Welk geschiedenisboek voor dochter?

Ik ben wel verbaasd (ot)

als ik lees hoe velen van jullie zo ingaan op die vragen van jullie kinderen, ben ik verbaasd.
Als mijn kinderen vanalles willen weten (en dat willen ze), ga ik daar echt niet zo op in. Door meteen alles aan te slepen, of ze alles zelf te laten uitzoeken, wordt die grote voorsprong zo meteen nog veel groter toch? Op die manier wordt de kloof met de klasgenoten onoverbrugbaar.
Ik weiger niet alles maar meestal toch wel. Wij hebben geen boeken staan thuis en op internet mogen ze niet. Dan gaan ze vanzelf wel wat anders doen. Vinden jullie dat zo fout dan?

Sas

Ik kan me je opmerking goed voorstellen. Het is denk ik belangrijk om je bewust van zijn van het spectrum van mogelijk reacties als ouder. Er zit een heel grote speelruimte tussen afkappen en op de wenken bedienen.

Ik kies dus voor zoveel mogelijk zelfredzaamheid, en dat betekent dat ik zelden een rechtstreeks antwoord geef. Je lokt dan namelijk uit dat je kind je uitzuigt en, zoals al eerder gezegd, daarmee leert het te weinig op het gebied van werkhouding/strategie e.d.

Verder is het belangrijk om een onderscheid te maken tussen versnellen en verbreden. Voor pure schoolstof kun je ze doorverwijzen naar school, maar bredere interesse zou ik juist stimuleren zodat ze hun tijd kunnen volmaken.

Er is in mijn ogen geen eenduidig antwoord, en je kunt het dus ook nooit 100% fout of goed doen.

Overigens vind ik het argument dat hun voorsprong te groot wordt wel wat kras. Dat kan alleen maar gelden voor schoolstof. Als je dat op alle vlakken zou doen, ja, dan perk je je kind imho te veel in.

Nee sas

Als je het nou het over rekenen en lezen dan was ik het met je eens maar dit zijn toch andere dingen. Dit vind ik een stuk algemene ontwikkeling die bij dochter gewoon eerder komt dan bij andere kinderen. Waarom zou ik haar dat niet mogen vertellen? Ik vind het onzin om niet op het onderwerp in te gaan zolang het op school niet aan bod komt. Wanneer beginnen ze op school met Napoleon, of de Berlijnse muur, groep 6 of groep 7. Moet ze dan nog 3 jaar wachten op antwoorden terwijl ze nu aan dat onderwerp toe is.

Jamaar rodebeuk,

zelden rechtstreeks antwoord geven?

Ik heb er zo eentje tussen lopen die minstens 50 intrigerende vragen per dag afvuurt. Dat zijn te veel vragen om allemaal op te googelen. Hij is nogal van de beta, dus meestal kan ik zijn vragen wel naar tevredenheid beantwoorden. Vaak leidt dat tot leuke gesprekken. Ik stuur hem ook wel eens door naar google, of naar een boek. Maar als ik zijn 50 intrigerende vragen per dag allemaal zou afdoen met 'zoek maar op' zou ik veel leuke gesprekjes missen, en hij zou veel interessante info missen. Even een geprekje hebben over hoeveel atomen er nou in je lichaam zitten, en of een golfbal langer in de lucht blijft als je hem hoger slaat..dat gebeurt vaak op de fiets, of op de golfbaan Geen google bij de hand. Als ik het dan zou laten hangen dan zou ie er nooit meer wat nmee doen. Hij denkt nogal 'wild' en die interessante vraag is bij thuiskomst alllang weer verdrongen door een nieuwe. Maar als we er al wel even over gepraat hebben (met antwoord, en de meeste antwoorden roepen weer nieuwe vragen op)...dan gebeurt het zo af en toe wel dat ie er (zelf) nog eens verder op doorgaat, op zo'n onderwerp. Mooi toch? En zo niet...ook prima.

maarre...de intrigerendste vraag van gisteren...hoe vaak zou een wesp nou gemiddeld iemand prikken in zijn leven? En wat voor dingen prikt ie dan? Kan ie door een ander insectenschild heen prikken? Van een vliegend hert of zo? Of door de vacht van een kat?

Ben zelf eigenlijk ook wel benieuwd..misschien toch zelf maar even googelen...LOL!

Ingrid

Ingrid

Het is grijs in grijs he, ik zeg niet dat je geen antwoord moet geven. Alleen het vragenkanon-antwoordkanon, dat is dan wel het andere uiterste.

Ik vind idd die gesprekken leuk, maar die krijg je vooral als je over het antwoord gaat filosoferen. Niet als mama achter een bureautje met een tikkende wekker, een klok en een batterij encyclopedieen het antwoord gaat zoeken.

Toen ik op de middelbare school zat kregen mijn ouders het verwijt dat ze te makkelijk antwoord hadden gegeven en dat is natuurlijk onzin, want er zijn idd kinderen die de hele dag door op zoek zijn. Daar doe je niets aan.

Toch ben ik blij dat ik het makkelijk een dag met jongste uithoud. Als hij rare vragen stelt dan ga ik daar niet tegenin maar juist in mee. Wordt ie helemaal rustig van.

Wat dingen

Ik vind het heel moeilijk dit onderwerp vandaar dat ik oprecht interesse heb voor jullie visies.

Maar voor mijn gevoel wordt school juist nog saaier als ze thuis allerlei echt interessante dingen kunnen leren. Je gaat toch snel over die grens van niet schools zoals bv. met geschiedenis, of chemische proefjes met uitleg gaan doen enzo... .

Anderzijds kan en moet je natuurlijk niet (altijd) nee zeggen dus ik begrijp Alya haar reaktie heel goed.
Maar toch heb ik het gevoel dat alle die extra's voor slimme kinderen de kloof gewoon groter maken. Door de wereld meer, beter en uitgebreider te leren ontdekken gaan ze steeds sneller groot worden en van hun schoolgenoten wegdrijven.

Ik blok dus wel veel af en heb toch gelukkige kinderen. Maar: ze doen wel veel buitenschool maar dan dingen die niet verbonden zijn met school: verschilende sporten en muziek, daar zijn ze ettelijke uren mee bezig. Dat heb ik ook 'express' zo uitgezocht. Zo hebben ze trouwens weinig tijd om thuis veel bezig te zijn.

En je houdt natuurlijk niet alles tegen: ze gaan toch buiten blaadjes en insekten zoeken, maar ze hebben geen boek om hier dingen verder over uit te zoeken. Maar ze blijven toch beestjes zoeken, het blijkt dus alsnog leuk. En lezen vind ik nou net wel iets dat je altijd kan doen, maar liefst gewoon verhalen "voor de fun". Of schrijven is dochter ook veel mee bezig, maar dat vergroot niet haar voorsprong op school.

Ik ga er eens over nadenken want ik vind het moeilijk om hier iets over te schrijven. Misshien wil ik mijn kinderen toch nog kleinhouden.

Dus ingridt

je schrijft zelf: "Als ik het dan zou laten hangen dan zou ie er nooit meer wat mee doen. Hij denkt nogal 'wild' en die interessante vraag is bij thuiskomst alllang weer verdrongen door een nieuwe. "

Misschien is het hier wel juist hetzelfde en net daarom maakt het niet uit of ik antwoord of niet. Krijgen ze geen antwoord op de ene vraag, nou, dan komt toch gewoon een andere vraag? Ik vind dat soms gewoon vragen om te vragen en daar doe ik dus liever niet aan mee (bovendien weet ik meestal het antwoord op die vragen niet).

Filosfische vragen vind ik meestal interessanter en die kun je gewoon tussendoor aan tafel doen. Komen leuke gesprekken van en je kan ze gewoon zelf laten praten. Maar 100-den vragen over bv. dieren en insekten, over de werking van electriciteit, of de ruimte, of wat nog allemaal, ik weet dat meestal gewoonweg niet.

En bovendien springen ze ook wel eens van de hak op de tak. Ik vat dat op als 'niet oprechte interesse' en dan komt er geen antwoord en dan komen ze weer met wat anders af.

Ze kijken wel regelmatig naar Animal Planet of NGJ, dat mag wel .

Sas

Ik denk juist dat wij thuis die dingen met haar ‘behandelen’ het leven voor haar een stuk interessanter maakt. Wij zijn eigenlijk de enige die haar antwoord willen en kunnen geven op vragen die ze heeft. Ik weet ondertussen dat jouw dochter vrij veel buitenshuis doet, clubjes etc maar hier is vrij weinig op dat gebied. Vanaf 1 oktober zal ze waarschijnlijk mee doen aan een pilot van een BSO voor HB kinderen waar wat meer diepgang in zal zitten maar verder is de enige uitdaging die ze krijgt bij ons thuis. Als ik haar dus thuis ook nog zou gaan remmen en ‘klein houden’ dan zou ik haar niet blijer maken. Daarbij is gewoon vastgesteld dat ze qua ontwikkeling ongeveer 9 jaar is. Ze heeft dan denk ik dus ook de interesses van een slimme 9 jarige. Als ze 9 is zal ze waarschijnlijk qua ontwikkeling 12 zijn. Ze zal altijd voorlopen en anders zijn qua interesses dat kan ik niet tegenhouden, ik kan beter er tot in bepaalde hoogte in meegaan en haar van de benodigde naslagwerken voorzien.

Krin

Tja, je hebt wel ergens gelijk maar het voelt toch anders dan met sport omdat sport niet verbonden is met school of de ontwikkeling tov. andere kinderen.

En ook: het is niet omdat de sportvereniging een toekomstig toptalent ziet in je kind, dat het dus maar elke dag zal gaan trainen hé. Je kind kan ook dan volstaan met een "twee keer in de week basispakket". Vele kinderen die ver zouden kunnen geraken in sport krijgen toch niet de kans van de ouders omdat het teveel van het goede is, omdat het kind er teveel uren in zal moeten steken, net als de ouders.

Dus ook daar: sport doen is oké, maar vaak ook wordt het daar beperkt door de ouders. Een enkel kind zal werkelijk alle kansen krijgen. Het is niet omdat je iets kan dat het moet. Je kan je kind een hele encelopedie laten bestuderen maar het hoeft dus niet zolang het kind toch telkens andere dingen vindt om zich op te concenteren. Als je kind zich zonder die encelopedie te pletter verveelt, dan wordt het verhaal wel anders.

Sasvangent

Ik kan me eigenlijk niet zo goed voorstellen hoe geen antwoord geven op vragen werkt. Ik ben niet anders gewend dan dat jonge kinderen de hele dag vragen stellen van heel onnozel tot heel ingewikkeld. Als ik het antwoord weet dan geef ik dat. Ik laat ze niet iets zelf op zoeken als ik toevallig het antwoord zelf ook weet. Als ik het antwoord niet weet dan verwijs ik naar de bibliotheek/internet/boeken die we in huis hebben. Mijn kinderen zouden echt geen genoegen nemen met helemaal geen antwoorden of geen mogelijkheden om die antwoorden op te zoeken.
Wij hebben een hele kast vol met allemaal informatieve kinderboeken en daar lezen ze altijd heel veel in om dingen op te zoeken.
Juist om van die eindeloze vragen af te zijn ben ik juist zo blij met al die boeken. Dan kan ik als ik het zelf niet zo weet daarna verwijzen. Als het dan puur gaat om vragen stellen om het vragen stellen nemen ze zelf toch niet de moeite om het op te zoeken. Vaak is echter oprechte interesse en dan komen ze mij na afloop vertellen wat het antwoord nou eigenlijk is. Vaak helemaal blij dat ze mij iets kunnen leren.
Op de stoel van de school ga je niet zo vlug zitten want het geschiedenis/aardrijkskunde/scheikunde/natuurkunde/biologie onderwijs stelt op de basisschool nou niet zo heel veel voor. Bovendien overlappen de onderwerpen waar ze interesse in hebben elkaar ook lang niet altijd. Topografie/Aardrijkskunde van Nederland bijvoorbeeld had niet mijn dochters interesse en dat was dus iets wat ze echt op school heeft geleerd. Ook als de onderwerpen elkaar wel overlapten leerden ze op school meestal toch wel wat nieuws. Het aardige van school is dan altijd weer dat ze ook onderwerpen behandelen die niet je interesse hebben en waardoor je weer iets leert waar je nooit uit jezelf mee bezig zou zijn gegaan.
Ik zie school en thuis ook niet als helemaal gescheiden. een onderwerp wat op school hun interesse wekt gaan ze thuis vaak weer mee verder.
In elk geval is verwijzen naar boeken/bibliotheek een hele fijne constructieve manier om van een vragenvuur af te komen.

Maylise

Ja ayla

voor wat jouw dochter betreft, heb jij natuurlijk gelijk. Ayladochter wordt ongelukkig van het tegenhouden, sasdochter niet. Is het omdat het aan het karakter ligt, de interesses of heeft sasdochter haar drukke programma er mee te maken? Ik weet het niet maar ik snap je echt wel hoor. Je kind komt van ver en vindt echt plezier in dat leren. Dan doe je dat gewoon. En Ayladochter voelt zich toch al heel anders, dan maakt het allemaal niet zoveel uit. Ik probeer mijn dochter vooralsnog bij de klas te laten aansluiten. Naja, je weet dat het hier ook niet altijd gemakkelijk is vandaar dat ik toch ook altijd zoekende blijf naar hoe andere ouders met slimme kinderen het doen. En soms doe ik de dingen blijkbaar toch nogal anders en dan ben ik verbaasd en stel dan hier mijn vraagjes. Dan krijg ik antwoorden waar ik over ga zitten denken. En soms word ik dan overtuigd dat ik misshien ten gepaste tijde toch eens wat meer naar mijn kind moet kijken .

Ik denk alleen niet dat ik mijn kind echt tegenhoudt omdat ik andere dingen voorzie. Zoiets.

Irene

Aj, ik blijf maar berichtjes sturen.

Hoe dat werkt, geen antwoorden geven. Nou, schaam schaam, maar ik word meestal gewoon euh wat boos en zeg dat ik geen zin heb in gevraag. Dan gaan ze wat anders doen.

Kijk, onlangs zat ik met een franse collega in de auto, en waren 5 uur in gesprek. Op een bepaald punt zei hij dat mijn kinderen nu toch echt de leeftijd hadden (ze zijn 7 en 9) om te beginnen met het bezoeken van de franse kastelen, kindertoers te volgen en met de basis over die kastelen te beginnen. En eigenlijk vond hij het al redelijk laat dat ik daar nog niet mee bezig was. Want, zo stelde hij, als ik daar nu niet snel mee begon, dan zou die interesse er nog moeilijk komen. Idem dito voor kunst.

En in het algemeen gesproken heeft die man waarschijnlijk gelijk: jong geleerd is oud gedaan. Of andersom: niet jong geleerd en dan is de interesse weg. Dat is hetzelfde voor het geven van cognitieve informatie. Als je daar niet in meegaat, dan stopt het wel vanzelf. Ik denk niet dat MIJN kind daar ongelukkig van gaat worden want ondertussen heeft ze andere dingen geleerd. Maar andere kinderen zullen daar wel ongelukkig van worden, en dan moet je als ouder die situatie anders aanpakken.

Ik beknot kind dus wel wat maar ze doet gewoon andere leuke dingen, die ook waardevol zijn voor haar leven.

Het staat waarschijnlijk allemaal verschrikkelijk op papier (maar soit, ze vindt mij toch de allerliefste en grappigste mama, dus zo erg zal ik niet zijn).

Hmm..sasvgent

'Hoe dat werkt, geen antwoorden geven. Nou, schaam schaam, maar ik word meestal gewoon euh wat boos en zeg dat ik geen zin heb in gevraag. Dan gaan ze wat anders doen.'

Eerlijk??

Dat vind ik inderdaad niet leuk klinken. Het komt vooral over alsof je helemaal geen zin hebt in antwoord geven. En het lijkt me dat je daarmee hun natuurlijke nieuwsgierigheid op uiterst resolute wijze de kop indrukt.

In combinatie met wat je eerder schreef (geen boeken in huis, en niet op internet laten) vind ik het een beetje beklemmend overkomen. Los van het zelf niet willen antwoorden bied je je kinderen dus ook niet echt de kans om hun nieuwsgierigheid op een rodebeuk-achtige wijze zelf te bevredigen. Alsof dingen willen weten, begrijpen of leren een neiging is die je vooral af moet remmen.

Nee, ik snap het niet...

Ingrid

Ingrid

Wat wij nu uitleggen

zij vaak de gedachtes achter dingen. waarom is Berlijn in 2en gesplitst, wat wilde Amerika en Rusland daarmee bereiken. Waarom had Hitler een hekel aan joden, waarom wilde napoleon perse oorlog voeren. Ayladochter wil de ideeen erachter weten en nog niet zo zeer de feiten denk ik, al vertellen we die in het kort ook wel. Die feiten zal ze straks op school vanzelf leren. Ik denk datz e dus door de uitleg die we nu geven nog niet echt zorgen voor een gigantische voorsprong omdat het anders is. Zo hebben we er wel eens over gedacht om naar het militair kerkhof hier in Margraten te gaan. Ik twijfel echter nog omdat dat misschien weet wat te ver gaat voor een 6 jarige

Tja

ik begrijp dat jullie dat beklemmend vinden overkomen, en misschien is het dat best wel een beetje. Toch ik zie toch dat -ondanks alles- mijn kinderen zichzelf op een andere manier vermaken. Misschien vinden ze het soms wel vervelend, ja.

Straks zijn ze iets ouder en dan zullen ze wel op internet gaan. Dan kunnen ze wel zelf dingen opzoeken. Ik vind dat echt geen vereiste op 7 jaar.

Maar ik vind de rodebeukachtige manier anders best wel intrigerend; ik wist niet dat sommige mensen er zo anders mee bezig zijn, met kennisvergaring. Nu weet ik dat wel. Ik ben echt niet zo'n draak van een moeder als het nu wel lijkt hoor. Maar dat stimuleren heb ik nooit zo gedaan; behalve toen dochter wilde leren lezen heb ik dat niet tegengehouden, dat had trouwens toch niet gegaan. Maar het resultaat was enkel dat ze zich kapot verveelde in groep 3. Met het stimuleren had ik niet echt een goede ervaring dus. Misschien ben ik wel helemaal fout, de tijd wijst het wel uit.

Pelle (bieb)

Pelle, dat het bij jóuw bieb zo gaat, wil niet zeggen dat het overal zo gaat. Jouw statement:
Je mag gewoon alles lenen en lezen hoor. is wat de bieb hier betreft, gewoon domweg niet wáár. En nee, ook niet voor de regionale hoofdbieb.

Tirza

Sas

Natuurlijk heeft sport ook raakvlakken met school. De goeie voetballertjes winnen élk pleinspel of gymwedstrijd, sportdag enzovoort. Bovendien mogen ze élke maandag in de kring de beker die ze dat weekend weer hebben gewonnen laten zien en elke spreekbeurt maar weer vertellen over hun sport.
Kom daar maar eens om als je spierballen in je hersens zitten.

Tirza

Sas,

ik heb het gevoel dat 99 % van de dingen die de kinderen mij vragen dingen zijn die ze op de basisschool niet leren. En misschien ook niet eens op het VO.

Dus tenzij jouw kinderen hele andere dingen willen weten dan de mijne zie ik het probleem niet zo...

Zie bv de wesp van hierboven ergens, of zonet nog tussen de middag....waarom een meteoriet verbrandt als ie door de dampkring gaat, want steen kan toch niet branden mam? En als je nou een meteorietje op je hoofd krijgt zo groot al een rijstkorrel of zo, doet dat dan zeer? Wat ontaardde in een interessante discussie over hoe groot de kans zou zijn dat je ueberhaupt geraakt zou worden, en dat dat eigenlijk verwaarloosbaar is, en dat je beter kunt uitkijken voor afzwaaiende golfballen omdat die ook heel hard kunnen aankomen. Toch weer leerzaam dus. En met de bijbehorende kans dat zoon vanmiddag na school gaat uitpluizen hoeveel meteorieten per jaar op aarde landen, en of er verhalen bekend zijn van mensen die ooit door een meteoriet zijn geraakt. Leuk toch? En ik denk niet dat het clasht met wat ie op school leert. Hooguit is er een zaadje gepland voor een toekomstige spreekbeurt of werkstuk.

Ingrid

Nou ayla

dat soort dingen leg ik ook wel uit hoor, dat schaar ik meer onder 'filosofische gedachten': wat is oorlog, hoe komt het, hoe leefden mensen vroeger, dochter heeft veel interesse in religies. Ze weet bv. ook veel over het BTW stelsel, belastingen en sociale zekerheid, armoede, waarom is dat zo enzo. Maar ik ga dan niet een boek daarover halen, dat is gewoon het verschil.

Ik geef dus misschien meer info dan ik zelf besef... .
Al denk ik soms wat zit ik hier nu uit te leggen aan zo'n snotneusje.

Kijk, zelfs ik...

word daar nieuwsgierig van. wat is het toch fijn dat we google hebben!

Komt ie:

'The Sylacauga meteorite fell on November 30, 1954 at 2:46pm (18:46 U.T.)[1] near the town of Sylacauga, Alabama. Although officially known as the Sylacauga meteorite, it is often referred to as the Hodges meteorite because a fragment of it struck Ann Elizabeth Hodges (1923–1972).[2]

The Sylacauga meteorite is the first documented extraterrestrial object to have injured a human being.[3] The grapefruit-sized fragment crashed through the roof of a frame house in Oak Grove, Alabama, bounced off a large wooden console radio, and hit Hodges while she napped on a couch. The 31-year-old woman was badly bruised on one side of her body but able to walk. The event received worldwide publicity.

The Sylacauga meteorite is not the only extraterrestrial object to have struck a human. In 1992 a very small fragment (3g) of Mbale meteorite hit a young Ugandan boy,[4] but it had been slowed down by a tree and did not cause any injury.

Da's toch gewoon leuk??

Ingrid

Oh, en nog spannender!

'Boy hit by meteorite Second person to ever survive direct hit Pictures: See the meteorite here

A YOUNG boy will be his mates' hero for a long time after survivng a direct hit by a meteorite, travelling at nearly 50,000 kilometers per hour.

Fourteen-year-old Gerrit Blank was hit in the hand by a pea-sized meteorite that left him in severe pain and with a three-inch scar.

The meteorite bounced off his hand and left a foot-wide smouldering crater in the tarmac. Gerrit was on his way to school when he spotted the fireball hurtling towards him out of the sky.

Gerrit, from Essen in Germany said: “I suddenly felt a pain in my hand. A split second later there was an enormous bang like a crash of thunder.

"When it hit me it knocked me flying and then was still going fast enough to bury itself into the road."

Ik ben zelf ook een groot kind geloof ik!

Ingrid

Ingrid

dat zijn nou precies het soort vragen dat dochter hier ook stelt

Dat laatste trouwens

kan ik haar beter niet vertellen. Ik heb haar laatst verteld dat we tegenwoordig meteorieten al van zover zien aankomen dat er eigenlijk niets kan gebeuren. Ze had enige zorgen dat de aarde zou vergaan nadat ze had gehoord dat de dino’s waarschijnlijk door een meteoriet zijn uitgestorven.

Alle boeken lenen?

Mijn zoon van net 6 jaar is gek op dinosaurusboeken. Die nemen wij daarom regelmatig mee. Onlangs kregen wij het het lenen een waarschuwing te zien omdat het boek (en het was gewoon een jeugdboek) niet geschikt zou zijn voor jonge kinderen. Ik mocht het boek uiteindelijk wel meenemen maar ik werd nog wel gewaarschuwd dat er heftige platen instonden. Nou, dat habben mijn jongens gehoord. Het hele boek werd nageplozen op zoek naar die heftige / enge plaatjes. Maar ja, die kinderen van mij zijn wel wat gewend. Die kijken niet op of om bij het zien van een T-rex die een andere dino in stukken scheurt.

Oeps

Iets te snel weggedrukt. Als ze in onze bieb al moeilijk doen over een jeugd dinosaurus boek voor een kind van zes dan vraag ik mij af hoe moeilijk ze zullen doen als mijn zoon boeken die eigenlijk voor volwassenen zijn mee zou willen nemen. Ik zal het eens proberen. Nu neem ik die boeken gewoon mee op mijn pas.

Ayla

"Daarbij is gewoon vastgesteld dat ze qua ontwikkeling ongeveer 9 jaar is. Ze heeft dan denk ik dus ook de interesses van een slimme 9 jarige. Als ze 9 is zal ze waarschijnlijk qua ontwikkeling 12 zijn. Ze zal altijd voorlopen en anders zijn qua interesses dat kan ik niet tegenhouden, ik kan beter er tot in bepaalde hoogte in meegaan en haar van de benodigde naslagwerken voorzien."

Als ze op haar 6e op het intellectuele niveau van een 9-jarige zit, dan zal ze op haar 9e eerder op dat van een 15-jarige zitten.

Het gaat namelijk steeds harder. Mijn ervaring is dat vanaf het moment dat ze goed kunnen lezen het exponentieel gaat. Zolang je niet kunt lezen ben je afhankelijk van wat je ouders of school aanbieden of wat op TV voorbijkomt. Zodra je kunt lezen, is de bibliotheek en internet een onuitputtelijke bron van informatie. En als je slim bent, dan koppel je al die informatie tot nieuwe analyses, waarmee je nog gerichter informatie kunt verwerken.

Ik geef hier trouwens antwoorden EN ik vertel hoe ze er zelf ook achter kunnen komen. Wikipedia is hier uitermate favoriet. Zoon weet sinds kort ook dat de engelstalige wiki vaak uitgebreider is.

Tihama