Verjaardagsfeestje
Vorige week verstuurde ons zoontje uitnodigingen voor zijn verjaardags partijtje. De moeder van een van zijn vriendjes appte mij vervolgens om te vragen wat we voor activiteit zouden gaan doen met het feestje. Haar zoontje was nl op diezelfde zaterdag ook nog voor een ander feestje uitgenodigd. Het kwam er zo’n beetje op neer dat hij nu kon kiezen welk feestje hij het leukste vond en waar hij dan dus naartoe zou gaan. Ik zou het wel begrijpen als hij naar het andere feestje zou gaan omdat hij daar nu eenmaal eerder voor is uitgenodigd. Helaas pindakaas dan voor mijn kind. Maar nee ze wilde het perse weten want misschien kon hij dan nog wel die ander afzeggen of half maar beide feestjes. Ze verontschuldigde zich ook nog een beetje door te benoemen dat haar zoontje nu eenmaal erg populair is en overal uitgenodigd wordt en klaagde dat het zo druk was met ‘al die feestjes’..Maar goed, ze zou nog wel laten weten voor welk feestje hij zou kiezen. Al met al heb ik hier een raar gevoel aan over gehouden. Ik zou haast zeggen laat maar zitten. Het is ook niet de eerste keer dat het met de moeder van dit betreffende vriendje zo gaat. Het is al een paar keer voortgekomen dat mijn zoontje werd uitgenodigd om te komen spelen en dat ik hem bracht en er nog 2 andere jongens kwamen spelen. Op zich niet zo erg natuurlijk maar onze jongens zitten niet bij elkaar op school dus mijn zoontje verheugd zich dan echt op een speel afspraakje met dit vriendje en dan zijn er ineens anderen bij die hij niet zo goed kent. Ik weet het niet, misschien overdrijf ik maar na het appje over dat feestje heb ik zoiets van beetje onbeschoft ofzo die reactie van haar. Ik bedoel je kind wordt uitgenodigd voor een feestje, graag of niet hè. Nee hij moet even in zijn drukke agenda kijken of hij een plekje vrij kan maken voor dit feestje maar dan moet het wel de moeite waard zijn. Zo voelt het. Ik kan het niet helemaal plaatsen. Overdrijf ik of vinden jullie dit ook een klein beetje raar? Beetje lang verhaal geworden..sorry..
Ik vind het wel normaal dat ze vraagt om de tijd en wat jullie gaan doen, als ze dit wil weten om te kijken of ze het kan combineren. Er staat nu eenmaal al een ander feestje, en ipv nee zeggen kijkt ze eerst of het mogelijk is. Daarnaast weet ik niet wat hun relatie is met het andere kind. Misschien vindt haar zoon jouw kind leuker om mee te spelen en kiest hij daarom misschien liever voor het feestje van jouw kind. Onbeschoft is dat toch niet? 'Graag of niet' vind ik ook niet zo van toepassing als er twee uitnodigingen liggen voor dezelfde dag. Zelf zou ik kiezen voor de eerste uitnodiging, tenzij de tweede uitnodiging afkomstig is van iemand die veel dichter bij staat. Heeft ze echt gezegd dat ze wil kijken wat het leukste is? Of trek je die conclusie zelf?
Dus nee zo raar komt het niet op mij over. De opmerking dat haar zoon erg populair is en geklaag over 'al die feestjes' wel. Dan zet je jezelf vooral erg voor schut als je dat soort dingen gaat zeggen tegen mensen.
Tja, ik zou proberen het van me af te zetten, hoe raar ik het ook zou vinden. Je zoontje zou namelijk wel graag dat kindje op zijn feestje willen, dus dan maar even slikken en er het beste van maken voor je zoontje.
Lastig!
Ik zou zoiets hebben van 'Helaas pindakaas, andere kind was eerder met zijn uitnodiging' en zou dit ook doorgeven aan moeders. Echter als het een beste vriend is van jouw kind, zou ik met moeder de activiteit in goed vertrouwen delen.
De rest wat je schrijft, daar heb ik geen mening over.
nee, je overdrijft niet. Ik vind het ook heel vreemd om te vragen wat jullie gaan doen en dan de leukste kiezen. De andere jongen was eerder dus lijkt het me dat je dan daar heen gaat. Wat ik me wel kan voorstellen is dat je kijkt of hij misschien het kan verdelen. Maar niet kiezen welke de leukste is.
Nee het is niet perse een vriendje wat heel dicht bij hem staat. Ze zaten vroeger bij elkaar op school en nu zit dat jongetje op een andere school. Hij kent de jongens die komen allemaal wel. Dus ik kan me ook wel voorstellen dat hij het gewoon jammer vindt als hij niet kan komen en het liefst naar beide feestjes wil. Er zit natuurlijk een geschiedenis aan vast waarom ik meteen de conclusie trek bij de reactie van de moeder. Die geschiedenis zal ik jullie besparen 
Ik moet misschien ook leren dingen van me af te zetten maar dat vind ik soms moeilijk omdat ik meestal op mijn gevoel af ga met dit soort dingen maar soms beter wat nuchterder kan handelen. Fijn om jullie meningen te lezen. Bedankt!
Ik zou het ook onfatsoenlijk vinden en vinden dat het kind naar het andere feestje zou moeten gaan omdat die uitnodiging eerder was.
Naargelang hoe graag mijn kind zou willen dat het vriendje komt zou ik
óf antwoord geven op de vraag en er verder het mijne van denken
óf aansturen op niet komen door "oh is Pietje al uitgenodigd op een ander feestje? Dan snappen dat Pietje niet komt. Veel plezier bij het feestje van Klaasje!"
Of het raar is of niet, daar kun je over discussiëren, maar daar heb je uiteindelijk niet zoveel aan. Feit is dat hij voor 2 feestjes is uitgenodigd en zij gaan daar anders mee om dan jij misschien zou doen. Het vervelende is dat je er eigenlijk niet veel mee kunt. Je hebt hem uitgenodigd, dus je kunt nu moeilijk zeggen dat hij niet meer hoeft te komen. Het is aan hen of hij komt en hoe lang. En het is een vriendje van je kind. Ik denk dat ze er vooral onhandig over communiceert. Meestal wordt naar het programma gevraagd om te kijken of er een geschikt moment is om het kind tussentijds op te halen. Dus om te kijken of het kind naar beide feestjes kan.
Ik heb zelf van een van mijn kinderen laatst ook een feestje gehad en daar was ook een vriendinnetje die nog naar een ander feestje moest. Ik vond dat ongelukkig, want het kind heeft het hele feestje het erover gehad dat ze nog naar een ander feestje moest en hoe laat ze dan opgehaald zou worden en of haar ouders wel wisten waar het was etc. Maar goed, mijn dochter vond het leuk dat dat meisje er een deel van het feestje bij was. Daar kijk ik naar. Die mensen doen gewoon hun best om de vriendjes van hun kind niet teleur te stellen. Dat doen we zelf meestal ook.
Mijn kinderen zijn nu 10 en 12, dus we hebben al heel wat feestjes gehad. Er is altijd wel wat. Toen ze kleiner waren wond ik me daar nog wel eens over op, maar dat doe ik niet meer. Ik neem het zoals het komt en neem de afzeggingen voor kennisgeving aan. Voor de verloren reserveringen waar ik al voor betaald heb, neem ik ons verlies. En ik maak er het beste van voor mijn kind, zodat die een leuk feestje heeft. En daarna gaan we weer over tot de orde van de dag.
Ik zou dit ook niet koppelen aan onvrede over speelafspraakjes. Daar zou ik op een ander moment een keer iets over zeggen, dat je zoontje het ook af en toe leuk vindt om alleen met dat jongetje te spelen. Het lijkt eerlijk gezegd ook of je die moeder zelf niet zo aardig vindt. Maar dat zou ik erbuiten proberen te houden voor je kind.
Ik snap dat wel dat een kind kiest voor het feestje wat hij of zij het leukste vind en wil weten wat jullie gaan doen. De moeder vraagt het dan aan jou. Wij zijn vroeger op de uitnodiging altijd heel duidelijk geweest over wat we gingen doen. Dan is het graag of niet. Mijn zoon heeft dat vroeger ook een keer gehad. Hij kon kiezen voor een speurtocht thuis of gaan zwemmen, Hij koos zwemmen hoewel die uitnodiging later kwam.
Een "halve" feestganger zou ik afhouden. Dat zaait onrust op jouw kinderfeestje; kind loopt al met een ander feestje in het hoofd, en jij moet er met je programma rekening mee houden dat Pietje een uur eerder wordt opgehaald. Je hebt van die besluiteloze types die dan van hun probleem het jouwe maken. Kiezen of delen, en verder zoeken ze het maar uit en probeer er zelf geen mening over te hebben. Je gemopper over de speelafspraakjes vind ik wel onterecht. Dat is aan hen.
Wij hebben ook wel eens iemand gehad die twee feestjes voor de helft deed. Prima. Het verstoorde het feestje totaal niet; hij werd alleen eerder opgehaald.
Ik zou vertellen wat we gaan doen en dan regelen ze het zelf maar. Ik zou er verder niets van vinden. Het klinkt alsof sommige mensen hier beledigd zouden zijn als een kind er niet voor kiest om het hele feestje aanwezig te zijn. Waarom? We hebben ook wel eens kinderen gehad die moesten afzwemmen of voetballen wat deels overlapte met het feestje.
Achter je vraag zit een heel verhaal ‘wat je ons wilt besparen’ - en dat is waarschijnlijk waar het je echt om gaat. Neem dat nog eens serieus.
Kiezen voor het leukste feestje, en dat ook nog eens nadrukkelijk laten merken door te vragen ‘wat gaan jullie doen’ is wel enorm feestganger-gericht. De jarige geeft een feestje - die wordt hiermee terzijde geschoven.
Degene die het eerste de uitnodiging heeft gestuurd krijgt voorrang. Vind ik. Het ‘leukste’ programma is niet per definitie het gezelligste feestje, trouwens.
TO, persoonlijk vind ik wel dat je wat overdrijft maar dat komt waarschijnlijk omdat je de moeder in kwestie niet zo mag, proef ik in ieder geval tussen de regels door.
Ik vind het niet zo vreemd om na te vragen wat er gedaan gaat worden op een feestje. Hier vult iedereen dat eigenlijk ook altijd wel in op het uitnodigingskaartje zodat je weet waar je aan toe bent en kunt beslissen als genodigde of je er heen wilt. Bij 2 feestjes op 1 dag kan ik me voorstellen dat het nagevraagd wordt of combineren haalbaar is qua tijd / locatie, welke activiteit past bij het kind etc.
Dat er bij speelafspraakjes ook andere kinderen zijn is toch niet zo vreemd. Dat jou kind dan niet iedereen kent is toch een mooie gelegenheid om ze wel te leren kennen. Een speelafspraak is toch niet iets exclusiefs, belt bv een vriendje aan moet die dan weggestuurd worden? Hier is het best zoete inval dus niet perse 1 op 1. Maar goed ieder regelt dat anders, dat kan natuurlijk.
Het is gewoon lastig beslissen als je kind twee feestjes tegelijkertijd heeft. Je wil de jarigen niet teleurstellen en je kind wil naar beide verjaardagen. En ja, daarbij speelt ook mee hoe leuk elk feestje voor je kind is. Dus wat ze gaan doen en met wie. Een speeltuin en hamburger kan heel leuk zijn, maar als je kind de rest van de genodigden amper kent, gaat hij/zij misschien wel liever met vrienden cupcakes bakken op het andere feestje.
En over die speelafspraakjes ... je hebt helaas niks te vinden over hoe een ander dat doet. Hier zijn de kinderen nu jongvolwassenen, maar het is/was hier altijd een zoete inval - want een groot gezin in een kinderrijke buurt. Iedereen is welkom, dus je weet nooit hoe gezellig het wordt. Als een ouder destijds meer exclusiviteit had gewild, hadden ze zo'n afspraak met mijn kind beter bij hun thuis kunnen regelen.
Hoe komen die speelafspraakjes trouwens tot stand? Hier verwaterde contact met vriendjes na een schoolwisseling altijd vrij snel. Behalve als wij als ouders bleven bemiddelen. Als jij er niet zo enthousiast van wordt, zou ik het je zoon zelf laten regelen.
Tjilp schreef op 03-07-2023 om 07:47:
Achter je vraag zit een heel verhaal ‘wat je ons wilt besparen’ - en dat is waarschijnlijk waar het je echt om gaat. Neem dat nog eens serieus.
Kiezen voor het leukste feestje, en dat ook nog eens nadrukkelijk laten merken door te vragen ‘wat gaan jullie doen’ is wel enorm feestganger-gericht. De jarige geeft een feestje - die wordt hiermee terzijde geschoven.
Degene die het eerste de uitnodiging heeft gestuurd krijgt voorrang. Vind ik. Het ‘leukste’ programma is niet per definitie het gezelligste feestje, trouwens.
Tjilp schreef op 03-07-2023 om 07:47:
Achter je vraag zit een heel verhaal ‘wat je ons wilt besparen’ - en dat is waarschijnlijk waar het je echt om gaat. Neem dat nog eens serieus.
Kiezen voor het leukste feestje, en dat ook nog eens nadrukkelijk laten merken door te vragen ‘wat gaan jullie doen’ is wel enorm feestganger-gericht. De jarige geeft een feestje - die wordt hiermee terzijde geschoven.
Degene die het eerste de uitnodiging heeft gestuurd krijgt voorrang. Vind ik. Het ‘leukste’ programma is niet per definitie het gezelligste feestje, trouwens.
Dit ja.
Heb hier in het verleden thuis feestjes gehad maar ook dochter naar feestjes gebracht waar de jarige dan dacht dat ze het leukste feestje van het jaar ging organiseren maar waar het helemaal niet gezellig was. De beste vriendin van dochter, en echt paardenmeisje, nam alle vriendinnen mee naar de manege waar ze een rondleiding kregen door de stallen kregen en een half uurtje in de bak gingen rijden. Behalve de jarige en het meisje dat de jarige kende van de manege waren alle andere meisjes toch wel doodsbang, die paarden waren wel heel erg groot!
Dochter organiseerde een paar keer een creatief feestje thuis waarbij er heel veel gezicht en gesteund is door de genodigden. Pompoms maken was wel heel veel werk en heel saaaaaai. Toen kwam er ook de kreet van iemand: Ik was liever naar dat andere feestje gegaan!
Daarna zijn we de activiteit van vermelden op de uitnodiging, dan kunnen kinderen kiezen of ze daar wel of geen zin in hebben, of ze de turntraining afzeggen voor het feestje of beide dingen proberen te combineren, zodat ze niet hoeven te borduren als ze dat vreselijk vinden. Daar werden de feestjes een stuk gezelliger van.
Die speelafspraakjes met dat betreffende vriendje waar dan ook andere kinderen zijn daar zouden mijn kinderen ook van balen. Die gingen weleens spelen bij iemand die ze kenden van de sport en dan wilden ze echt dat kindje beter/ op een andere manier leren kennen en dat valt niet mee met nog andere kinderen erbij. Als ik hier een meisje uit de gymgroep van dochter had om te spelen en het buurmeisje van 3 huizen verderop kwam dan aan de voordeur bellen om ook "mee te spelen" dan hield ik haar buiten. Dat buurmeisje wilde sowieso altijd alle aandacht dat zou dan een moeilijke middag worden. 3 klasgenoten hier laten spelen heb ik weleens gedaan, die kinderen kennen elkaar dan dat was wel in goede banen te leiden.
Hoe los je dit voor je eigen feestjes op?
Dus als je moet kiezen tussen een BBQ met de buren of een etentje met een vriendin?
Kies je dan ook "wie het eerst komt, wie het eerst maalt" of kies je dan dat event waar je het meeste waarde aan hecht?
Ik vind wel dat het vriendje zou moeten kiezen, zonder dat de activiteit daarbij van belang is. Maar bij jongere kinderen is dat natuurlijk lastig.
De keus voelt nu materialistisch ipv empathisch... en dat steekt inderdaad.
