Op welke leeftijd kregen jullie seksuele voorlichting en jullie kinderen ?

Mijn ouders hebben het met mij nooit over ongesteld zijn of seks gehad. Ik ben 45. Bij biologie in de tweede van de middelbare school kregen we het hoofdstuk over voortplanting enzo, verder hielpen de Tina en andere tijdschriften mij aan kennis. 

Ik merk dat mijn pubers dat een lastig onderwerp vinden om te bespreken. Dus eerlijk gezegd hink ik soms een beetje op twee benen omdat ik seks, grenzen, veiligheid etc belangrijke onderwerpen vind om te bespreken en ook aan mijn kinderen wil laten weten dat we het hier over kunnen hebben. Daarentegen wil ik niet grensoverschrijdend zijn naar hen toe omdat ik dit nou eenmaal wil bespreken. Nu is het in de praktijk meestal zo dat we het hier over hebben als het onderwerp ter sprake komt (bijvoorbeeld een vriend heeft verkering gekregen met iemand, of er is in de media aandacht over seksuele grenzen). Dit werkt voor nu voldoende. 

Ik vind Lentekriebels een heel leuk project, maar het is imo wel flink doorgeslagen dit jaar. 
Dat juf aan kleuters uitlegt wat verliefd zijn is, kriebels in je buik etc.: leuk. 
Dat juf aan kleuters uitlegt dat aan je piemeltje zitten fijn kan zijn (dit als voorbeeld omdat ik daar een fragment van tegenkwam): niet zo leuk. Echt gewoon nog nergens voor nodig en ook niet wenselijk, vind ik. 

Ik heb van mijn moeder echt nog een (1) praatje gekregen over ongesteld worden en kinderen krijgen. Ik denk toen ik een jaar of 10/11 was. Op school kregen we volgens mij in de brugklas voorlichting. Ik kan me eigenlijk niet herinneren of er op de lagere school ook al aandacht aan werd besteed. En dan alleen maar het technische, biologische verhaal. Niks over het relationele, wat ik eigenlijk veel belangrijker vind. 
Mijn kinderen heb ik nooit dat soort expliciete praatjes gegeven. Dingen kwamen meestal gewoon ter sprake en dan praatten we erover. Soms aan de hand van boeken. Ik las iedere dag voor, de hele lagere schoolperiode. Vaak non fictie dus hier heb ik volgens mij ook twee keer een boek over gedaan. Op hun niveau natuurlijk. Zo was menstruatie bijvoorbeeld op kleuterleeftijd ‘de schoonmaak van het babyhuisje’. Ze hebben twee ooms die getrouwd zijn, kennen kinderen met twee moeders. Op school was er inderdaad de week van de lentekriebels. Ik weet niet zo goed of dat toen ook al bij de kleuters begon maar ik vind dat prima. Je kunt heel goed op kleuterniveau met kinderen over lichamelijkheid en elkaar lief vinden en aanraken praten. De kroon op de voorlichting (😂) is voor mij dat we midden in de puberteit samen alle seizoenen van Sex Education hebben gekeken. Soms een beetje awkward (vooral de jongste vond dat) maar het heeft weer allerlei dingen op tafel gelegd waar ik nooit op zou zijn gekomen om expliciet te bespreken. Vooral het ‘gedoe’ en de kwetsbaarheid die kan ontstaan, al dan niet op social media, werden daarin op een mooie manier aangeraakt. Niet dat we er hele lange gesprekken over hebben gehad, vaak juist korte uitwisselingen. Maar wel mooi om op een luchtige, vanzelfsprekende manier te delen. 
De oudste (nu 20) heeft een hele zelfbewuste kijk op seksualiteit. Toen ze een paar jaar geleden haar eerste, flink oudere vriendje had, vroeg ik haar of ze het hadden gehad over het verschil in fase en wat dat voor hun seksualiteit betekende, zei ze olijk tegen me: “Ja, ik heb tegen hem gezegd: we moeten het erover hebben want mijn moeder gaat vragen of we erover hebben gepraat.” Dat vond ik een mooi compliment 😂. Ik merk wel vaker dat ze het heel vanzelfsprekend vindt om het er met haar partners (m/v) over te hebben, vindt het heel normaal om consent te vragen: wil je dit? Daar ben ik wel van onder de indruk. Voor mij heeft dat altijd wat geforceerd geklonken, alsof je steeds zou moeten onderbreken om formeel toestemming te vragen. Maar zoals zij erover praat, klinkt het heel ongedwongen en natuurlijk. Mooi! Ze is ook heel vanzelfsprekend op haar gemak met dat ze bi is. Er is verder ook geen coming out geweest. Dat kwam gewoon ter sprake als mogelijkheid en op een gegeven moment had ze inderdaad een vriendinnetje. 
Met de jongste (17), een zoon, vind ik het wel lastiger. Als moeder kun je geen rolmodel zijn voor je zoon en zoon vindt het ook ongemakkelijker om er met mij over te praten. Hij worstelt in zijn algemeenheid meer met de emoties van het opgroeien dus dat sijpelt ook door in dingen als vriendinnetjes krijgen, verkering en seksualiteit. Dat is niet makkelijk voor hem, zoveel is me wel duidelijk. Ik heb hem een paar jaar geleden een boek gegeven speciaal voor jongens Respect van Inti Chavez Perez. Ik denk dat hij het wel ‘weet’ maar dat het moeilijk voor hem is onbevangen en open te zijn. Ik hoop voor hem dat dat met het ouder worden ontspannener kan worden. En ik hoop ook dat hij er wel met zijn vader over kan en wil praten. Ik denk dat dat als zoon toch makkelijker en herkenbaarder is dan er met je moeder over te praten. Zeker in de worstelingen en twijfels hoop je dan dat vader tegen zijn zoon kan zeggen: het hoort erbij. 

@Mija denk idd dat het makkelijker is als ouder kind van hetzelfde geslacht erover te praten. Normen, waarde, grenzen e.d. kan allemaal prima naar beide. Maar uitleggen hoe een vrouwen lichaam werkt, voelt, ervaart is voor mij als vrouw toch makkelijker dan voor een man. Andersom net zo.
Merkt ook wel dat mijn man echt een grens over moet. We zijn het er allebei over eens dat sexualiteit belangrijk is en dat je dat rustig moet gaan ontdekken. Aan de andere kant heb je het wel over zijn dochters die hij irrationeel gezien het liefst van sex weg houdt tot ze bij wijze van de 30 voorbij zijn. "Ik weet hoe die puber jongens denken" zegt ie dan.

RaSa schreef op 22-03-2023 om 11:52:

@Mija denk idd dat het makkelijker is als ouder kind van hetzelfde geslacht erover te praten. Normen, waarde, grenzen e.d. kan allemaal prima naar beide. Maar uitleggen hoe een vrouwen lichaam werkt, voelt, ervaart is voor mij als vrouw toch makkelijker dan voor een man. Andersom net zo.
Merkt ook wel dat mijn man echt een grens over moet. We zijn het er allebei over eens dat sexualiteit belangrijk is en dat je dat rustig moet gaan ontdekken. Aan de andere kant heb je het wel over zijn dochters die hij irrationeel gezien het liefst van sex weg houdt tot ze bij wijze van de 30 voorbij zijn. "Ik weet hoe die puber jongens denken" zegt ie dan.

Mijn man vind het inderdaad net zo belangrijk als ik, maar ik zie dat hij net als jou man daar toch een grens over moet. Toen zijn kleine meisje toen ze 3 was tijdens het eten haar broek omlaag trok en even aan hem vertelde dat ze een vulva heeft vond hij dat toch wel ongemakkelijk. Terwijl hij meer luiers van haar verschoond heeft dan ik en ook haar billen afveegt en hij ook vind dat het beestje gewoon bij zijn naam genoemd moet worden. Hij heeft veel meer het gevoel dat hij zijn kleine meisje moet beschermen. Gelukkig groei je als ouder ook mee met je kind. Ik heb trouwens niks gehoord van de school over lente kriebels. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of ze er wat aan doen in groep 1. 

Volgens mij alleen op de middelbare school op biologieles. Enige dat ik me nog herinner daarvan is de uitleg waarom vrouwen brede heupen krijgen in de puberteit.
Thuis is mij niks uitgelegd, na eerste menstruatie (waar ik mij diep voor schaamde) mompelde mijn moeder iets over 'goed oppassen'

Prillewits schreef op 21-03-2023 om 21:25:

[..]

Dat lijkt me stug, in de jaren 70 was de clitoris ook wel bekend hoor.

En vrouwen besnijdenis is al heel oud, dat is toch echt niet omdat ze niet weten wat een clitoris is…

Dat gaat enkel over het uitwendige deel van de clitoris. De clitoris is heel veel meer en heel veel groter dan alleen dat stukje. En ja, dat weten we pas heel kort. Dus niks stugs aan.

Speciaal voor jou, en iedereen die dat niet weet, hier een plaatje van de hele clitoris.

wild-flower schreef op 22-03-2023 om 16:36:

Wow , Medewerkers van Rutgers worden nu bedreigd na ophef over Week van Lentekriebels
Het maakt veel los blijkbaar ....

https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/5373295/week-van-de-lentekriebels-ophef-seksualiteit-basisonderwijs

Echt bizar, triest en schandalig

Doemijdieglazenbol schreef op 23-03-2023 om 07:44:

[..]

Dank lollypopje, ik had dat bericht over het hoofd gezien. Maar inderdaad. Helen o connell heette volgens mij de Australische wetenschapper die eind jaren 90 de eerste wetenschappelijke tekst hierover publiceerde.

Het knopje kende men en er waren vermoedens dat er meer was, maar het was nog niet eerder fatsoenlijk onderzocht.

Ik zal overigens eerlijk bekennen dat ik dit zelf ook pas wist toen ik ruim volwassen was en zelfs de term vulva nog niet heel lang in mijn vocabulaire zit. Thuis noemden we alles vagina en daardoor voelde vulva heel klinisch. Maar tegenwoordig vind ik het juist heel belangrijk de juiste termen te gebruiken. Bij mannen noemen we de ballen toch ook niet de penis?

In mijn tijd (nu midden 30) hadden we een paar lessen humanistische vorming op de basisschool, daar kwam het even ter sprake (groep 7/8, eind '90, begin '00). Verder op de middelbare school. Mijn moeder heeft me ooit iets verteld over ongesteld worden en een hopeloos ouderwets boekje onder de neus geduwd. Ik las stiekem de tijdschriften (fancy, tina) van mijn 4 jaar oudere zus, dus wist wel het e.e.a. Voor de eerste keer ongesteld worden had ik een maandverbandje en schone onderbroek in mijn kluisje op de middelbare school, waarschijnlijk op advies van mijn moeder. Ik moest een uur fietsen naar huis. Uiteindelijk kwam het goed van pas, want ik werd inderdaad op school voor de eerste keer ongesteld. Veel besproken met vriendinnen die wel/niet ongesteld waren.

Die week van de lentekriebels ken ik vooral van de luizenmoeder, dus dat is misschien niet helemaal realistisch. Ik ben wel groot voorstander van kinderen op hun niveau (passend bij de leeftijd) informatie te geven. Hoeft van mij niet per se in een themaweek, maar gewoon wanneer het ter sprake komt. 

Zelf zwanger, dus nog geen kinderen. Ik ben me door dit topic wel een beetje gaan afvragen hoe het zit met voorlichting geven aan je kind van het andere geslacht, dus moeder-zoon of vader-dochter. Ik weet minder van piemels dan mijn man, omdat ik niet weet hoe dingen voelen. Maar ik vermoed dat man preutser is dan ik. Ik ben wel voorstander van openheid en eerlijk vertellen. Wat ik hier las over een museum en daar uitleg geven adhv modellen, spreekt me zeker aan. Ik denk dat dat een mooie activiteit is rond 8-10 jaar.

Maar ik vraag me af wanneer je de uitleg over ongesteld zijn geeft, zeker als je niet in de gelegenheid bent naar zo'n museum te gaan. Bij een meisje zou ik denk ik uiterlijk rond 10/11 wel alles uitgelegd willen hebben, als voorbereiding voor wanneer het de eerste keer gebeurt. Lijkt me zo sneu als ze zich rot schrikken van bloed in de onderbroek, zoals ik in eerdere reacties las. Of dat geklooi met wc-papier. Maar leg je dat bij een zoon ook rond die leeftijd uit? Voor hen is dat minder urgent omdat zij het niet zelf meemaken, vandaar mijn twijfel. Misschien zijn ze er op die leeftijd nog niet echt aan toe en kan je het beter rond 12/13 uitleggen, geen idee. Wat hebben jullie gedaan? 

De uitleg van "babynestje schoonmaken" vind ik mooi gevonden, maar uiteraard wel voor jongere kinderen (zowel jongens als meisjes).