. Als je zwicht, alleen goed afspreken hoe lang ze erop mag, dat is meestal wel nodig.

Hier speelt de jongste van 6, vaak op de DS van de oudste. Dat gaat al heel goed. Hij heeft er eingelijk nooit hulp bij nodig.

Vic

Vic

08-10-2010 om 09:59

Het kan dus wel. Ik twijfel er niet aan dat ze het wel onder de knie krijgt. Ze mag nu heel af en toe, bij hoge uitzondering, op die van haar grote zus spelen maar die heeft eigenlijk maar 1 geschikt spelletje (Mario Karts). Ik vroeg me eigenlijk af of het niet een beetje vreemd is, een DS voor een 6-jarige maar ze is dus geen uitzondering. Weten jullie nog leuke spelletjes voor een 6-jarige? Ze kan nog niet goed lezen en spreekt geen Engels.

Puck

Puck

08-10-2010 om 10:09

Leuke spelletjes

In principe maakt het geen bal uit of ze engels spreekt of niet, mijn ervaring is dat ze de spelletjes toch wel onder de knie krijgen.
Toen onze jongste 6 was waren hier de toppers: een spel van K3, big brain acadamy (geen braintraining, dat is te veel tekst), allerlei Mario spellen, De kleine zeemeermin, Dora. Er zijn genoeg spellen te krijgen die ze wel al makkelijk kan doen.

Dochter is bijna 4

en heeft 2 mnd geleden de DS van haar oudste broer geërfd, toen hij een DS XL kocht. In het begin was het puur om het mee willen doen met de broers en ook 'op de DS' willen, maar na een paar keer proberen ging ze intuïtief (en met wat hulp van broers) met de knopjes werken. Nu kan ze er al heel aardig mee uit de voeten. Ze speelt Dora-spelletjes en vooral MarioKart is favoriet. De Wii vind ze ook leuk, de pc interesseert haar (nog) niet.

Overigens kreeg mijn oudste pas een Gameboy toen hij 7 was (nu 10). Ik vond het voor die tijd ook niet nodig. Hij speelde al wel op de pc spelletjes toen hij 4 was, net als jongere broer. Maar ja, als het eenmaal in huis is is het moeilijk tegen te houden als de jongere kinderen er ook iets mee willen doen. Het is trouwens erg leuk om het plezier te zien dat ze hebben als ze met zijn allen tegen elkaar zitten te karten of zo.

Spelletjes

wat hier wel aanslaat voor dochter is: littlest pet shop, dolfijneneiland, nintendogs, spelletjes om te koken ...
Playmobil lijken nog leuke spelletjes te hebben.

Net zoals vlinder72

Grappig vlinder72, wij hebben het thuis op dezelfde manier geregeld, het is mijn DS (en ik speel er ook inderdaad graag zelf op) en dochter (van 8) mag 'm af en toe lenen. Hij ligt dus ook standaard op mijn kamer en niet op die van haar.

Zij speelt het liefst Mario Kart of Mario en Sonic op de Olympische Winterspelen, maar we hebben ook het educatieve spel 'Think!'aangeschaft. Dat vindt ze ook best leuk en het geeft mij nog een extra mogelijkheid om het DS gebruik een beetje te 'sturen'.

groet,

Michelle

Hier met 6 vanwege "ervaring"

Onze oudste kreeg een DS toen ze 7 was. Zij is nu bijna 10 en onze jongste is van de week 6 geworden en heeft de DS van haar zus dus al een aantal jaren gezien. Vandaar dat de jongste dat ding met 6 jaar kreeg.

Ik leg de ds

altijd op een rare plek in de hoop dat de kinderen er weer een paar weken niet mee spelen.
God, wat heb ik een hekel aan dat ding.
DS aan, kind uit.

(hihi Puck, om die reclame te compenseren.. bedoel het verder niet zo serieus dat ik verwacht dat andere mensen dit ook doen. maar ik meen het wel)

Bastet

Bastet

14-10-2010 om 11:24

Klopt

Bij vraag en aanbod staat ze ook!

Fianna

Fianna

14-10-2010 om 11:28

Rodebeuk

'God, wat heb ik een hekel aan dat ding.

DS aan, kind uit.'

Dat is precies te reden dat ik af en toe de ds omarm

Maar verder ben ik het wel met je eens hoor. Gelukkig zijn mijn kinderen nog slordiger dan ik, en is dat ding regelmatig zoek...

Fianna: adder in de staart

Mijn oudste had laatst ge-ds-t bij een vriendje. Kon alles 100x vragen, niet te bereiken. Hij was echt out. En na een tijdje ebt dat af en als ik pech heb krijgen we dan nog driftbuien.

Dus het probleem is hier vooral DS uit - kindmonster aan.

Is allemaal heel persoonlijk. En ik kan me goed voorstellen dat jij in jouw situatie kiest voor kind uit. Het is een tractatie voor jezelf die je op een handig moment in de dag moet timen voor optimaal resultaat.

(oh ja, mijn kind kan ook niet slapen van dat ding. Hij heeft toch al iets met inslapen en angsten en problemen, dus dat combineert lekker. In plaats van eindeloze discussies heb ik het hem een keer laten uitproberen. Ruim twee uur nadat dat ding uit was sliep hij nog niet. Heel zielige open oogjes. Je zag gewoon dat er in die hersenen nog gemalen en geroerd werd. Hij was overtuigd .

Fianna

Fianna

14-10-2010 om 11:56

De adder

Ja, die ken ik wel, die sist hier ook wel eens door het huis met zijn giftandjes. Dus ik misbruik die ds wel eens, maar heb wel regels, nooit na het avondeten (ze gaan anders niet naar bed zonder drama) en inderdaad mijn 1 na oudste kan echt soms flippen als hij zijn ds moet uitzetten. Dus op het moment als hij even uit is (en inderdaad totaal onbereikbaar) is het fijn, maar vaak wel een kater na afloop ja! Maar ja, daar denk ik op dat moment niet aan.

Ds voor zesjarige

Ik herinner me een vakantie twee jaar geleden op een idyllische Franse camping waar op het gezellige pleintje bij de receptie alle kleine kinderen onder een grote olijfboom langdurig samenklonterden met hun DS. Heerlijke zwemrivier en geweldig weer ten spijt.

Hmm, ben blij dat zoon van zes er tot nu toe niet om vraagt.

Chris

Guinevere

Guinevere

14-10-2010 om 12:21

Regelt zichzelf

Ach, dat regelt zichzelf hier. Tenminste, bij oudste zoon van 8. Die legt dat ding vanzelf weg na een tijdje. Of hij speelt er in geen weken op, en dan opeens 2 uur achter elkaar.
Bij jongste van 3 levert dat allemaal meer problemen op. Daar moeten we de DS echt uit zijn handen trekken, want die gaat ook in de "uitstand".
Problemen achteraf hebben wij hier nooit. Hebben jullie dat probleem dan niet met "gewone" computerspelletjes?

Ahum

Het klinkt een beetje veroordelend zoals ik het opschrijf, dat is niet mijn bedoeling. Maar ik heb wel degelijk iets tegen die dingen juist vanwege wat Rodebeuk zegt: DS aan, kind uit. En dan ook nog eens overal, dus niet alleen in de huiskamer ofzo (zoals bij tv).

En waarom ik datzelfde effect dan niet erg vind bij een boek? Ik weet het niet zo goed, misschien omdat ik lezen toch 'verheffender' vind dan computerspelletjes spelen?

Ik ben echt niet roomser dan de paus en realiseer me dat het zeker niet mijn eigen verdienste is dat zoon (nog) geen DS wil. Als hij aangeeft dat hij er écht, écht een wil, dan zal er vast ook wel zo'n ding komen op termijn. Maar ik hoop het nog even uit te stellen.

Chris

Fianna

Fianna

14-10-2010 om 12:26

Gewone computer spelletjes

doen ze hier niet. Wel af en toe de playstation en dat geeft bij 1 na oudste nog grote drama's. Dus die mag nog alleen maar in het weekend aan en bij uitzondering op woemiddag.

Puck

Puck

14-10-2010 om 12:34

Regelt zich hier ook vanzelf

Hier regelt het ds-gebruik zich ook vanzaelf. Zolang het lekker buitenspeelweer is wordt er al helemaal niet naar het ding omgekeken en als het slecht weer is dus veel meer, maar met name jongste speelt dan met vriendinnen veel vaker met ander speelgoed dan dat ze achter de DS kruipen.
Wel is het hier ook dat als ze eenmaal verdiept zijn in een spelletje ze niet bereikbaar zijn en dat er altijd als antwoord op de vraag of hij uit kan komt: nog eventjes afmaken, nog even dit uitspelen. Dat vind ik irritant en ik begrijp ineens mijn moeder die dat 25 jaar geleden al irritant vond toen wij de eerste donkey kong, pacman en mario Nintendo hadden.

Verduidelijking

Nogmaals, het is heel persoonlijk. Als mijn zoon ophoudt met ds-en dan is hij eerst onaanspreekbaar en daarna vaak heel erg driftig. Maar dat is niet vanwege het uitzetten, gewoon het na-effect van het spelen zelf.

Guinevere

Guinevere

14-10-2010 om 13:24

Izar

Nou, ik moet zeggen dat ik de DD altijd wel heel verheffend vind.

Zelfregulatie

zoon kan het wel, de DS wegleggen. Dochter kan het niet, daar moeten afspraken over gemaakt worden. Helaas ben ik niet zo strict als ik zou willen. En ze mag hem mee in de auto.

Ze mag van mij best vaak op de DS, maar dat ze in de zomer bij mooi weer liefst binnen blijft om te DS-sen, of dat ze 'nooit wat anders te doen heeft', nee, daar kan ik niet goed bij en ik aanvaard dat ook niet. Dat geeft wel eens drama.
Ik moet trouwens zeggen dat het computer willen spelen bij dochter er al in zat van heel jong.

Wij hebben wel vnl. rustige(re) spelletjes. Gewone computer spelletjes spelen ze hier niet (tot nader orde mogen niet op internet).

Kan dat dus niet zo goed beredeneren

Ik had het woord verheffend met opzet tussen aanhalingstekens gezet. Misschien ís het ook een flauwekulredenering dat je van lezen meer opsteekt dan van een nintendo ds-spelletje. Ik heb ook geen vergelijkingsmateriaal want hier in huis is geen nintendo. Bij computerspelletjes denk ik toch vooral aan schieten en bliepen, maar er zijn vast ook heel verantwoorde educatieve spellen. Hoewel, als dat dan weer in het genre Dora is, word ik er bijzonder iebel van.

Overigens ben ik het met Guinevere eens. Ik moet altijd lachen om het originele taalgebruik in DD.

Chris

Marga

Marga

14-10-2010 om 17:10

Jeetje

Als ik jullie verhalen lees denk ik wel: Wat ik ben ik blij dat we er hier (kind van 10,5 en bijna 9) nog niet aan zijn begonnen. Ik bedoel, waarom zou je?
Ik kan me voorstellen dat je het even nodig hebt dat ze een tijdje rustig zijn hoor maar levert het niet weer nieuwe stress op?
En de vergelijking met een boek: ga je zelf maar na of je een avond tv hebt gekeken of een fijne roman hebt gelezen. Na het laatste voel ik me echt beter.
Maar goed, eenmaal ermee begonnen is moeilijk terug te draaien dat snap ik ook. Dus ik stel het uit tot ze er echt heel lang om gaan zeuren en dat hebben tot nu niet gedaan.

Marga

Fianna

Fianna

14-10-2010 om 17:46

Chris

Ik heb het ook hoor, om een of andere reden vind ik lezen een veel fijnere en nuttigere bezigheid dan ds-en. Tja, waarom eigenlijk?? Ergens ook omdat lezen leerzaam is? Ik weet het ook niet.

Sancy

Sancy

14-10-2010 om 18:05

Zelfregulatie (o.t.)

Hier kreeg ik gisteren een staaltje zelfregulatie te zien van zoon (9), wel iets anders dan hier bedoeld wordt. Ik moest er opeens aan denken door de postings hier vandaag.
Afgelopen zondag was zoon in de mopperstand. Want: hij heeft een hekel aan de zondag, als hij geen vriend heeft om te spelen en niet volcontinu de TV aan mag van mij, en hij ook niet lager dan een uur op de computer mag. Van zijn vader (wij zijn gescheiden) mag hij dat wél.
Gisteren kwam ik op zijn gemopper terug, naar aanleiding van dit verhaal: http://www.nu.nl/gezondheid/2353480/tv-en-computer-zorgen-mentale-problemen.html
Ik las het hem voor en hij reageerde verrassend:
Zoon: Wil je dat stukje even naar papa e-mailen?
Ik: Waarom?
Zoon; Nou, dan weet papa dat ook!
Ik: Maar dat kun je zelf toch ook aan papa vertellen?
Zoon: ja, maar dat vergeet ik zo snel. Als jij het stuurt kan ik het niet vergeten!
Ik: En wat denk je dan dat er kan gebeuren, als papa dit leest?
Zoon: Euh... dan mag ik bij papa ook maar een uur op de computer en niet de hele tijd tv kijken.
Ik: Wat goed dat je ziet wat de gevolgen kunnen zijn! En wat dapper van je dat ik het stukje toch naar papa moet mailen!
Zoon: Euh... nu ik nadenk over de gevolgen... eigenlijk niet mam.
Zelfregulatie dus.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.