Op zoek naar objectieve kijk
Hallo,
Ik zit met wat onzekerheden mbt mijn oudste kind. Voordat ik naar de huisarts ga, zou ik graag eens de meningen van andere ouders lezen.
Het zit zo; mijn dochter van 7 lijkt niet lekker in haar velletje ge zitten.
Ik kan de vinger er niet op leggen wat het is.
Het lijkt soms alsof ze geen aansluiting vind op school. Ze verteld ook af en toe dingen dat ik denk hm dat vind ik pest gedrag. Maar als ik haar vraag hoe ze het heeft op school dan zegt ze altijd 'leuk'. Ze speelt af en toe ook wel met een kindje thuis, maar niet zoveel als anderen en soms zegt ze ook dat ze er geen zin in heeft.
Een voorbeeld van wat ik pest gedrag vind, is dat iemand een rijmwoord had bedacht op haar naam en dat de gehele klas dat overnam. Toen de juf even de klas uit was, riep iedereen dus dat rijmwoord. Een niet zo leuk woord.
Haar lijkt het niet heel veel te doen. Ja ze vi vind het niet leuk, maar echt veel emotie zie ik er niet bij zeg maar.
Ik zal verder gaan met haar karakter omschrijven; het is een lief meisje. Behulpzaam, knuffelig. Ze heeft van die buien, al van kleins af aan dat ze nogal uhm ik noem dat tiepelzinnig is. Dan is niks goed en huilt ze overal om. Ze lijkt dan overprikkeld. Dit is meestal na school.
Maar af en toe ook in het weekend.
Voorbeeld: oma paste op en die had afgesproken dat ze buiten chipjes met haar ging eten. Oma paste dat aan want dochter was film aan het kijken dus ze kreeg de chipjes bij de film. Dat was een reden om te ontploffen. Normaal zou ze zich daaraan niet storen. Tijdens die buien is er dus niks goed. Ze lijkt dan erg moe en in haar koppie 'vol'.
Een voorbeeld van wat mij verder opvalt: ze kan zich prima zelf aankleden, maar ze vertikt dit gewoon. Ze blijft drammen en zeuren en huilen totdat ze geholpen wordt. Hier heb ik nu maar een beloning systeem voor bedacht met stickers. En dat lijkt redelijk te gaan. Dat is met meer dingen zo, ze is slecht te motiveren en heeft geen drive om zelf dingen te willen kunnen.
Ze is motorisch vanaf kleins af aan onhandig. Lopen deed ze later, klimmen in een klimrek kan ze sinds een half jaar, fietsen zonder zijwielen begint nu te komen etc
Ze heeft zusje. Die stapelgek op haar is. Dit zusje wil haar vaak knuffelen, ook als ze verdrietig is.
Met ons knuffelt ze als het aan haar ligt de hele dag, maar haar zusje zal ze zelden knuffelen. Ze zegt vaak 'ik wil alleen spelen, ik wil alleen zijn'.
Tegenwoordig spelen ze wel heel veel samen, maar ik merk dat de oudste vaak toch alleentijd op zoekt. Ze vraagt ook dingen zoals ' ik wil graag een keer zwemmen, alleen zonder zusje'.
We doen zeker dingen zonder zusje. Maar schijnbaar is het voor haar niet voldoende.
Ik zal nu afronden want het wordt anders wel erg lang.
Vragen beantwoord ik graag.
Misschien zie ik dingen die er niet zijn, maar ik wil niet iets over het hoofd zien, als zin eigenlijk niet lekker in haar vel zit.
Alvast bedankt.
Een schoolwissel is niet afhankelijk van een eventuele diagnose. Je wisselt van school omdat de huidige school pestgedrag niet aanpakt. Pestgedrag is nooit oké, niet als een kind een diagnose heeft, niet als een kind geen diagnose heeft. Een school moet dat aanpakken, anders is de school onderdeel van het probleem.
Het is ook niet zo dat als er een diagnose komt, dat het pestprobleem dan zonder meer is opgelost.
En los daarvan volg je haar ontwikkeling, zet je in op weerbaarheid, sociale vaardigheden etc.
Ja ik denk dat de volgorde niet zoveel uitmaakt. En de school zou wat met het pesten moeten maar daar zou ik dus niet op gaan wachten. De pesters zijn er groepje waarin de interactie voor het pesten zorgt. De school gaat dat niet perse oplossen. Dus ik zou toch naar die school gaan die het een nieuwe kans biedt, zoveel keuze is er niet.
Zou vooral aan de huidige school laten weten wat de reden van de overstap is.
En heb je al een vertrouwenspersoon gesproken? Die moet er ook zijn. Daar kun je tenminste je verhaal goed luchten en wie weet heeft die tips.
Een rots en water training moet ik aan denken. Dat is goed voor weerbaarheid maar ook voor meevieren waar dat ok is. Je kind wil op een veilig stukje blijven maar weten waar je standvastig moet zijn en wat je wel accepteert, iets waar ze hierin spelenderwijs wat kan leren is nooit verkeerd
Bij ons kwam alles tegelijk, we waren al bij een soort jongenstherapie, De therapeut daar zag al dat cognitieve gedragstherapie niet hielp en zoon eerst EMDR nodig had voordat hij verder kon, en bij de GGZ waar we waren voor de EMDR zeiden ze dat hij het beste ook getest kon worden op autisme. Ze twijfelden wel maar hebben met onze toestemming toch een zgn ADOS test gedaan en toen zat hij wat score betreft net boven het afkappunt.
Maar goed een diagnose is goed en hij heeft nog wel een soort e-cursus gedaan waar hij zelf uitleg kreeg over autisme maar dat helpt niet als pesten niet stopt. Sterker nog je loopt de kans dat ze op school zeggen "zie je wel het ligt ook aan het kind"
Bij de andere therapeut nog een SOVA training gedaan en dat was ook waardevol.
En daar nog bij kwam nog het zoeken naar een andere school.. goeie help nu ik het allemaal weer opschrijf denk ik "wat een heftige tijd was dat toch" 
Ik was ook nerveus bij het eerste gesprek op de andere school, kom je daar met een - in ons geval- totaal in de soep gedraaid kind. Maar ze waren top! Wij wisten toen nog niet dat hij autisme had, verder hebben we open kaart gespeeld en gezegd dat ze de psycholoog mochten bellen en ook de IBer dat hebben zij ook gewaardeerd.
Overigens heb ik ook nog een andere school gebeld, maar die directeur deed al zo moeizaam aan de telefoon dat we niet eens meer op gesprek zijn geweest.
Bel verschillende scholen en ga ondertussen verder met hulp zoeken voor een eventuele diagnose of alvast iets van een weerbaarheidstrainingscursus.
En wat bij ons ook hielp was de scouting. Daar had hij het heel erg naar zijn zin en daar had hij vrij snel een groep vriendjes. Dat heeft hem en ons ook geholpen doordat we toen zagen dat hij het echt wel kon.. sociale contacten zoeken en maken.
Heel veel sterkte voor jou en je dochter 
Ik heb een afspraak gemaakt bij de school die heel open overkwam. De andere school van de proefplaatsing ed laat ik eerst links liggen. Ik had heel erg het idee alsof ze er helemaal niet op zaten te wachten.
Rots en water sprak mij ook al aan inderdaad. Ik moet alleen even kijken op welke locaties dit zit.
Ik sla beide wegen in en ik ga haar via de huisarts laten testen. Volgens mij kan ik zelf bepalen wat ik vertel tegen zo'n school toch qua labeltjes?
Kipspies schreef op 03-11-2022 om 22:00:
Ik heb een afspraak gemaakt bij de school die heel open overkwam. De andere school van de proefplaatsing ed laat ik eerst links liggen. Ik had heel erg het idee alsof ze er helemaal niet op zaten te wachten.
Rots en water sprak mij ook al aan inderdaad. Ik moet alleen even kijken op welke locaties dit zit.
Ik sla beide wegen in en ik ga haar via de huisarts laten testen. Volgens mij kan ik zelf bepalen wat ik vertel tegen zo'n school toch qua labeltjes?
Ja volgens mij ben je niets verplicht en bovendien je dochter is nog niet eens getest toch?
Ik vind het lastig je te adviseren hierin, wij hebben er ook erg mee geworsteld. Maar ook wij hadden geen definitieve diagnose, wel een uitslag van een IQ test waar een verbaal/performaal kloof uitkwam. ( en de pedagoge die deze test had gedaan - op verzoek IBer omdat zoon zo anders leerde vond verder testen op autisme toen niet nodig) Maar weet je.. in de klas waar mijn zoon in kwam bleken er uiteindelijk 4 kinderen met een label te zitten ( 3 autisme maar wel mild en nog een met ADD) en het was een superklas. Dus ja het hoeft allemaal geen probleem te zijn.
Wij hebben wel gezegd dat hij voor EMDR ging en dat de GGZ verder wilde testen. Maar na een gesprek met de psycholoog hebben ze gezegd dat hij mocht komen. Het hangt er heel erg van af denk ik hoe het gesprek loopt.
Ik vind en vond dat ook een lastige wat je wel of niet moet zeggen. Misschien helpt het je van te voren te bedenken wat je wel expliciet wilt zeggen, en wat niet. Je kunt ook je laten leiden in wat de school aan je gaat vragen.
Op het laatst met een school waar ik klaar mee was ontving ik een half dossier en ik heb dus ook bij de nieuwe school aangegeven dat er geen schriftelijk dossier zonder mijn tussenkomst kon worden aangevraagd. Ik wil eerst zelf lezen wat men archiveert. En voor het naar de volgende school gaat. Een geheim adres was dus ook niet geheim. Alles werd ook gewoon naar de vader opgestuurd.
Deze praktijken gebeuren ondanks avg wet en je recht op correctie etc. Toch is het ook zo dat je beter geen schoolgerelateerde zaken kunt verzwijgen. Dat kan je dan later weer kwalijk worden genomen.
Met een belrondje had ik een directeur aan de lijn die mij vertelde hoe het onderwijs in elkaar stak. Hij kon mijnnkind niet plaatsen vanwege de soort school en hij daar niet zou passen vanwege zijn problematiek maar ik wist wel daarna hoe ik de school waar hij op zat moest aanpakken. Zo heb ik ze toen geconfronteerd met heel veel zaken die ze zonder je medeweten uitvreten en gewoon niet hoort. Toen kreeg zoon weer een kans, vervolgens daarna weer keihard hun personeel laten falen. Maargoed hier was het dan ook extreem dat mijn kind thuis zat.
In elk geval, scholen flikken dingen omdat ze dat ongestraft kunnen en de inspectie ze niet meer controleert. Al jaren niet meer. Niet fysiek en niet zolang er geen klachten zijn die zeer en zeer ernstig zijn. Dus als ouder en kind sta je met 10-0 achter.
Verder kun je je dus veel beter richten op jouw kind, zoals die cursus of dat clubje. Daar kun je tenminste veel meer in kiezen en stoppen als het niet bevalt. Er bestaat een leerplicht maar als je kind het niet red is er geen recht om ergens naar school te kunnen. De leerplicht heeft geen toverstok dat de school ineens iets oplost of een plek creeert zodat leerling wel onderwijs krijgt. Het samenwerkingsverband ook niet.
sorry maar deze slechte ervaringen staat nog vers op mijn netvlies en ik wist niet hoe slecht het was geregeld in ons land.
Dus hou vooral de eer aan jezelf en je kind.
Kipspies schreef op 03-11-2022 om 22:00:
Ik heb een afspraak gemaakt bij de school die heel open overkwam. De andere school van de proefplaatsing ed laat ik eerst links liggen. Ik had heel erg het idee alsof ze er helemaal niet op zaten te wachten.
Rots en water sprak mij ook al aan inderdaad. Ik moet alleen even kijken op welke locaties dit zit.
Ik sla beide wegen in en ik ga haar via de huisarts laten testen. Volgens mij kan ik zelf bepalen wat ik vertel tegen zo'n school toch qua labeltjes?
Het grote voordeel van het laten testen via de huisarts is idd dat je de informatie zelf in beheer hebt. Je kunt dus ook zelf kiezen wat je de school wel of niet wil laten zien.
Zo wist de leerkracht van mijn zoon mij heel fijntjes te vertellen dat het pesten op school niet aan de school lag, maar dat ik maar eens naar mijn kind moest kijken. (dat wat nadat ik een opmerking had gemaakt over de groepsdynamiek in de klas).
Zijn advies heb ik zoals het een goed ouder betaamd netjes overgenomen, en via de huisarts zijn we in het ziekenhuis terecht gekomen voor verder onderzoek.
Daaruit bleek dat hij een gegenereerde angststoornis had, die rechtstreeks terug te leiden was naar school. Met die informatie op papier ben ik weer terug gegaan naar de basisschool.
Ik heb zijn leerkracht verteld dat ik zijn advies had opgevolgd, en dat het gedrag van mijn zoon kwam door de dynamiek in de klas.
Niet dat daardoor de ellende op school in 1 dag over was, maar ik werd wel stukken serieuzer genomen, en was vanaf dat moment meer toezicht op de plaatsen daar waar het nodig was voor mijn kind.
Informatie waarvan ik vond dat de school dat niet nodig had, heb ik ook niet gegeven. (uitslag IQ testen enzo)
En wat betreft rots en water: Ik zelf heb daar geen denderende ervaringen mee. Als rots en water op school gegeven wordt, maar school doet daar verder niets mee, dan stopt het daar.
Als je ergens anders rots en water volgt, en je kind wil de geleerde kennis toepassen op school, en dat lukt niet, dan voelt je kind zich weer slecht.
Voor het opbouwen van het zelfvertrouwen van je kind zou ik eerder kijken buiten de schoolse setting. Ik zou op zoek gaan naar een plek waar je kind zichzelf kan zijn, succes kan ervaren met datgene waar het mee bezig is, en daar vriendschappen op kan doen.
Kipspies schreef op 03-11-2022 om 22:00:
Ik heb een afspraak gemaakt bij de school die heel open overkwam. De andere school van de proefplaatsing ed laat ik eerst links liggen. Ik had heel erg het idee alsof ze er helemaal niet op zaten te wachten.
Rots en water sprak mij ook al aan inderdaad. Ik moet alleen even kijken op welke locaties dit zit.
Ik sla beide wegen in en ik ga haar via de huisarts laten testen. Volgens mij kan ik zelf bepalen wat ik vertel tegen zo'n school toch qua labeltjes?
Goed zo! Het kan best wel zijn dat de school van de proefplaatsing zelf ontzettend omhoog zit met de bezetting of al een partij zorgleerlingen heeft waarvan ze niet goed weten wat ze ermee aan moeten. Dat laatste lijkt me niet onwaarschijnlijk.
Ik ben geen deskundige op gebied van sova-trainingen, maar wat iemand anders zegt: als de school er verder geen kennis van heeft/niks mee doet, dan kan het met een beetje pech averechts werken. En verder: mocht ze wel bijvoorbeeld autistisch blijken dan is het belangrijk dat die training daarop is afgestemd. Ik zou naast een nieuwe school ook vooral inzetten op één leuke buitenschoolse club en bovenal je kind heel positief benaderen.
wat slecht, pesten ligt aan het kind zelf 😖. Dat je dat als leraar durft te zeggen. Ik wist niet dat ik op voorhoofd kind had geschreven pest mij.
Vind het erg gemakkelijk. Ze zijn nergens verantwoordelijk voor. Gaat een leraar dan niet meer in gesprek met ouders van pestende kinderen? Echt slecht verhaal.
Hoi,
Inmiddels staat de afspraak bij de ha gepland.
Er zijn weer wat voorvallen geweest en gister wilde dochter echt niet naar school.
Een jongen heeft haar bij de kin gepakt en gezegd dat ze haar bek moet houden oa.
Juf heeft een gesprekje gehad met die jongen en met dochter. Na vanmorgen heel lang op haar inpraten toch gelukt om naar school te gaan, maar ik kan er geen touw aan vast knopen. Mama, ik vind de werkjes niet leuk, er speelt niemand met mij, ik wil niet meer dat juf met mij praat en ik wil niet meer dat jij met juf praat over dingen die gebeuren.
Terwijl, vorige week en gister steeds kindjes mee thuis komen spelen. Dat vind ik weer een heel ander signaal. Ik begrijp het gewoon niet meer en ik weet niet meer waar ik goed aan doe. Ik wil dat ze vooral open blijft en als zij de dingen die ze vertelt tussen ons wil houden, prima. Maar dat lost op school niks op natuurlijk.
Straks heb ik een gesprek op een andere school, kijken hoe het daar voelt.
Kipspies schreef op 22-11-2022 om 08:47:
Hoi,
Inmiddels staat de afspraak bij de ha gepland.
Er zijn weer wat voorvallen geweest en gister wilde dochter echt niet naar school.
Een jongen heeft haar bij de kin gepakt en gezegd dat ze haar bek moet houden oa.
Juf heeft een gesprekje gehad met die jongen en met dochter. Na vanmorgen heel lang op haar inpraten toch gelukt om naar school te gaan, maar ik kan er geen touw aan vast knopen. Mama, ik vind de werkjes niet leuk, er speelt niemand met mij, ik wil niet meer dat juf met mij praat en ik wil niet meer dat jij met juf praat over dingen die gebeuren.
Terwijl, vorige week en gister steeds kindjes mee thuis komen spelen. Dat vind ik weer een heel ander signaal. Ik begrijp het gewoon niet meer en ik weet niet meer waar ik goed aan doe. Ik wil dat ze vooral open blijft en als zij de dingen die ze vertelt tussen ons wil houden, prima. Maar dat lost op school niks op natuurlijk.
Straks heb ik een gesprek op een andere school, kijken hoe het daar voelt.
Wat naar. Beter dat de juf er nu wel mee in gesprek is gegaan. Verder lijkt het een beetje aan de late kant. Kind is vertrouwen in de school kwijt.
Ik hoop dat de nieuwe school wat is. Soms doet een nieuwe start veel. Afsluiten van dit verhaal en weer gewoon naar school kunnen.
hier ook een zeer gevoelige dochter van nu 9, wat hier enorm goed gedaan heeft is een dakboek, zij schrijft over alles wat ze voelt en ik antwoord haar ook in dat boekje.succes😘
Het kan ook zijn dat de juf het verkeerd aanpakt. Wat ik gemerkt hebt is dat gesprekjes in de trant van "foei Pietje dat mag je toch niet doen dat is echt niet leuk voor Elsje"' TOTAAL niet werken, zelfs averechts. In een onveilige klas krijgen pesters soms een heldenstatus en worden de gepeste kinderen verraders genoemd. Dat is ook bij onze zoon gebeurd. Hij moest dingen melden en in een boekje opschrijven wat hij samen met de juf zou bekijken aan het einde van de dag;
Resultaat: "ga jij weer in je boekje schrijven? , verrader, verklikker" Vervolgens schreef zoon niets meer in het boekje en ging alleen maar sociaal wenselijke antwoorden geven. Bleef gepest worden wat hij uiteindelijk wel tegen ons vertelde. Wij weer naar school, wat zeiden ze daar: "hij meld niets.. hij is al 10 dat kan hij best zelf, nu laat hij het jullie opknappen, als hij niets meldt kunnen wij niets doen, als hij het meldt dan lossen wij het op" Dat laatst was BULLSHIT.. want ze hebben nooit wat opgelost.
De enige manier om pesten tegen te gaan is de klas erbij betrekken, en zorgen dat de positieve kinderen de overhand krijgen. Zorgen dat pesten niet meer getolereerd wordt. Pesten is een groepsgebeuren en als je het niet als een groepsprobleem aanpakt los je niets op. Daar zou ik naar kijken... Het lijkt erop dat je dochter zich superonveilig in de klas voelt.
Leene schreef op 22-11-2022 om 13:02:
Het kan ook zijn dat de juf het verkeerd aanpakt. Wat ik gemerkt hebt is dat gesprekjes in de trant van "foei Pietje dat mag je toch niet doen dat is echt niet leuk voor Elsje"' TOTAAL niet werken, zelfs averechts. In een onveilige klas krijgen pesters soms een heldenstatus en worden de gepeste kinderen verraders genoemd. Dat is ook bij onze zoon gebeurd. Hij moest dingen melden en in een boekje opschrijven wat hij samen met de juf zou bekijken aan het einde van de dag;
Resultaat: "ga jij weer in je boekje schrijven? , verrader, verklikker" Vervolgens schreef zoon niets meer in het boekje en ging alleen maar sociaal wenselijke antwoorden geven. Bleef gepest worden wat hij uiteindelijk wel tegen ons vertelde. Wij weer naar school, wat zeiden ze daar: "hij meld niets.. hij is al 10 dat kan hij best zelf, nu laat hij het jullie opknappen, als hij niets meldt kunnen wij niets doen, als hij het meldt dan lossen wij het op" Dat laatst was BULLSHIT.. want ze hebben nooit wat opgelost.
De enige manier om pesten tegen te gaan is de klas erbij betrekken, en zorgen dat de positieve kinderen de overhand krijgen. Zorgen dat pesten niet meer getolereerd wordt. Pesten is een groepsgebeuren en als je het niet als een groepsprobleem aanpakt los je niets op. Daar zou ik naar kijken... Het lijkt erop dat je dochter zich superonveilig in de klas voelt.
Ik begrijp je punt en misschien is dat inderdaad zo. Er worden nu steeds gesprekken gevoerd individueel. Als klas zijnde is er wel een 'vreedzaam beleid', maar ik heb niet de indruk dat ze dit klassikaal oppakken.
Ik voel zo mee met mijn kind. Maar ik heb ook het gevoel dat ik alles verkeerd doe.
Ik ben even kwijt Leene, is jou zoon uiteindelijk van school gewisseld?
Kipspies schreef op 22-11-2022 om 13:19:
[..]
Ik begrijp je punt en misschien is dat inderdaad zo. Er worden nu steeds gesprekken gevoerd individueel. Als klas zijnde is er wel een 'vreedzaam beleid', maar ik heb niet de indruk dat ze dit klassikaal oppakken.
Ik voel zo mee met mijn kind. Maar ik heb ook het gevoel dat ik alles verkeerd doe.
Ik ben even kwijt Leene, is jou zoon uiteindelijk van school gewisseld?
Ja gewisseld, na de herfst vakantie in groep 7. We hadden in groep 6 al willen wisselen maar toen begon het hele corona circus en lukte het niet.
Eerst groep 7 geprobeerd omdat hij daar een meester had die heel goed bekend stond. Was ook zo maar voor zoon was het te laat. Speelde mee dat hij in de zomervakantie compleet mentaal onderuit is gegaan. Met uitten van doodswensen aan toe. Vreselijk was het.
Achteraf had ik naar mijn intuïtie moeten luisteren. Na groep 4 had ik namelijk al vraagtekens of de sfeer ooit nog zou verbeteren in die klas. En ging een jochie met wie hij het goed kon vinden verhuizen. Uiteindelijk is het halverwege groep 5 echt fout gelopen. Begin groep 6 heeft de hele goede IB er van de bovenbouw een klassen ingreep gedaan. Ze aangesproken op de eigen gemaakte klassenregels ( die ze altijd gezamenlijk opstellen aan het begin van het jaar) en gezegd: "Jullie zeggen een veilige klas te willen zijn maar is dat ook zo?, voelt iedereen zich hier veilig? ik heb wel gehoord dat niet iedereen zich zo fijn voelt in de klas, weten jullie daarvan?" Binnen 10 SECONDEN kwam het antwoord, ze wisten het bliksemkaters goed, wat er speelde. En ook konden ze benoemen wat er dan mis ging en ja het was wel heel erg naar voor onze zoon...Goed, iedereen de handen op de schouders van onze zoon gelegd en een nieuwe start gemaakt. Het eerste wat onze - zeer opgeluchte- zoon zei toen hij ons zag "zie je wel papa en mama, het is niet alleen mijn schuld ze hebben het zelf gezegd" Helaas helaas helaas, had hij toen een pas beginnende juf (op die klas ... onbegrijpelijk) en het lukte haar niet om de positieve sfeer vast te houden en weer trapte de school in de val van alleen maar gesprekken met zoon en pesters ( want na een aantal goede weken begon het hele gedonder al weer) Ze hadden terug moeten gaan naar de klas en de positieve kinderen die er zeker ook waren moeten versterken. Achteraf, toen zoon van school af was, hoorde ik van een moeder dat haar zoon had gehuild toen bekend was dat onze zoon van school ging wisselen. Hij voelde zich schuldig, vond onze zoon eigenlijk heel aardig. Maar ja...opkomen voor hem durfde hij ook niet.. want dan was hij bang dat hij zelf ook gepest zou worden. ( en dit was echt een heel leuke populaire jongen! kun je nagaan hoe onveilig de sfeer dan is)
De schoolwissel heeft voor zoon heel positief uitgepakt maar nog steeds heeft hij emotionele terugslagen. En wat hem met name parten speelt is de gedachte dat het zijn eigen schuld is en dat hij ook raar is. Die een op een gesprekjes hebben hem zo machteloos gemaakt. Want die hielpen niets... dus was zijn reactie "iedereen praat met mij, iedereen doet zijn best, het helpt niet dus doe ik iets fout" Hij weet nu wel verstandelijk dat dit niet waar is ( hij is nu 12) maar emotioneel is een ander verhaal. Ik zal altijd een schuldgevoel blijven houden dat ik ons kind daar zo lang heb laten zitten.
Ik ben mij er overigens wel van bewust dat dit ons verhaal is en dat het met je dochter anders kan lopen. En er zijn ook verhalen van kinderen die na een aanvankelijke moeizame start beter in hun vel komen te zitten. ( en helaas ook kinderen die op de nieuwe school weer gepest worden ..dat maakt het ook zo moeilijk, maar ik had wel heel duidelijk gekregen dat de klas waar zoon in kwam een kleine klas was en ook een hele lieve klas, de klas daarboven niet en daar hebben ze ook even tijdelijk mee gezeten maar toen was corona onze vriend want daarna hebben ze de groep 7 en 8 gesplitst wat heel goed uitpakte. Doorvragen Kipspies. Wij hadden een heel goed gevoel en voelden ook dat ze eerlijk naar ons waren)
Ik zou voor nu heel heel duidelijk je grenzen aangeven en sturend zijn.
Geen eindeloze gesprekjes met dochter en ja pesters moeten aangesproken worden maar ik zou met name aandringen en duidelijk proberen te krijgen hoe het in de klas gaat. Als je dat niet duidelijk krijgt, of iemand hebt die zegt "in de klas is geen probleem dat ligt bij jullie kind en ja er zijn soms pesters" dan is dat foute boel.
Iemand bij de kin pakken en zeggen dat ze haar bek moet houden is zo fout. wat zeggen de andere kinderen dan? Of zijn die ook bang? Wat zeggen de andere ouders? Zijn er meer kinderen die er buiten vallen, is er vaak ruzie tussen verschillende kinderen? Is er sterke groepsvorming? Voelen meer kinderen zich onveilig? Als je daar overal ja op zegt en school komt niet met een duidelijk plan waarmee ze de hele klas aanpakken, zou ik weggaan..
Sterkte met de beslissing ( jij wil alleen maar het beste voor je kind maar het is ongelooflijk moeilijk om een beslissing te maken, het is goed dat jij haar veiligheid biedt...echt lieve kipspies wees niet al te hard naar je zelf toe)
