Verjaardagsfeestje
Vorige week verstuurde ons zoontje uitnodigingen voor zijn verjaardags partijtje. De moeder van een van zijn vriendjes appte mij vervolgens om te vragen wat we voor activiteit zouden gaan doen met het feestje. Haar zoontje was nl op diezelfde zaterdag ook nog voor een ander feestje uitgenodigd. Het kwam er zo’n beetje op neer dat hij nu kon kiezen welk feestje hij het leukste vond en waar hij dan dus naartoe zou gaan. Ik zou het wel begrijpen als hij naar het andere feestje zou gaan omdat hij daar nu eenmaal eerder voor is uitgenodigd. Helaas pindakaas dan voor mijn kind. Maar nee ze wilde het perse weten want misschien kon hij dan nog wel die ander afzeggen of half maar beide feestjes. Ze verontschuldigde zich ook nog een beetje door te benoemen dat haar zoontje nu eenmaal erg populair is en overal uitgenodigd wordt en klaagde dat het zo druk was met ‘al die feestjes’..Maar goed, ze zou nog wel laten weten voor welk feestje hij zou kiezen. Al met al heb ik hier een raar gevoel aan over gehouden. Ik zou haast zeggen laat maar zitten. Het is ook niet de eerste keer dat het met de moeder van dit betreffende vriendje zo gaat. Het is al een paar keer voortgekomen dat mijn zoontje werd uitgenodigd om te komen spelen en dat ik hem bracht en er nog 2 andere jongens kwamen spelen. Op zich niet zo erg natuurlijk maar onze jongens zitten niet bij elkaar op school dus mijn zoontje verheugd zich dan echt op een speel afspraakje met dit vriendje en dan zijn er ineens anderen bij die hij niet zo goed kent. Ik weet het niet, misschien overdrijf ik maar na het appje over dat feestje heb ik zoiets van beetje onbeschoft ofzo die reactie van haar. Ik bedoel je kind wordt uitgenodigd voor een feestje, graag of niet hè. Nee hij moet even in zijn drukke agenda kijken of hij een plekje vrij kan maken voor dit feestje maar dan moet het wel de moeite waard zijn. Zo voelt het. Ik kan het niet helemaal plaatsen. Overdrijf ik of vinden jullie dit ook een klein beetje raar? Beetje lang verhaal geworden..sorry..
Haha echt hè, ik weet het. Dit soort kwesties die mijn kids betreffen kunnen mij echt raken. Veel te veel soms. Onze puber heb ik dit jaar sinds de brugklas (best) goed los kunnen laten, ook omdat ik zie dat het een zelfstandig kind is en het allemaal lekker loopt. En ja ik heb zelf ook een hekel aan ‘die moeders’ die zich overal mee bemoeien en bovenop hun kinderen zitten maar bij onze jongste kids vind ik dat gewoon nog lastiger om het te laten. Hoewel het me bij hun al wel makkelijker af gaat..
Hier zet eigenlijk niemand ooit de activiteit op de uitnodiging. Soms zeggen kinderen het zelf wel al. En als er staat 'neem zwemspullen mee' kun je het ook wel raden.
Maar bij 'kleding die vies mag worden' of 'sportkleding' kan het alsnog van alles zijn.
Ik zou ook niet gaan vragen wat ze gaan doen om zo een keuze te maken. Dan zou ik zeggen degene die het eerste was, tenzij de ander een vriendje is wat dichterbij staat.
Bij kinderen die vlak bij elkaar jarig zijn en min of meer dezelfde vriendjes hebben stemmen ouders vaak de datums wel onderling af zodat de gezamenlijke vriendjes naar beide feestjes kunnen en zodat er niet op één feestje bijna niemand komt.
Voor volwassenen is dat hetzelfde; als je gaat barbecuen met de buren en je beste vriendin wil afspreken, dan zeg je dat je die dag niet kunt omdat je al een afspraak hebt staan. Komt er een bruiloft tussen, is het een ander verhaal. Die is maar één keer en het is een life event in iemands leven. Die gaat ook niet speciaal voor jou verplaatst worden.
Een kind dat later aan komt zetten of eerder weggaat zou ik best vervelend vinden als je naar een externe locatie gaat. Kinderfeestjes duren meestal ook niet zo heel lang en je hebt dan ook nog reistijd. Je valt midden in een activiteit of moet halverwege weg terwijl de entree wel volle mep is voor beide ouders van de jarige kinderen. En dan heb je een halve film gezien en een half uur gezwommen of zo. Daar heb je net niks aan. Bij onvoorziene omstandigheden is het een ander verhaal.
Ik vind dat je een kind ook mag leren om keuzes te maken. Sommigen willen altijd alles en dat kan niet altijd.
Of er ook andere kinderen komen spelen bij afspreken is bij anderen thuis niet aan jou. Toch snap ik het bij 'speciale' afspraakjes met vriendjes die je niet zo vaak ziet of die elkaar niet kennen wel. Als hier een vriendinnetje van een sportclub of zo te spelen is die niet bij dochter op school zit of neefje en nichtje zijn te logeren, dan komen er niet ook nog vriendinnetjes van school of buurtkinderen spelen. Daar kan ze ook op andere momenten nog vaak genoeg mee spelen. Meerdere klasgenootjes of buurtkindjes heb ik ook geen moeite mee, die kennen elkaar en hebben al een onderlinge dynamiek.
Wel fijn dat het opgelost is en dat het vriendje gewoon komt en dat je zoon daar zin in heeft. Van die moeder zul je zaterdag weinig last hebben.
