Vriendschap zoon
Mijn zoon van 9 heeft al ruim 2 1/2 jaar een hartsvriend. Ze kwamen bij elkaar vaak over de vloer, was hier kind aan huis, logeerden vaak bij elkaar, aten bij elkaar, speelden bijna iedere dag met elkaar.
Sinds deze week trekt het vriendje ineens heel erg naar een ander klasgenootje. Zijn samen wezen zwemmen, hebben bij elkaar gelogeerd. Mijn zoon lijkt bijna niet meer te bestaan. Als mijn zoon belt om iets af te spreken dan geeft vriendje vaak aan dat hij niet kan.
Mijn zoon heeft het er niet over en lijkt er (nog) niet mee te zitten. Is verder gewoon vrolijk.
Waar ik over in zit is dat hij dit komende tijd natuurlijk wel door gaat krijgen. Ik vindt het zo jammer dat het zo gaat en weet eigenlijk niet hoe ik mijn zoon straks moet troosten. Kan zo'n hechte vriendschap zo ineens in een week over zijn?
Wat zijn jullie ervaringen?
Sneu
Wat sneu voor je zoon! Maar ja, vriendschappen kunnen veranderen natuurlijk. Misschien dat zijn vriendje een hobby of sport is gaan doen die de andere jongen ook doet? Of is die andere jongen (even) interessanter? Of wil zijn vriend ook andere vrienden buiten jouw zoon?
Het hoeft eigenlijk ook helemaal niet te betekenen dat de vriendschap nu voor altijd over is, want je hebt het verder niet over een conflict oid. Ik zou je aanraden om je zoon te stimuleren om met andere kinderen af te spreken en zich niet te veel te focussen op 1 vriend. Ik hoop voor hem dat de vriendschap gauw weer bijtrekt (of dat hij gauw leuke nieuwe vrienden vindt).
Sluit me aan bij bizzyb
Probeer je zoon te stimuleren ook met andere kinderen te spelen/af te spreken. Hier hetzelfde meegemaakt met zoon, alleen zag ik het al aankomen doordat de situatie iets anders was. Vriend ging nl al eerder naar de middelbare school dus ik zag al aankomen dat hun vriendschap dan zou veranderen. Zoon heeft nog steeds moeite zo nu en dan met vriendschappen onderhouden, zet uit zichzelf het liefst alles in op één kind maar dat is in de praktijk gewoon niet zo handig. Aan de andere kant wil hij graag vrienden zijn met (aardig gevonden worden door) al zijn klasgenoten maar dat werkt niet. Ik hoop voor je zoon dat hij snel zijn vriendje weer terug krijgt en ze misschien gewoon met zijn drieën kunnen gaan zwemmen etc.
Inhakend op dit draadje; moeite met vrienden
gister een stevig gesprek gehad met negenjarige alhier. Onze zoon had vanaf groep 1 een jongen waar hij het goed mee kon vinden, maar had toen al moeite om bij die jongen thuis te spelen. Het liefst was en is hij thuis. Vriend ging steeds meer met andere kinderen spelen (logisch) maar het gaf verder geen problemen. Eigenlijk zijn er in zoon zijn ogen nog steeds geen problemen maar ik zie ze wel. Hij wordt regelmatig opgehaald door klas/buurtgenootjes maar neemt nooit zelf initiatief er op uit te gaan. De laatste paar weken zie ik ook steeds minder kinderen aan de deur. Hij zit dan maar thuis te wachten tot wij hem gaan entertainen want weet zelf niks te spelen. Pfff weet soms niet meer hoe ik hem in actie krijg om zelf zijn best te doen voor sociale contacten. Hebben jullie nog tips?
groeten kezie
Hier andersom
Hier is dochter dikke vriendinnen met buurmeisje. Buurmeisje heeft wel vriendinnen, maar is met niemand zo dik als met dochter, dochter daarintegen heeft véél vriendinnen, dochter kan ook met 3 of 4 spelen, buurmeisje vindt dit erg moeilijk. Als ze met z'n drieën spelen komt er geheid ruzie als buurmeisje erbij is.
Soms is dit erg lastig, dochter wil buurmeisje niet 'afvallen' of kwetsen, maar wil ook gewoon graag met andere kinderen spelen. Buurmeisje claimt haar niet, dat is het niet, maar is gewoon 'anders' als dochter. Buurmeisje snapt het ook gewoon niet dat dochter het ook lekker vindt om bij iemand anders te logeren of mee te spelen...zij is er toch?
Gelukkig hebben wij een goede relatie met de ouders en zijn er probleempjes dan lossen we die op. De ouders van buurmeisje proberen hun dochter te stimuleren óók met andere kinderen te spelen en wij proberen dochter aan het verstand te peuteren dat ze buurmeisje niet dágen achter elkaar alleen moet laten zitten, maar gewoon dat ze dat een beetje 'handig' doet (mits ze vriendinnen wil blijven en ook buurmeisje niet wil kwesten), zo herinner ik dochter er wel eens aan..in de geest van: "als je al die afspraken maakt vergeet je dan buurmeisje niet?" en dan is het van o,ja...euh nou dan speel ik daar die en die middag wel mee...(noemt een middag tussendoor). In vakanties b.v. heeft dochter d'r hele programma dag per dag al klaar en buurmeisje die wacht gewoon....en als dochter dan niet kan of geen 1 dag kan is ze van streek. Dus wordt er 1 dag echt gereserveerd....Meestal speelt dochter ook als ze weg is geweest na het eten nog met buurmeisje dus dan komt het wel weer goed.
Maar het is handig als je de ouders een beetje kent en kan vragen rekening te houden met gevoelens van beide kinderen. Alle kinderen zijn nu eenmaal anders en daar moeten kinderen een beetje in gestuurd worden, dat ze leren 'rekening' te houden met elkaar, zoiets.
groeten albana
Gewoon hup naar buiten? (kezie)
En verplicht een 30 minuten weg blijven?
Heb je zoiets als geprobeerd?
groeten albana
Ja strengere aanpak nodig
heb inderdaad al afgesproken dat hij verplicht met iemand moet afspreken 1x per week. Had hij ook braaf gedaan vandaag maar is gevallen en heeft enkel verstuikt...grrrr zat eerst zielig op de bank maar is nu naar buiten zittend op skate board...(want ja hij wil natuurlijk wel naar buiten als het niet lukt 
)en ja hoor is inmiddels lekker aan het spelen/kijken wat de rest van de buurt kinderen doet. Misschien doe ik ook wel te moeilijk maar volgens mij heeft hij af en toe gewoon een schop onder zijn kont nodig, want ik merk dat hij het wel jammer vind dat het hem niet lukt om met vrienden te spelen.
groeten kezie
