Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Schoolangst

Wie heeft tips hoe hiermee om te gaan?
Een korte inleiding: mijn dochter van bijna 9, een slimme, fijne meid is nogal moeilijk stuurbaar. Ik heb al eens een vermoeden van ODD geuit, haar driftbuien zijn legendarisch. Ook is ze gevoelig voor tics, eerder had ik het in een ander draadje al eens over emetofobie. Nu is ze in de vakantie ziek geweest, een aantal keren heeft ze terugkerende koorts gehad. Ze begon met het weigeren van de BSO. Dat was nog te hanteren, ik kon haar vroeger ophalen. Toen ging ze naar school, de eerste schooldag verliep prima, maar vanf de tweede was het mis. Hysterische driftbuien, want ze was ziek en kon niet gaan. Haar vader heeft haar uit zekerheid thuisgehouden en we zijn een aantal keren naar de huisarts gegaan, hebben ook bloed laten prikken. Behalve ietwat laag ijzer (maar niet te laag) was ze verder gezond. We durfde haar nu wel naar school te laten gaan, ze was immers niet ziek. Maar wat een drama... ze bleef iedere ochtend zo hysterisch. Bijkomend probleem is dat ik voordat ze naar school gaan al naar mijn werk ben, en vriend er alleen voor staat (er is ook nog een broertje van 6). Een oma en een opa zijn al komen helpen met geen resultaat. Gelukkig kon ik vorige week vrijdag later beginnen met werk en ben meegegaan naar school: ze blijft hysterisch en zelfs tegen de leerkracht verzet ze zich. Ze is nu een aantal keren onder dwang toch naar school gebracht, en mag voorlopig het overblijven overslaan (hiervoor moet haar oma komen, wij werken allebei en ze blijft al drie jaar zonder problemen over). Als ze uit school komt is alles prima, en speelt ze met haar vriendinnetjes, maar dan... Het begint al 's avonds, met klachten over allerlei pijnen, niet willen slapen, 's nachts wakker worden, weigeren te ontbijten. Ik heb het vermoeden dat ze bang is controle kwijt te raken, dat ze bang is ziek te worden op school en dan niet naar huis te kunnen. Ik heb een afspraak bij een psycholoog, die sessies gaan volgende week beginnen, maar graag hoor ik tips of ervaringen van mensen die het ook voor de kiezen hebben gehad...

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Lampje

Lampje

21-09-2010 om 11:17

Ook

Hier hebben wij ook een kind gehad dat door lichamelijke klachten, die snel een psychsomatisch karakter kregen, heel moeilijk naar school ging. Het was een afschuwelijke periode.
Wat hielp:
Duidelijk maken dat school HEEL BELANGRIJK is. Dus alles wat je doet richten op het belang van school. Als kind ziek thuis was, moest het thuis zijn schoolwerk maken.
Drempels weghalen. Alles erop richten dat het makkelijk is om naar school te gaan. Problemen oplossen dus. En kind de mogelijkheid geven om te bellen als het echt niet gaat. (dat is ook een aantal keren gebeurd, dat kind na een paar uur weer thuis kwam, maar dat hindert niet, kind was er in ieder geval weer even geweest)
Niet hele dagen ziek verklaren. Als kind 's morgens niet ging, dan spraken we altijd af dat we het om 1 uur opnieuw zouden evalueren en dat kind die middag misschien wel naar school zou kunnen. Dat is vaak gelukt.
We hebben een opbouwschema gemaakt. Eerst een week halve dagen, en op woensdag thuisblijven. Daarna ook de woensdag, daarna de hele dagen uitbouwen. Kind werd beloond als het lukte.
Bij ons kind was het heel belangrijk dat het de eigenares van het probleem werd. Het is voor de eigen toekomst, dat het op school moet zijn, dus kind moest er ook zelf aan werken om daar te komen.
En verder was het heel zwaar en naar, voor kind, maar ook voor de rest van het gezin. Brrr. Ik word weer naar als ik eraan terugdenk. STERKTE.

Anienom

Anienom

21-09-2010 om 11:51 Topicstarter

Lampje

Bedankt voor je reactie. Heel fijn om te horen van iemand die het ook heeft meegemaakt en er niet te licht over denkt (je kent het vast wel: het advies ze 'gewoon' naar school te brengen, ach, zo moeilijk kan het toch niet zijn). De meeste zaken hebben we al uitgeprobeerd. We hebben uitgelegd dat ze achterop kan komen, wat zittenblijven tot gevolg kan hebben en dan ziet ze haar vriendinnetjes niet meer zo vaak. We hebben haar huiswerk opgehaald en dat ook laten maken. Thuisblijven hebben we dodelijk saai gemaakt. Helaas is ze de eerste tijd wel hele dagen thuis gebleven. Ik ben er niet als ze wordt gebracht en vriend bracht haar als het niet lukte naar een oma, die haar vervolgens niet voor de middag naar school durfde te brengen, want ze leek wel echt ziek. Nu is het zo dat als we haar de ochtend wel hebben kunnen brengen, de middag geen probleem is, want dan lijkt ze er zelfs plezier in te hebben. Ze heeft met de leerkracht afgesproken dat ze aangeeft als het niet meer lukt, maar dat is telkens niet nodig gebleken.
Lampje, bedankt voor jouw tips, en ik ga de tip om haar op haar erop te wijzen dat ze zelf eigenares is van het probleem en hoe belangrijk school is nog een keer in de strijd gooien!

Lampje

Lampje

21-09-2010 om 13:40

Clo

Voor ons kind was ook dat schema heel belangrijk. Omdat het wist dat het bijvoorbeeld woensdag niet naar school zou hoeven, lukte het dan weer wel om dinsdag te gaan. Het was duidelijk wat we verwachtten.
Ook een beloning hielp het arme kind wel om zich toch naar school te slepen. (laten kiezen wat je die dag gaat eten, een half uur extra computeren, dat soort werk)

Anienom

Anienom

22-09-2010 om 09:07 Topicstarter

Beloning

Ook hier worden kleine beloningen beloofd (ze mocht deze week een speeltje voor de poezen kopen, dat wilde ze heel graag, of ik neem iets feestelijks lekkers mee voor na school). Helaas lijken de beloningen alleen achteraf te werken. Als ze stralend de school komt uitgehuppeld wil ze ze graag in ontvangst nemen, ze houdt ze zelfs bij in haar agenda om de ochtend erna gewoon weer hetzelfde drama door te maken. Vanochtend ging het wat makkelijker: ze was minder hysterisch, maar wel zieliger. Zo zei ze tegen haar vader die haar bracht: "Jij houdt niet meer van mij, anders zou je me nu niet naar school brengen". Maar ze zit er! En ze weet dat ik haar vanmiddag kom ophalen en we dan uitnodigingen voor haar verjaardagsfeestje gaan maken.

Lampje

Lampje

22-09-2010 om 09:26

Schuldgevoel

Ja, daar kunnen ze lekker op spelen, op dat schuldgevoel, brrrr.
Mijn antwoord was: 'Ik hou wel van je, daarom houd ik me aan de regels om jou naar school te sturen. Je moet er nu eenmaal heen van de regering en als je niet meer gaat, krijgen wij allemaal, jij ook, grote problemen met de leerplichtambtenaar. Dat moeten we allemaal moeilijke gesprekken voeren en een andere school voor je zoeken. Ik weet dat je dat verschrikkelijk zult vinden. Uit liefde wil ik je daarvoor behoeden.' Dit zei ik overigens niet op het moment zelf (ik ben niet zo adrem), maar later toen we rustig thuis zaten. Sindsdien heb ik 'jij houdt niet van me'-argument niet meer gehoord.
Weet je overigens zeker dat je begrijpt waarom het zo moeilijk is voor haar om naar school te gaan? Misschien is het zinvol om daar met haar over in gesprek te gaan. (ook op een rustig tijdstip) Bijvoorbeeld met vragen als: 'We hebben gemerkt dat je er heel erg tegenop ziet om naar school te gaan, wat is er nu precies aan de hand, kun je dat uitleggen?' Soms helpt het ook om een kind de vier of vijf moeilijkste/vervelendste dingen uit een situatie te laten benoemen. Bij ons was het: school is saai, de juf schreeuwt zo tegen andere kinderen, en ik krijg mijn weektaak toch nooit meer af deze week. Niet elk ding was even makkelijk op te lossen, maar hulp met het afmaken van de weektaak, had weer een beetje een positief effect en dat was dan net weer genoeg voor kind om toch de moed weer te vinden om te gaan.

Anienom

Anienom

22-09-2010 om 09:57 Topicstarter

Moeilijk

Het is moeilijk hoor. Het gesprekje over 'leerplicht' hebben we min of meer gehad. Ik heb heel erg opgepast om het niet als een dreigement over te laten komen, terwijl ik haar toch van de feiten op de hoogte heb gesteld. Maar ook wil ik duidelijk naar haar zijn dat buiten de leerplicht ik het zelf ook heel belangrijk vind dat ze naar school gaat.
Wat het schuldgevoel betreft, we zijn wel wat van haar gewend. Ik weet dat ze toch weet dat wij van haar houden.
Ook heb ik geprobeerd de oorzaak te achterhalen. Gisteren, na school, toen ze fijn met een vriendinnetje had gespeeld en wij hand in hand nog even een boodschap gingen doen. Maar ze is erg op haar hoede: ik zag dat ze het wel leuk had gevonden op school, maar dat ze het niet wilde toegeven. Ze laat weinig los, het lijkt alsof ze haar positie niet wil verzwakken (dat klinkt cru, maar ze is slim genoeg). Ik moet er overigens bij vermelden dat ze ook niet meer naar de scouting wil, en dat ze voor aanvang van het nieuwe schooljaar bij haar vriendinnetje zou gaan logeren - dat had ze al vaker gedaan- en daar aangekomen ging ze even naar het toilet en kwam volledig ontdaan terug. Het leek een echte paniekaanval (klamme handjes, bleek en ze herhaalde maar steeds dat ze het zo warm had) dus het probleem betreft niet alleen maar school. Vriend en ik hebben nu de discussie: ik denk dat ze paniekaanvallen krijgt bij het gevoel controle kwijt te raken, hij denkt dat ze verlatingsangst heeft. Hopelijk kan de hulpverlener waar we volgende week heen gaan iets meer informatie uit haar krijgen, als onafhankelijke buitenstaander.
En hopelijk vinden we een oplossing voor haar slaapproblemen (niet alleen inslapen, maar ook wakker worden 's nachts), want als ze moe is kan ze natuurlijk ook minder aan...
Lampje, nogmaals dank voor je tips en ervaring, fijn ook om te horen dat het ooit voorbij gaat.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.