Op zoek naar objectieve kijk
Hallo,
Ik zit met wat onzekerheden mbt mijn oudste kind. Voordat ik naar de huisarts ga, zou ik graag eens de meningen van andere ouders lezen.
Het zit zo; mijn dochter van 7 lijkt niet lekker in haar velletje ge zitten.
Ik kan de vinger er niet op leggen wat het is.
Het lijkt soms alsof ze geen aansluiting vind op school. Ze verteld ook af en toe dingen dat ik denk hm dat vind ik pest gedrag. Maar als ik haar vraag hoe ze het heeft op school dan zegt ze altijd 'leuk'. Ze speelt af en toe ook wel met een kindje thuis, maar niet zoveel als anderen en soms zegt ze ook dat ze er geen zin in heeft.
Een voorbeeld van wat ik pest gedrag vind, is dat iemand een rijmwoord had bedacht op haar naam en dat de gehele klas dat overnam. Toen de juf even de klas uit was, riep iedereen dus dat rijmwoord. Een niet zo leuk woord.
Haar lijkt het niet heel veel te doen. Ja ze vi vind het niet leuk, maar echt veel emotie zie ik er niet bij zeg maar.
Ik zal verder gaan met haar karakter omschrijven; het is een lief meisje. Behulpzaam, knuffelig. Ze heeft van die buien, al van kleins af aan dat ze nogal uhm ik noem dat tiepelzinnig is. Dan is niks goed en huilt ze overal om. Ze lijkt dan overprikkeld. Dit is meestal na school.
Maar af en toe ook in het weekend.
Voorbeeld: oma paste op en die had afgesproken dat ze buiten chipjes met haar ging eten. Oma paste dat aan want dochter was film aan het kijken dus ze kreeg de chipjes bij de film. Dat was een reden om te ontploffen. Normaal zou ze zich daaraan niet storen. Tijdens die buien is er dus niks goed. Ze lijkt dan erg moe en in haar koppie 'vol'.
Een voorbeeld van wat mij verder opvalt: ze kan zich prima zelf aankleden, maar ze vertikt dit gewoon. Ze blijft drammen en zeuren en huilen totdat ze geholpen wordt. Hier heb ik nu maar een beloning systeem voor bedacht met stickers. En dat lijkt redelijk te gaan. Dat is met meer dingen zo, ze is slecht te motiveren en heeft geen drive om zelf dingen te willen kunnen.
Ze is motorisch vanaf kleins af aan onhandig. Lopen deed ze later, klimmen in een klimrek kan ze sinds een half jaar, fietsen zonder zijwielen begint nu te komen etc
Ze heeft zusje. Die stapelgek op haar is. Dit zusje wil haar vaak knuffelen, ook als ze verdrietig is.
Met ons knuffelt ze als het aan haar ligt de hele dag, maar haar zusje zal ze zelden knuffelen. Ze zegt vaak 'ik wil alleen spelen, ik wil alleen zijn'.
Tegenwoordig spelen ze wel heel veel samen, maar ik merk dat de oudste vaak toch alleentijd op zoekt. Ze vraagt ook dingen zoals ' ik wil graag een keer zwemmen, alleen zonder zusje'.
We doen zeker dingen zonder zusje. Maar schijnbaar is het voor haar niet voldoende.
Ik zal nu afronden want het wordt anders wel erg lang.
Vragen beantwoord ik graag.
Misschien zie ik dingen die er niet zijn, maar ik wil niet iets over het hoofd zien, als zin eigenlijk niet lekker in haar vel zit.
Alvast bedankt.
MamaE schreef op 02-04-2022 om 18:02:
Het komt best vaak voor dat kinderen thuis en op school ander gedrag laten zien. Thuis durft ze haar frustraties blijkbaar meer te uiten en misschien komen er ook wel opgestapelde frustraties van andere situatie bij. Dat betekent ergens ook dat ze zich thuis veilig voelt.
Je hoeft als ouder ook niet in alles mee te gaan. Het is niet nodig om boos te worden omdat het regent of omdat ze per ongeluk buiten de lijntjes kleurt of omdat iemand haar per ongeluk aanstoot of iets dergelijks. Ze mag best leren accepteren dat dat soort dingen erbij horen in het leven en dat jij daar niks aan kan doen en het dus niet fair is om daar boos over te zijn. Als zij er wel even boos om wil zijn, kan ze dat op haar kamer doen of ergens anders waar anderen er geen last van hebben.
Ziek of moe zijn geldt voor wel meer kinderen als een omstandigheid waarin ze niet helemaal zichzelf zijn en moeilijk doen over alles. Dat zou ik even buiten beschouwing laten in de beschrijving van haar gedrag.
Bedankt voor je reactie. Ik probeer inderdaad in dit soort situaties uit te leggen dat het erbij hoort en niet alles altijd kan gaan zoals je het graag ziet.
ik vind het fijn als ze het gevoel heeft dat ze thuis zichzelf kan zijn.
Maar vind het soms echt een moeilijk meisje, die niet gauw blij is met iets. Uiteraard staat dit los van wat ik voor haar voel. Ze is het beste wat mij overkwam.
inmiddels heb ik weer een gesprek gehad met de juf en is mijn dochter sinds 3 weken bezig met meer uitdagender lesstof. Dit lijkt in ieder geval het plezier op school te vergroten. Ik vraag mij af of het voldoende is, maar ik kijk het even aan.
het is al een tijdje geleden dit topic, maar ik zwengel hem toch even weer aan. School is nog maar 3 weken begonnen en ik heb het idee dat het niet goed gaat. Vorig jaar heb ik al eens een gesprek gehad met de juf. Dochter heeft het niet naar haar zin in de klas. Ik heb het idee dat het nu echt wek begint te lijken op pestgedrag. Uitgaande van de voorbeelden die zij mij geeft. Juf gaf vorig jaar aan dat zij niet ziet wat ik omschrijf en benoem.
Dochter geeft nu aan dat ze naar een andere school wil. Er is 1 specifiek meisje die nogal de baas speelt zullen we maar zeggen. Zo van, eet jij die klei maar op anders ben ik je vriendin niet meer. Maar ook met de andere kinderen loopt het niet. Ze spelen bijv verstoppertje en Dochter is dan verstopt, merkt dat er niemand komt en er blijkt dat ze met z'n allen wat anders zijn gaan doen. Ook zegt ze dat ze haar lelijk noemen en dat ze zelf denkt dat dit door haar kleding komt...ze is 8!
Ik ga dus maar weer een gesprek aan met de juf. Hebben jullie nog tips? Toch een andere school? Een weerbaarheidstraining?
Dank alvast.
Kipspies schreef op 11-09-2022 om 08:12:
het is al een tijdje geleden dit topic, maar ik zwengel hem toch even weer aan. School is nog maar 3 weken begonnen en ik heb het idee dat het niet goed gaat. Vorig jaar heb ik al eens een gesprek gehad met de juf. Dochter heeft het niet naar haar zin in de klas. Ik heb het idee dat het nu echt wek begint te lijken op pestgedrag. Uitgaande van de voorbeelden die zij mij geeft. Juf gaf vorig jaar aan dat zij niet ziet wat ik omschrijf en benoem.
Dochter geeft nu aan dat ze naar een andere school wil. Er is 1 specifiek meisje die nogal de baas speelt zullen we maar zeggen. Zo van, eet jij die klei maar op anders ben ik je vriendin niet meer. Maar ook met de andere kinderen loopt het niet. Ze spelen bijv verstoppertje en Dochter is dan verstopt, merkt dat er niemand komt en er blijkt dat ze met z'n allen wat anders zijn gaan doen. Ook zegt ze dat ze haar lelijk noemen en dat ze zelf denkt dat dit door haar kleding komt...ze is 8!
Ik ga dus maar weer een gesprek aan met de juf. Hebben jullie nog tips? Toch een andere school? Een weerbaarheidstraining?
Dank alvast.
Het probleem is dat je met het overstappen naar een andere school nooit zeker weet of het er daar anders aan toe zal gaan. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je nu niks kunt doen of zeggen. Is er geen intern begeleider die er ook bij kan zijn als je een gesprek hebt met de juf?
Ik lees mijn dochter. Die liep vast toen ze zeven was, getest (IQ en sociaal) en daar zaten wat concrete zaken tussen waar we mee aan de slag konden. Toen werd er ook gedacht aan ADD maar omdat het beter ging niet laten testen. Nu zit ze in de 2e VWO en ze loopt niet echt vast, maar is continue moe en overprikkeld dus in overleg met de kinderarts is ze aangemeld voor een autisme onderzoek. Dat wil ze zelf graag. En ik vermoed dat daar wel wat uit gaat komen en zo niet weten we dat ook en kunnen we met haar verder kijken hoe we haar kunnen helpen.
Wat vervelend dat het niet lekker loopt. Ik zou hier zeker het gesprek over aan gaan op school en ze ook de kans geven om er wat aan te doen. Het schooljaar is net begonnen. Als het niet verbetert en je kind blijft ongelukkig, dan kun je een schoolwissel overwegen. Maar het is wel zo dat je geen garanties hebt dat het daar beter gaat.
Ik heb het idee dat als kinderen zelf zeggen dat ze naar een andere school willen, het point of no return wel is gepasseerd.
Ik zou ook onderzoek ingaan en op basis daarvan een andere school kiezen. Naar aanleiding van de uitkomsten van een onderzoek kan een school dan zeggen of ze je kind wat te bieden hebben. Als ze zeggen dat ze er niks mee kunnen, is dat ook belangrijke informatie. Want met of zonder diagnose, ze heeft altijd dezelfde behoeften! Het kan maar beter duidelijk zijn welke dat zijn en of de nieuwe school eraan tegemoet kan komen.
Bedankt weer voor de reacties. Ik denk dat dan de eerste stap de huisarts is. Of een gesprek met school. Of misschien dan wel beide.
Vandaag heb ik echt even het moment met haar gepakt en zij we samen in de keuken aan het koken geslagen. Toen kwamen er wel wat dingen los nog. O.a. dat ze nooit iemand heeft om mee te spelen. Op mijn vraag of ze zelf weleens kinderen vraagt zegt ze nee. Omdat ze dus weleens zomaar iets anders zijn gaan doen, terwijl ze met haar aan het spelen waren.
Ook speel afspraakjes blijken altijd van andere kinderen uit te komen. Ze durft niet te vragen zegt ze. Ik denk, en nu vul ik dat in, uit angst voor afwijzing.
Ik heb haar uit proberen te leggen dat een andere school niet perse de oplossing is. Op een andere school zitten ook kinderen met wie je het niet altijd kunt vinden. En zal ze ook zelf toenadering moeten zoeken.
Mavelle schreef op 11-09-2022 om 09:33:
Ik lees mijn dochter. Die liep vast toen ze zeven was, getest (IQ en sociaal) en daar zaten wat concrete zaken tussen waar we mee aan de slag konden. Toen werd er ook gedacht aan ADD maar omdat het beter ging niet laten testen. Nu zit ze in de 2e VWO en ze loopt niet echt vast, maar is continue moe en overprikkeld dus in overleg met de kinderarts is ze aangemeld voor een autisme onderzoek. Dat wil ze zelf graag. En ik vermoed dat daar wel wat uit gaat komen en zo niet weten we dat ook en kunnen we met haar verder kijken hoe we haar kunnen helpen.
Via hoe heb je dit laten testen? Moe en overprikkeld zijn herken ik hier ook. De ene dag meer dan de andere. Goed leren kan ze wel en vind ze ook leuk. Ik wil niet dat haar enthousiasme eronder gaat lijden.
Mija schreef op 11-09-2022 om 13:38:
Ik heb het idee dat als kinderen zelf zeggen dat ze naar een andere school willen, het point of no return wel is gepasseerd.
Ik zou ook onderzoek ingaan en op basis daarvan een andere school kiezen. Naar aanleiding van de uitkomsten van een onderzoek kan een school dan zeggen of ze je kind wat te bieden hebben. Als ze zeggen dat ze er niks mee kunnen, is dat ook belangrijke informatie. Want met of zonder diagnose, ze heeft altijd dezelfde behoeften! Het kan maar beter duidelijk zijn welke dat zijn en of de nieuwe school eraan tegemoet kan komen.
Onderzoek als in via de huisarts richting autisme ed? Of meer iq testen ? Of ?
o kipspies... Dat klinkt niet goed.
Onze zoon is langdurig gepest op school en wij zijn veel te lang doorgegaan.
Uiteindelijk is hij gewisseld in groep 7 maar hij heeft echt schade opgelopen. Heeft zelfs EMDR gehad omdat hij maar nare gedachten bleef houden..
Mag ik je een paar adviezen meegeven:
1) pas op dat je niet alleen maar met je dochter bezig gaat of dat ze dat op school gaan doen. Ze hebben eindeloos aan mijn zoons hoofd gezeurd...hij moest melden dan zouden zij het oplossen( onzin dat gebeurde niet) , hij moest wat minder snel huilen ,hij moest zich er niet zoveel van aantrekken dan zou het vanzelf beter gaan. Het melden bij de juf of meester zorgde er alleen maar voor dat hij een klikspaan werd genoemd. Op een gegeven moment ging hij alleen maar sociaal wenselijke antwoorden geven. En wij zagen thuis dat het niet ging, gaven dat aan en dan kregen wij te horen. ' hij is afhankelijk van jullie hij moet zelf melden anders kunnen wij het niet oplossen' ja haha .. ze.hebben nooit iets opgelost. Al die eindeloze gesprekjes hebben er alleen maar toe geleid dat hij nog meer dacht dat het aan hem lag.
2) maak je kind altijd duidelijk dat pesten niet oke is. Want er zijn zat kinderen die dik zijn rood haar hebben licht autistisch etc zijn die NIET gepest worden. Het is een klassen proces. En als ze dat niet (willen) inzien op school en alleen maar met je dochter aan de gang gaan kan ik alleen maar zeggen ' wegwezen '
3) bij de GGZ instelling waar mijn zoon EMDR heeft gehad zeiden ze ' als kind begin je niets als er drie kinderen naar doen en niemand komt voor je op, dan ben je gewoon weg'.
4) mijn zoon heeft speltherapie gehad.. zij zag geen probleem, IQ is getest , bleek verbaal perfomaal kloof te zijn, toen zag men geen reden om hem verder op autisme te testen. Bij de GGZ instelling doorgetoetst, zij zagen licht autisme maar geen reden dat hij het niet op normaal onderwijs zou redden.
School wissel heeft geholpen gelukkig. Ik weet dat het niet altijd helpt, zoals bij een neef van ons. Maar toch zou ik gaan rondkijken. Maar EIS van de juf/meester/IB er dat ze de klas aanpakken. Het is NIET normaal dat ze zeggen dat je kind lelijk is dat ze klei moet eten. Eis dat ze het groepsproces aanpakken. Want achteraf bleek dat er in de klas van zoon best een aantal kinderen zat die het heel naar vonden dat hij gepest werd maar zij durfden niets te zeggen uit angst zelf gepest te worden. Dan is er een onveilige situatie in de klas en die hebben ze nooit geadresseerd.
Laat het niet zover komen als bij onze zoon. Als ik ergens spijt van heb is dat ik te weinig naar mijn intuïtie heb geluisterd. Ik had hem na groep..4 al van school willen halen. Maar omdat hij dat toen zelf niet zag zitten en het niet al te beste voorbeeld van onze neef hadden niet gedaan toen. En teveel gehoopt op de goede juf van groep 6 die ter elfder Ure op een andere klas werd gezet🥴.
Sterkte Kipspies
Ik las al ASS als reactie, dat zou het kunnen zijn.
Maar wat jij beschrijft zie ik ook bij mijn zoon
We hebben hem laten testen, heeft wel kenmerken van ass maar dat is het niet
Bij hem is het een laag in het gemiddelde iq en de tijd die hij nodig heeft om dingen te verwerken
Hij kan heel slecht schakelen van het 1 naar het ander en heeft structuur en duidelijkheid nodig waarbij veel herhaald word.
Afspraak maken bij de huisarts en vertellen waar je tegen aan loopt en dat je graag wilt weten wat er aan de hand is. Hij heeft eerst via een instantie hulp gehad, wat niet echt zoden aan de dijk zette. Maar we hebben nog een kind met wel ass en daar thuisbegeleiding voor en zo is het balletje voor hem wat betreft testen gaan rollen
Ik lees dat ze wel af en toe speelafspraakjes heeft en dat andere kinderen haar dan vragen. Dat is op zich positief; die kinderen willen blijkbaar graag met haar spelen.
Als zij ook af en toe aan die kinderen vraagt of ze willen spelen, gaat daar een bepaalde wederkerigheid vanuit en als ze ja zeggen, geeft dat ook zelfvertrouwen voor haar.
Maar dat pestgedrag, daar moet school wel iets mee, ongeacht welk label er wel of niet aan je kind hangt. Dus dat zou ik zeker op school aankaarten. Dat je dochter zich daardoor niet fijn en veilig voelt op school.
Kipspies schreef op 11-09-2022 om 15:23:
[..]
Onderzoek als in via de huisarts richting autisme ed? Of meer iq testen ? Of ?
Je komt tegenwoordig bij de gemeente uit als je je kind wil laten testen. Tenzij je het zelf kunt betalen.
Ik vind het moeilijk om hierin te adviseren. In mijn gemeente heb ik de ervaring dat de contactpersoon actief de problematiek bagatelliseert en (in ons geval nieuw) onderzoek echt heel lang heeft tegengehouden. De vorige onderzoeken heb ik zelf betaald (eerst alleen IQ: H
of zijn door de huisarts verwezen (een paar jaar later psychologisch onderzoek: kwam ADHD uit) Dat was dus voor de decentralisatie. Mijn kind is al jaren aan het afglijden en pas onlangs, nadat de leerplichtambtenaar zich ermee heeft bemoeid en de psychiater boos heeft opgebeld, zijn ze akkoord gegaan met nieuw onderzoek, naar autisme. Ik heb daar 2,5 jaar geleden al voor het eerst om gevraagd.
Ik denk dus dat ik in jouw plaats eerst eens naar de huisarts zou gaan om door te spreken wat zinvol kan zijn. Ik denk inmiddels, op basis van mijn ervaring, dat je beter jonger kan weten dat je kind autisme heeft. Ik denk dat er dat bij mijn kind nu wel gaat uitkomen en als daar eerder hulp op was ingezet, was hij vermoedelijk minder in nood gekomen. Misschien verwijst je huisarts nog zelf (het mag volgens mij nog wel) maar mijn gemeente heeft de huisartsen zodanig de duimschroeven aangedraaid dat ze een verwijzing kunnen terugdraaien. Mijn huisarts verwijst dus niet meer: dat heeft geen zin. Waarschijnlijk moet je dus uiteindelijk toch naar de gemeente met je verhaal.
Omdat je bij je kind ook wel wat bijzonderheden beschrijft, zou ik toch aansturen op onderzoek laten doen. Niet omdat het dan aan je kind ligt dat het gepest wordt maar omdat je dan een frisse start kan maken op een andere school waar ze vanaf het begin weten dat ze haar op een bepaalde manier moeten benaderen. Als je met haar huidige juf spreekt, merk je snel genoeg of die er serieus mee aan de slag gaat of het allemaal maar lastig vindt. Op basis daarvan besluit je dan of je nog energie in deze school wil steken. In mijn geval leverden die gesprekken echt helemaal niks op en zaten ze op een totaal ander spoor (wat Leene ook beschrijft: hameren op weerbaarheid en pestkoppen slecht begrenzen) en ik zag dat niet veranderen. Ze begrepen het gewoon niet, wat ik ze vroeg. Kind wilde daar ook niet meer verder. Dus toen werd een een schoolwissel. Mijn beide kinderen zijn toen van die school afgegaan: ik had er helemaal geen vertrouwen meer in.
Inderdaad ook eerst met school (juf en ib-er) bespreken.
Wij gaven bij de huisarts aan dat we graag zagen dat hij getest zou worden in verband met zijn gedrag en ook dat ze hetzelfde gedrag op school zagen.
Huisarts heeft toen eerst contact met school opgenomen om hun kant te horen en daarna hebben we de doorverwijzing gekregen.
Omdat school bevestigde wat wij zeiden
