Zusjes doen alles samen! (ouders gescheiden)
Hallo,
Ik wil hier even iets posten om te kijken wat ‘jullie’ hiervan vinden.
Ikzelf (man) heb een relatie met mijn vriendin van bijna 2 jaar. Zij heeft al 2 kinderen (meisjes) uit haar huwelijk met haar ex. Een week zijn de kinderen bij hem en een week bij ons. De relatie met haar ex man is verder wel goed en zonder strijd.
Wat mij opvalt is dat haar beide dochters (12 jaar en 9 jaar) bijna alles samen (willen) doen. Ze spelen het liefst samen de hele dag / avond met paarden op hun kamer en hebben eigenlijk het hele weekend genoeg aan elkaar en hebben totaal geen prikkel om iets met andere vriendinnetjes te doen of dat ze een keer alleen iets willen doen oid.
Het liefst slapen ze ook nog bij elkaar op de logeerkamer waar het logeerbed staat, i.p.v. dat ze allebei op hun eigen kamer slapen. Hierdoor zijn ze soms het hele weekend letterlijk niet meer dan een meter van elkaar verwijderd. Soms laat mij vriendin ze ook doordeweeks bij elkaar slapen. Ik ben hierop tegen, want ik vind dat s avonds voor het naar bed ook even tot zichzelf moeten komen en ook dan even hun gedachten kunnen ordenen. Mijn vriendin laat het toch meestal toe, ook een beetje uit compensatiegedrag voor de scheiding en dat ze dit dan de kinderen ‘gunt’ denk ik dan.
Ook vooral de oudste plakt heel erg aan haar moeder tot aan het vervelendst toe. Zij is voor haar eigenlijk moeder en beste vriendin in een. Iedere dag moet er geknuffeld worden en zij zegt wel 10x per dag van “mama, ik hou van jou’’ of iets in die trant. Persoonlijk word ik hier erg moe van. Dat dan zeggen heeft dan ook geen waarde meer en wordt een holle frase. Ook als zij savonds naar bed gaat moet er weer geknuffeld worden en gepraat worden en deze hele ceremonie duurt dan bijna iedere dag wel 45 min. Tot bijna een uur voordat ze daadwerkelijk in bed ligt en de lampen uit.
Ook vermoed ik dat de oudste licht autistisch is / asperger heeft. Alles moet volgens vaste stramienen en ze is erg snel uit het lood geslagen. Ook praat ze het liefst alleen maar over paarden/dieren. Geestelijk vind ik dat zij nog het niveau zit van jongste van 9. Dit baart mij zorgen. Vooral de aankomende jaren zijn belangrijk qua ontwikkeling voor haar en ik ben bang dat zij deze boot mist, waardoor ze ook geen vriendinnetjes meer zal hebben omdat ze is ‘blijven hangen’ in de wereld van paarden /eenhoorns etc. en dan niet meer aansluiting vindt bij haar leeftijdsgenoten.
Ik kan aangezien ik niet de vader ben, me niet heel erg hard opstellen qua de manier van opvoeden etc. Persoonlijk vind ik dat mijn vriendin wel een afspraak moet maken van een kinderpsycholoog oid, maar zij vindt dit nog niet nodig.
Graag jullie ervaringen/gedachtes hierover.
galactico schreef op 18-10-2023 om 14:08:
[..]
jazeker
En dit is je enige reactie op alle antwoorden die je kreeg?
Mijn reactie: Jaloers? 3 kwartier om 1 of 2 kinderen naar bed brengen is niet extreem lang hoor. Heb jij mooi even tijd voor jezelf.
galactico schreef op 18-10-2023 om 14:08:
[..]
jazeker
hoop niet dat zij merken hoe jij echt er over denkt
Mijn stiefvader wil dat ik naar een kinderpsycholoog ga
Serieus je moet echt het probleem bij jezelf zoeken.
Het is gewoon een fijne hechte band die ze hebben.
En dat is juist heel fijn dat de zusjes zo goed met elkaar kunnen, hebben ze altijd iemand om op terug te vallen.
Misschien toch maar lekker je eigen plek zoeken, want hoe jij er over denkt komt niks goeds uit voort.
galactico schreef op 18-10-2023 om 14:44:
[..]
Nee zeker niet, het enige waar ik bang voor ben is dat de oudste later een beetje een sociaal isolement komt aangezien ze dan weinig andere vriedinnen heeft als de jongste wat later toch andere interesses krijgt...niks meer of minder...maar goed iedereen heeft hier al zijn mening klaar...ik kill dit topic nu
Zit ze al op de middelbare school? Zijn er zorgen over haar in de klas (buiten die van jou)?
galactico schreef op 18-10-2023 om 14:40:
[..]
bedankt voor deze zinvolle bijdrage
Hij is zeker zinvol als je het wilt horen. Maar de beste stuurlui staan aan wal natuurlijk, dus wat weet ik er vanaf 😜.
De meisjes hebben geen probleem. Moeder heeft geen probleem. Vader ook niet. Alleen jij. Wat jij dan weer niet hebt zijn kinderen, maar toch weet je het beter dan ouders en sta je niet open voor wat er tegen je gezegd wordt.
Dus nogmaals, het enige probleem hier ben jijzelf! Maar dat is iets goeds hè, want dat betekent dat de oplossing ook bij jou ligt! Je zou bijvoorbeeld kunnen stoppen met je zo lelijk, denigrerend en liefdeloos uit te spreken over deze meisjes. Hun uitingen van liefde aan hun moeder niet af te doen als 'holle frasen'. En kunnen bedenken wat jij voor positieve bijdrage kunt leveren. Stoppen met oordelen. Proberen een goede stiefvader te zijn. Zomaar wat ideetjes😉.
Je hebt zelf geen kinderen begrijp ik dus alles is nieuw voor je en wat anderen al aangeven het klinkt niet verontrustend.
Zoals iedereen al schrijft, klinkt totaal niet verontrustend.
Ik hoop dat je het hiermee loslaat en herhaal regelmatig volgend mantra; Niet.Mijn.Kinderen.
Ik ben het wel eens met de anderen, dat er niet direct een probleem is. Ik heb zelf kinderen met autisme dus ik begrijp dat je je zorgen maakt over de oudste. Echter, ze gaat ‘deze boot’ niet missen vanwege de door haar gewenste en benodigde focus en dagindeling, maar door haar autisme. Ze zit op een andere boot. Die bij haar past. Zolang er geen problemen zijn, schiet je niks op met een label ‘autisme’. Dus daar zou ik niet op inzetten als ik jou was.
Wees blij dat je van die meiden bij hun moeder mag liggen.
Ik ken er genoeg die bij hun ouder willen liggen na de echtscheiding.
Ik sliep ook altijd graag samen met mijn broertje op 1 kamer. Dat voelde veiliger en was daarnaast ook gezellig. Vanaf de pubertijd werd dat vanzelf steeds minder.
Goh, ja, Ik ben zowel stiefouder geweest (toen was ik zelf nog geen moeder) als dat ik een relatie had terwijl ik jonge kinderen had.
Ik begrijp nooit zo goed dat stiefouders, zeker als ze zelf geen kinderen hebben zich met de opvoeding gaan bemoeien. Ik vind dat enige schroomvalligheid daarin gewenst is. Als stiefouder stelde ik me op als 'tante voor erbij'. De vader kon wel problemen bespreken maar ik vond de lijn van de opvoeding iets van beide ouders. En dat gold ook toen ik niet meer met de vader van mijn kinderen was: mijn verkering had weinig inbreng over onze lijn van opvoeden. Ik woonde in beide gevallen niet samen, dan wordt het miss anders, zeker als je zelf ook kinderen inbrengt.
Ik zou zeggen wat hierboven ook gezegd wordt: leuk voor die meiden dat ze zo goed met elkaar op kunnen schieten. Ennuh, treed zeer voorzichtig op als stiefouder. De kinderen hebben niet om je gevraagd.
Het mag allemaal wel wat aardiger mensen. TO stelt gewoon een vraag. Iemand keihard veroordelen op grond van ongeveer niks is niet bepaald de ruimdenkendheid die jullie zelf zo hard bepleiten.
Lexus schreef op 18-10-2023 om 17:08:
Goh, ja, Ik ben zowel stiefouder geweest (toen was ik zelf nog geen moeder) als dat ik een relatie had terwijl ik jonge kinderen had.
Ik begrijp nooit zo goed dat stiefouders, zeker als ze zelf geen kinderen hebben zich met de opvoeding gaan bemoeien. Ik vind dat enige schroomvalligheid daarin gewenst is. ...
Om even af te wijken van TO; spreek voor jezelf. Zelf zal ik nooit kinderen krijgen maar ik ben wel al voor de tweede keer stiefvader en ik ben er zeker van dat ik een invloed heb op het opgroeien van stiefkind.
Mocht ik als stiefouder geen invloed hebben op de opvoeding, dan was het direct einde relatie.
Hallo Galactico,
Ik lees net als de rest geen heel abnormale dingen. Het is ontzettend fijn als broertjes en zusjes goed met elkaar overweg kunnen en een speelkameraadje aan elkaar hebben, met mijn jongens van 17 en 14 is dat ook (nog steeds!) het geval. Als ze een beetje introvert zijn zal het juist fijn zijn om niet in het weekend óók nog eens contact te moeten hebben met andere mensen. Op zich is dat niet heel vreemd.
Ik kan me wel voorstellen dat ze in jouw beleving wat aan elkaar geplakt zitten en aan hun moeder, maar vergeet niet dat hun ouders zijn gescheiden. Dat zal best wat verlatingsangst geven en is vrij natuurlijk gedrag denk ik. Een bedritueel van 3 kwartier is ook niet vreemd, zeker als je als ouder nog een beetje wilt voorlezen of iets dergelijks. Heel goed juist, namen maar meer mensen de tijd voor hun kinderen.
Dat de oudste 'nog steeds' kinderlijke interesses heeft, daar kun je niet zoveel aan veranderen hoor! Stel dat ze inderdaad wat autistische trekjes heeft of kinderlijker is dan gemiddeld (oudste kinderen zijn vaak kinderlijker dan de jongsten uit een gezin btw), wat wou je daar dan aan doen? Ze zal niet ineens vriendinnen krijgen door zich anders voor te doen als ze is, als ze de eenhoorns en haar zusje links moet laten liggen. Als ze niet in staat is om vrienden te maken bij haar eigen leeftijdsgroep en uit armoede haar zusje opzoekt terwijl ze daar eigenlijk niet gelukkig mee is, is het een ander verhaal maar dat maak ik niet op uit je verhaal.
Het valt je misschien tegen, dat mensen niet met je meedenken. Maar ik ga tegen jou toch maar herhalen wat ik ook tegen mijn millennium-dochter zei; TikTok lijstjes zijn niet het diagnose middel om te bepalen of je iets mankeert.
Ofwel; pas als kinderen of ouders problemen ervaren, is het iets waar het kind en/of de ouder wat mee kunnen of moeten. Zoals het nu leest zijn de meiden paardenmeiden- en dat waren toen ik jong was al diegene met wie geen gesprek te voeren was, want altijd was het tweede woord paard en het enige wat ze lazen de Penny.
Dat de oudste aan moeder hangt past ook best bij een scheiding. Die liefde die ze aan je vriendin geeft kan ze maar de helft van haar tijd kwijt, terwijl ze misschien wel heel de tijd haar mist.
Probeer iets meer achterover te leunen. Dat is ook passender bij de rol van stiefvader. Verwonder je, in plaats van je te ergeren. Ben belangstellend in plaats van veroordelend. Wie weet, als de meiden dan wat ouder zijn, dat ze jou ook in de gesprekken gaan betrekken. Maar nu geef ik ze groot gelijk als ze dat niet doen.
