Speelafspraakjes
Wil even spuien..
Hartstikke leuk voor mn kind dat ze vriendinnetjes maakt, en meestal gaat het ook best goed. Maar het komt ook weleens voor dat mijn kind niet meer naar mij luistert en steeds maar dingen blijft doen zoals op bed springen, in mijn slaapkamer gaan terwijl ik duidelijk de regels heb aangegeven. Wat moet ik hier nou mee? Ook zo vervelend, dat ik de sibling erbij krijg omdat die ook heel graag mee wil spelen en dan krijg je dus zo n dominant kind in huis waar mn kind ook eigenlijk niet zoveel mee heeft. Dan merk ik toch weer aan mezelf dat ik dan het moeilijk vind nee te zeggen tegen zo n ouder, dat ik 1 kind wel genoeg vind. Ik ben nu echt de tijd weer aan het uitzitten. Overal aan zitten, steeds weer in de woonkamer komen pfff..
Vind toch wel vervelend als ik steeds de politie agent moet komen uithangen.
Geen ervaring mee nog, maar ik zou denk ik wel de grens trekken bij een broertje of zusje erbij, wat is de reden dat je dat moeilijk vind om te zeggen?
Gebrek aan ervaring vermoed ik, dat ik niet echt een "goeie" reden klaar had staan om nee te zeggen. Dat kind smeekte haast of ze mee mocht. Me gevoel zei nee want ik vind het snel te druk. Sommige kinderen zijn niet zo dat ze overal aan zitten en de grens overal moeten opzoeken. En sommige dus wel en dat vind ik echt stressvol
Mijn dochter is inmiddels volwassen, maar toen ze op de basisschool zat en ze niet luisterde tijdens speelafspraakjes, werd er daarna gewoon een paar dagen niet gespeeld. Dat benoemde ik dan ook gewoon als ze op het schoolplein vroeg of die of die mocht komen spelen: "Nee, jij kon gisteren niet luisteren tijdens het spelen, dus mag die en die nu niet komen spelen. Dat had meteen ook een preventieve werking op de andere kinderen, ze wisten dus dat ik niet met me liet sollen.
Andere kinderen die bij mij speelden en niet luisterden, kregen eerst een vriendelijke waarschuwing in de trant van 'zo doen wij dat hier niet, wij doen dat op deze manier', daarna een wat minder vriendelijke waarschuwing 'wat had ik je nou gevraagd?' en tot slot de keuze: ophouden of ik bel je moeder dat ze je mag komen halen. Dat laatste is één keer gebeurd bij een kind dat zei: "Dat doe je toch niet". Wel dus.
Overigens mocht er hier heel veel, maar als er iets niet mocht, mocht het ook echt niet. Gelukkig had dochter maar één vriendinnetje dat ik niet zo leuk vond, maar dat lag echt aan haar moeder. Die behandelde het kind als een baby en zo gedroeg ze zich ook. En dochter had één heel druk vriendje, maar dat was nog wel een origineel kind, daar kon ik wel wat van hebben.
bedankt voor je bericht, ik kan die tactiek eens gaan toepassen. Mn kind gaat 3 dagen per week naar de BSO, en blijven daardoor 2 dagen in de week over dat ze speelafspraakjes kan maken. Wat ze ook echt graag doet. Er komt hier ook vaak een kind spelen die hier vlakbij woont, die wel aardig de regelt kent hier. En wat verschillende klasgenootjes. Deze zijn voor het eerst hier en dan merk ik toch dat ik het beter moet aanpakken in het vervolg. Vreselijk, al dr spullen liggen overhoop en aan mn ramen gesmeerd.
Mijn jongste is 20 dus het is al even geleden dat ik vriendjes te spelen had.
Een broertje of zusje erbij dat gebeurde hier echt niet. Tenzij in grote nood. Moeder van vriendinnetje van dochter die met haar moeder naar de dokter moest onverwacht en geen opvang had voor haar jongste dat soort dingen.
Ik had regels en wat Dymo zegt niet luisteren is een waarschuwing en bij de derde waarschuwing konden vriendjes naar huis.
Boven schoenen uit en mijn bed is geen trampoline.
Zeker toen ze kleuters waren werd er niet iedere dag gespeeld. Sowieso niet op de dag dat er zwemles was en later op de dagen dat ze training hadden ook niet.
Met sommige kinderen probeerde ik altijd te gaan voor de korte speeldate. Op woensdag om 12.30 gelijk mee. Brood eten thuis en dan om 15.00 weer ophalen door de eigen ouder.
Buurkind was hier vaak langer dat vond die moeder dan "nodig" vanwege zwemles van het broertje, doktersafspraak van het broertje, dat kind kon ik af en toe wel weg kijken.
Zelf duidelijke grenzen stellen helpt wel om het draaglijk te maken.
gyal schreef op 11-12-2025 om 15:45:
bedankt voor je bericht, ik kan die tactiek eens gaan toepassen. Mn kind gaat 3 dagen per week naar de BSO, en blijven daardoor 2 dagen in de week over dat ze speelafspraakjes kan maken. Wat ze ook echt graag doet. Er komt hier ook vaak een kind spelen die hier vlakbij woont, die wel aardig de regelt kent hier. En wat verschillende klasgenootjes. Deze zijn voor het eerst hier en dan merk ik toch dat ik het beter moet aanpakken in het vervolg. Vreselijk, al dr spullen liggen overhoop en aan mn ramen gesmeerd.
Je kind gaat dat ook wel leren. Mijn oudste had een vriendinnetje dat ook alles overhoop trok. Dat we echt uren werk hadden met de spelletjes uitzoeken bijvoorbeeld.
Na 2x zei dochter de derde keer in de keuken tegen mij: Mam kan je de spelletjeskast op slot doen? Dan hebben we straks niet zoveel op te ruimen.
Ook wel een leuke tip voor nu: Als die moeder ze om 17.00 komt ophalen ga je een half uur vantevoren opruimen of als het echt een enorme bende is begin je daar al een uur vantevoren mee en mogen ze nog even voor de tv als alles naar jouw maatstaven netjes is.
Dymo schreef op 11-12-2025 om 15:35:
Mijn dochter is inmiddels volwassen, maar toen ze op de basisschool zat en ze niet luisterde tijdens speelafspraakjes, werd er daarna gewoon een paar dagen niet gespeeld.
Dit doen wij nu ook bij onze basisschool kinderen. En een 'nee' tegen een andere ouder hoef he echt niet altijd uit te leggen. Maar als je je er prettig bij voelt zou je deze 2 standaard zinnen kunnen gebruiken: 1. 'nee, ik vind 1 vriendje genoeg' of 'nee, ervaring leert dat met z'n drieën spelen niet goed werkt'.
gyal schreef op 11-12-2025 om 15:45:
.... Vreselijk, al dr spullen liggen overhoop .....
Hier bouw ik ruimte voor in. Meestal weet ik hoe laat een kind wordt opgehaald of naar huis moet. 10 minuten voor tijd moeten ze van mij samen opruimen.
Heb nu de vader geappt om ze te komen halen. De kinderen zijn niks gewend. Mijn man kwam net thuis en krijgt gelijk rare opmerkingen van wat ben jij zwart en ik vind jouw vader niet mooi. 
hij is Zuid Amerikaans. Ben echt even flabbergasted.
Ik hoef ze niet meer boven te hebben, dit kind en sibling hoef ik niet meer in huis.
Fijn om te lezen hoe andere ouders het aanpakken. En je hebt gelijk, ik ben ze geen verantwoording schuldig waarom ik iets niet wil.
Beetje dramatisch bericht van mij net dat ik ze niet meer hier wil hebben maar ff serieus, je bent 6 en je maakt zo n opmerking? Ook dat ik steeds dezelfde dingen moet herhalen, niet de kat plagen, niet aanzitten, etc
gyal schreef op 11-12-2025 om 16:11:
Heb nu de vader geappt om ze te komen halen. De kinderen zijn niks gewend. Mijn man kwam net thuis en krijgt gelijk rare opmerkingen van wat ben jij zwart en ik vind jouw vader niet mooi.
Ik hoef ze niet meer boven te hebben, dit kind en sibling hoef ik niet meer in huis.
Zo die kwam er bij mij nooit meer in. Geef duidelijk je grenzen aan hoor!
Hoe oud zijn ze? Ik merkte
dat het wel beter werd als ze iets ouders werden en zelf ook beter wisten met wie ze leuk konden spelen en wie niet.
Mbt broertjes/zusjes; hier kun je idd gewoon nee tegen zeggen met 'ik heb gemerkt dat ze met z'n drieën niet zo leuk kunnen spelen'.
Ik heb het zelf eigenlijk nooit aan de hand gehad, behalve met een tweeling waar onze kinderen mee bevriend waren. De moeder benadrukte juist altijd dat ze niet alletwee mee hoefden en of het niet te druk was, maar ze konden erg leuk met elkaar spelen en dan maakt het mij niet uit.
Bakblik schreef op 11-12-2025 om 16:00:
[..]
Je kind gaat dat ook wel leren. Mijn oudste had een vriendinnetje dat ook alles overhoop trok. Dat we echt uren werk hadden met de spelletjes uitzoeken bijvoorbeeld.
Na 2x zei dochter de derde keer in de keuken tegen mij: Mam kan je de spelletjeskast op slot doen? Dan hebben we straks niet zoveel op te ruimen.
Ook wel een leuke tip voor nu: Als die moeder ze om 17.00 komt ophalen ga je een half uur vantevoren opruimen of als het echt een enorme bende is begin je daar al een uur vantevoren mee en mogen ze nog even voor de tv als alles naar jouw maatstaven netjes is.
Mijn dochter had ook een keer zo'n kind te spelen. Na afloop kon ze wel huilen: alles was uit de kasten en de bakken op een hoop op de grond gesmeten. Ik heb haar geholpen alles netjes weer op te ruimen met de waarschuwing: je weet nu hoe dit kind is, de volgende keer sta je er alleen voor. Ik heb het kind nooit meer gezien.
mijn kind is 5 jaar. Ze is mijn oudste, en ik leer hier dus ook weer van. Sommige kinderen zijn wel prima, je zegt er een keer wat van en klaar gebeurt niet meer. Rommel maken ze sowieso wel 
voorheen deed ik het, maar tegenwoordig zeg ik dat ze moeten opruimen en dat lukt aardig. Leermoment. Maar vandaag was het echt next level. Die mogen denk ik thuis gewoon alles 
Ik merk aan mijn kind dat ze, wat iemand anders ook hier benoemt, nog niet echt doorheeft wie nou leuke vriendinnetjes zijn en wie niet.
