Stiefvader verandert enorm naar stiefdochter

Viva-amber schreef op 07-09-2022 om 07:43:

Je doet hieraan mee door te blijven. Je verraadt haar met het voorzetten van deze relatie en je neemt haar gevoelens niet serieus. Jullie zijn slechte ouders, verwaarlozend op emotioneel gebied. Al 5 jaar….wat erg.

Ik zou tot je kinderen uit huis zijn de mannen buiten de deur houden.

Onnodig kwetsend en heel ongenuanceerd, deze reactie

Viva-amber schreef op 07-09-2022 om 07:43:

Je doet hieraan mee door te blijven. Je verraadt haar met het voorzetten van deze relatie en je neemt haar gevoelens niet serieus. Jullie zijn slechte ouders, verwaarlozend op emotioneel gebied. Al 5 jaar….wat erg.

Ik zou tot je kinderen uit huis zijn de mannen buiten de deur houden.

Ook goedemorgen. 

Zit je wel in het goede topic? Je hebt dingen gelezen die nergens staan en trekt conclusies mbt TO die nergens op slaan.

wat gemeen gedrag van hem relatie stoppen ja

Sar! schreef op 07-09-2022 om 08:13:

[..]

Dit speelt niet 5 jaar! Maar vanaf mei dit jaar ongeveer..

Is dit met alledrie de kinderen tegelijk, in mei van dit jaar begonnen? Was dat een abrupte omslag? Ik vind het vreemd, dat iemand na vijf jaar liefdevol ge(stief)vaderd te hebben ineens zo’n karakterverandering doormaakt. Heb je wel eens gezegd: “ik maak me zorgen over je, je bent zo veranderd, gaat het wel goed?”

Als hij erbij blijft dat hij deze omslag moet maken, slappe excuses blijft zoeken ervoor, verandert de reden/oorzaak inderdaad niks aan het feit dat je je dochter uit die situatie moet halen.  

wat Mija kan. Therapie is lost ook niet alles op en is geen garantie dat je kind veilig is. Daarbij geloof ik niet, zou het aan de orde zijn, iemand per ongeluk kiest voor een gezin. 

Due-scimmie schreef op 07-09-2022 om 07:59:

Ik geloof dat je al weet wat je moet doen to. Schroom niet om ook nog een professional te zoeken waar je dochter mee kan praten, zowel nu als na de breuk.

Dit vind ik wel een goede tip. Dat hoeft niet gelijk een zware therapie te zijn, maar kan ook gewoon spelenderwijs. Verder weet je inderdaad al wat je moet doen volgens mij TO.

Je verhaal doet me een beetje denken aan een meisje uit mijn middelbareschoolklas. Haar biologische vader had ze ook nooit gekend. Maar al voordat ze geboren was had haar moeder een nieuwe relatie, deze man had ze altijd als haar vader gezien. Deze man kreeg samen met haar moeder ook nog een kind. Op haar 16-de gingen haar ouders scheiden en toen wilde hij van de ene op de andere dag niets meer met haar te maken hebben. Kwam ook niet op de diploma uitreiking. En zei nog een paar gemene dingen waaruit bleek dat hij haar alleen maar getolereerd had om haar moeder tevreden te stellen. Na een jaar zette hij ook het contact met zijn biologische kind op een laag pitje.

Ik zou blij zijn dat je samen geen kinderen hebt en dat dus geen reden is om te blijven. 

Mija schreef op 07-09-2022 om 08:18:

[..]

Als de kinderen die hij afwijst alledrie meisjes zijn, zouden er bij mij alarmbellen afgaan. Vooral als hij die allemaal op afstand gaat houden naarmate ze ouder worden, vanaf een bepaalde leeftijd. En dus niet allemaal tegelijk terwijl ze drie totaal andere leeftijden hebben. Ik zou hem in dat geval klip en klaar vragen of hij (bang is dat hij) zich seksueel tot ze aangetrokken gaat voelen. Ik zeg niet dat dit zo is of dat hij ernaar zou handelen als het zo is. Maar hoe dan ook zouden dergelijke gevoelens hem natuurlijk in een enorm moeilijke positie brengen. Voor mij is het voorstelbaar dat je daarop reageert met afstand nemen. In dat geval kan hij beter in therapie gaan in plaats van zijn (stief)kinderen zo te beschadigen. Al is het niet makkelijk om hier therapie voor te vinden. Ik beweer niet dat het zo is maar het zou voor alle betrokkenen triest zijn als dit aan de hand was. Dan is iedereen eenzaam en machteloos. Vandaar dat ik het toch noem. Mocht er aanleiding zijn om in deze richting te denken: https://stopitnow.nl/

Dat kan. Of niet. Je komt daar vaak pas achter als een kind zich veilig, gehoord en beschermd voelt. 

Maar enige nazorg lijkt me sowieso een goed idee voor dit meisje. Alleen al de afwijzing door de man die ze als vader ziet, is afschuwelijk. 

Madamecannibale schreef op 07-09-2022 om 08:38:

[..]

Dit vind ik wel een goede tip. Dat hoeft niet gelijk een zware therapie te zijn, maar kan ook gewoon spelenderwijs. Verder weet je inderdaad al wat je moet doen volgens mij TO.

Je verhaal doet me een beetje denken aan een meisje uit mijn middelbareschoolklas. Haar biologische vader had ze ook nooit gekend. Maar al voordat ze geboren was had haar moeder een nieuwe relatie, deze man had ze altijd als haar vader gezien. Deze man kreeg samen met haar moeder ook nog een kind. Op haar 16-de gingen haar ouders scheiden en toen wilde hij van de ene op de andere dag niets meer met haar te maken hebben. Kwam ook niet op de diploma uitreiking. En zei nog een paar gemene dingen waaruit bleek dat hij haar alleen maar getolereerd had om haar moeder tevreden te stellen. Na een jaar zette hij ook het contact met zijn biologische kind op een laag pitje.

Ik zou blij zijn dat je samen geen kinderen hebt en dat dus geen reden is om te blijven.

Dat zou hier ook kunnen zijn gezien de snelheid waarmee hij de titel stiefvader kreeg. 

Viva-amber schreef op 07-09-2022 om 08:30:

wat Mija kan. Therapie is lost ook niet alles op en is geen garantie dat je kind veilig is. Daarbij geloof ik niet, zou het aan de orde zijn, iemand per ongeluk kiest voor een gezin.

De meeste mensen met seksuele gevoelens voor kinderen zijn naast deze (door hen niet gewenste) gevoelens hele normale mensen met hele normale gevoelens en wensen, zoals de wens een gezin te vormen. De meesten zijn geen kwaadaardige roofdieren. Of je in dat geval een gezin met hem kunt blijven vormen hangt van heel veel andere dingen af. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ikzelf ook sterk zou neigen naar ‘nee’. Maar als dit aan de hand zou zijn en die man lost dat op door kil afstand te nemen van zijn (stief)kinderen, gaat hem dat zijn relatie kosten, de relatie met zijn kinderen. Als hij zoveel verliest, gaat het natuurlijk niet goed met hem en dat vormt een risico voor de zelfcontrole die hij heeft op te brengen. Daarom heeft die man in dat geval dringend hulp nodig. Dat staat los van of hij uit jullie leven verdwijnt. Als ik reden had om in deze richting te denken zou ik dus proberen dat opgehelderd te krijgen en als dat aan de hand was hulp voor hem te organiseren. Zodat hij gezondere en duurzamere strategieën aanleert om voor hem moeilijke confrontaties met meisjes van een bepaalde leeftijd uit de weg te gaan. Vooral dus om te voorkomen dat hij psychisch verder in de knoop komt te zitten, wat risicovol is. Bijvoorbeeld voor zijn eigen kinderen. 

Nogmaals, pure speculatie. Ik ‘beschuldig’ die man op basis van de summiere informatie in het verhaal nergens van. Ik noem het omdat het zo’n enorm grote impact zou hebben als dat aan de hand was. 

yette schreef op 07-09-2022 om 08:48:

[..]

Dat kan. Of niet. Je komt daar vaak pas achter als een kind zich veilig, gehoord en beschermd voelt.

Maar enige nazorg lijkt me sowieso een goed idee voor dit meisje. Alleen al de afwijzing door de man die ze als vader ziet, is afschuwelijk.

Ik suggereer niet dat hij dit kind of zijn eigen kinderen misbruikt. Als er in het verhaal al aanwijzingen zijn in deze richting, denk ik eerder dat hij deze kinderen krampachtig uit de weg gaat, om lastige gevoelens te voorkomen.