Oudste zo boos bij voetballen
hallo,
Graag wat tips voor wie ze heeft.
Mijn oudste zit sinds een tijdje op voetbal. Hij is vrij gedreven en heeft een goede conditie (heeft ie van z'n pa 
). Hij is de oudste van zijn afdeling, en dat maakt natuurlijk ook nogal wat uit op 6 jarige leeftijd qua fysieke kracht e.d.
De eerste wedstrijden verliepen goed, en zijn team won regelmatig. Maar de laatste weken zijn de tegenstanders wat sterker en worden de meeste wedstrijden verloren.
Mijn zoon kan hier erg slecht mee omgaan. Hij wordt boos en verdrietig, gaat zeggen dat hij heel slecht is en roept ook dingen als dat de rest van het team het niet goed genoeg doet. Ik vind dat heel erg, en voel dan ook wel enige schaamte. Hij gaat huilen tijdens de wedstrijden, of loopt soms zelfs naar de kant om niet meer mee te doen.
Nu is het ook wel zo dat hij al best een beetje inzicht heeft en ook goed kan rennen, probeert over te spelen etc.
Een aantal kinderen in zijn team zijn (nog) wat dromerig, of hebben het spel nog niet zo door, en zijn vooral blij de bal een keer te raken. Wat natuurlijk helemaal prima is, het zijn nog hele jonge kinderen die met gestart zijn met teamsport.
Ik merk dat mijn zoon zich enorm irriteert dat de andere kinderen nog niet zo 'gedreven' zijn. Ik weet soms niet zo goed wat ik ermee moet. Ik probeer hem uit te leggen dat iedereen zijn best doet op z'n eigen manier. En dat verliezen natuurlijk niet zo leuk is, maar dat het er wel bij hoort. En de komende weken is het nog zoals het is. Waarschijnlijk stroomt mijn kind na de winterstop door naar een hogere leeftijdscategorie. Ik hoop dat dat ook al iets oplost. Maar tegelijkertijd zal hij ook moeten leren om zijn boosheid niet zo vrij te laten lopen. Iemand ervaringen? En tips?
Heb niet alle posts gelezen, dus misschien overlap met wat er al gezegd is, maar: oh wat herkenbaar! Hier een zoon die ook altijd bloedjefanatiek is en het slecht trekt als een ander zich niet voor de volle 100% inzet. Inmiddels is ie 14 en de irritatie als hijzelf of een teamgenoot ‘verzaakt’ is nog even groot als vroeger. Hij heeft inmiddels gelukkig wel geleerd om wat minder oncharmant te reageren in zulke situaties. Hij spreekt de ander op een normale manier aan of moppert er thuis een beetje over….
- Hoe hij heeft geleerd om verbaal minder uit de bocht te vliegen: korte metten maken met echt onaardige dingen die hij zei/riep, begrip tonen voor zijn frustratie en ‘voorzeggen’ hoe hij dat op een acceptabele manier kon uiten. Het hielp ook enorm dat hij in het selectieteam kwam waar alle spelers gedreven zijn en er volle bak voor gaan.
T@sje schreef op 14-11-2021 om 21:42:
Heb niet alle posts gelezen, dus misschien overlap met wat er al gezegd is, maar: oh wat herkenbaar! Hier een zoon die ook altijd bloedjefanatiek is en het slecht trekt als een ander zich niet voor de volle 100% inzet. Inmiddels is ie 14 en de irritatie als hijzelf of een teamgenoot ‘verzaakt’ is nog even groot als vroeger. Hij heeft inmiddels gelukkig wel geleerd om wat minder oncharmant te reageren in zulke situaties. Hij spreekt de ander op een normale manier aan of moppert er thuis een beetje over….
- Hoe hij heeft geleerd om verbaal minder uit de bocht te vliegen: korte metten maken met echt onaardige dingen die hij zei/riep, begrip tonen voor zijn frustratie en ‘voorzeggen’ hoe hij dat op een acceptabele manier kon uiten. Het hielp ook enorm dat hij in het selectieteam kwam waar alle spelers gedreven zijn en er volle bak voor gaan.
Bedankt! Blij dit te lezen. Fijn voor jouw zoon, als die van mij ook zo zou doen, zou het helemaal prima zijn. Dank voor je tips
Ik vind overigens wel dat een trainer andere kinderen er ook op mag aanspreken als ze niet meedoen. Ze komen om te voetballen, niet om te geinen of te chillen. Zomaar het veld aflopen als je 'geen zin meer hebt' vind ik ook niet de juiste instelling. Ook niet als je vijf of zes bent. Op school kun je ook niet zomaar weglopen uit de klas als je geen zin meer hebt. En bij zwemles kun je ook niet zomaar aan de kant gaan zitten.
Concentratie kan best lastig zijn bij die kleintjes, dat snap ik. Maar dan kun je ze wel uit het moment halen en er weer bij trekken ipv het allemaal maar te laten gebeuren.
Neemt niet weg dat jouw zoon moet leren om frustratie beschaafd te uiten.
Saga schreef op 14-11-2021 om 20:51:
[..]
Dank je wel.
Nee, dat competitieve hoort inderdaad wel bij hem en mag er wat mij betreft ook zijn. Maar ik wil maar zeggen dat wij als ouders vooral willen dat hij plezier beleeft aan het voetbal en dan het ons geen klap interesseert of zijn team wint of verliest. Omdat een paar reacties hier spreken over 'het gaat om het plezier en niet om het presteren'. Tja, dat is het hem nu net. Mijn zoon heeft vooral plezier als zijn teamgenoten net als hij hun best doen om te presteren. Hij moet dus leren omgaan met het ontwikkelingsniveau van de andere kinderen denk ik.
Hij heeft bv een kindje in het team die bij elke bal die hij raakt, blij het veld uit rent om tegen z'n moeder te zeggen dat hij de bal aangeraakt heeft. Ongeacht of die bal naar rechts, links naar voren of achter is gerold. Of een kindje dat zo staat de dromen dat hij niet door heeft dat de bal voor z'n voeten ligt of op dat moment staat te kletsen of staat te geinen met een ander kindje. Een kindje kan halverwege besluiten dat hij geen zin meer heeft en gaat langs de kant zitten. En vooral die situaties vind mijn zoon heel lastig. Nog meer dan het verliezen op zich denk ik. Wij als ouders zien gewoon een groepje jonge kinderen die beetje op een kluitje staan te ballen.
Ik geloof overigens niet dat we de nieuwe Ronaldo gefabriceerd hebben ofzo. Zo buitengewoon getalenteerd is hij niet. Maar hij wil wel echt een potje voetbal spelen.
Eigenlijk denk ik al nadenkende dat het probleem een stuk minder wordt als hij doorstroomt. Hij traint nu ook al mee met een hogere leeftijdscategorie en hij geeft in ieder geval aan dat heel leuk te vinden.
Ik speel zelf een teamsport en je wilt altijd winnen natuurlijk. Ik vind het altijd een beetje stom om te doen alsof het helemaal niets uitmaakt.
Desalniettemin kun je altijd wel iets positiefs uit een wedstrijd halen, je kunt een mooie redding benoemen, een goeie paas, goed vrij gelopen en als dat allemaal niet aan de orde is kun je altijd nog benoemen dat je zoon hard heeft gewerkt.
Als ouder kun je er denk ik alleen invloed op hebben door zelf ook het goede voorbeeld te nemen en ook de kwaliteiten van de andere kinderen benoemen.
"Heel jammer dat jullie verloren hebben, het andere team was ook wel heel goed en jullie hebben echt je best gedaan. Ik zag dat je die ene keer toch mooi de bal had en bij het doel van de tegenstander kwam. En die ene redding van de keeper, dat was heel knap!"
Dochter is nu 8 en zit op teamsport. Als ik haar ging ophalen na wedstrijd (toen mocht er ook geen publiek) vroeg ik altijd: lekker gespeeld? / was het leuk? En dus niet naar de uitslag, die vertelde ze dan vanzelf wel.
Binnen het team is mijn dochter degene die het minst scoort, ze is dan weer wel goed in verdedigen. We benadrukken dus ook dat goed verdedigen of voorzet geven ook belangrijk is voor het team.
Suusje. schreef op 13-11-2021 om 15:17:
Paar tips:
* Leg hem uit dat als hij goed genoeg is dat dat wel gezien wordt en hij na de winter of na de zomer in een team komt met meer jongens van hetzelfde niveau. Eerst weet je niet welk niveau iedereen heeft dus het eerste jaar is een beetje kijken
* Vertel hem dat als hij zo doet ze hem niet zo makkelijk in een beter team gaan plaatsen. Hij moet juist laten zien dat hij ook kan omgaan met teamgenoten die niet zo zijn als hij.
* Vertel hem dat hij zijn teamgenoten kan helpen door goed vrij te staan zodat ze de bal aan hem kwijt kunnen zodat hij kan proberen om het af te ronden.
* Vertel dat hij veel meer leert van verliezen dan van (veel te makkelijk) winnen. Winnen is leuk maar als je blijft winnen (ook later als team) speel je het volgende halve jaar tegen sterkere tegenstanders. Juist omdat je er dan wat van kan leren. Er is geen bal aan om een spel of sport te doen tegen tegenstanders die veel minder goed zijn. Probeer te vergelijken met een spelletje: het is niet leuk om een spel te winnen van je kleine broertje of zusje die het spel niet goed begrijpt. Het is voor papa niet leuk om een spel voor 12 jaar en ouder te spelen tegen hem.
* Leg hem vooral goed het systeem uit van elk half jaar hoger of lager spelen als je veel wint of verliest en dat alle wedstrijden winnen betekent dat ze jouw team niet goed hebben ingedeeld, niet dat jij zo goed bent. Andersom geldt dat ook als je alles verliest ben je niet slecht als team maar is jouw team niet goed ingedeeld.
Complimenteer hem als hij goed vrij loopt, aardig is tegen zijn teamgenoten, hen complimentjes geeft als ze het goed doen en negeer huilen en mopperen. Zeg dan ook duidelijk dat je hier niet op gaat reageren omdat hij weet waarom (dat leg je dus vooraf uit).
Die eerste zou ik afraden. Dit heb ik mijn zoon ook voorgehouden en was ook door de hoofdtrainer toegezegd. Maar bij de teamindeling in het nieuwe seizoen zat mijn zoon in een laag team met het minst gemotiveerde kind uit zijn oude team. Dat was voor ons een niet zo fijne verrassing. We hebben samen met kind gekeken naar de voordelen van het team en kind was er best ok mee. Maar mijn zoon zit duidelijk in een te laag team en dat andere kind in een te hoog team. Maar soms zijn de aantallen zo dat dit dan toch gebeurt. Achteraf had ik liever niets over de mogelijke teamindeling van het jaar erop gezegd maar dat elk team bestaat uit kinderen met verschillende kwaliteiten (spelvaardigheid, teamspirit, inzet etc). Mijn zoon ervaart nu dat het zijn van de beste speler in een team voordelen heeft en daagt hem uit op andere vlakken. Onder andere omgaan met verlies en andere teamleden helpen / aanspelen ipv steeds zelf die bal in het doel te schieten. Het belangrijkste is voor mij als ouder dat hij plezier heeft in het spel. Steeds kijken waarom een ander team leuker of beter zou zijn helpt daar denk ik niet bij.
Modus schreef op 17-11-2021 om 18:48:
[..]
Die eerste zou ik afraden. Dit heb ik mijn zoon ook voorgehouden en was ook door de hoofdtrainer toegezegd. Maar bij de teamindeling in het nieuwe seizoen zat mijn zoon in een laag team met het minst gemotiveerde kind uit zijn oude team. Dat was voor ons een niet zo fijne verrassing.
Het was je toegezegd, dan ben jij niet de schuldige dat het niet gebeurd is. Maar daarom zei ik ook: als je goed genoeg bent voor een hoger team. Overigens was het in dit verhaal ook al toegezegd en daar haakte ik op in.
Overigens been there, got the tshirt.... Voetballen en teamindelingen. Wat een ellende.
Hier twee kinderen die op hoog niveau sporten. Er is voor hen een duidelijk verschil, altijd geweest, tussen voor de lol een balletje trappen en écht willen voetballen.
Erg frustrerend als je steeds een van de betere bent, de meeste drive hebt, de bal goed schiet en de ander steeds te laat is, én als je wilt winnen.
Nu is jouw zoon nog heel jong, maar ook toen gaven mijn kinderen alles voor de winst en sloegen ze geen training over.
Dit om het een beetje voor hem op te nemen. Ik zou begrip voor hem tonen en ja, proberen hem te leren omgaan met zijn boosheid én kijken of hij in een sterker team.kan komen, voor zover je daar invloed op hebt.
Dat een kind in team 1 bij een van de besten hoort, zegt niks over hoe hij / zij / hen in een ‘beter’ team functioneert. Voor hetzelfde geld bungelt het daar juist onderaan, vindt het geen aansluiting bij de rest, etc.
oké update.
Met zoon besproken dat hij met zulk boos gedrag voortaan van het veld gaat en weer mee kan doen als hij gekalmeerd is.
Eerste wedstrijd vandaag kwamen ze achter met 1-0.
Zoon bleef rustig en bleef ervoor gaan, scoorde de 1-1 en uiteindelijk won zijn team de wedstrijd. De wedstrijd daarna werd dik gewonnen.
Zelf was hij heel trots dat hij niet boos geworden was en hij vertelde heel blij dat je zelfs met een achterstand dus toch nog steeds kunt winnen. Mooie les geleerd denk ik (hoop ik).
Wat fijn! Ook voor jou, dat je ziet dat het echt goedkomt met je begeleiding die je m geeft. Top!
