Zou een prentenboek over kleurenblindheid waardevol zijn voor jullie kinderen?

Mijn kind is (rood/groen) kleurenblind, daar kwamen we achter toen hij 8 was. Het is geen onderwerp verder. Dus nee, geen interesse.

Mijn neefje is kleurenblind en mijn kinderen vinden dat wel interessant, dus als het een leuk boek is en ik zou het tegenkomen zou ik het wel lenen, maar ik weet niet of ik het zo snel zou zoeken.

Geen ervaring met kleurenblindheid, maar wel met andere aandoeningen binnen ons gezin: ASS, epilepsie en dyslexie. Ik heb nooit behoefte gehad aan een kinderboek over een van die aandoeningen. Wij hebben de kinderen gewoon zelf uitgelegd wat er aan de hand was en ze hebben in de klas spreekbeurten over hun aandoeningen gehouden - met hetzelfde doel als jij voor ogen hebt. Want het is inderdaad belangrijk om begrepen te worden. 
Succes! 

Kleuters “lezen” wel prentenboeken. En ik kan me voorstellen dat op die leeftijd een vermoeden van kleurenblindheid kan ontstaan. Zeker omdat het erfelijk is, en het waarschijnlijk al bekend is dat dat in de familie voorkomt.
En juist met een prentenboek kun je in de afbeeldingen laten zien hoe de wereld er voor mensen met kleurenblindheid eruitziet. Dan snapt een vriendje misschien waarom Jantje een groene auto geeft als je om een rode gevraagd hebt.
Wij gebruiken bij een practicum wel eens een natriumlamp, die dus maar één kleur licht geeft, waardoor heel veel kleuren grijs lijken. En we hadden een flink kleurenblinde docent die dan tegen de klas zei, dat de wereld er voor hem zo ongeveer uitzag.

ik zou niet naar zo'n boek zoeken als er geen aanleiding voor is. Mijn partner is kleurenblind en dat is prima uit te leggen als: papa ziet het verschil tussen sommige kleuren niet goed. 

Ik associeer prentenboeken met peuters en kleuters. In mijn ervaring zien kleuters niet echt verschillen, nouja, ze nemen dat als een gegeven: dat is Piet die heeft een bril omdat hij niet goed kan zien, dat is Marie die niet alles mee kan doen met gym want ze heeft iets aan een knie. Zo was er bij mijn kleuter een klasgenootje met een eigen, aangepaste stoel, dat was gewoon zo.

Ik denk dat er juist bij iets oudere kinderen en behoefte kan zijn aan uitleg (denk vanaf groep 3). Maar volgens mij hoeft dat niet in een boekje.

In mijn familie zijn verschillende mensen rood groen kleurenblind waaronder mijn zoon. Hij heeft zich nooit onbegrepen gevoeld door vriendjes.
Waar hij wel tegen aanliep was leerkrachten die niet door hadden hoe iemand die kleurenblind is bepaalde lesmaterialen ziet.
In een bv een grafiek is voor hem een rode, groene, bruine, oranje lijn niet van elkaar te onderscheiden. Hij kon dus soms een vraag niet beantwoorden omdat hij het echt niet zag.
Hij is nu volwassen en afgestudeerd en ik hoop dat er tegenwoordig wel goed voorlichtings materiaal voor leerkrachten is.
Als dat er niet is zou ik daar een boek overmaken dat zou een kleurenblind kind echt helpen.

Mugske schreef op 27-05-2025 om 22:47:

(...)
Ik denk dat er juist bij iets oudere kinderen en behoefte kan zijn aan uitleg (denk vanaf groep 3). Maar volgens mij hoeft dat niet in een boekje.

Ik sla hier even op aan, merk ik. Er zijn zo veel dingen de je prima zelf kan uitleggen waar je geen boek bij nodig hebt, maar het is soms wel fijn om aanvullend materiaal te hebben. Een boek over tovenaars/het menselijk lichaam/de dierentuin is ook niet nodig, maar het kan wel interessant of leuk zijn. 

Een boek over kleurenblindheid lijkt mij wel degelijk interessant en dan niet alleen voor kindjes die kleurenblind zijn. Ook voor kinderen van kleurenblinde ouders, kleurenblinde broers/zussen, andere familie, vriendjes etc die kleurenblind zijn. Vanuit een boek krijg je misschien meer of andere informatie en via boeken leer je je sowieso inleven in andere perspectieven, bijvoorbeeld in kleurenblindheid terwijl je zelf wel kleuren kan zien, of hoe het is om een moeder te hebben die kanker heeft (Pijnstillers van Carry Slee) of hoe je op een potje moet plassen (ik noem maar wat) Dan helpt het om in gesprek te gaan, maar het boek kan ook nieuwe inzichten/overdenkingen geven. Inleven in andere perspectieven/thema's/onderwerpen doen veel mensen die een boek pakken, kinderen ook. 

TO: het klinkt interessant, zeker als er blijkbaar nog weinig over geschreven is. 

Vroeger stond dat in je huisencyclopedie en in je medische encyclopedie die in je boekenkast stonden. Daar staat nu je laptop/tablet neem ik aan.

Volgens mij hoef je kinderen niet aan hun haren erbij te slepen want je hoefde als kind maar ergens te horen beweren "dat een hond kleurenblind zou zijn" of je ging dat opzoeken.

Dan las je dat dit ook bij mensen voorkwam, maar minder vaak, en er stonden ook een stuk of acht testplaatjes bij afgedrukt; daaruit bleek duidelijk dat ikzelf niet kleurenblind was.

Vroeger was je wel zelf vindingrijker om je bronnen te vinden, denk ik. Ik denk dat de computer mensen luier en hulpelozer heeft gemaakt.

Tuinfluiter schreef op 27-05-2025 om 22:49:

In mijn familie zijn verschillende mensen rood groen kleurenblind waaronder mijn zoon. Hij heeft zich nooit onbegrepen gevoeld door vriendjes.
Waar hij wel tegen aanliep was leerkrachten die niet door hadden hoe iemand die kleurenblind is bepaalde lesmaterialen ziet.
In een bv een grafiek is voor hem een rode, groene, bruine, oranje lijn niet van elkaar te onderscheiden. Hij kon dus soms een vraag niet beantwoorden omdat hij het echt niet zag.
Hij is nu volwassen en afgestudeerd en ik hoop dat er tegenwoordig wel goed voorlichtings materiaal voor leerkrachten is.
Als dat er niet is zou ik daar een boek overmaken dat zou een kleurenblind kind echt helpen.

Dit inderdaad 100 %!!

Mijn zoon is kleurenblind niet alleen voor rood en groen maar ook op het blauwe vlak is er iets dat hij niet goed ziet. 

De "simpele" oplossing van de juf (toen de artsen bij visio hadden aangeraden de kleur uit de boeken te halen) was kopiëren. Dat een tekening in beige, licht oranje, licht geel dan 1 grote grijze vlek werd had ze niet zo door.  Een zwart-wit pdf van dedicon had een betere oplossing geweest. 

De hele basisschooltijd was het trial en error om uit te zoeken wat werkte en wat niet. In groep 5 hadden we in overleg een systeem bedacht voor het beginnende zinsontleden. Het zet een rode streep onder het onderwerp en een groene onder de persoonsvorm dat werkte niet dan kon hij zijn eigen werk niet meer nakijken. Er was een extra dimensie met stippen en golven toegevoegd. Hij had gemerkte potloden zodat hij bij tekenen wel een geel paaskuiken kon maken. 

De juf van groep 6 wilde alle aanpassingen weer ongedaan maken, met die gemerkte potloden moest hij het maar doen en die stippellijn of golflijnen was nergens voor nodig. Wat een kreng!

Kind doet korfbal als sport. Jarenlang zijn we met pionnen op pad geweest naar een uitwedstrijd.  Op multivelden waren de lijnen vaak rood of blauw en als ze dan niet van ander materiaal waren dan kon kind ze niet zien. Breedtesport dus veel thuisfluitende scheidsrechters, waarbij we er ooit 1 getroffen hebben die de pionnen op de hoeken en bij de middenlijn niet goed keurden en vervolgens continue floot voor zoon die over de lijn ging.  Daar heb ik samen met de coach een hartig woordje mee gesproken. Leuk hoor om de thuisploeg met 23-8 te laten winnen. 

Toen ik met mijn dochter begon te fietsen zei ik bijvoorbeeld dat we bij de rode auto gingen stoppen en dan lopend oversteken.  Dat we na de blauwe auto naar rechts gingen in straten met veel geparkeerde auto's aan de kant.  Toen zoon zelf ging fietsen werkte dat niet meer. Toen zijn we merken van benoemen, bij de volkswagen rechts en bij de mercedes oversteken. Kreeg ik van bemoeimoeders de wind van voren dat die hyperfocus op merken ervoor zou zorgen dat hij later alleen maar dure auto's wilde.

Als je iets wil doen aan begrip voor jongens met kleurenblindheid ga dan eens goed kijken naar lesmaterialen. De methode veilig leren lezen werkte met ton sur ton kleuren bij sommige opdrachten, een roze ovaal met daarin een iets donkerder roze woord. Of welke kleur je ook maar kan verzinnen. Zoon heeft daardoor leren "vleklezen" zoals wij dat thuis noemen. Een plaatje van een trapper van een fiets met daarnaast een woord waarbij de eerste letter een uitsteeksel naar beneden had,  in het midden een uitsteeksel omhoog en aan het eind nog een keer omhoog.  Daar stond dus pedaal. 

Een atlas bruikbaar maken zou ook welkom zijn voor deze kinderen. 

Toen mijn kleurenblinde vader eind jaren 40 naar school ging had hij weinig last van zijn handicap, veel boeken waren nog zwart-wit en duidelijk van opzet. Nu met tekst op een tekening in 74 kleuren is leren voor kleurenblinde kinderen echt moeilijk geworden.

Begrip en hulp van medeleerlingen is geen probleem is onze ervaring.  De lesmethodes in fullcolour zijn dat wel. 

Een prentenboek is voor peuters en kleuters dan speelt het nog niet zo.  Pietje vraagt om de rode verf, Kees geeft de groene maar ook Sanne kan de groene verf geven, omdat nog niet alle kinderen alle kleuren kennen. Pietje zegt nee de rode en omdat groenal weg is naast Kees geeft hij in tweede instantie wel de goede aan Pietje. 
In de opvang en de kleuterklassen was het echt geen issue. 
Het ging bij ons pas spelen vanaf eind groep 3 toen mijn zoon in die avi-start niet vooruit kwam. Hij liet woorden ongelezen die in de plaatjes gedrukt waren. Dan had de juf weer commentaar: Hij leest wel erg slordig, maakt zinnen niet af en begint te snel aan de volgende zin. 

rionyriony schreef op 28-05-2025 om 06:31:

Vroeger stond dat in je huisencyclopedie en in je medische encyclopedie die in je boekenkast stonden. Daar staat nu je laptop/tablet neem ik aan.

Volgens mij hoef je kinderen niet aan hun haren erbij te slepen want je hoefde als kind maar ergens te horen beweren "dat een hond kleurenblind zou zijn" of je ging dat opzoeken.

Dan las je dat dit ook bij mensen voorkwam, maar minder vaak, en er stonden ook een stuk of acht testplaatjes bij afgedrukt; daaruit bleek duidelijk dat ikzelf niet kleurenblind was.

Vroeger was je wel zelf vindingrijker om je bronnen te vinden, denk ik. Ik denk dat de computer mensen luier en hulpelozer heeft gemaakt.

Testen om te zien of je zelf kleurenblind bent zijn makkelijk te vinden, maar voorbeelden hoe een kleurenblind persoon de wereld ziet waren zo'n 30 jaar geleden veel lastiger te vinden. 

Tuinfluiter schreef op 28-05-2025 om 08:10:

[..]

Testen om te zien of je zelf kleurenblind bent zijn makkelijk te vinden, maar voorbeelden hoe een kleurenblind persoon de wereld ziet waren zo'n 30 jaar geleden veel lastiger te vinden.

En dan is dat nog maar een idee van hoe het is voor de kleurenblinde.  Hij kan het zelf niet controleren of die weergave klopt. 

Mijn zoon probeert,  om zichzelf te redden in deze gekleurde wereld op school en in de openbare ruimte, goed te letten op verschillen in structuur en hoe de schaduw valt. Dingen waar wij niet op hoeven te letten. 

Hij heeft bijvoorbeeld de laatste kralen gevonden van mijn gebroken ketting.  Rode en oranje kralen in totaal 6 tinten die op het laminaat lagen dat een mahonietint heeft. Ik miste nog 6 kralen die hij heel simpel vond door naar structuur en schaduw te kijken.

Het idee dat een prentenboek alleen voor peuters en kleuters is, klopt niet. Mooie prentenboeken zijn voor alle leeftijden en zeker kleurenblindheid lijkt me een geschikt onderwerp omdat je het daarin kan visualiseren.

Bakblik schreef op 28-05-2025 om 07:49:

Een prentenboek is voor peuters en kleuters dan speelt het nog niet zo. Pietje vraagt om de rode verf, Kees geeft de groene maar ook Sanne kan de groene verf geven, omdat nog niet alle kinderen alle kleuren kennen. Pietje zegt nee de rode en omdat groenal weg is naast Kees geeft hij in tweede instantie wel de goede aan Pietje.
In de opvang en de kleuterklassen was het echt geen issue.
Het ging bij ons pas spelen vanaf eind groep 3 toen mijn zoon in die avi-start niet vooruit kwam. Hij liet woorden ongelezen die in de plaatjes gedrukt waren. Dan had de juf weer commentaar: Hij leest wel erg slordig, maakt zinnen niet af en begint te snel aan de volgende zin.

Wij wisten al vrij vroeg dat onze zoon kleurenblind is. Ik wist dat ik draagster was want mijn moeder was het ook, mijn broers dus ook.

Ik moest in ons gezin dus regelmatig kleuren uitleggen. Maar op school was toen nog veel zwart wit met stippels en golfjes en daar hadden ze weinig problemen.

Als een prentenboek voor kleuters bijdraagt aan de kennis van volwassenen is dat een goede zaak. 

Voor het onderwijs zou het goed zijn als er er goede voorbeelden zijn hoe hoe een kleurenblinden het normale les materiaal ziet. Maak zelf eens een opgave terwijl alle lijnen dezelfde kleur hebben en stukken van woorden ontbreken.