Nonchalanter zijn?
Zucht...
Wat ben ik toch een on-coole moeder. Zoon 7 jaar klaagde gisteren dat hij zo weinig vriendjes heeft. Ik meteen bezorgd een mailtje naar juf gestuurd met de vraag 'hoe gaat het'?
Vandaag kwam hij blij uit school en regelde helemaal zelf een playdate.
Zat ik er maar relaxter in en had ik maar niet gelijk een berichtje gestuurd... Zucht.
Toen ik het vertelde aan wat anderen, bleek dat het vrij normaal is nog zo, en die andere moeders waren er vrij nonchalant over - ik maakte me meteen beetje zorgen en voel me zo on-cool..
Hoe kom ik ervanaf? Zou wel nonchalanter willen zijn, en is voor zoon ook beter lijkt me..
Herfst
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Simpele tip
Voortaan er altijd eerst twee nachtjes over slapen, en met anderen er polsend over praten (hier op het forum bijv.), dan pas actie.
Maarre...heet dat tegenwoordig echt een playdate? Wat een weerzinwekkend woord!
Heksenvet (volkomen ot)
Wij noemen onze nogal onstuimig etende (3 jarige) dochter voor de grap wel "knoeipoes". Straks hebben we dan een knoeipoes met een playdate. Whoeha.
Buitenland
Ik woon niet in Nederland 
mijn Nederlands is niet meer wat het ooit geweest is blijkbaar ..
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Herken het wel
Ik kan ook weleens iets te overbezorgd reageren. Soms is het ook nodig heb ik het idee. Dan mail ik iets en dan krijg ik als reactie terug van de juf dat zij dat ook zo ziet (en vraag ik me vervolgens weer af of ze dat al zag of dat ze door mij tot dat inzicht is gekomen). Het gaat dan meer om leerproblemen en niet zozeer sociale situaties. Daar mail ik niet zo snel over, want 7-jarigen roepen wel vaker wat (ik vind X niet meer aardig, want hij heeft .... gedaan. En de volgende dag spelen ze weer samen). Maar misschien is dit jouw eerste kind en dan ben je sowieso wat bezorgder.
Had je nog een reactie van juf gekregen eigenlijk?
