Als enige niet gevraagd voor een verjaardag
Onze zoon (bijna 12) is vandaag erg verdrietig omdat alle jongens uit zijn klas gevraagd zijn voor een verjaardag van een klasgenoot - behalve hij. Dit is niet de eerste keer.
Het is een waardeloze situatie, en ik ben er mogelijk nog verdrietiger over dan hij.
Hij zit in groep 8, we hopen dat hij op de middelbare school meer aansluiting vindt.
Ik vroeg me af of dit herkenbaar is voor anderen. En zo ja wat doen jullie? En hoe zorg je dat je het zelf een beetje kan loslaten?
Ik heb voorgesteld of hij naar het strand wil, of uit eten, maar nee, allemaal geen zin in. Hij wil naar de dierentuin of zo'n trampolinepark - dat lukt niet nu. Verder weet hij niks leuks.
Wie weet heeft er iemand tips of herkenning...dank alvast.
Als echt alle jongens uit de klas zijn uitgenodigd, behalve hij, dan zou ik dat aankaarten bij de leerkracht. Dat lijkt mij namelijk pestgedrag (buitensluiten is ook pesten)
He bah, erken hem vooral in het gevoel dat het een heel nare situatie is en dat het niet bij hem ligt. Maar zo te lezen doe je dat al. Persoonlijk zou ik dit ook wel bespreken met de juf, het zegt veel over de dynamiek in deze klas.
Ik heb er ervaring mee, toen ons kind op de reguliere basisschool zat, bij overgang naar speciaal onderwijs werd hij wel uitgenodigd, maar dan vaak 40 km weg. Ja, dat regel je dan gewoon als ouder, maar daar heb jij niets aan. Is de dierentuin echt geen optie? Zijn er wellicht meiden in de klas waar hij wel aansluiting bij vindt? Een hobby buiten school kan ook goed helpen, ik had vroeger veel fijne contacten op de manege toen het op de middelbare school niet liep. Met interesses die aansluiten bij het kind is de bejegening vaak vriendelijker dan de apenrots van een klas.
Met een vriendje uit de straat naar de bioscoop of middagje schaatsen?
Kent hij kinderen uit een andere klas waar hij iets leuks mee wilt doen? Iemand uit groep 7?
Mugs schreef op 31-01-2024 om 15:10:
Als echt alle jongens uit de klas zijn uitgenodigd, behalve hij, dan zou ik dat aankaarten bij de leerkracht. Dat lijkt mij namelijk pestgedrag (buitensluiten is ook pesten)
Ik zou het zelf navragen bij de ouders van de jarige Job hoe e.e.a. gegaan is. Als enige jongen niet uitgenodigd worden is absoluut niet leuk maar het is de vraag of andere ouders dit door hebben. Sommige ouders laten hun kind X aantal vriendjes kiezen en staan er dan niet bij stil dat er een buiten de boot valt. De j7f kan er niet zoveel aan veranderen hoe ouders hun kinderfeestjes organiseren. Ik zou dan wel bij de juf navragen hoe ze in de klas en pauze met hem omgaan.
TO, komen die jongens wel als je zoon een feestje geeft?
Check, mezelf, middelbare school. De hele klas (dus niet alleen de meisjes) uitgenodigd, behalve Auwereel "natuurlijk". Dat "natuurlijk" werd zo echt door de jarige gezegd.
De omgang met mijn huidige collega's is veel gemakkelijker dan ik ooit op school met medeleerlingen gehad heb.
Ik hoop dat het op de middelbare school beter gaat.
Ik heb het idee dat mijn kinderen als volwassenen ook beter met hun omgeving omgaan dan op basisschool/middelbare school. Gelukkig hebben mijn kinderen minder langdurig problemen gehad met de plaats in de klas vinden dan ikzelf. Dat was meer tijdelijk onenigheid hebben, of geen aansluiting vinden.
Sterkte, geen idee hoe je het van je af kan zetten, want dit is gewoon niet leuk.
Mugs schreef op 31-01-2024 om 15:10:
Als echt alle jongens uit de klas zijn uitgenodigd, behalve hij, dan zou ik dat aankaarten bij de leerkracht. Dat lijkt mij namelijk pestgedrag (buitensluiten is ook pesten)
100% dit. En ik snap jou verdriet heel goed. Dit ook heel verdrietig en hoe kunnen ouders dit toestaan en hier aan meewerken, want zij faciliteren nu 'het buitensluiten'. Zijn zijn ouders zich hiervan bewust?
Dit is anders zo walgelijk.
Hier zou ik als moeder zijnde ook naar van zijn
Op de basisschool een keertje uitgenodigd op een verjaardag, kreeg van de jarige te horen: "ik moest van mijn moeder jou ook uitnodigen, anders is dat zielig". Was ook niet leuk om te horen.
Mijn dochter ook, precies hetzelfde in groep 8. Die kinderen waren helemaal klaar met de basisschool en ze pestten elkaar de tent uit. Mijn dochter was ook geen lieverdje, maar het is wel een rottijd geweest, niet alleen voor haar. Leerkracht deed niks.
Ik ben die avond met haar naar de film gegaan. Ook als je zoon zegt niets te willen, blijf bij hem en ga mee als hij op het laatste moment toch iets wil. Er komen betere tijden, echt.
Bedankt voor jullie reacties.
Om wat antwoorden te geven.
In het algemeen vindt onze zoon het lastig om sociaal aansluiting te vinden. Hij heeft diagnose autisme, veel gaat gelukkig goed met hem maar sociaal is het lastig. Hij weet niet goed de aansluiting te vinden (wat hij wel heel graag wil) en invoegen in een groep is voor hem moeilijk. Dat betekent dat hij in zijn klas geen echte vrienden heeft en ook niet in een andere groep.
Hij heeft wel een vriend buiten school, maar die woont niet naast de deur helaas.
Kortom, met iemand anders spelen vandaag is dus geen optie.
Om hem te helpen in sociale situaties krijgt hij coaching op school sinds twee maanden. Daarnaast denken en werken zijn leraar en intern begeleider goed mee. Ze kunnen helpen met groepsvorming tijdens school, maar buiten school wordt het lastig. Ook omdat het groep 8 is - dan heb je er als ouder of volwassene steeds minder invloed op.
Ik denk dat dit bespreekbaar maken dus weinig zin heeft.
Ik heb de neiging om de moeder van de jarige te bellen waarom mijn zoon niet is uitgenodigd, maar ik denk niet dat dat hem helpt.
We hebben voor hem gekeken naar een andere school of klas. Er is geen plek op een andere school en de andere groep 8 is een nog slechtere keuze.
Dus, het is nog een paar maanden uitzitten, en goed voorbereiden richting de middelbare school. Ik hoop dat de coaching daarbij gaat helpen.
Citroentje, wat je zegt over hobbies...helemaal waar. Hij houdt veel van auto's en gamen. Dus het zou super zijn als hij een club of activiteit kan doen die daarmee te maken hebben. Het is echter heel lastig om dat bij ons in de buurt te vinden.
Er is iets met gamen in een stad verderop - zo'n 40 minuten enkele reis. Het klinkt leuk, maar praktisch is het lastig. De bijeenkomsten zijn op woensdagmiddag - maar we hebben nog twee kinderen die dan willen spelen en sporten. Zucht.
Gelukkig hebben we vandaag uiteindelijk iets gevonden wat we straks gaan doen. Dus hij is gelukkig wat vrolijker. Maar pfff, ik vind het pittig.
Ik erken hem overigens wel in zijn verdriet (ja, het is stom, en ik kan me voorstellen dat je verdrietig bent, en het ligt niet aan jou). Maar daarnaast probeer ik hem ook te motiveren toch wat te maken van de rest van de dag (blijven piekeren helpt niet)...dat lijkt nu te lukken.
Dit is zeker walgelijk en op de basisschool weten ook de ouders dat er één jongen is overgeslagen. De jongens praten hier toch over thuis? School en het sociale leven er om heen is vaak niet leuk, voor veel kinderen niet. Herkenning is er, tips zijn moeilijk. Hij is verdrietig en dat mag.
BritgetJones007 schreef op 31-01-2024 om 15:38:
[..]
100% dit. En ik snap jou verdriet heel goed. Dit ook heel verdrietig en hoe kunnen ouders dit toestaan en hier aan meewerken, want zij faciliteren nu 'het buitensluiten'. Zijn zijn ouders zich hiervan bewust?
Dit is anders zo walgelijk.
Hier zou ik als moeder zijnde ook naar van zijn
Ik denk dat de ouders het niet eens doorhebben. Ik denk niet dat het zin heeft om het aan te kaarten.
Gingergirl schreef op 31-01-2024 om 15:30:
[..]
Ik zou het zelf navragen bij de ouders van de jarige Job hoe e.e.a. gegaan is. Als enige jongen niet uitgenodigd worden is absoluut niet leuk maar het is de vraag of andere ouders dit door hebben. Sommige ouders laten hun kind X aantal vriendjes kiezen en staan er dan niet bij stil dat er een buiten de boot valt. De j7f kan er niet zoveel aan veranderen hoe ouders hun kinderfeestjes organiseren. Ik zou dan wel bij de juf navragen hoe ze in de klas en pauze met hem omgaan.
TO, komen die jongens wel als je zoon een feestje geeft?
In de klas en pauze gaat het best goed. Meestal doet hij mee en ze doen ook normaal tegen hem. Hij heeft vaak lol. Alleen bij groepsvorming valt hij er echt buiten.
Ik snap eerlijk gezegd niet heel goed waarom hij nooit gevraagd wordt. Hij heeft zeker een gebruiksaanwijziging maar het is absoluut niet zo dat hij continue vervelend gedrag vertoond.
Kinderen komen wel als hij een verjaardag geeft. Maar ik denk dat het niet van harte gaat (bij mijn andere kinderen krijg ik direct een enthousiaste reactie op een uitnodigin), bij hem duurde dit de vorige keer echt langer (alsof ouders en kinderen er twee keer over na moeten denken).
Dit jaar vraag ik me dus af wat we met zijn verjaardag gaan doen. Ik denk eerder een kleiner feestje met een vriend buiten school dan met klasgenoten.
Bij mijn zoon zat een meisje in de klas die de hele klas uitnodigde maar tegen mijn zoon in groep 3 zei dat hij dan wel een uitnodiging had maar zijn moeder hem veel te klein vond voor een zwembadfeestje in de tuin. En zo nodigde ze elk jaar iedereen uit maar kreeg mijn zoon te horen dat hij eigenlijk niet welkom was.
Gevolg was dat tegen de tijd hij in groep 8 hij haar uitnodigingen direct weggooide.
Maar toen kreeg ik een appje van een andere ouder want het bleek dat er steeds meer kinderen niet naar haar feestje gingen en dat was zo zielig of mijn zoon en zijn vrienden toch wel konden gaan. Nou nee. Het bleek dat deze dame dus al jaren met haar uitnodiging de boel manipuleerde. Ze nodigde iedereen uit maar ondertussen kregen kinderen van haar en haar vriendinnen te horen dat ze eigenlijk niet welkom waren. In groep 8 waren de kinderen het zat en kwam het overgrote deel niet meer. En die moeder er maar niks van begrijpen want ze organiseerde elk jaar zo'n leuk feest.
Lang niet alle ouders hebben door wat hun kinderen doen. Alle jongens uitnodigen behalve 1 dat doe je niet.
Van beide kanten meegemaakt
Jongste zoon had in groep 3 er niet bij stilgestaan dat er 1 jongetje zou overblijven. Ik kwam daar ook maar toevallig achter bij het brengen van de traktatie. Toen dat jongetje alsnog uitgenodigd voor het feestje.
Oudste zoon heeft door omstandigheden 3 basisscholen versleten, en kon op de laatste zijn draai niet vinden. Is misschien 3 x uitgenodigd in die vier jaar op die school, en wilde op het laatst zelf geen feestje meer geven.
Het is sneu, het knaagt aan je moederhart, maar je doet er niet veel aan. Je kan het bij de leerkracht aankaarten, en een goede kan je de kind op een wat strategischer plek zetten. Heb ik bij mijn dochter gedaan, toen ze na een versnelling buiten de boot dreigde te vallen.
Maar ja, in groep 8 is het toch een kwestie van uitzitten, en dan hopen op betere tijden op het voortgezet onderwijs. Er was in mijn woonplaats destijds wel een cursus voor achtstegroepers, iets van met plezier naar de brugklas oid.
Vervelend voor nu maar omdat hij al halverwege groep acht zit is het belangrijker hoe het straks op de middelbare gaat.
De coaching die hij nu krijgt, stopt die aan het eind van dit schooljaar?
Zo'ja, is er dan alvast iets te vinden wat hij in de vakantie en daarna kan volgen?
Naast coaching mogelijk ook iets voor zelfvertrouwen. Geen idee hoe het met zijn zelfvertrouwen nu is, maar zelfzeker aan de middelbare beginnen is een pre en wellicht lastiger als hij nu, in ieder geval op sociaal vlak, niet de aansluiting heeft die hij wél wil.
Als zijn schoolprestaties verder goed zijn zou hij ook nog bij een hobby of sport kunnen gaan. Niet dat je dan automatisch nieuwe vrienden maakt maar iets doen waar hij plezier in heeft met toch ook sociale contacten is wel erg goed.
