Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Onzekerheid of kiezen voor de makkelijkste weg?

mijn dochter wordt in februari 9 jaar. Probleem: onzelfstandigheid. Nu was het vorig jaar ook een moeilijk jaar op school omdat we een idioot van een vervanger hadden en die was nogal van "de slimme en de domme kinderen, je doet het niet goed " etx. Maar ik begin steeds meer te geloven dat ik het te makkelijk maak voor haar, haar vader is al helemaal een softie. Of ben ik te streng en verwacht ik te veel van haar ?

Wordt ze door de buurtkinderen gepest dan komt ze hier verhaal houden ipv iets terug zeggen en assertief te zijn. Of ze blijft de hele dag binnen, want spelen vindt ze dan eng, of ze belt meisje X (superzacht en lief kind).

Paardrijden is een ramp, het ligt of aan het paard of aan de naastloper, altijd dus iemand anders. Maar ze hoort de helft van de tijd de docent niet. Andere kinderen die tegelijktijd zijn gestart mogen nu door naar het volgende niveau, zij loopt nog steeds maar wat aan te kloten.

Pas na school komt ze erachter dat ze wil afspreken, maar dat had ze natuurlijk tijdens schooltijd moeten regelen.

Kortom ze vraagt zo ontzettend veel aandacht en begeleiding.

Nu bijvoorbeeld, wil ze cakejes bakken. Ik heb nu 3x gezegd dat ze het pak moet lezen zodat ze weet wat ze moet doen. Ik heb ook aangewezen dat er op het pak staat hoeveel boter ze moet afsnijden. Maar ze kijkt niet, ze vraagt dan eerst alles aan mij. "het staat er niet" "oh ja" etc etc.

Waarom moet ze zo overal mee geholpen worden, waarom wil ze zelf niet meer zelfstandig zijn ?

Ook zoiets als fietsen, kan ze nog steeds niet normaal, heeft totaal geen verkeersinzicht, zwabbert alle kanten op, remt midden op het fietspad, valt van d'r fiets als ze d'r hand wil uitsteken.

Ik ben gewoon teleurgesteld merk ik, ze heeft cognitief veel in huis maar haar karakter lijkt wel totaal niet mee te werken. "Als het maar gezellig is", "de makkelijkste weg kiezen" en daar hou ik niet van.

kan iemand svp mij even wat wijsheid bij brengen, ik ben nu alleen maar boos en geirriteerd. Laatst zei ze "maar jij kan alles gewoon in 1 keer goed".

ben ik een pusherige rotmoeder zonder geduld met te hoge verwachtingen ?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Manda

Relax! Elk kind ontwikkeld op zijn eigen tempo. Je kind is nog maar 8! En dan is zelfstandig cakejes bakken en zelf de verpakking doorgronden is echt niet zo gemakkelijk. En dan ook nog zelf de boter afwegen?
Ik ken je kind niet, maar ze zal haar eigen tempo volgen. Of je nou hard of soft bent.

Manda,

ik heb er ook zo eentje.

net 10 geworden.

Strikt sinds een week of 6 veters.

Fietst pas dit jaar voor het eerst zelf naar school (800 meter, verkeersluw)

Boterhammen smeren gaat nog steeds tergend langzaam.

No way dat die zonder een grote broer cakejes gaat bakken.

Cognitief is er he-le-maal niks mis met haar, maar qua handig & zelfstandig is het een dame die haar eigen tempo volgt. Drammen heeft geen zin. Werkt alleen maar averechts. kleine stapjes, en dan komt het vanzelf goed.

Wat hier altijd wel goed werkt is stimuleren om in oplossingen te denken & niet in problemen. Dus niet 'maham, ik krijg mijn veter niet los' maar 'mam' wil je even helpen die gekke knoop uit mijn veter te krijgen?' Op een of andere manier stimuleert dat het zelf nadenken over een probleem & komt het bij mij ook veel plezieriger binnen. Dat je niet het idee hebt dat jij altijd de oplossingen moet aanreiken, maar dat ze gewoon zegt wat ze nodig heeft. Het maakt echt verschil.

En natuurlijk de ouderwetse complimenten. Gewoon wel juichen als ze eindelijk haar hand uit kan steken, al doen alle buurtkinderen dat al 3 jaar eerder. Who cares!

Good luck!

Ingrid

Fiorucci

Fiorucci

02-11-2011 om 17:28

Manda

Ze is PAS acht jaar. Je kunt twee dingen doen: Je ergeren, dat overbrengen op haar en onbewust en onbedoeld zorgen voor nog meer onzekerheid, of accepteren dat ieder kind zich ontwikkeld in haar/zijn eigen tempo, en daar soms hulp bij nodig heeft. Ik heb gekozen voor het laatste bij mijn kinderen, omdat ik zelf vroeger ook zo was. En het komt goed, echt waar. Ik draaide op mijn 18e zelfstandig nachtdiensten in een verpleeghuis...

Weer

Weer

02-11-2011 om 17:40

Manda toch

Manda, ik moet stiekem een beetje lachen hoor. Ze is 8! En er zullen heus wel 8jarigen zijn die compleet zelfstandig verjaardagstaarten bakken, maar ik vind zelf cakejes bakken wat hoog gegrepen. Ik heb een 9jarige (o wat ben ik blij om te lezen dat hij niet de enige trage veterstrikker is, hij kan het nu sinds een maand of 3), en hij is langzaam met veel dingen maar hij is ook snel met veel dingen. Helaas zijn dat net niet de dingen die ik gekozen had als ik had mogen kiezen, maar ja. Ik snap je gevoel wel hoor, maar het helpt je geen zier verder. De makkelijkste weg kiezen lijkt me op deze leeftijd nog geen karaktereigenschap, maar een natuurlijke neiging als dingen moeilijk worden. En ze is nog zo klein, ze vindt natuurlijk heel veel dingen moeilijk. Ze is nog lang niet af!

Verwachtingen

"Ben ik een pusherige rotmoeder zonder geduld met te hoge verwachtingen?"

De vraag stellen is hem beantwoorden

Kijk, jij zegt het zelf wat cru, maar ik denk dat je zelf zo anders in elkaar zit dan je dochter dat je haar gewoon niet kunt volgen. Maar daarom is ze niet per se slechter of beter dan jij. Gun haar haar eigen ontwikkelingstempo. Probeer je eigen ongeduld en onbegrip niet op haar over te brengen en probeer je verwachtinge bij te stellen.

Tot zover de theorie. In de praktijk zal dat moeilijk zijn, dat snap ik als mede-ongeduldig mens heel goed.

Chris

Manda Rijn

Manda Rijn

02-11-2011 om 17:53 Topicstarter

Maar

ze wordt dus over 3 maanden 9. Ik fietste op die leeftijd zelfstandig naar blokfluitles.

het is niet alleen die cake natuurlijk. Ze vetert ook trouwens heel vreemd, met 2 lusjes die ze vastknoopt, lusje erom heen draaien kan ze niet, d'r vader zit regelmatig op zijn knieen dus die veters te doen (gelukkig heeft ze slechts 1 paar gymschoenen met veters die ze zelden draagt).

Ik ben vandaag er helemaal iebel van geworden, ben ook erg boos geworden na die paardrijles. Ik wil gewoon dat ze zich in zet, het zelf graag wil, inziet dat die juf heel erg haar best doet met haar en dat zij dan niet luistert. "dan ga je er af en dan ga je lekker maar op kleutergym ofzo, scheelt mij 1 uur rijden en 600 euro per jaar". Het heeft ook geen zin zo'n denigrerende tirade, volgende week zit ze weer op zo'n pony en hoort ze niets, ziet ze niets, doet ze niets.

Ook zoiets, ik steek over, zij kijkt niet, want ik loop naast haar dus dan hoeft ze niet te kijken is haar redenatie, idem met vriendinnetjes.

ik baal daar gewoon zo van, ik ben constant alles aan het herhalen. WEL ZELF kijken als je oversteekt, die ander kan het namelijk ook niet gedaan hebben, samen zie je meer

argh, dat honderduizendkeer herhalen herhalen, aanmoedigen, complimenten maken over simpele dingen die ze allang moet kunnen.

ik word er gewoon zo moe van !!!!

Manda....qua veters strikken....


http://www.youtube.com/watch?v=1yuP-pWOmRE

Doe die nou gewoon. De ideale manier voor motorisch niet al te handige types. Al mijn kinderen strikken trouwens zo & oogsten er altijd veel verbijstering mee. Het gaat nog razendsnel ook.

En verder...cooldown! Tuurlijk lijkt ze heel groot naast je minimandarijntje, maar bijna 9 is echt nog best jong, en op zijn mindfulls ....het is zoals het is. Vraag haar eens of er een paar dingen zijn die ze graag zou willen kunnen. Of dat nou de veters zijn of een hand uitsteken op de fiets. Ga je daar fijn positief mee aan de slag om een mooie succeservaring te creeren, en laat je de rest even zitten voorlopig. Ik had met dochter afgesproken dat ze voor haar 10e verjaardag (hahaha!) toch echt veters zou kunnen strikken. Is net gelukt! Mooi toch? Je wilt niet weten hoe trots ze was toen ze op haar vetergympen naar school was vorige week en he-le-maal zelf een losse veter herstrikt had. En ik was net zo trots.

Ingrid

Manda Rijn

Manda Rijn

02-11-2011 om 18:11 Topicstarter

succeservaringen kweken inderdaad, kan het vandaag gewoon even niet meer opbrengen....

oh ja en nu moet ik de keuken opruimen, de cakejes zijn trouwens wel mooi geworden geen idee hoe ze smaken, dat zien we straks.

pfff, raap mij op en leg mij in bed, ik ben kapot.

Trouwens....

8 jaar is voor sommige kinderen best jong om al paard te rijden. Vindt ze het wel echt leuk? Misschien is gewoon gymmen of een beetje op muziek huppelen op dit moment veel gezelliger en makkelijker voor haar!

Ingird

Maylise

Maylise

02-11-2011 om 18:38

Ik snap je ergernis. Ik heb alleen geen oplossing. Mijn jongste zoon heeft ook zoiets. Hij weet het allemaal wel, hij kan het allemaal wel maar hij doet het gewoon niet. Niet omdat hij vervelend wil doen of er geen zin in heeft maar omdat hij constant is afgeleidt, wegdroomt, iets anders interessanter vindt of vergeet wat hij moest doen. Het is geen kwade wil maar er komt vaak gewoon niet uit wat er in zit.
Hij vraagt ook vaak dingen die hij best zelf uit kan zoeken of zelfs gewoon best weet maar hij denkt er dan even niet aan.
Hij kijkt nog steeds slecht uit bij het oversteken. Bij het huiswerk maken leest hij zelden de opdracht maar gaat eerst aan de slag om dan uiteraard vast te lopen.
Ik word er soms ook wat moe van. Natuurlijk komt het allemaal goed maar daar heb ik nu niks aan
Geen oplossingen in elk geval.
Ik weet ook niet of je teveel eist. Sommige kinderen hebben gewoon wat meer tijd nodig zelfstandig te worden. Een beetje pushen kan geen kwaad en inderdaad zorgen voor succes ervaringen.

Wat betreft paardrijden, dat is een dure hobby als ze echt niet oplet tijdens de lessen. Ik zou daar toch op een rustig tijdstip eens met haar over gaan praten. Er loopt iemand naast de pony schreef je? Misschien kan die persoon haar een beetje bij de les houden. Misschien heeft je dochter zelf wel ideen hoe ze beter op kan letten tijdens de les.

Ely

Ely

02-11-2011 om 20:16

Oei

Hoe herkenbaar. Oudste is 10 maar ook slecht in 'uitvoeren'. Vandaag op stap met de kinderen en vriendin en haar kinderen. Oudste was buiten gehoorafstand en ik vroeg vriendin: vertel mij nou eens, ben ik negatief? Waarop zij zei dat ik mijn battles moest picken. Heb ik gevraagd welke ik dan had moeten laten gaan en welke niet maar toen ze erover nadacht hadden al mijn punten (niet met je fiets dwars op het fietspad stilstaan, rechts fietsen op een smalle weg in een blinde bocht, dat soort werk) toch wel nut.
Maw ik vind het ook lastig, herken ook het 'je best niet doen' idee. Maar ik merk dat hij er niet van opknapt als ik m zo aanspreek. helaas...
Dus ik probeer dat positieve en (net als met de kleintjes): humor, gek doen, grapjes maken. Dan krijg ik ook even lucht, wordt het lichter. En soms lukt het niet, en dan baal ik van mezelf, kortom, ik lees mee :s

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Kobalt

Kobalt

02-11-2011 om 20:27

Willen of kunnen

Ik denk dat je niet moet onderschatten, dat kinderen soms heel wat lijken te snappen, maar dat de praktische uitvoering er nog aan alle kanten aan schort.
Dat komt dan niet doordat ze niet willen, of doordat ze dromen. Maar gewoon omdat net dat stukje van hun brein, dat praktische uitvoerende stukje, nog niet optimaal ontwikkeld is. Dan gaat het dus bijvoorbeeld om dingen in een logische volgorde doen, rekening houden met de mensen om je heen, opletten terwijl je met iets anders bezig bent, ergens aan beginnen, ergens mee doorgaan, iets afmaken, ergens mee ophouden.
Dat zijn allemaal verschillende vaardigheden en net als dat het ene kind goed piano kan spelen en de ander helemaal niet, heeft het ene kind deze vaardigheden wel snel ontwikkeld, terwijl de ander er nog erg aan moet werken.
Ik ben er inmiddels achter, dat ik aan geduld het meeste behoefte heb, bij het opvoeden van mijn kinderen. Misschien vind je 'Slim maar...' een interessant boek http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/slim-maar/1001004006485638/index.html.

Dendy Pearson

Dendy Pearson

02-11-2011 om 20:41

Manda

Heb je al wel eens aan faalangst gedacht? Daar zou je eens iets over kunnen lezen.
Mijn dochter heeft vorig jaar via school een faalangstreductie-training gevolgt. Dit omdat ze gewoon kon bevriezen tijdens iets wat ze blijkbaar moeilijk vond. En dat waren echt soms hele stomme dingen. Waar ik me ook echt blauw aan kon ergeren. Ik herken me helemaal in je verhaal. Dochter komt heel vlot over, praat makkelijk met mensen, is eigenlijk heel zelfstandig. Maar bij dingen die ze nog moest leren, dus ook dingen op een clubje/les deed ze niets meer, niks kwam meer aan, ze beweerde dat ze het niet kon en begon dan uiteindelijk te huilen.
Die training heeft het voor ons bespreekbaar gemaakt, maar ik moet nog steeds heel erg mijn best doen niet ongeduldig te zijn. Ik kan heel slecht tegen gepiep, net doen of je iets niet weet en onnozel gedrag als het alleen maar een houding is. Maar ik doe mijn best

Dendy

Dendy Pearson

Dendy Pearson

02-11-2011 om 20:43

O en

ik heb vorig jaar toen dochter echt spaak liep serieus gedacht dat het aan mij lag. Juist door mijn ongeduld. Maar dat schijnt wel mee te vallen, al heeft het heus niet geholpen.

Dendy

Tango

Tango

02-11-2011 om 21:22

Hier ook zo een

Van 10 jaar zelfs al. Naar school fietsen doet ze gelukkig wel zelf, sinds ze ruim 8 was. Maar makkelijke route, allemaal fietspad. Soms als ik naast haar rijdt houd ik nog mijn hart vast en vraag ik me af of ze echt wel goed kijkt. En fietsen gaat altijd met tegenzin, ze gaat veel liever met de auto.
Veters strikken? Toevallig zag ik haar dat vandaag doen, inderdaad die methode van twee lusjes maken en dan een knoop erin leggen. Die andere kon ze ooit wel, maar alweer verleerd zeker. Nou dragen ze hier ook haast geen veterschoenen, Tangozoon van 7 kan dus helemaal niet veteren.
Van de week had ik Tangodochter naar de bibliotheek gestuurd om een voor haar boekbespreking gereserveerd boek te halen. Krijgt ze het voor elkaar om het boek mee te nemen zonder dat het dus op haar pasje geregistreerd staat. De computer deed raar, zei ze. Tja, dan kan je toch even om hulp vragen?
Cakejes bakken, geen idee of ze dat zelf zou kunnen, ik denk ook dat ze voortdurend om hulp zou roepen.
Bij ons is het overigens echt wel gewenning, we doen gewoon veel te veel voor haar. Ik probeer haar nu wat meer mee te laten helpen e.d. maar echt opschieten doet dat ook nog niet.
Waar ik me momenteel nog het meest aan erger is het vervelen. Ze wil alleen maar achter de computer en als dat niet mag gaat ze mij vragen wat ze moet gaan doen. Ja, eh, bedenk zelf wat, is mijn antwoord dan.

mari39

mari39

02-11-2011 om 22:04

Oh hier ook

net 9 jaar en soms denk ik wel eens: hoe moet dit later ooit zelfstandig kunnen leven! Cakejes bakken kan dan hij dan wel, veter strikken moet nu wel want in zijn maat zijn de hippe schoenen allemaal met veters. Maar inderdaad met een hele omslachtige methode en een klein jeukje aan een vinger is al reden om mijn hulp in te roepen.
fietsen, nou omdat het moet van mij, maar toch veel liever met de auto. Hij wordt van fietsen heel erg moe van, niet vanwege de afstand maar vanwege alles wat er om heen gebeurd etc. Vreet energie.
Alleen vermaken, nee, dat is teveel gevraagd, tenzij met beeldscherm.

Het is bij ons een combinatie van gewenning (als hij alleen thuis is dan kan hij toch meer dan als ik ook thuis ben) en ook echt niet kunnen. Wij hebben ook nog een van 4 en ik denk dat wij ook wel eens vergeten dat 9 ook wel heel erg jong is.

Wat wel kan helpen Manda, bij het uitvoeren van bepaalde terugkerende taken, is zichtbaar lijstjes ophangen. Dan kun je daar naar verwijzen! Wellicht pakt ze dat wat sneller op?

Manda Rijn

Manda Rijn

02-11-2011 om 22:42 Topicstarter

Reflectief momentje

gehad. Ik denk dat een deel van de frustratie ook op mezelf slaat, frustraties op werk en geld gebied, angstig gewoon denk ik, ik wil meer poen en in deze markt gaat dat gewoon niet lukken, dus ik moet geduldig zijn en dat lukt dan niet.

verder ben ik gewoon ook moe want de jongste wordt elke ochtend vroeg (wel vrolijk) wakker terwijl ik elke avond door moet werken omdat ik overdag nauwelijks opvang meer heb.

en ik ben al zo ontzettend veel geduldiger geworden, ik doe ook heel erg mijn best rustig te blijven, te erkennen dat ze op heel veel vlakken het zo ontzettend goed doet.

ik ga morgen jullie tips 1 voor 1 overdenken, hartelijk dank.

En ik heb de dag met mijn dochters wel positief kunnen afsluiten, samen met hun in bad gegaan, ze verzorgt, allemaal lief en leuk.

ik heb ook te weinig 1 op 1 aandacht voor mijn oudste, moet daar wat op gaan verzinnen qua tijden en dingen samen doen.

Manda..over 1-op-1

met drie kinderen & een man die vaak weg is (ook 's avonds en 's nachts) schoot de 1 op 1 aandacht hier er ook wel eens bij in. Sinds een aantal jaren hebben de kinderen iedere week een 'halfuurtje' op een vaste avond. Betekent dat de rest de kamer uitmoet &dat het kind wiens halfuurtje het is he-le-maal zelf mag bedenken wat wij gaan doen. En ik doe vol enthousiasme mee. Whatever het is (hoewel beeldscherm in principe is uitgezonderd)

Wonderbaarlijk hoe belangrijk dat halfuurtje voor ze blijkt te zijn. Soms doen we een spelletje, soms knutselen we of doen we proefjes. we bouwen kaartenhuizen of doen origami. Ik kleur samen met jongste dochter. Ik doe schietwedstrijden met middelste's Nerf pistool. Het is meestal heel gezellig, en om een of andere reden krijgt het extra cachet omdat het gepland, regelmatig & exclusief is of zo. Het is niet dat ik anders nooit een spelletje met ze doe of zo....maar dat halve uur dat is anders. Speciaal.

Misschien een tip voor jou?

Lief meisje

Je dochter lijkt mij een lief meisje. Ik herken het ongeduld met dat cakejes bakken, hoewel ik dat met een kind van 8 wel samen deed. En sneller mijn geduld verliezen als ik moe ben herken ik ook.
Maar of ze goed zijn in sport daar ben ik nooit zo mee bezig geweest. Als ze het maar zelf leuk vonden. Mbt oversteken vind ik de redenatie van je dochter dat als jij al kijkt dat zij dat niet meer hoeft te doen wel logisch. Als je met kind op stap bent is dat juist een moment om eens gezellig te kletsen in plaats van zo op ze te letten. Ik ben volwassen en ben nog steeds erg makkelijk in meehobbelen in gezelschap zonder zelf goed op te letten.
Ik vind dat je erg op je dochter let. Laat haar lekker haar gang zijn en op eigen tempo groot worden. Zolang de basis goed is, zou ik niet zo overal bovenop zitten.

MerelR

MerelR

03-11-2011 om 08:55

Onzeker?

Ik krijg een beetje medelijden met je dochter als ik je bericht lees. Misschien niet terecht maar ik krijg het gevoel dat je er wel erg bovenop zit. Zoals meerdere schrijfsters al zeiden, ze ontwikkelt zich in haar eigen tempo en misschien heeft het inderdaad te maken met faalangst en wordt ze van een moeder die er steeds bovenop zit nog onzekerder.
'Laatst zei ze "maar jij kan alles gewoon in 1 keer goed".' Is hier wat mij betreft wel een beetje tekenent voor.

Hihi manda

Je dochter klinkt als mijn zoon (7). Kan geen opdrachten uitvoeren (wil je even mijn boek pakken op de slaapkamer op het tafeltje naast mijn bed, zoiets, dan is hij halverwege de trap al vergeten wat hij moest doen), heeft moeite met veters en knoopjes (vriendelijk verzoek van de juf hem geen veterschoenen en bloesjes aan te doen op gymdag, geef ik overigens geen gehoor aan), loopt de hele dag met zijn hoofd in de wolken (ligt ook vaak op zijn gezicht onder het lopen), kan zichzelf nooit bezighouden en is t r a a g.
Ik ben zoals jij: een ernstig gebrek aan geduld. Ik voel me ook vaak schuldig als ik weer helemaal niet goed word van het wachten op zijn gekluns, terwijl het zo'n lief schatje is.
Mijn dochter (10) is dan weer het andere uiterste. Die doet/wil alles zelf. Alles (behalve opruimen trouwens). Gisteren was ze onder de douche en ik wilde gaan helpen (anders blijft ze gewoon een kwartier lang zitten stomen en water verbruiken), maar toen ik de deurkruk in mijn handen had, begon ze opeens te krijsen "Privé! Privé! Privé!". Hè? Dat was eergisteren nog niet.
Kortom, één gezin, zoveel verschillende persoonlijkheden. Je moet je een beetje aanpassen aan elkaar, dat zal het zijn.

Rosase

Rosase

03-11-2011 om 08:58

Ze is nog jong

En bovendien zit nog wel een verschil tussen iets kunnen en het dan ook doen.

Ik denk dat je wat het paardrijden en het cakejes bakken betreft even een stapje terug moet doen. Die aanwijzingen op een pak zijn sowieso, nou wat zal ik zeggen... het is geschreven in het Nederlands, maar daar is dan vaak ook alles mee gezegd. Ik zoek me vaak ook wezenloos en moet een paar keer lezen voordat ik 'm vat. En ik ben toch ook echt wel wat gewend qua lezen. Bovendien doet zo'n aanwijzing een zwaar beroep het begrijpend lezen en dat is toch weer wat anders dan weten waar welke letter voor staat.

En paardrijden is best een hoop tegelijk. Je hebt dat dier, het beweegt, je moet daar op inspelen en dan moet je ook nog luisteren naar de juf. Wat maakt het uit dat de rest al doorgaat naar de volgende groep? Het is toch geen wedstrijd? Ze leert het echt wel en in de tussentijd is het vooral belangrijk dat ze er lol in blijft houden.

Ik zou me vooral richten op haar executieve vaardigheden in het verkeer...

Rafelkap

Rafelkap

03-11-2011 om 09:05

Manda

Manda, ik wilde eigenlijk niet reageren maar heb toch erg de neiging je een schop onder je kont te geven
Tel je zegeningen! Je kind is gezond en ontwikkelt zich in haar eigen tempo. Volg haar, en verwonder je, elk kind is anders. Je helpt haar niet door je kritiek, integendeel.
En het is dat er geen ruimte is hier in huis maar geef haar anders maar aan mij!

*bella*

*bella*

03-11-2011 om 09:14

Moe

Als ik je berichtje lees word ik een beetje moe, het lijkt me vermoeiend zo'n moeder te hebben die vanalles van je wil en waarvan je het niet goed kunt doen, want dat voelt ieder kind natuurlijk haarfijn aan.
Tegelijkertijd is het akelig herkenbaar, en toevallig net iets waar ik de laatste dagen veel mee bezig was en ook over heb gesproken met zoon. Ik verwacht veel meer van oudste dan van jongste, en volgens mij ben ik niet de enige, volgens mij zijn wel meer ouders relaxter bij een volgend kind. Mijn jongste is 8 en dat zie ik momenteel echt als piepjong. Het gaat me juist te snel en hoewel ik niet altijd de rust en geduld heb eindeloos aandacht te geven, realiseer ik me heel goed dat ik nu van het samenzijn moet genieten en haar zoveel mogelijk (mág) leren, want in no time heeft ze me niet meer nodig. Dan kán ze het zelf. Ik denk dat ik oudste met 8 al belachelijk oud vond, en vanalles van hem verwachtte. En wellicht doe ik dat nu ook, nu hij 10 is. Dus hier probeer ik nu wel mijn positie even wat helderder te krijgen; ik mag begeleiden maar het is zíjn tempo, zíjn leven.

In stukjes knippen

Het is mijn werk om mensen dingen te 'leren' of ze vaardigheden te laten 'behouden' of juist weer te 'activeren'.
Tegen dingen die kinderen moeten (ooit) leren qua zelfstandigheid (vaardigheden dus) en hoe je die verwerft kijk ik anders aan dan het gros van de mensen heb ik gemerkt. Zal wel beroepsdeformatie zijn.
Jij wil graag dat grotere manderijn zelfstandiger is/wordt, hoogstwaarschijnlijk ook omdat er nu een maderijntje bij is (of zie ik dat verkeerd) en je gewoon minder tijd hebt en ook minder energie daardoor.
Mandarijn wil dat misschien helemaal nog niet, is er nog niet klaar voor, aan toe en nog niet zo heel lang geleden hielp jij haar moeder toch ook altijd? Dus waarom moet dat opeens anders? En hoogstwaarschijnlijk vind ze de aandacht die bij zulke zaken komt kijken ook wel fijn...(welk kind niet?)
Heel veel vaardigheden leren kinderen 'vanzelf' door het vaak samen met 1 van hun ouders te doen tot ze aangeven dat ze het nu wel alleen kunnen.
Daar kun je op wachten.
Dat kan ook nog wel een tijd duren. Het kan ook morgen vanzelf zover zijn.
Als je niet wil wachten zou ik een andere tactiek kiezen.
Ik zou dingen waarvan ik graag zou willen dat ze dat zélf doen in stukjes knippen. En het kind voorstellen dat ze het stukje voor stukje zelf gaan doen.
Natuuurlijk onder de lofuitingen van jouw! Elk stukje bejubel je ten volle.
De cakjes als voorbeeld. Manderijn wil cakejes bakken. Dat heeft ze al tig keer mét jouw gedaan (stel ik me zo voor) en eigenlijk vind jij het na ál die keren tijd dat ze het zelfstandig gaat leren. Dat lukte dus niet helemaal, geef je zelf aan. Dus mijn tactiek zou zijn: We lezen sámen het pak(jij of zij leest voor). Elk ingrediënt laat je meteen nadat het genoemd is afwegen.
Zodat alles klaar staat. Wat heb je nodig? Ook dat laat je meteen klaar zetten. Goed nu staat álles klaar.
Waar begin je mee als allereerste? Juist met het cake-blik invetten (is beetje afhankelijk van wat voor cake het wordt natuurlijk). Als maderijn het cakeblik aan het invetten is, check je voor de zekerheid of ze weet wat erna komt en laat het haar benoemen. Als ze dat kan zeggen laat je haar alleen en wacht af. Misschien komt ze nog een keer vragen hoe warm de oven moet, maar dan zeg je dat ze de verpakking nog een keer moet lezen en anders de verpakking bij jouw moet brengen en als ze dan mét de verpakking komt laat je haar de hele bubs nogmaals hardop voorlezen en op het moment dat de oventemperatuur voorbij komt schreeuw je een keer hard dat het er tóch opstaat, 'nou, zie je wel?'.
En zo wacht je tot de cakejes klaar zijn, misschien moet je nog een keertje hulp bieden als ze bijna klaar zijn (even checken) maar dat moet het dan zijn.
Zo heeft ze het voor haar gevoel grotendeels zélf gedaan en zal het háár de bevestiging geven dat ze het kan en ook meer overzicht bieden (alles staat al klaar).
De volgende keer doe je het nog 1 keer op die manier, maar ga je weg zodra alles klaar staat en ze kan benoemen waarmee ze moet beginnen (met cakeblik invetten dus). En de keer erop laat je haar ook alles klaarzetten en afwegen en kom je alleen even nakijken of alles er is en klaar staat en goed afgewogen is.
Met dat paardrijden hetzelfde. Knip het in stukjes. Deze week moet ze zelf opstappen, volgende week zadelen, de volgende keer....(heb geen verstand van paardrijden...) Met oversteken kan je haar iéts voor je laten lopen, zodat ze alvast vóór je kan uitkijken. Niet naast je dus. Als ze twijfelt sta je al naast haar....twijfelt ze niet dan mag zíj al gaan...
Kies voor je 'zelfstandigheid training' vooral dingen die dagelijks terugkeren. De tas voor school inpakken b.v. of de kleren voor morgen klaarleggen of de gordijnen in de slaapkamer open doen of....
Nou ja je snapt het wel.
Zo wordt het voor élk kind makkelijker om de stap naar zelfstadigheid kleiner te maken en dus sneller te maken.
groeten albana

Polly Shearman

Polly Shearman

03-11-2011 om 09:53

Ik kan me vaag

iets herinneren over dat je je dochter wilde laten onderzoeken vanwege haar concentratie problemen?
Is dat al gebeurd of is daar iets uitgekomen>?

Wat je beschrijft is namelijk volledig herkenbaar voor mij, sinds ik weet dat mijn jongens echt hun best doen, maar al die vrolijke ongelukjes ze echt overkomen... word ik er zelf minder gefrustreed van hoor.

Herkenbaar

Wat een herkenning voor mij. Wij zijn een aantal weken geleden begonnen met ons terug te trekken. In ieder geval proberen en elkaar alert te maken op die situaties waarin we te dicht op zijn huid zitten. Ik schrijf proberen want het valt niet mee. Nu we er eenmaal op letten valt pas op hoe we er bovenop zitten/zaten. Het helpt. Hij vergeet zijn tas niet meer, zijn broodtrommel, zijn bekers, zijn fietssleutel. Hij pakt nu zelf zijn kleren, schenkt drinken voor zichzelf in als hij dorst heeft, doucht zichzelf. Hij concentreert zich inmiddels al 15 minuten zonder wat te vragen. Hij rent tijdens het voetballen in plaats van met zijn mouwen te friemelen. In een paar weken tijd boekt hij een vooruitgang alleen omdat wij als ouders een stap terug hebben gedaan. Probeer het eens. Geef het vertrouwen aan je dochter waar het kan en het geen gevaarlijke situaties oplevert.

Manda Rijn

Manda Rijn

03-11-2011 om 11:27 Topicstarter

Observatie

ze is vorig jaar een periode geobserveerd in de klas. Daaruit kwam dat ze indd concentratieproblemen heeft en de leerkracht (die vervelende invaller) heeft daar wel geprobeerd daar wat mee te doen maar veel kwam er niet van terecht omdat de klas met hem een totale anarchie was. De juf (ontzettend fijn mens en goede docent) van dit jaar begeleidt haar goed, ik spreek haar voglende week weer. Wat nu vooral fijn is is dat de klas weer rustig is en de sfeer weer goed.

ze heeft symptomen van add, maar de school vond het niet ernstig genoeg om ons door te sturen voor testen en daar kan ik mij in vinden. Ik heb daar dus zelf na die uitslag van de observatie aan gewerkt, kort in therapi9e geweest, mindfullness, en ik slik nu al een tijdje ad wat mij erg goed bevalt. Ik schreeuw zleden en wordt dus ook zelden boos, ik geef meer complimenten en probeer bij elke situatie een compliment te geven.

maar ik vind het dus wel regelmatig vermoeiend. Mijn man vond het ook opvallend dat ik zo drammerig over dat paardrijden ben, dat kind zit voor haar lol daar op en het werkt averechts als jij met een boos gezicht haar opwacht na afloop.

ja dat slaat ook nergens op, zij vindt het geweldig dat gehobbel en wat maakt het indd uit dat ze niet door gaat naar de volgende groep. Overigens gaat ze in januari naar een andere manege die dichter bij is, dan kost het mij ook minder tijd. En daar hebben ze het systeem van naastlopers ook niet, dat naastlopen slaat ook nergens op (wordt gedaan door andere kinderen die dus ook maar wat doen).

Manda Rijn

Manda Rijn

03-11-2011 om 11:30 Topicstarter

Fay

het is indd een heel erg lief meisje. Sociaal emotioneel is ze erg goed. Ze is uitermate lief en geduldig met haar zusje en andere kleintjes, sust ruzies in de klas, maakt met iedereen een praatje etc.

Ik moet er ook minder op zitten, ze is wie ze is en dat is goed. Ik weet het ook wel, kan het soms alleen niet opbrengen....

ok ik moet maar weer eens opnieuw die online cursus opvoeden doen, heeft vorig jaar ook wat opgeleverd.

Manda Rijn

Manda Rijn

03-11-2011 om 11:34 Topicstarter

Rafelkap

nee je krijgt haar niet !! Ook al zal je haar vast heel gezellig vinden, het is namelijk echt een enorm lief en gezellig kind (tenzij de tv aanstaat dan hoort en ziet ze niets anders meer).

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.